บทที่ 306 ความคิดของเสิ่นตาน
“ไม่ต้องรบกวนคุณชายเสิ่นหรอกเจ้าค่ะ บ่าวของข้ายืนรออยู่ที่ริมฝั่งแล้ว” ซูเล่อหยุนตอบเสียงอ่อนแอ ราวกับได้รับความเย็นจนร่างกายอ่อนเพลียจริงๆ เสิ่นตานเดิมทีคิดว่าซูเล่อหยุนเพียงแสร้งทำเป็นไม่สบายเพื่อหาทางออก แต่เมื่อเห็นท่าทีของนางก็รู้สึกว่าไม่น่าจะแสดงได้แนบเนียนถึงเพียงนี้ “เขาก็ต้องออกไปเช่นกัน ค...
