บทที่ 161 เป่ยหูไม่มา ข้าก็ไปเอง
บทที่ 161 เป่ยหูไม่มา ข้าก็ไปเอง หกปีก่อน แคว้นเหลียวถูกสังหารหมู่ ซากศพเกลื่อนกลาด แม้ถึงตอนนี้ ในแคว้นเหลียวยังพบกระดูกแห้งที่สัตว์ป่าคุ้ยขึ้นมาตามที่รกร้าง รบกวนความสงบของผู้ตาย ผู้รอดชีวิตมีเพียงน้อยนิด ทุกครั้งที่จูเอ้อร์เหลิงนึกถึงจวนเหลียวอ๋องที่ถูกไฟเผาวอดวาย เสียงร้องครวญครางที่กึกก้องทั่วเ...
