บทที่ 19 : ผลการประเมินอันน่าตกตะลึง!
บทที่ 19 : ผลการประเมินอันน่าตกตะลึง!
หลังจากได้ยินคำสั่งของอาจารย์, เซียวซิงหยูก็เปิดตราอสูรเเล้วเรียกหมาป่าวายุนรกออกมา
ทันใดนั้น, ร่างหมาป่ายักษ์ก็ปรากฏขึ้น
ขนสีดำของมันเหมือนเปลวไฟสีดำที่พลิ้วไหวไปตามลม
ในเรื่องหน้าตา หมาป่าวายุนรก
กินขาดเรื่องความเท่จากทั้งสนาม
เพื่อนๆ ห้องสามต่างอุทานด้วยความตกตะลึง พวกเขาล้อมวงดูหมาป่าวายุ นรก
“หมาป่าตัวนี้เท่ห์สุดๆ!”
“เปลวไฟสีดำ เท่ห์ระเบิด!”
“ทำให้นึกถึงตอนเช้าเลย”
ช่วงเช้า เซียวซิงหยูและหวังเยี่ยนขึ้นเวทีประลองกัน
เพื่อนๆห้องสามทั้งหมดต่างได้ดูเเละได้เชียร์เซียวซิงหยูจากบนอัฒจรรย์
ตั้งแต่นั้นมา พวกเขาก็ถูกความเท่และความแข็งแกร่งของหมาป่าวายุนรกสะกดไว้หมดแล้ว
"พี่หยู ผมขอจับหัวหมาป่าวายุนรกหน่อยได้ไหมครับ?"
"ถ้าไม่กลัวร้อนก็ลองดูได้นะ"
นอกจากเจ้าของและญาติของเจ้าของแล้ว ใครก็ตามที่คิดจะแตะต้องหมาป่าวายุนรก ฝ่ามือจะถูกย่างเกรียมทันที
…..
ณ เวลานี้ เฉินฉีเหนียนถือแท็บเล็ตไว้ในมือ
หลังจากการประลองในช่วงเช้า ข้อมูลของหมาป่าวายุนรกก็ได้รับการอัปเดตอีกครั้ง
ในตอนนี้ หมาป่าวายุนรกเป็นอสูรเพียงตัวเดียวในห้องสามที่มีคุณสมบัติธาตุถึงสามอย่าง
ต่อไปก็ถึงการทดสอบประเมินตำแหน่งการต่อสู้
การทดสอบแรก คือการประเมินพลังโจมตีของหมาป่าวายุนรก
หากพลังโจมตีของสัตว์อสูรสูงเพียงพอ ปรมาจารย์อสูรก็จะถูกจัดให้อยู่ในตำแหน่งมือสังหาร
บนสนามประเมินตอนนี้ มีเสาหินขนาดใหญตั้งตระหง่านอยู่
ด้านบนของเสาหินมีหน้าจอแสดงผล ซึ่งสามารถบันทึกค่าพลังโจมตีและอัตราคริติคอลของอสูรได้
"เซียวซิงหยู ให้สัตวอสูรของเธอเริ่มการทดสอบได้เลย"
"เฮยเฟิง ใช้คำรามนรกได้เลย, อย่าออมแรงล่ะ" เซียวซิงหยูลูบหัวหมาป่าวายุนรกขณะออกคำสั่ง
กรรร!!
บูมมมม!!!
[ค่าพลังโจมตี: 6371]
[ผลของคริติคอล: คริติคอลสามเท่า]
ทุกคนในสนามต่างตกตะลึง พร้อมใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
"บ้าไปแล้ว คริติคอลสามเท่า!"
"อสูรของฉัน แค่คริติคอลเท่าครึ่งยังทำไม่ได้เลย"
"ต่อให้ไม่ติดคริติคอลสามเท่า พลังโจมตีของหมาป่าวายุนรกก็ยังมากกว่า 2000 อยู่ดี…นี่มันปีศาจชัดๆ"
เพื่อนร่วมชั้นทุกคนต่างมองเซียวซิงหยูด้วยความชื่นชม
เเม้เเต่เฉินฉีเหนียนที่เป็นอาจารย์มาหลายปี ก็ยังอดตกใจกับข้อมูลของหมาป่าวายุนรกไม่ได้
"ปกติแล้ว ทักษะพิเศษของอสูรระดับเริ่มต้น (ขั้น 1) จะมีพลังโจมตีอยู่ระหว่าง 500-1500"
"แต่พลังโจมตีของหมาป่าวายุนรก กลับทะลุ 2000 ไปเเล้ว"
"เเถมถ้ารวมคริติคอลสามเท่าเข้าไปด้วย ทักษะเดียวของหมาป่าวายุนรกก็จะมีพลังโจมตีเกิน 6000, นี่มันเพียงพอเเล้วที่จะฆ่าสัตว์อสูรระดับเติบโตได้เลย" เฉินฉีเหนียนครุ่นคิดในใจ
ตอนนี้เขาแน่ใจว่าด้วยความแข็งแกร่งของเซียวซิงหยูในตอนนี้, เขาคงจะสามารถออกไปล่าสัตว์อสูรระดับเติบโตได้ตัวคนเดียวเเล้ว
ในหลักสูตรการเรียน การล่าสัตว์อสูรระดับเติบโตด้วยตัวคนเดียวเป็นภารกิจที่จะมีในอีกสามเดือนข้างหน้า
นั่นหมายความว่า เซียวซิงหยูที่เพิ่งเข้าเรียน มีความก้าวหน้าในการฝึกฝนนำหน้าคนอื่นๆไปแล้วสามเดือน
"อัจฉริยะ ไม่สิ ต้องเรียกว่าอสูรกายในคราบอัจฉริยะ”
“เขาเหมือนกับเย่ซวงหนิง หานเทียนจวิน…เด็กพวกนี้คือเสาหลักของประเทศในอนาคต”
เฉินฉีเหนียนมองเซียวซิงหยูพร้อมกับให้คำชมเชยในใจ
"อาจารย์เฉิน การทดสอบพลังโจมตีของผมเสร็จแล้ว ต้องทดสอบอะไรต่อหรอครับ?"
"เซียวซิงหยู จากผลการทดสอบนี้ เธอเหมาะกับตำแหน่งมือสังหาร"
"แต่เพื่อการประเมินที่ครอบคลุม เธอต้องเข้าร่วมการทดสอบในหัวข้อถัดไปด้วย"
"เเละการทดสอบต่อไป คือการทดสอบระยะโจมตี"
การทดสอบระยะโจมตี คือการทดสอบระยะการโจมตีสูงสุดของสัตว์อสูร
ถ้าระยะการโจมตีของสัตว์อสูรไกลเพียงพอ ปรมาจารย์อสูรก็จะเหมาะกับตำแหน่งพลธนู
เเละก่อนการทดสอบจะเริ่มขึ้น ทุกคนก็เริ่มพูดคุยกัน
"หมาป่าวายุนรกน่าจะไม่เหมาะกับตำแหน่งพลธนูนะ"
"ใช่ ส่วนมากสัตว์อสูรสายหมาป่าจะเน้นการต่อสู้ระยะประชิดมากกว่า"
การพูดคุยของเพื่อนๆคึกคักและมีหลักการรองรับ
ในทางทฤษฎี มีเพียงสัตว์อสูรบินได้และอสูรบางส่วนในสายมนุษย์อสูรเท่านั้น ที่เหมาะกับการเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ระยะไกล
เซียวซิงหยูไม่ได้สนใจการพูดคุยของคนอื่น เขาเอาขนมขบเคี้ยวใส่ปากหมาป่าวายุนรก
หลังจากได้กินขนมขบเคี้ยว หมาป่าวายุนรกก็ดูร่าเริงขึ้น เเละกระดิกหางไปมาไม่หยุด
"เฮยเฟิง ต่อไปใช้พลังทั้งหมดที่มี โจมตีให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้"
โฮ่ง~~~
หมาป่าวายุนรกเชื่อฟังคำสั่ง มันอ้าปากกว้าง เเละขยับขาไปมา
ท่าทางนี้ มันดูเหมือนท่าที่มันเตรียมใช้ทักษะคำรามนรกเเต่ต่างไปเล็กน้อย
เฉินฉีเหนียนมองออก เขาจึงเลิกคิ้วขึ้นทันที
"หืมม…นี่ไม่ใช่ท่าเตรียมใช้คำรามนรกปกตินะ จังหวะการหายใจมันเปลี่ยนไป!"
พุ้ยยย!!!
ต่อมา มันคือเสียงถ่มน้ำลาย
ใช่แล้ว หมาป่าวายุนรกอ้าปากกว้าง เตรียมตัวอยู่นาน สุดท้ายกลับทำปากจู๋แล้วถ่มน้ำลายออกมา!
เเต่น้ำลายก้อนนั้นเหมือนกระสุนเพลิง ที่พุ่งทะลุสนามฝึกซ้อมไป
ซู่วววว~~~~
ปัง!
เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นในระยะไกล
จากป้อมยามหน้าประตูโรงเรียน, เสียงด่าทอก็ดังลอยมา
"ใครวะ ใครปาระเบิดใส่ป้อมยาม กางเกงในฉันปลิวหายไปเลย!"
เเละนั่นคือเสียงของลุงหวัง ยามที่อยู่ในป้อมยาม
…..
ณ สนามทดสอบ
ตอนนี้ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างเงียบกริบ
ทันใดนั้น อู๋เซิงโหย่วก็ถามอย่างแผ่วเบาว่า
"อาจารย์เฉิน จากตรงนี้ไปถึงป้อมยามหน้าประตูวิทยาลัย มันไกลแค่ไหนครับ?"
เฉินฉีเหนียนเม้มริมฝีปากแห้งๆ ก่อนจะตอบตามจริง
"ประมาณ 800 เมตรได้"
"เซียวซิงหยู น้ำลายของหมาป่าวายุนรกสุดยอดไปเลย นึกว่าเป็นกระสุนปืนสไนเปอร์ไรเฟิลซะอีก" ซ่งหู่เอ่ยด้วยดวงตาเป็นประกาย
ทันใดนั้น เฉินฉีเหนียนก็หันไปมองเซียวซิงหยู เเล้วถามด้วยความอยากรู้ทันที
"เท่าที่ฉันจำได้ ไม่เคยมีทักษะแปลกๆแบบนี้อยู่ในตำราทักษะสายไฟเลยนี่"
เซียวซิงหยูพยักหน้ารับ เเล้วอธิบายว่า
"นี่เป็นทักษะที่ผมคิดค้นขึ้นเองครับ มันเรียกว่ากระสุนเพลิงดำ"
เมื่อได้ยินเช่นนี้, เพื่อนคนหนึ่งก็พูดแซวขึ้นมทันที
"เปลี่ยนจากน้ำลายก้อนนึง เป็นกระสุนเพลิงดำ…ฟังดูเท่ขึ้นมาเลยนะ"
เซียวซิงหยูไม่ได้สนใจที่เพื่อนเเซว, เเละเขาก็เสริมว่า
"อาจารย์เฉิน เมื่อกี้เฮยเฟิงแค่ยิงกระสุนเพลิงดำไปนัดเดียว เเต่จริงๆแล้วมันสามารถยิงได้ต่อเนื่องด้วยนะครับ ครั้งนึงยิงได้มากสุด 120 นัด"
"โอ้ นี่มันมากกว่าแม็กกาซีนของ AK-47 อีกนะเนี่ย!"
"พี่หยู อสูรของพี่นี่ใช้แทนปืนกลได้เลยนะ"
"120 นัดงั้นเหรอ?”
“ซุนเผิงตอนนั้นที่เข้าร่วมการแข่งขันโจมตีรัวรายเดือน ยังทำลายสถิติได้แค่ 96 ครั้งเอง”
ห้องสามนี่คนเก่งเยอะจริงๆ, ซุนเผิงนี่ต้องนับเป็นหนึ่งในนั้นด้วย
ทันใดนั้น เฉินฉีเหนียนก็สงบสติอารมณ์ลง เเล้วพูดอย่างเป็นทางการ
"จากที่หมาป่าวายุนรกแสดงให้เห็น”
“นอกจากตำแหน่งมือสังหารแล้ว เซียวซิงหยูก็ยังเหมาะกับตำแหน่งพลธนูอีกด้วย”
…………………..
