บทที่ 44

“แค่ก แค่ก…” ชายคนนั้นนอนอยู่บนพื้น ดิ้นรนหายใจ ความเจ็บปวดอันแหลมคมในอกทำให้เขาแทบจะทนไม่ไหว เขารู้ว่ากระดูกหน้าอกของเขาร้าวหรืออาจจะหักไปแล้ว เขากัดฟันแน่น หยิบเข็มฉีดยาจากเข็มขัดยุทธวิธีแล้วฉีดเข้าที่ต้นขา ยาพิเศษไหลเวียนไปทั่วร่างกาย ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดชั่วคราว

เขาค่อยๆ พยุงตัวขึ้น มองไปข้างหน้าตรงนั้นคือ นาตาชา โรมานอฟ เป้าหมายที่เขาตามล่ามานานหลายปี แต่สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน ทั้งพละกำลัง ความเร็ว ทุกอย่างของเธอดูเกินกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้

เขานึกถึงลูกศรที่เขายิงไปก่อนหน้านี้ วิธีที่นาตาชาหลบมันได้อย่างง่ายดาย และการที่เธอลงพื้นอย่างปลอดภัยหลังจากตกมาหลายชั้น มันชัดเจนว่ามีบางอย่างไม่ปกติ

สัญชาตญาณที่ฝึกฝนมาอย่างดีของเขากรีดร้องเตือนถึงอันตราย ในฐานะเจ้าหน้าที่ผู้ช่ำชอง เขารู้ว่าเมื่อไรควรถอย แต่ถึงแม้จะระมัดระวังขนาดนี้ เธอก็ยังตามล่าเขาได้จากระยะไกลเช่นนี้

เยเลน่ามาถึงหลังจากนั้นไม่นาน หายใจแรงเพราะการไล่ล่า เธอมองเห็นฉากตรงหน้า ชายคนนั้นกำลังพยายามยืนขึ้น ในขณะที่นาตาชายืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างสงบนิ่ง ไม่สะทกสะท้าน

“มันจะฆ่าเราใช่มั้ย?” เยเลน่าถาม เสียงเธอกลับมาเป็นปกติหลังจากอารมณ์เย็นลงแล้ว เธอมองชายคนนั้นด้วยความระแวง

นาตาชาส่ายหน้า “อาจจะก็แค่ฉัน” แล้วเธอก็หันไปสนใจชายคนนั้น

“นายเป็นใคร?”

ชายคนนั้นยังคงเงียบ จับคันธนูคอมโพสิตแน่นและยืนในท่าพร้อมโจมตี เยเลน่าเตรียมตัวจะเข้าโจมตีตามสัญชาตญาณ แต่ถูกนาตาชาหยุดไว้ด้วยสัญญาณมือ

นาตาชาสังเกตได้ว่าชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา อุปกรณ์ของเขาไม่ใช่สิ่งที่องค์กรทั่วไปจะหาได้ และสัตว์ร้ายที่บาดเจ็บย่อมอันตรายกว่า เขาอาจพยายามจะเล่นงานเยเลน่าเพื่อพลิกสถานการณ์

“เป้าหมายของนายคือตัวฉัน เรารู้จักกันรึเปล่า? นายมาจากยุโรปตะวันออก? หรือฝั่งตะวันตก?” นาตาชาถามอย่างรวดเร็ว

สายตาคมกริบของเธอสังเกตทุกการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ บนใบหน้าของเขา เธอเงี่ยหูฟังแม้กระทั่งจังหวะการเต้นของหัวใจด้วยประสาทสัมผัสที่พัฒนาอย่างสูง  “อังกฤษ? เยอรมนี? สหรัฐฯ? ฝรั่งเศส?”

การสอบสวนของเธอทำให้ทั้งชายคนนั้นและเยเลน่าตะลึงไปชั่วขณะ ความเชี่ยวชาญของนาตาชาในการอ่านคน รวมถึงความสามารถที่เพิ่มขึ้น ทำให้เธอจับสังเกตการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในท่าทางของชายคนนั้นได้

“นายมาจากหน่วยข่าวกรองพิเศษของสหรัฐฯ รึเปล่า? FBI? CIA? สำนักงานผู้อำนวยการข่าวกรองแห่งชาติ? NSA? DIA?” เธอเอ่ยชื่อหน่วยงานต่างๆ ออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมจับตามองปฏิกิริยาของเขาอย่างใกล้ชิด เมื่อเธอเอ่ยถึง FBI ชายคนนั้นพยายามปกปิดปฏิกิริยา แต่จังหวะการหายใจและการกระตุกเล็กน้อยกลับเผยให้เห็น

นาตาชาส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่ใช่หน่วยงานหลัก แต่เป็นองค์กรลับอีกแห่ง ใช่ไหม?”

นาตาชาหรี่ตาลงขณะพูดต่อ “นี่เกี่ยวกับเดรย์คอฟใช่ไหม? นายตามล่าฉันเพราะเขางั้นเหรอ? นายมีส่วนร่วมในความตายของเขาในยุโรปตะวันออกหรือเปล่า?”

ความสงบนิ่งของชายคนนั้นเริ่มสั่นคลอน เขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไร นาตาชาได้ต่อจิ๊กซอว์จนเห็นความจริงทั้งหมดด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องรู้ชื่อ องค์กรของเขาด้วยซ้ำ เขาพยายามเก็บอาการอย่างยากลำบาก เมื่อเธอค่อย ๆ เปิดเผยตัวตนของเขาออกมาทีละน้อย

“ให้ตายสิ” ชายคนนั้นสบถเบา ๆ รู้สึกถึงการเสียการควบคุม เขาไม่ต้องพูดอะไร แต่ผู้หญิงตรงหน้าแทบจะเปิดโปงทุกอย่างในตัวเขาด้วยการพูดลอยๆออกมา เธอไม่จำเป็นต้องรู้ชื่อองค์กรของเขาเลยด้วยซ้ำ

ผู้หญิงคนนี้มันปีศาจชัด ๆ

ริมฝีปากของนาตาชายกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มเยาะ “ฉันเดาว่าคนแข็งแกร่งแบบนายคงไม่ตอบคำถามต่อไปของฉันใช่ไหม?” เธอพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “ดังนั้น ทางเลือกที่ดีที่สุดของฉันก็คือฆ่านาย”

ชายคนนั้นตึงเครียดขึ้นเมื่อได้ยินความเยือกเย็นในน้ำเสียงของเธอ

“นายเก่งดีนะ” นาตาชาเสริม ราวกับยอมรับเขา “เป็นคนที่น่าชื่นชม... ดังนั้น ลาก่อน”

และเพียงแค่นั้น พลังและท่าทางของเธอก็เปลี่ยนไป นักฆ่าผู้เยือกเย็นและโหดเหี้ยมแทนที่หญิงสาวตรงหน้าที่เขาเห็นเมื่อครู่

ปัง!

ในพริบตา นาตาชาก็หายวับไป ชายคนนั้นสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในอากาศรอบตัว ทักษะและประสาทสัมผัสที่ได้รับการฝึกฝนของเขาทำงานทันที ลมอันน่ากลัวพัดผ่านข้างเขาไป แต่ถึงแม้เขาจะรู้สึกถึงอันตราย ร่างกายของเขาก็ยังตามไม่ทัน มันช้าเกินไป

มือหนึ่งกระชากเข้าที่คอของเขา บีบแน่นจนเขาแทบหายใจไม่ออก ใบหน้าของเขาแดงก่ำขณะพยายามคว้าบางอย่างที่เอว มือสั่นระริก

ขณะที่นาตาชากำลังจะบีบหลอดลมของเขา เสียงบี๊บดังขึ้นจากเครื่องสื่อสารบนหน้าอกของชายคนนั้น เสียงนุ่มนวลที่ฟังดูสงบแตกขึ้นมาท่ามกลางความตึงเครียด

“นาตาชา โรมานอฟ หากคุณจะกรุณาให้เวลาสักนาที เราจะได้พูดคุยกัน”

นาตาชาผ่อนแรงที่คอเล็กน้อย คิ้วของเธอขมวดลง ดวงตาวูบไหวไปมาขณะคิดใคร่ครวญ เธอสามารถฆ่าเขาได้ในภายหลังอยู่แล้ว “นายเป็นใคร?” เธอถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

“เรามาจาก ฝ่ายยุทธศาสตร์การแทรกแซงมาตุภูมิ การบังคับใช้และการขนส่งเสียงนั้นตอบพร้อมน้ำเสียงเร่งด่วน

นาตาชาจดจำชื่อองค์กรนั้นไว้ในใจ เสียงปลายสายยังคงพูดต่อไปก่อนที่เธอจะทันได้ตอบกลับ

“เมื่อสามปีก่อน เรารู้เรื่องสายลับที่ชื่อว่า นาตาชา โรมานอฟ สายลับหญิงที่เกี่ยวข้องกับการลอบสังหารและภารกิจสายลับมากมายในยุโรปตะวันออก คุณสร้างความเสียหายให้เรามาก ดังนั้นเราจึงส่งเจ้าหน้าที่ไปจับกุมคุณ”

“เพื่อจับกุมฉันแค่นั้น?” นาตาชาถามอย่างเย้ยหยัน

“อืม จริง ๆ แล้วมีคำสั่งสังหารด้วย เราต้องการข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณ และถ้าเป็นไปได้ เราอยากจะรับคุณเข้าร่วมทีม แต่เมื่อคุณหายตัวไป เราจึงเปลี่ยนเป้าหมาย ไปที่เดรย์คอฟและสังหารเขาแทน”

เสียงนั้นเปิดเผยข้อมูลอย่างตรงไปตรงมา ทำให้เห็นถึงความโปร่งใสโดยไม่ลังเล ในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยา นาตาชาสามารถจับสังเกตได้อย่างง่ายดายว่าส่วนไหนของเรื่องเป็นความจริงและส่วนไหนอาจเกินจริง เธอยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“แล้วไงต่อ?” เธอถามเสียงเย็นชา

“เรายินดีจะชดเชยต่อการกระทำที่ประมาทของเจ้าหน้าที่ของเรา” เสียงปลายสายพูดอย่างตรงไปตรงมา

นาตาชาขมวดคิ้วเล็กน้อย องค์กรที่ปกติเยือกเย็นและไร้ปรานี กลับยื่นข้อเสนอประนีประนอม? นี่เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง

ความคิดของเธอหมุนไว เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกเขาพบอะไรเข้า หรือว่านี่เป็นการเคลื่อนไหวที่ผ่านการคำนวณมาอย่างรอบคอบ?

“คุณโรมานอฟ ฉันเชื่อว่าเราไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกัน” เสียงนั้นกล่าวเสริม

นาตาชาไม่ได้หวาดกลัวองค์กรนี้ แต่ความปลอดภัยของเยเลน่ามาก่อน เธอผ่อนมือออก ทำให้ชายคนนั้นทรุดลงกับพื้น จับคอของเขาพลางไออย่างรุนแรง

“อย่ายุ่งกับชีวิตพวกเราอีก อย่ามายุ่งกับเยเลน่าหรือฉันอีก” เธอเตือนก่อนจะหันหลังเดินจากไป

เยเลน่า ซึ่งทำท่าจะพูด กลับนิ่งเงียบขณะเดินจากไปพร้อมกับนาตาชา