บทที่ 58 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน
บทที่ 58 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน
เสียงแหวกอากาศดัง ฟิ้ว! ฟิ้ว!
ฟางจือสิงยิงลูกธนูดอกที่สองโดยไม่แสดงสีหน้า กระสุนปักเข้าที่ต้นขาของชายคนนั้น ปักร่างเขาลงกับพื้น
เขาไม่ได้สังหาร ปล่อยไว้ให้มีชีวิต
“ช่วยข้าด้วย เร็วเข้า! ช่วยข้าที!”
ชายคนนั้นถูกยิงสองครั้ง เลือดไหลไม่หยุด เขาตะโกนขอความช่วยเหลือไปยังที่ไกลๆ
ฟางจือสิงหรี่ตาเล็กน้อย สังเกตดูพุ่มไม้ในป่านั้นสักพัก ไม่มีใครโผล่หน้ามา ไม่มีแม้แต่ความเคลื่อนไหว
เขาพึมพำเล็กน้อย ถอนสายตาออก หันไปมองที่แผงระบบ
【วิชาภูเขาเหล็ก ชั้นที่สอง · สมบูรณ์】
【ทักษะระเบิดพลัง: พิงภูเขาเหล็ก(Lv2)】
【ทักษะระเบิดพลัง: การโจมตีที่คาดไม่ถึง (Lv2)】
【ทักษะระเบิดพลัง: วิ่งบนใบหญ้า (Lv2)】
“ดีเลย ตอนนี้มีทักษะระเบิดพลังตั้งสามอย่าง!” ดวงตาฟางจือสิงเปล่งประกาย
“วิชาพิงภูเขาเหล็ก” เป็นทักษะที่อัปเกรดมา ส่วนทักษะระเบิดพลังอีกสองอย่างเพิ่งปลุกขึ้นมาใหม่
โดยทั่วไป เมื่อฝึกเคล็ดวิชาไปถึงขั้นสมบูรณ์ มักจะปลุกทักษะระเบิดพลังได้เพียงหนึ่งเดียว
แต่ครั้งนี้ ฟางจือสิงปลุกขึ้นมาได้ถึงสองทักษะ
อีกทั้งตามบันทึกของวิชาภูเขาเหล็กชั้นที่สอง ทักษะระเบิดพลังสองอย่างนี้เป็นที่รู้จักไม่น้อย
ทักษะระเบิดพลัง “การโจมตีที่คาดไม่ถึง” เป็นการโจมตีด้วยฝ่ามือที่รุนแรง และ ซับซ้อนยากจะป้องกัน เหมาะกับการต่อสู้ระยะประชิดที่ทำลายล้างได้สูง
ชื่อของมันได้มาจากความพิเศษที่มักจะโจมตีไปที่ใบหน้าของศัตรู โดยศัตรูมักจะป้องกันไม่ทัน จึงมีอีกชื่อหนึ่งว่า “มือผี”
ลองนึกภาพดู หากสามารถโจมตีใบหน้าได้อย่างง่ายดาย ย่อมสามารถโจมตีส่วนอื่นได้ไม่ยากเช่นกัน
ส่วนทักษะระเบิดพลัง “วิ่งบนใบหญ้า” เป็นเทคนิคเบากาย เคลื่อนไหวตัวได้เร็ว และ เบาราวกับลม สามารถเหยียบบนใบหญ้าได้เหมือนกำลังบิน
แน่นอน หากเหยียบใบหญ้าได้ ย่อมสามารถเหยียบน้ำได้เช่นกัน
“น่าสนุกดีนี่”
ฟางจือสิงรู้สึกอารมณ์ดี หันไปมองสุนัขตัวเล็กที่จ้องมองแผงระบบของเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย ลิ้นห้อยอย่างยิ้มแย้ม
【สายพันธุ์: สุนัข】
【พรสวรรค์: พันธะของหมา】
【สายเลือด: ไฮยีน่า (ระดับ 2)】
【ทักษะระเบิดสายเลือด: เขี้ยวพิษหมาป่า (ใช้แต่ละครั้งจะเสียชีวิต 1 ครั้ง)】
【จำนวนชีวิตที่เหลือ: 5】
ฟางจือสิงยิ้มมุมปาก พูดผ่านจิตว่า “ไม่เลวเลยนะ สายเลือดของเจ้าเพิ่มเป็นระดับ 2 แถมมีชีวิตเหลือถึง 5 ครั้ง”
สุนัขตัวเล็กตอบด้วยความฮึกเหิม “ฮ่า ๆ ๆ มีสายเลือดระดับ 2 แบบนี้ อนาคตข้าจะได้กลายเป็นสัตว์วิเศษสายเลือดระดับ 2 ได้แน่”
“อืม!”
ฟางจือสิงพยักหน้า เขาหวังว่าสุนัขตัวเล็กจะเติบโตไว ๆ เพราะตอนนี้ตัวมันยังเล็กเกินไป พลังการโจมตีหลักยังต้องพึ่งเขี้ยวพิษ
เขาก้มลงไปเก็บของที่เหลือจากชายร่างใหญ่ และ คนอื่น ๆ
พบแผนที่ของลินจือกวง มีดสั้นสองเล่ม และ ของมีค่าบางอย่าง
แต่บนตัวชายร่างใหญ่ และ คนอื่น ๆ ไม่มีเอกสารยืนยันตัวตน หรือเงินทองอะไรมากนัก
อย่างไรก็ตาม ฟางจือสิงเจอแผนที่อีกแผ่นบนตัวชายร่างใหญ่
เมื่อเทียบกันคร่าว ๆ แล้ว แผนที่ทั้งสองคล้ายกันมาก
“ไปกันเถอะ ไปดูเจ้าหมอนั่นกัน”
ฟางจือสิงเก็บของเสร็จอย่างรวดเร็ว อุ้มสุนัขตัวเล็กขึ้น แตะปลายเท้าพุ่งตัวขึ้นไปยืนบนก้อนหิน แล้วแตะอีกครั้งทะยานตัวไปข้างหน้า ก้าวเดียวสามารถข้ามไปได้ไกลถึงเจ็ดแปดเมตรอย่างง่ายดาย
“โห สุดยอด นี่มันสุดยอดวิชาตัวเบาในโลกยุทธภพชัด ๆ”
สุนัขตัวเล็กมองด้วยความทึ่ง ชื่นชมอย่างไม่ปิดบัง
ฟางจือสิงกระโดดไปมา จนมายืนตรงหน้าชายคนนั้น
เขาหยุดตะโกนขอความช่วยเหลือไปนานแล้ว ใบหน้าซีดเซียวจากการเสียเลือด แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และ สิ้นหวัง
เขาตะโกนขอความช่วยเหลืออยู่พักใหญ่ แต่ไม่มีใครมาช่วย
ดูเหมือนว่า เพื่อนร่วมทางทั้งหมดของเขาจะหนีไปแล้ว
เขาถูกทิ้งไว้ตรงนี้ ให้รอความตาย
ฟางจือสิงจับตัวเขาขึ้นมาแล้วเหวี่ยงไปหลังโขดหิน
“เจ้าเป็นใคร?”
ฟางจือสิงมองชายหนุ่มตรงหน้า อายุประมาณยี่สิบสี่หรือยี่สิบห้า ใบหน้าสี่เหลี่ยม มีไฝดำที่มุมปาก
ชายหนุ่มเหลือบตามองฟางจือสิงก่อนหัวเราะเบา ๆ ด้วยท่าทางแข็งกร้าว ไม่ยอมแพ้แม้จะต้องตาย
ฟางจือสิงเห็นดังนั้น จึงจับลูกธนูที่ปักอยู่ที่ต้นขาของเขาแล้วเขย่าหลายครั้ง
“อ๊ากกกก~~” “อ๊ากกกก~~”
ชายหนุ่มร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ร่างกายบิดเบี้ยวด้วยความทรมาน
ฟางจือสิงมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย พูดอย่างเย็นชา
“ถ้าเจ้าไม่พูด ข้าจะทรมานเจ้าต่อไปเรื่อย ๆ”
“อย่า อย่า!” ชายหนุ่มหายใจหนัก ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แล้วกล่าวออกมาทันที
“ข้าชื่อเย่ว์เฉิง เป็นสมาชิกกองทัพกู้ชาติ”
“กองทัพกู้ชาติ? หรือจะเป็นกองทัพกบฏ?” ฟางจือสิงเลิกคิ้ว คิดในใจว่าพวกโจรน้ำนี่แท้จริงกลับกลายเป็นคนที่กล้าลุกขึ้นสู้เพื่ออุดมการณ์
โจรน้ำที่เขาคิดว่ามาจากชาวบ้านผู้ยากไร้ กลับกลายเป็นกองกำลังกู้ชาติที่ลุกขึ้นมาต่อต้านจริง ๆ
ชายหนุ่มพยักหน้า “ใช่แล้ว หัวหน้าของเราคือ ‘หวังเทียนปู้’ แห่งพู่โจว ผู้มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในฐานะ
‘แม่ทัพใหญ่เทียนปู้แห่งความยุติธรรม และ ผู้นำเหล่าฮีโร่ทั้งหลาย’”
ฟางจือสิงพยักหน้าด้วยความเข้าใจ แล้วถามอย่างประหลาดใจ
“กองทัพกู้ชาตินี้ขยายอิทธิพลมาถึงตันโจวแล้วหรือ?”
“ฮึฮึ ไม่ใช่แค่พู่โจวกับตันโจวหรอก!”
ชายหนุ่มตอบอย่างกระตือรือร้น
“เมื่อใดที่แม่ทัพใหญ่หวังเทียนปู้ออกคำสั่ง เหล่าผู้กล้าทั่วทุกแคว้นต่างตอบรับอย่างรวดเร็ว รวบรวมผู้ลี้ภัยก่อตั้งกองกำลังพลเมือง เข้าปล้นสะดมอาหาร แบ่งปันที่ดิน ต่อต้านขุนนางผู้กดขี่ และ โค่นล้มราชสำนักอันเสื่อมทราม
ที่นี่ในตันโจว กองทัพกู้ชาติได้กระจายตัวอย่างกว้างขวาง เราร่วมกันสู้จนเลือดตกยอมตายเพื่อโค่นล้มขุนนางทั้งสี่ตระกูลใหญ่ มุ่งหวังจะเปลี่ยนแปลงให้สำเร็จ!
พี่ชาย เพียงท่านผูกผ้าโพกหัวสีส้ม ท่านจะเป็นเหมือนพี่น้องของเรา!”
ฟางจือสิงยิ้มเย็น ๆ เล็กน้อย
สุนัขตัวเล็กเก็บลิ้นเข้าปากแล้วเอียงหัวมองชายหนุ่ม กล่าวทางจิตว่า
“โห หมอนี่ไฟแรงน่าดูเลยนะ!”
ฟางจือสิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถาม “พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่ ทำไมถึงโจมตีข้า?”
ชายหนุ่มตอบว่า “พวกเรามาทำภารกิจลอบสังหาร หัวหน้าได้ข่าวมาว่า หลัวเพยอวิ๋น นายอำเภอจะไปที่วัดซงหลินเพื่อบูชาขอพรในอีกไม่กี่วัน เราจึงวางแผนจะบุกเข้าวัดซงหลินเพื่อสังหารนายอำเภอ และยึดเมืองต่อไป”
ฟางจือสิงถามต่อ “หัวหน้าของพวกเจ้าเป็นใคร?”
ชายหนุ่มรีบตอบ “คนถือโล่นั่นแหละ เขาชื่อกัวติ้งซาน”
ฟางจือสิงถามต่อ “วัดซงหลินอยู่ที่ไหน?”
ชายหนุ่มเหลือบมองไปทางป่าด้านหนึ่งแล้วตอบ “อยู่ทางนั้น ห่างจากที่นี่ประมาณหกหรือเจ็ดลี้ เราแอบซ่อนตัวรออยู่ที่นี่ แต่พวกเจ้ามาโดยไม่คาดคิด หัวหน้าเลยกลัวจะโดนเปิดเผย จึงสั่งให้ฆ่าพวกเจ้า”
ฟางจือสิงหยิบแผนที่ของหลินจื่อกวงขึ้นมาดูอย่างละเอียด
ไม่นานเขาก็พบตำแหน่งของ “วัดซงหลิน”
วัดแห่งนี้ตั้งอยู่บนเขาซงหลิน
เขาซงหลินอยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำชิงสุ่ย ห่างจากที่นี่ไม่ถึงสิบลี้
และถ้าเดินจากเขาซงหลินลงมาทางทิศใต้ ก็จะถึงเมืองชิงหลิน
“พูดได้ว่า ข้าเจอกับพวกเจ้า พวกเจ้ามาเจอข้า เป็นเพียงเรื่องบังเอิญสินะ!”
ฟางจือสิงเงยหน้าขึ้นอย่างหมดคำพูด ความรู้สึกเหมือนกับได้กลิ่นทุเรียนชวนให้อึดอัด
เขาถามด้วยน้ำเสียงต่ำ “หึ พวกเจ้าคิดจะลอบสังหารนายอำเภอแค่ด้วยนักสู้ห้าคน และ พลธนูอีกยี่สิบคนเท่านั้นเหรอ ไม่ดูถูกเกินไปหน่อยหรือ?”
ชายหนุ่มหน้าแดงด้วยความอับอาย และ โมโห ตอบอย่างแน่วแน่
“เพื่อความยุติธรรม ข้าไม่กลัวความตาย!”
ฟางจือสิงพยักหน้า หยิบมีดสั้นขึ้นมา กรีดผ่านลำคอชายหนุ่มผู้กล้าหาญอย่างรวดเร็ว!....
.........
