ระบบหุ่นเชิดในตำนาน ตอนที่ 440 สงครามองค์กรมือสังหาร

ระบบหุ่นเชิดในตำนาน ตอนที่ 440 สงครามองค์กรมือสังหาร

เหล่าผู้บำเพ็ญที่อยู่ใกล้บริเวณนี้ ต่างก็หลบหนีไปไกล แม้แต่เงาของพวกเขาก็ยังมองไม่เห็น พวกเขากลัวว่าหากอยู่ใกล้เกินไป จะถูกล็อกเป้าหมาย และตายในมหาสงครามครั้งนี้

"นี่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้น"

มีผู้บำเพ็ญบางส่วนที่เพิ่งมาถึง พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดเรื่องราวใดขึ้น เมื่อเห็นภาพอันน่ากลัวที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าอย่างกะทันหัน

พวกเขาจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยและหวาดกลัว

"เจ้าพวกนี้ ไม่เคยได้ยินชื่อขององค์กรโลหิตสังหารหรืออย่างไร? ไม่นานมานี้ ยมโลกได้ถูกก่อตั้งขึ้น ณ ที่แห่งนี้ แต่กลับถูกองค์กรโลหิตสังหารหมายตา เพียงแต่ว่า มือสังหารขององค์กรโลหิตสังหาร ถูกยมโลกปราบปรามโดยตรง ดูเหมือนว่า ตอนนี้ พวกเขากลับมาแก้แค้นแล้ว"

สำหรับชื่อเสียงของยมโลก ชายผู้นี้เพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรก

ส่วนเรื่องที่ยมโลกปราบปรามมือสังหารขององค์กรโลหิตสังหารในครั้งก่อน ไม่ได้สร้างความตื่นตระหนกใด ๆ

แต่พวกเขากลับเคยได้ยินชื่อขององค์กรโลหิตสังหาร

เมื่อได้ยินชื่อขององค์กรโลหิตสังหาร ชายผู้นี้ก็มีสีหน้าตึงเครียดในทันที

เขาแทบจะอยากจากไปจากที่แห่งนี้ในทันที

ไม่อยากมีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับองค์กรโลหิตสังหาร

และในเวลานั้น ยมโลกก็เอ่ยวาจาขึ้น

"ผู้ใดกันที่กล้ามาส่งเสียงดัง ณ ประตูยมโลกเช่นนี้ หรือว่าเจ้ากำลังรนหาที่ตาย"

ร่างของมหาจักรพรรดิเฟิงตู ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าชายชราทั้งสามคนขององค์กรโลหิตสังหาร

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายบนร่างกายของมหาจักรพรรดิเฟิงตู ชายชราทั้งสามก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เพราะพวกเขากลับมิอาจหยั่งถึงกลิ่นอายบนร่างกายของมหาจักรพรรดิเฟิงตูได้

หลังจากที่พวกเขาสังเกตอย่างถี่ถ้วน ในที่สุดก็สามารถยืนยันได้

มหาจักรพรรดิเฟิงตูมีตบะอยู่ในระดับกึ่งจักรพรรดิเซียนระยะต้น

เพียงแต่นี่เป็นเพียงวิธีการประเมินของพวกเขา

ในใจของพวกเขา พวกเขาคิดว่าตนเองได้ก้าวเข้าสู่ระดับกึ่งจักรพรรดิเซียนระยะกลางแล้ว

การจัดการกับมหาจักรพรรดิเฟิงตู คงไม่ใช่เรื่องยาก

ในขณะที่พวกเขากำลังคิดเช่นนั้น มหาจักรพรรดิเฟิงตูเห็นชายชราทั้งสามที่มีสีหน้าราวกับคนใกล้ตาย มุมปากก็เผยรอยยิ้มแห่งความดูถูกออกมา

มิใช่ว่าจี๋อวิ๋นดูถูกพวกเขา เพียงแต่ว่าพวกเขานั้นอ่อนแอเกินไป

"องค์กรมือสังหารที่ควรจะล้ำเลิศ กลับถูกพวกเจ้าทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงเช่นนี้ ช่างน่าเวทนายิ่งนัก"

มหาจักรพรรดิเฟิงตูกดเสียงต่ำ กล่าวขึ้น

ในขณะที่ชายชราทั้งสามกำลังจะเอ่ยวาจา มหาจักรพรรดิเฟิงตูก็โบกมือ

เบื้องหลังของเขา ประตูผีปรากฏขึ้น

ทั่วทั้งฟ้าดิน ถูกปกคลุมไปด้วยปราณอเวจี

ภายในประตูผี ทะเลน้ำพุเหลืองสะท้อนไปทั่วฟ้าดิน เมื่อเห็นคลื่นยักษ์ของทะเลน้ำพุเหลือง กำลังจะพุ่งทะลักออกมาจากประตูผี ชายชราทั้งสามก็ตกใจจนต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว

แม้ว่าบนร่างกายของพวกเขาจะไม่มีปราณชีวิต แต่พวกเขากลับสามารถสัมผัสได้ว่าทะเลน้ำพุเหลือง ต้องการดูดซับปราณชีวิตจากร่างกายของพวกเขา

หากถูกดูดซับไปจริง ๆ เกรงว่าจะส่งผลกระทบต่อวิญญาณก่อกำเนิดของพวกเขา หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็ต้องตาย

จี๋อวิ๋นเห็นชายชราทั้งสามขององค์กรโลหิตสังหาร มีสีหน้าตึงเครียด เขาจึงหันกลับไปมองทะเลน้ำพุเหลืองที่อยู่เบื้องหลัง

ไม่คิดมาก่อนว่า ชายชราเหล่านี้จะหวาดกลัวสิ่งนี้

เขาส่ายหน้าอย่างจนใจ

และในเวลานั้น ทุกคนต่างก็เห็น มหาจักรพรรดิเฟิงตูมีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม พร้อมกันนั้น เขายังคงส่ายหน้าอย่างต่อเนื่อง

ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเขากำลังคิดสิ่งใด

และในขณะที่มหาจักรพรรดิเฟิงตูเปิดประตูผี

ทหารหยินมากมายก็เดินออกมาจากประตูผีอย่างช้า ๆ

พวกเขาเดินออกมาทีละคน ตบะของพวกเขาล้วนอยู่ในระดับเทพแท้ขึ้นไป

เซียนแท้มีมากมายนับไม่ถ้วน

ส่วนระดับราชันเซียน ก็มีหลายสิบคน

กระทั่งราชันเซียนเหนือหล้า ก็มีหลายคน

ในตอนแรก เมื่อเห็นคนเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้น

ชายชราทั้งสามขององค์กรโลหิตสังหาร มิได้สนใจใด ๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทหารหยินมากมายก็ยังคงเดินออกมาจากประตูผีอย่างต่อเนื่อง

จำนวนของพวกเขาเกินกว่าหมื่นคน และกำลังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อเห็นยมโลกฝึกฝนทหารหยินมากมายเช่นนี้

ยิ่งไปกว่านั้น ตบะของพวกเขาล้วนอยู่ในระดับเทพแท้ขึ้นไป

หากมีคำใดสามารถอธิบายพวกเขาได้ คงจะมีเพียงคำว่าเป็นระเบียบวินัย และในขณะที่กองทัพอันยิ่งใหญ่นี้เดินออกมาจากประตูผี

ทุกคนจึงได้รู้ว่า ยมโลกนั้นน่ากลัวยิ่งนัก

ด้วยทหารมากมายเช่นนี้ หากเกิดสงครามขึ้นจริง ๆ พวกเขาคงเป็นเพียงเหยื่อสังเวย

"คนขององค์กรโลหิตสังหาร พวกเจ้าคิดว่าข้าลืมพวกเจ้าไปแล้วหรืออย่างไร? ดูจากท่าทางของพวกเจ้าแล้ว ชายชราที่ตายด้วยน้ำมือของข้าในวันนั้น คงจะเป็นพวกเดียวกับเจ้า และเจ้าก็รู้จักเขา"

ได้ยินมหาจักรพรรดิเฟิงตูกดเสียงต่ำ กล่าวขึ้น

ชายชราทั้งสามขององค์กรโลหิตสังหารมีสีหน้าตึงเครียด ไม่เคยมีผู้ใดกล้ากล่าวเช่นนี้กับพวกเขา

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนนี้ กองทัพของพวกเขาได้มาถึงแล้ว

เขากลับยังคงโอ้อวดเช่นนี้

"เด็กน้อย เจ้าช่างโอหังนัก วันนี้จะให้เจ้าได้เห็นความแข็งแกร่งขององค์กรโลหิตสังหาร"

ผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ดโบกมือ

แม้ว่าเบื้องหลังของเขาจะไม่มีผู้ใด แต่ในขณะที่มือของเขาร่วงหล่นลง กลิ่นอายมากมายก็ล็อกเป้าหมายไปยังทหารหยิน

เริ่มต้นการโจมตี

แม้ว่าจี๋อวิ๋นจะมองไม่เห็นคนเหล่านี้

แต่เขากลับสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของพวกเขา

แม้ว่ามันจะแผ่วเบา

เมื่อเห็นคนเหล่านี้ใช้เคล็ดวิชาลับปกปิดกลิ่นอาย การโจมตีแต่ละครั้ง ล้วนอยู่ในห้วงมิติ ยากที่จะแยกแยะว่าพวกเขาจะโจมตีจากที่ใด

จี๋อวิ๋นก็มิได้รีบร้อน

เขาควบคุมหุ่นเชิดเหล่านี้ มุมปากเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย

สำหรับเขาแล้ว ตราบใดที่หุ่นเชิดไม่ถูกทำลายในทันที พวกมันก็ยังคงมีโอกาสฟื้นฟู

จี๋อวิ๋นใช้หุ่นเชิดเหล่านี้วางกับดัก

มือสังหารขององค์กรโลหิตสังหาร

การลงมือแต่ละครั้ง ล้วนรวดเร็วและรุนแรง

ไม่แทงศีรษะ ก็แทงทะลุหัวใจ

ยากที่จะป้องกัน

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือ

ทหารหยินที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขาล้วนเป็นหุ่นเชิด

พวกมันไม่กลัวความเจ็บปวด ไม่กลัวความตาย

แม้ว่ากระบี่ของมือสังหารจะแทงทะลุร่างกายของหุ่นเชิด

แต่พวกมันกลับไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมา

และในขณะที่มือสังหารเห็นคนที่ถูกสังหารไม่มีความเปลี่ยนแปลงใด ๆ

พวกเขาก็ตกใจ

สังหารคนมามากมาย ไม่เคยพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้

"นี่มันอะไรกัน"

เสียงเพิ่งจะจบลง

มือสังหารคนอื่น ๆ ก็เห็นภาพนี้ พวกเขารีบลงมือ แทงกระบี่เข้าไปในร่างกายของหุ่นเชิด

หุ่นเชิดเห็นกระบี่มากมายพุ่งเข้ามาหาตนเอง จู่ ๆ ก็เผยรอยยิ้มออกมา

การกระทำนี้ ทำให้มือสังหารตกใจยิ่งนัก ร่างกายของพวกเขาเย็นเยียบ ราวกับตกอยู่ในยมโลก

เมื่อเห็นภาพนี้ มือสังหารก็เริ่มหวาดกลัว พวกเขาต้องการชักดาบออก และจากไปจากที่แห่งนี้ในทันที

แต่ทว่า ทหารหยินที่อยู่ข้างกายก็ปรากฏตัวขึ้น นำดาบใหญ่ฟาดฟันลงบนหลังของพวกเขา

แม้ว่าจะไม่มีผู้ใดมองเห็น แต่หุ่นเชิดทหารหยินที่จี๋อวิ๋นควบคุมอยู่ ได้เล็งเป้าหมายไปยังพวกเขาแล้ว การโจมตีนี้จะไม่มีวันพลาดเป้า

และในขณะที่ดาบใหญ่ฟาดฟันลงมา สายเลือดก็สาดกระจายไปทั่วท้องฟ้า

และในเวลานั้น ภาพเหตุการณ์เช่นนี้ได้เกิดขึ้นทั่วทั้งสมรภูมิ

เมื่อเห็นทหารหยินเหล่านี้ไม่กลัวความเจ็บปวด ไม่กลัวความตาย ต้านทานการโจมตีของพวกเขา

กระทั่งชายชราขององค์กรโลหิตสังหาร ก็ยังคงมีสีหน้าที่น่าเกลียด

เรื่องนี้ เกินความคาดหมายของพวกเขา

"อย่ามัวแต่ตกตะลึง รีบสังหารพวกมันเสีย อย่าได้ประมาท โจมตีแล้วก็รีบหนีไป อย่าให้พวกมันจับได้"

ชายชราเหล่านี้รู้ดี

มือสังหารชุดแดงเหล่านี้

การฝึกฝนพวกเขา จำเป็นต้องใช้ทรัพยากรมากมาย

องค์กรโลหิตสังหารไม่ต้องการคนไร้ค่า

นี่คือกฎของพวกเขา

ส่วนมือสังหารที่ยังคงอยู่ ณ ที่แห่งนี้

พวกเขาได้รับทรัพยากรอย่างเต็มที่

แต่ข้อกำหนดสำหรับพวกเขาก็สูงเช่นกัน