บทที่ 77 เจ้าของร้านอยู่ไหน ออกมา

"เหนื่อยจัง ไม่อยากทำอะไรเลย" สามคนพูดพร้อมกันพลางหาว ตาปรือจะปิด

หัวหน้าสาขาคิดอะไรออกมา ถึงต้องมากินข้าวที่นี่

พวกเขากำลังเดินกลับร้านย่าง หลังจากต่อสู้ทั้งด้วยสติปัญญาและความกล้าหาญมาทั้งวัน ในที่สุดก็แทรกซึมเข้าแคมป์ศัตรูได้ ตอนนี้อยากแค่กินให้อิ่มแล้วนอนหลับให้สบาย

ลัทธิอมตะรวมจิตทุกคนไว้ในกระถางขุนเขาแม่น้ำ กระบวนการนี้ทำให้เกิดความเหนื่อยล้าอย่างมาก

"โชคดีที่ก่อนมาข้าสั่งให้ผีปอบเสียบเนื้อไว้ พอกลับไปก็เปิดร้านได้เลย" หม่านกู่พูดอย่างโล่งใจ

มาถึงหน้าร้านย่าง ลู่หยางพบคนคุ้นหน้า

"หัวหน้าเว่ย? ท่านมาที่นี่มีธุระหรือ?"

หัวหน้าเว่ยเคาะประตูร้านย่างอยู่ครึ่งค่อนวัน ไม่เห็นเปิดประตูสักที คิดว่าในร้านคงไม่มีคน

ในร้านไม่มีคนจริงๆ มีแต่ผีปอบสองตนที่กำลังเสียบเนื้อด้วยความเหนื่อยยาก ผีปอบสองตนได้ยินเสียงหัวหน้าเว่ยเคาะประตูก็ตกใจจนแทบตายอีกรอบ ไม่กล้าเปิดประตู

ขณะที่หัวหน้าเว่ยกำลังจะล้มเลิก ลู่หยางก็มาถึง

หัวหน้าเว่ยดีใจจนคิ้วยกขึ้น "ผู้จัดการลู่น้อย พวกท่านกลับมาเสียที"

ลู่หยางพยักหน้า โกหกออกมาทันที "เช้านี้ข้าเห็นอากาศดี พวกเราสามคนปรึกษากันแล้วว่าเป็นวันที่เหมาะจะออกเที่ยว ก็เลยออกไปเดินเล่น เพิ่งกลับมา"

"แล้ววันนี้พวกท่านจะเปิดร้านหรือไม่?"

ลู่หยางคิดสักครู่ หัวหน้าสาขาและพวกจะมา รวมยี่สิบกว่าคน น่าจะนับว่าเปิดร้านได้ "เปิด"

หัวหน้าเว่ยใช้น้ำเสียงอ่อนโยนที่สุดพูดว่า "ผู้จัดการลู่น้อย เป็นอย่างนี้ ร้านย่างของท่านก็มีชื่อเสียงพอสมควรในละแวกนี้ ข้ากับน้องๆ ก็มากินประจำ"

"ข้ารู้ว่าพวกท่านแค่ชอบเปิดร้านย่าง ไม่มีความคิดจะขยายร้าน และไม่ชอบให้คนอื่นโฆษณาพวกท่าน"

ลู่หยางพยักหน้า

หัวหน้าเว่ยพูดอย่างเสียใจ "น้องๆ ของข้าปากโป้ง กินเสร็จก็กลับไปชมว่าที่นี่อร่อยอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วก็อย่างว่า คนอื่นได้ยินก็น้ำลายไหล บอกว่าวันนี้เลิกงานจะมากินด้วยกัน พี่น้องที่เข้าเวรกลางคืนในที่ว่าการก็บอกว่ากินเสร็จให้ซื้อกลับไปให้พวกเขาด้วย"

ลู่หยางดูสีหน้าหัวหน้าเว่ย คิดในใจว่าคงไม่ใช่แค่น้องๆ ของท่านพูด ท่านเองก็โฆษณาด้วยใช่ไหม?

"แล้วอย่างไร?"

"ตำรวจในมณฑลเหยียนเจียงมีมากพอสมควร คงเต็มทุกโต๊ะ หัวหน้าใหญ่ก็จะมา ข้าเลยคิดว่าคืนนี้จะขอจองทั้งร้าน ต้อนรับพวกเราเท่านั้น"

ลู่หยางถึงบางอ้อ จากนั้นแสดงสีหน้าลำบากใจ "แต่คืนนี้ข้ามีเพื่อนสนิทจะมาหลายคน กลัวว่า..."

หัวหน้าเว่ยรีบพูด "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่ต่างกันหรอกอีกสองสามคน ทุกคนกินด้วยกันได้ คนเยอะก็ครึกครื้นดี"

หัวหน้าเว่ยก่อนมาได้รับปากเพื่อนร่วมงานว่าจะต้องกินให้ได้แน่นอน ถ้ากินไม่ได้ก็เท่ากับหน้าแตก

ลู่หยางตกลง "งั้นได้ พวกเราเตรียมการก่อน อีกครึ่งชั่วยามค่อยเปิดร้าน"

หัวหน้าเว่ยได้คำตอบยืนยัน กลับไปอย่างพอใจ

พอใกล้เวลาที่หัวหน้าสาขานัด ผู้คนจากทิศต่างๆ มารวมตัวกันที่หน้าร้านย่าง หัวหน้าสาขา ผู้ดูแลสิบเอ็ดคน สมาชิกใหม่เจ็ดคน

ฉื่อสวี่หลงกับเฉินจิ้นอี้ยังรู้งานถึงขนาดหิ้วเหล้ามาหลายไห

"ข้ากลัวว่าเหล้าในร้านเล็กๆ แบบนี้จะไม่แรงพอ เลยเอาเหล้าบ๊วยหญิงสาวอายุสามสิบปีมาหลายไห" ฉื่อสวี่หลงกับเฉินจิ้นอี้พูด

เหล้าวิเศษชนิดนี้แรงมาก แม้แต่ผู้บำเพ็ญขั้นสร้างฐานก็สลายฤทธิ์ไม่ได้

สมาชิกใหม่อีกห้าคนก็มีความคิดจะเอาเหล้ามาประจบ แต่พวกเขาล้วนอยู่ขั้นฝึกลมปราณ หาของดีมาไม่ได้

หัวหน้าสาขาเพื่อมากินข้าวก็เปลี่ยนหน้ากาก เปลี่ยนเป็นหน้ากากที่เปิดครึ่งล่าง

ลู่หยางสามคนเดินออกมาจากร้านย่าง เชิญทุกคนเข้ามา "เชิญๆ เชิญเข้ามา เตรียมพร้อมหมดแล้ว แต่เดิมวันนี้มีคนจองทั้งร้าน พวกเราต้องพูดอ้อนวอนกันมาก คนที่จองถึงยอมเหลือโต๊ะหนึ่งให้พวกเรา"

หัวหน้าสาขาพยักหน้า แต่เดิมเขายังกังวลว่าลู่หยางสามคนจะเป็นพวกดื้อรั้น ไม่เชื่อฟัง จะต้องให้บทเรียนพวกเขา ตอนนี้ดูแล้วสามคนนี้ก็รู้งาน รู้จักจองโต๊ะไว้ก่อน

"ไม่ต้องยืนกันแล้ว เข้าไปกันเถอะ" หัวหน้าสาขาเรียกทุกคน

ในร้านย่างว่างเปล่า หัวหน้าสาขานั่งที่โต๊ะตรงกลางอย่างเป็นธรรมชาติ โต๊ะนี้ใหญ่ที่สุด ตำแหน่งดีที่สุด เหมาะกับสถานะของเขา

ลู่หยางเตือนอย่างระมัดระวังข้างๆ "หัวหน้าสาขา โต๊ะนี้มีคนจองแล้ว"

หัวหน้าสาขายังไม่ทันพูดอะไร ฉื่อสวี่หลงก็รีบพูดขึ้น "ให้พวกเขาไปนั่งข้างๆ สิ พวกนั้นเป็นใครกัน กล้ามาแย่งที่นั่งกับพวกเรา?"

ลู่หยางเห็นหัวหน้าสาขาไม่คัดค้าน ก็ไม่พูดอะไรอีก

ทุกคนนั่งลง หม่านกู่หยิบเมนูออกมา "กินอะไรดี?"

เฉินจิ้นอี้ส่งเมนูให้หัวหน้าสาขา "เชิญหัวหน้าสาขาสั่ง"

หัวหน้าสาขาโบกมือ "พวกเจ้าสั่งตามใจเถอะ"

"ท่านเลี้ยง แน่นอนต้องให้ท่านสั่ง"

"ไม่ต้อง พวกเจ้าตามสบาย"

คนที่โต๊ะผลักกันไปผลักกันมาหนึ่งรอบ สุดท้ายก็กลับมาอยู่ในมือหม่านกู่ หม่านกู่เบ้ปาก รู้สึกว่าพวกนี้มีเรื่องมาก แค่สั่งของย่างก็ยืดยาดนัก

หม่านกู่ไม่มีนิสัยผลักไสความรับผิดชอบ สั่งเสร็จก็ถือเมนูไปหลังร้าน ให้ผีปอบสองตนเริ่มย่าง

ไม่นานหม่านกู่ก็ยกจานของย่างที่ทั้งสีสัน กลิ่นหอม และรสชาติครบครันมาเสิร์ฟ แค่ได้กลิ่น ทุกคนก็รู้ว่ารสชาติต้องดีแน่

"มาๆๆ ของย่างมาแล้ว รินเหล้า!" หัวหน้าสาขาหัวเราะ ให้สัญญาณทุกคนรินเหล้า

เมิ่งจิ่งโจวยิ้ม "เหล้าไม่ต้องหรอก ข้าชอบดื่มชา ไม่ชอบดื่มเหล้า"

หัวหน้าสาขาหัวเราะ "น้องเมิ่งเอ๋ย ท่องยุทธภพไม่ดื่มเหล้าได้อย่างไร ต่อไปยังมีโอกาสดื่มอีกมาก ลองดื่มสามถ้วยให้คุ้นเคยก่อน"

เมิ่งจิ่งโจวยังคงปฏิเสธ

หัวหน้าสาขาเสียหน้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย ฉื่อสวี่หลงฉวยโอกาสตวาด "เจ้าเป็นอะไร หัวหน้าสาขาให้เจ้าดื่มเหล้าแล้วไม่ดื่ม นี่ไม่ให้หน้าหัวหน้าสาขาใช่หรือไม่?"

เมิ่งจิ่งโจวเบ้ปาก "แค่ดื่มเหล้า ทำไมต้องเกี่ยวกับการให้หน้าด้วย งั้นหัวหน้าสาขาบังคับให้ข้าดื่มเหล้า ก็ไม่ให้หน้าข้าสิ?"

ฉื่อสวี่หลงจะพูดว่าเจ้าเป็นใคร ต่อหน้าหัวหน้าสาขามีหน้าอะไร แต่ยังไม่ทันพูดออกมาก็ถูกหัวหน้าสาขาห้ามไว้

หัวหน้าสาขารู้ว่าเมิ่งจิ่งโจวมีอนาคตไกล ไม่อยากขัดแย้งกับเขา

การประเมินที่ประมุขมีต่อลู่หยางสามคน มีเพียงหัวหน้าสาขาที่รู้ แม้แต่ลู่หยางพวกเขาเองก็ยังไม่รู้

"งานเลี้ยงต้อนรับคนใหม่ไม่มีพิธีรีตองมากนัก ข้าขอแนะนำตัวก่อน แซ่ชู พวกเจ้าเรียกข้าว่าหัวหน้าสาขาชูได้"

หัวหน้าสาขาแนะนำตัวจบ ก็ถึงคิวชายร่างผอมสูงที่เคยไปหอนางโลมกับชิ่นหยวนหาว "ข้าชื่อหวางเหอ คนคุ้นเคยชอบเรียกข้าว่าปากใหญ่หวาง"

"ไป๋จื่อฟาง"

"เผิงซั่ว"

ผู้ดูแลสิบเอ็ดคนแนะนำตัวตามลำดับ พูดถึงการแนะนำตัว แท้จริงก็แค่บอกชื่อ วรยุทธ์ งานอดิเรก ความถนัด ไม่พูดเลย ไม่เปิดเผยข้อมูลอื่นๆ

ในหมู่ลัทธิมารมีความไว้ใจน้อย สามารถซ่อนตัวตนได้ก็พยายามซ่อนให้มากที่สุด

ราวกับไม่เคยมีความขัดแย้งเกิดขึ้น ทุกคนกินกันอย่างมีความสุข

"ของย่างรสชาติดีจริงๆ" ฉื่อสวี่หลงกินไปหลายไม้ รู้สึกประหลาดใจ นี่เป็นของย่างที่อร่อยที่สุดที่เขาเคยกิน

เขาเกิดความโลภ ถามหัวหน้าสาขาเบาๆ "จะบังคับให้เจ้าของร้านมอบสูตรมาหรือไม่ ของย่างแบบนี้แม้จะขายเป็นหินวิเศษต่อชิ้นก็ยังมีตลาด จะได้กำไรมหาศาล!"

หัวหน้าสาขาก็ใจอ่อน ฆ่าคนปล้นทรัพย์ กรรโชกทรัพย์ เขาทำมาไม่น้อย ไม่ขาดแค่ครั้งนี้

ลู่หยางถามจากข้างๆ "แล้วถ้าเจ้าของร้านไม่ยอมมอบสูตรล่ะ?"

ฉื่อสวี่หลงวาบความเย็น ยิ้มอำมหิตพลางพูด "ก็ดูว่าเขาจะเอาชีวิตหรือเอาสูตรแล้วกัน!"

เขาตบโต๊ะ หาเรื่องได้แล้ว ตวาดว่า "เจ้าของร้านอยู่ไหน! ออกมา! ของย่างเสิร์ฟครบแล้วก็ไม่โผล่หน้า รู้จักมารยาทหรือไม่!"

ตามด้วยเสียงของหัวหน้าเว่ยดังมาจากนอกประตู "ฮ่าๆ เจ้าของร้านอยู่ไหน ข้าพาน้องๆ มากันหมดแล้ว"

ฝูงตำรวจกระโจนเข้ามา รวมถึงหัวหน้าใหญ่ที่อยู่ขั้นแก่นทองคำด้วย ล้อมโต๊ะของหัวหน้าสาขาไว้