บทที่ 277 หนึ่งพันปี
ซื่อเฟยเจ๋อดวงตาวาววับ ในใจตัดสินใจแล้ว แต่เขายังต้องทำความเข้าใจอีกหนึ่งประเด็น
"ช่วยถามมันหน่อยว่ากองเรือกู้คืนของสหพันธ์จะมาเมื่อไหร่" ซื่อเฟยเจ๋อพูดกับย่านกแก้ว
"กองเรือกู้คืนของสหพันธ์คืออะไร? จะมาเมื่อไหร่?" ย่านกแก้วก็รู้สึกอยากรู้เช่นกัน
[กองเรือกู้คืนของสหพันธ์คือกองเรือเฉพาะกิจที่สหพันธ์ส่งมาเพื่อเก็บตัวอย่างสิ่งมีชีวิต คาดว่าจะมาถึงดาวดวงนี้หลังจากผ่านไปหนึ่งพันวันกลางวันยาวนาน]
[ตัวทดลอง กรุณานำตัวอย่างสิ่งมีชีวิตในท้องถิ่นใส่เข้าไปในร่างแม่โดยเร็ว เพื่อซ่อมแซมร่างแม่]
[โปรดทราบ ร่างแม่นี้ได้เก็บรวบรวมข้อมูลสำคัญของดาวดวงนี้ไว้มากมาย เมื่อซ่อมแซมเสร็จสมบูรณ์จะกลายเป็นร่างแม่ระดับ S ที่มีความสำคัญ เป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อสหพันธ์]
[ตัวทดลองควรรีบ...]
หนึ่งพันวันกลางวันยาวนาน นั่นก็คือหนึ่งพันปี
เมื่อถึงตอนนั้น ตัวเขาคงกลายเป็นเถ้าธุลีไปแล้ว
เมื่อถึงตอนนั้น โลกจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างไร? หากเป็นไปตามปกติ อีกร้อยปีข้างหน้าผู้คนในยุทธภพนี้อาจพัฒนากำลังการผลิตจนสามารถออกนอกโลกได้
เมื่อยานอวกาศของสหพันธ์อะไรนั่นมาถึง อาจต้องเผชิญกับความตื่นตระหนกของอารยธรรมดาวเคราะห์เล็กๆ
หรืออาจเป็นไปได้ว่าเก้ามณฑลจะเผชิญกับอารยธรรมระดับเทพในจักรวาลและถูกบดขยี้อย่างไร้ความปรานี
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร นั่นก็เป็นเรื่องที่คนรุ่นหลังต้องคิด
ในอดีตอันแสนไกล มีผู้คนที่รวมพลังกับเผ่าอมนุษย์เอาชนะศัตรูจากนอกโลกเช่นนี้ได้ ต่อไปในภายภาคหน้า อาจมีคนรุ่นหลังที่สามารถเอาชนะความท้าทายใหม่ๆ ได้
แต่ตอนนี้ ซื่อเฟยเจ๋อต้องทำลายร่างแม่อะไรนี่เสียก่อน
ตามเจตจำนงของซื่อเฟยเจ๋อ พลังกระบี่สีขาวพลันปรากฏขึ้น พุ่งเข้าฟันร่างแม่ที่ทอดยาวไปไม่รู้จบ
พลังกระบี่ฉีกผิวของร่างแม่ได้อย่างง่ายดาย ตัดผ่านพื้นผิวที่ดูนุ่มนิ่มแต่แข็งราวกับเหล็กกล้า ของเหลวสีเขียวอ่อนไหลออกมาจากพื้นผิวของร่างแม่ จากนั้นบาดแผลเหล่านั้นก็ค่อยๆ สมานตัว
[คำเตือน! ร่างแม่ถูกโจมตีจากตัวทดลองและตัวอย่างสิ่งมีชีวิตในท้องถิ่น]
[ได้จัดให้ตัวทดลองและตัวอย่างสิ่งมีชีวิตในท้องถิ่นอยู่ในขอบเขตศัตรู เปิดใช้งานโหมดป้องกัน]
เอ้า โดนตีแล้วยังแบล็กลิสต์คนอีก
ซื่อเฟยเจ๋อรู้สึกว่าปัญญาประดิษฐ์ของร่างแม่นี่ดูไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่
"ลม! กระบี่!"
พลังกระบี่สีขาวแยกย่อยเป็นเส้นบางๆ ม้วนอะไรก็ตัดสิ่งนั้นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ราวกับพายุหมุนมหึมาที่อาละวาดอยู่ใต้ภูเขาน้ำแข็ง
เมื่อครู่เขาได้ลองทดสอบแล้ว แค่ตัดอย่างเดียวยังฆ่าของพวกนี้ได้ยาก
"พลังกระบี่ร้ายกาจจริงๆ! คนหนุ่มช่างเก่งกาจเหลือเกิน!" ย่านกแก้วมองดู
[ตรวจพบตัวอย่างสิ่งมีชีวิตใช้พลังจิตพิเศษควบคุม เปิดใช้งานสนามกดพลังจิต!]
เสียง "อื้อ" แปลกๆ ดังขึ้น พลังกระบี่ของซื่อเฟยเจ๋อกลับสลายหายไป
"เอ๊ะ?" ซื่อเฟยเจ๋อรู้สึกประหลาดใจ
แต่คิดดูแล้ว ร่างแม่นี้มาอยู่ที่นี่หลายพันปีแล้ว หากไม่มีเทคโนโลยีต่อต้านวิชายุทธ์บ้าง จะอยู่รอดมาถึงปัจจุบันได้อย่างไร
พลังจิตพิเศษควบคุม ก็พอเข้าใจได้
ซื่อเฟยเจ๋อลองใช้เปลวเพลิง สายฟ้า กรดแก่ แสงพุทธะ ร่างจริงแห่งนักรบ และอื่นๆ ล้วนไร้ผล ภายใต้สนามกดพลังจิต เขาไม่สามารถใช้พลังวิญญาณได้
หรือพูดอีกอย่างคือพลังวิญญาณสลายไปทันทีที่ใช้
"มีของดีอยู่นี่!" ซื่อเฟยเจ๋อมองดูฟองน้ำทะเลลึกขนาดมหึมา รู้สึกหมดหนทาง
พลังกดพลังจิตนี่มันโกงไปหน่อยนะ!
[กำลังผลิตผู้กวาดล้างรุ่น 2 การผลิตเสร็จสิ้น ส่งผู้กวาดล้างรุ่น 2 ออกปฏิบัติการ!]
ย่านกแก้วเห็นซื่อเฟยเจ๋อถูกขัดขวาง แล้วยังเห็นฟองน้ำที่อยู่ไกลออกไปแยกออกเป็นช่อง พ่นลูกกลมสีเทาออกมาสิบกว่าลูก จึงพูดว่า "หรือว่าพวกเราถอยก่อนดีไหม?"
ลูกกลมๆ เหล่านั้นกลิ้งไปสองสามรอบ ก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดสีเทาดำที่มีหนามแหลมที่หลัง แขนหน้าเป็นรูปเคียว ทั่วร่างเต็มไปด้วยเส้นกล้ามเนื้อ
ดูคล้ายเอเลี่ยน แต่ก็ไม่เหมือนเท่าไหร่
สัตว์ประหลาดเหล่านี้ล้อมเข้าหาซื่อเฟยเจ๋อจากหลายทิศทาง ดูเหมือนจะมียุทธวิธีด้วย
แต่สำหรับซื่อเฟยเจ๋อในตอนนี้ พวกมันอ่อนแอเกินไป แม้แต่ซื่อเฟยเจ๋อที่ไม่สามารถปล่อยพลังวิญญาณได้ก็ตาม
ซื่อเฟยเจ๋อเอามือแตะที่กำแพงน้ำแข็ง เขาพบขีดจำกัดของสนามกดพลังจิตแล้ว
หรือพูดอีกอย่างคือขีดจำกัดของสนามกดพลังจิตของร่างแม่
คนโบราณในอดีตคงค้นพบจุดอ่อนของสนามกดพลังจิตเช่นกัน จึงเอาชนะร่างแม่ได้ และกักขังร่างแม่ไว้ในทะเลเหนือ
แต่เดิมควรจะทำลายร่างแม่ให้สิ้นซาก แต่ภายหลังคงเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นกระมัง?
ฝ่ามือของซื่อเฟยเจ๋อค่อยๆ ร้อนขึ้น ละลายน้ำแข็งบนกำแพง
พลังวิญญาณของเขาไม่สามารถปล่อยออกไปได้ แต่ในร่างก็ยังมีพลังวิญญาณ แสดงว่าพลังวิญญาณไม่ได้หายไปทั้งหมด เพียงแต่ไม่สามารถปล่อยออกไปได้
เมื่อปล่อยออกไปไม่ได้ การกำไว้ในมือจะนับไหม?
น้ำแข็งละลายเป็นน้ำ จากนั้นซื่อเฟยเจ๋อก็หักน้ำแข็งชิ้นเล็กๆ มาถือไว้ในมือ พลังจากนักรบทำลายอุปสรรคก่อให้เกิดแรงกดมหาศาล ทำให้สสารในน้ำแข็งชิ้นเล็กนี้ถูกอัดแน่นไม่หยุด
ทำให้อะตอมไฮโดรเจนในน้ำเริ่มถูกอัด ก่อนจะกลายเป็นของแข็ง แล้วกลายเป็นโลหะ สุดท้ายอะตอมไฮโดรเจนก็เกิดการหลอมรวมนิวเคลียร์!
การหลอมรวมนิวเคลียร์ก่อให้เกิดแสงและความร้อนมหาศาล!
"โครม!" ซื่อเฟยเจ๋อแบมือออก แสงและความร้อนในมือพุ่งออกมาราวกับมังกรเพลิง
ปะทะเข้ากับร่างแม่ตรงหน้า เจาะทะลุร่างแม่สีสันฉูดฉาดเป็นอุโมงค์ดำมืดมหึมาที่มองไม่เห็นก้นบึ้ง
สีดำนั้นเกิดจากเนื้อเยื่อชีวภาพที่ถูกเผาไหม้
ส่วนผู้กวาดล้างพวกนั้น ถูกคลื่นกระแทกของความร้อนและแสงระเหยกลายเป็นไอในทันที
แม้แต่ย่านกแก้วยังต้องกระพือปีกหลบไปอยู่ด้านหลังซื่อเฟยเจ๋อ
นางงุนงง ก็แค่บีบน้ำแข็งก้อนหนึ่งไว้ในมือเท่านั้นเอง
ทำไมถึงมีพลังทำลายล้างมหาศาลขนาดนี้?
ที่จริงพลังของการหลอมรวมนิวเคลียร์ไม่ได้ยิ่งใหญ่อย่างที่คิด เพราะน้ำแข็งในมือซื่อเฟยเจ๋อจะมีโมเลกุลน้ำสักกี่โมเลกุล?
ยิ่งเมื่อถูกอัด ตอนที่เกิดการหลอมรวมนิวเคลียร์ โมเลกุลน้ำในก้อนน้ำแข็งเล็กจนตาเปล่ามองไม่เห็น
ซื่อเฟยเจ๋อเพียงทดสอบขีดจำกัดของอุปกรณ์กดพลังจิตนี้เท่านั้น
เมื่อพบขีดจำกัดแล้ว สิ่งที่เหลือก็คือการทำลาย!
แต่การอัดให้เกิดการหลอมรวมนิวเคลียร์เช่นนี้ สำหรับซื่อเฟยเจ๋อแล้วก็เป็นงานที่เหนื่อยเช่นกัน
เขาเลือกที่จะ...ทำลายสนามกดพลังของร่างแม่!
พลังวิญญาณใช้ง่ายกว่าเยอะ!
ซื่อเฟยเจ๋อวิ่งอย่างบ้าคลั่งไปตามรอยทะลุที่ถูกคลื่นกระแทกจากการหลอมรวมนิวเคลียร์เผาไหม้ มุ่งหน้าเข้าหาร่างแม่ที่ไหม้เกรียม เพื่อค้นหาส่วนที่เป็นแกนกลางของร่างแม่
[ตรวจพบการโจมตีด้วยการหลอมรวมนิวเคลียร์ขนาดเล็ก เปิดใช้งานโมดูลป้องกันการหลอมรวมนิวเคลียร์! การเปิดใช้งานล้มเหลว พลังงานไม่เพียงพอ!]
[ตรวจพบผู้บุกรุกเข้าโจมตีร่างแม่แล้ว เปิดใช้งานโหมดล้างอัลฟ่า! การเปิดใช้งานล้มเหลว พลังงานไม่เพียงพอ!]
[ใช้โหมดผู้ทำซ้ำ! ผลิตผู้ทำซ้ำ การผลิตผู้ทำซ้ำเสร็จสิ้น!]
[ปล่อยผู้ทำซ้ำ!]
พร้อมกับสัญญาณเตือนภัยที่ดังต่อเนื่องจากร่างแม่ ซื่อเฟยเจ๋อได้ยินการตอบสนองที่แข็งทื่อของร่างแม่ต่อการบุกรุก
ข่าวดีคือ ร่างแม่นี่ค่อนข้างโง่
ข่าวร้ายคือ ไม่สามารถคาดเดาระดับเทคโนโลยีที่แท้จริงของสหพันธ์อะไรนั่นได้จากร่างแม่
"ตึง!" ก้อนเนื้อมหึมาถูกร่างแม่ปล่อยออกมาขวางทางซื่อเฟยเจ๋อไว้
จากก้อนเนื้อนั้น มีคนเปลือยกายเดินออกมา
เขาคือผู้ทำซ้ำ
อีกหนึ่งพันปีข้างหน้า โลกจะกลายเป็นอย่างไร?
(จบบท)
หนิงหนิงกลับมาแล้วค่า🥳
จะคอยอัพเดตให้นะคะ ได้เวลาแปลฉ่ำๆ555555🍎