บทที่ 18 แกนปฏิกรณ์อาร์คสองอัน

ซูมู่ที่ถูกทุกสายตามองหาไม่ได้ใส่ใจความคิดของคนอื่นเลย เขาขยับมือเล็กน้อย พูดกับตัวเองด้วยท่าทีเสียดาย

"สุดท้ายแล้ว ระดับสกิลก็ยังต่ำเกินไปที่จะใช้ Black Flash ได้แบบเต็มร้อย โอกาสสำเร็จยังน้อยมากจริงๆ..."

แต่เพราะเขาคาดการณ์ไว้แล้ว เลยไม่ใส่ใจนัก เขาละสายตาจากมือของตัวเองไปมองไอรอนมองเกอร์ที่อยู่ข้างหน้า พร้อมพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจว่า

"นานพอสมควรแล้ว คงต้องจบการต่อสู้ได้แล้วล่ะ ไม่งั้นโทนี่ สตาร์ค คงไม่พอใจกับบริการของฉันแน่"

จากนั้น ซูมู่ก็ยื่นมือไปข้างหน้า สีหน้าแสดงความสุขผสมความเหี้ยมเกรียม

"ไสยเวทย์หมุนตาม อาโอะ ขีดสุด!"

ออบาไดอาห์รู้สึกถึงบางอย่างผิดปกติทันทีเมื่อซูมู่ยื่นมือออกมา เขาจึงยิงกระสุนและอาวุธทั้งหมดที่ติดตั้งไว้ในหุ่นไอรอนมองเกอร์ออกมาเต็มที่ การระเบิดเหล่านั้นน่าจะทำลายถนนได้ทั้งสาย แต่กลับถูกกลืนหายเข้าไปในหลุมดำสีน้ำเงินอันน่าสะพรึงโดยไม่ส่งผลใดๆ เลย

"นี่มัน... เป็นไปไม่ได้!"

ในขณะที่ออบาไดอาห์ตกตะลึง ซูมู่เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับส่งหลุมดำสีน้ำเงินไปยังเป้าหมาย เมื่อเห็นแบบนั้น ออบาไดอาห์จึงรีบพยายามหนีโดยใช้พลังขับดันจากเครื่องยนต์จนมาถึงระยะสิบเมตร

แต่พอคิดว่ารอดแล้ว เขาก็รู้สึกว่าหุ่นของเขาหยุดนิ่ง แม้จะเพิ่มพลังการขับเคลื่อนขึ้นสูงสุด หุ่นก็ยังค่อยๆ ถูกดึงถอยหลัง

และข้างหลังเขานั่นเอง คือหลุมดำสีน้ำเงินที่ดูเหมือนจะกลืนกินทุกอย่างได้!

"ไม่!"

ออบาไดอาห์พยายามเร่งพลังขับเคลื่อนจนเกินขีดจำกัด แต่ถึงจะเกินขีดสุดแล้ว เครื่องยนต์ก็เริ่มร้อนจัดจนเริ่มหลอมละลาย และไม่สามารถหยุดการเคลื่อนไหวได้ ยิ่งกลับถอยหลังเร็วขึ้นเรื่อยๆ

สุดท้าย ในสายตาของโทนี่ สตาร์คที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย และในสายตาที่เคร่งเครียดของเอเจนต์โคลสันซึ่งมาทัน และท่ามกลางสายตาของผู้คนที่มองดูอยู่ ไอรอนมองเกอร์ที่ยิ่งใหญ่อยู่เมื่อครู่นี้กลับถูกหลุมดำสีน้ำเงินดูดกลืน

แม้แต่เกราะไทเทเนียมหนาสิบเซนติเมตรก็ไม่อาจต้านทานแรงดึงดูดมหาศาลนั้นได้ ขาทั้งสองหายเข้าไปในหลุมดำ ตามด้วยส่วนอก ส่วนท้อง และสุดท้ายส่วนหัวก็ถูกบิดเบี้ยวและหายไปในหลุมดำนั้นอย่างไร้ร่องรอย

ผู้ที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ซึ่งตอนแรกไม่มีใครคาดหวังเลยเพียงหาวออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากฝุ่นควัน ชุดเสื้อสีขาวของเขายังสะอาดไร้คราบแม้จะมีฝุ่นอยู่เล็กน้อย

ปีศาจผมขาวที่ทุกคนกล่าวขาน แสดงให้โลกรู้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวของเขาอีกครั้งว่า เขานี่แหละคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด!

หลังจากจัดการไอรอนมองเกอร์เสร็จ ซูมู่ก็เดินเข้าไปหาโทนี่ สตาร์ค มือข้างหนึ่งคว้าเข้าหาตำแหน่งด้านหลัง ร่างเรืองแสงสีขาวก็ถูกแรงดึงดูดดึงเข้ามาสู่มือของเขา มันคือแหล่งพลังงานของไอรอนมองเกอร์ เตาปฏิกรณ์อาร์คนั่นเอง

ทันทีที่ซูมู่สัมผัสกับเตาปฏิกรณ์นั้น เขาก็รู้สึกถึงพลังงานมหาศาลที่แฝงอยู่ภายใน ริคุกันและการดูดพลังงานทำงานเต็มที่ เขาดึงพลังงานเข้าไปในตัวจนเต็ม หลังจากนั้นระบบก็เริ่มดูดพลังที่เหลือเข้าไปใช้ในการเพิ่มระดับของแม่แบบ

แม้จะใช้พลังงานเพิ่มขึ้นมากเมื่อการผสานแม่แบบเข้าสู่ 30% แล้ว แต่การผสานยังคงรุดหน้าไปอย่างต่อเนื่องและไม่ได้ช้าลงนัก

จากลักษณะก่อนหน้า เมื่อการผสานแม่แบบถึง 40% เขาจะได้รับทักษะใหม่อีกหนึ่ง

ซึ่งเขารอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ทักษะใหม่จะเป็นอะไร? จะเป็นไสยเวทย์หมุนทวน อากะ หรือไม่?

เพราะแค่ระดับพลังต่ำสุดของไสยเวทย์หมุนทวน อากะ ก็ยังแรงกว่าพลังสูงสุดของไสยเวทย์หมุนตาม อาโอะ ถึงสองเท่า!

เมื่อซูมู่เดินไปถึงข้างๆ โทนี่ สตาร์ค ระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง:

ระดับการผสานแม่แบบ: 31%

ขณะนี้โทนี่ สตาร์คอยู่ในสภาพอิดโรยอย่างที่สุด หมวกเหล็กของเขาหายไปไหนไม่รู้ และแม้แต่มือเหล็กข้างหนึ่งก็หายไป เตาปฏิกรณ์อาร์คที่หน้าอกของเขากะพริบถี่ๆ แสดงถึงระดับพลังงานที่ใกล้จะหมด

เมื่อซูมู่เดินเข้าใกล้ ฟิล โคลสันที่อยู่ข้างๆ ก็ถอยหลังไปโดยอัตโนมัติ นั่นเป็นปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณของมนุษย์เมื่อเผชิญหน้ากับนักล่าที่น่ากลัว

แต่โทนี่ สตาร์คกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลย เขาเดินเข้ามาใกล้ซูมู่ มองอย่างสนใจเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"เมื่อกี้นายทำได้ยังไงกัน ใช้เทคโนโลยีอนาคตล้ำๆ อะไรหรือเปล่า หรือระบบป้องกันนั่นเป็นเทคโนโลยีพื้นที่?"

โคลสันที่อยู่ข้างๆ ก็มีสีหน้าสนใจ หวังจะได้ข้อมูลเกี่ยวกับ "ปีศาจผมขาว" เพิ่มขึ้น

เมื่อได้ยินคำถามของโทนี่ ซูมู่ก็ยิ้มแล้วอธิบายว่า

"นี่คือพลังของฉันเอง"

โทนี่พึมพำกับตัวเอง "เป็นพลังของพวกมนุษย์กลายพันธุ์งั้นหรือ ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ…"

ซูมู่ไม่ได้ปฏิเสธ แม้ว่าพลังที่เขามีจะเป็นความสามารถจากแผงควบคุม ไม่ใช่จากการกลายพันธุ์ แต่ถ้าในอนาคตมีใครใช้ความสามารถนี้มาเล่นงานเขา เขาก็พร้อมจะสร้าง "เซอร์ไพรส์" กลับไปแน่นอน

จู่ๆ โทนี่ก็รู้สึกเจ็บหน้าอก เขามองไปที่เตาปฏิกรณ์อาร์คที่หน้าอก เห็นว่าพลังงานหมดเกลี้ยงแล้ว จึงหันไปมองซูมู่ที่ถือเตาปฏิกรณ์อีกชิ้นอยู่ในมือ

"ช่วยคืนเตาปฏิกรณ์ให้ฉันหน่อยได้ไหม? ฉันต้องใช้มันเพื่อดึงเศษกระสุนในอกออกมา"

ซูมู่ไม่อยากให้ฮีโร่ที่เขาชื่นชอบจากโลกก่อนต้องมาตายแบบนี้ เขาจึงโยนเตาปฏิกรณ์อาร์คให้โทนี่

"ตอนนี้นายติดฉันไว้สองชิ้นนะ"

"อะไรนะ? นั่นมันของฉันตั้งแต่แรก!"

"แต่มันเป็นของฉันแล้ว"

"โอเค…ก็ได้"

โทนี่คิดว่าในเมื่ออีกฝ่ายช่วยชีวิตเขาไว้ ก็ยอมให้อีกชิ้นไปเถอะ ไม่ใช่ว่าเขากลัวพลังของ "ปีศาจผมขาว" หรอกนะ ไม่ใช่เลย!

โคลสันที่อยู่ข้างๆ ก็จดบันทึกไว้อย่างเงียบๆ ว่า "ปีศาจผมขาว" อาจจะต้องการเตาปฏิกรณ์เพื่อใช้งานอะไรสักอย่าง

จากนั้นเขาก็หยิบบัตรประจำตัวออกมา แล้วยื่นให้ซูมู่

"สวัสดีครับ ผมเอเจนต์โคลสัน จากสำนักงานยุทธศาสตร์แห่งมาตุภูมิ มีเรื่องบางอย่างที่อยากคุยกับคุณ"

ซูมู่จ้องไปที่ผมบางๆ ของโคลสัน จนกระทั่งโคลสันรู้สึกเหมือนโดนจ้องจนลึกถึงความรู้สึก เขาถึงได้ละสายตา

"อืม ท่าทางงานของนายคงจะหนักหนาพอควรนะ"

"อ่า...ใช่ครับ..." โคลสันตอบไปโดยไม่ทันตั้งตัว แล้วรีบตระหนักถึงเป้าหมายหลักของตัวเองและถามต่อไปว่า

"ผมอยากชวนคุณมาเข้าร่วมกับเรา เป็นหนึ่งในทีมอเวนเจอร์ส"

ซูมู่ไม่ได้แปลกใจ เพราะตอนนี้นิค ฟิวรี่กำลังเตรียมแผนการสร้างทีมอเวนเจอร์สอยู่ และการเชิญเขาเข้าร่วมเพราะเห็นพลังของเขาก็เป็นเรื่องปกติ

ซูมู่กำลังจะปฏิเสธ แต่ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงหินอวกาศที่อยู่ในฐานของชิลด์ และในอนาคตยังมีหินจิตใจที่จะถูกส่งมาด้วย เขาจึงยิ้มและตอบว่า

"แน่นอน ฉันยินดีมากเลย!"

โคลสันมองดูรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของชายผมขาว และไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีเลย…