บทที่ 302 คนบ้าที่ยืนอยู่ระหว่างห้วงลึกกับสวรรค์ พร้อมปาฏิหาริย์ในมือ

บทที่ 302 คนบ้าที่ยืนอยู่ระหว่างห้วงลึกกับสวรรค์ พร้อมปาฏิหาริย์ในมือ

บทที่ 302 คนบ้าที่ยืนอยู่ระหว่างห้วงลึกกับสวรรค์ พร้อมปาฏิหาริย์ในมือ เฉินเหยียนสัวยิ้มอย่างเขินอาย ดวงตาฉายแววหวังและน้อยใจเล็กน้อย ท่าทางนั้นเหมือนหนุ่มผมงบ้านอย่างยิ่ง ซื่อๆ ไร้เดียงสา ยังไม่ค่อยรู้จักโลก แต่ซูอี้ไม่เชื่อคนผู้นี้ ทุกคำที่เขาพูด ซูอี้ไม่เชื่อเลยสักคำ! "แม้เราจะไม่เคยเจอกัน แต่ก็ต่...