บทที่ 971 สวนส่วนตัว

  “พี่เฉิง ต้องเรียนรู้นะ!”

  “นี่แหละตัวจริง เสียงจริงของเทพนักอวด!”

  “แต่ว่าถ้าเขียนข้อความแนะนำให้แขกแล้ว จะทำให้หลงทางในบ้านได้ไหม ข้อความอาจจะเป็นแนวส่วนตัวเกินไปหน่อยนะ?”

  ทุกคนหัวเราะตอบรับทันทีเมื่อได้ยิน

  ถังหยวนเห็นทุกคนล้อเลียนกันไปมา ก็ส่ายหัวพร้อมทำท่าชี้มือให้ หลินจื่อหยาง “เอาล่ะ พี่หยาง เอาเป็นว่าเรามาพนันกันสักกล่องดีไหม? ผมจะให้คนปิดตาคุณแล้วพาไปที่ไหนสักแห่งในสวน ถ้าคุณหาพวกเราเจอภายในครึ่งชั่วโมง ผมจะถือว่าคุณชนะ ทั้งสวนนี้มีพื้นที่แค่ราวๆ สามแสนตารางเมตร ไม่น่ายากใช่ไหม?”

  “ว่าไงนะ?”

  “เกือบสามแสนตารางเมตร?!”

  กลุ่มคนที่กำลังพูดหัวเราะกันอยู่ เงียบลงทันที ใบหน้าของทุกคนหยุดชะงักไป หลินจื่อหยางถึงกับเสียงสูงด้วยความประหลาดใจ

  “อืม…”

  “จริงๆ แล้วพื้นที่ทั้งหมดควรจะประมาณ 270,000 ตารางเมตร”

  ถังหยวนพยักหน้าพร้อมกับยิ้มตอบ

  ทุกคนได้ยินคำยืนยันก็อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจลึกเข้าด้วยความทึ่ง พวกเขาเพิ่งรู้ว่าถังหยวนสร้างสวนส่วนตัวที่มีขนาดใหญ่โตขนาดนี้ หากเป็นเขตชานเมืองก็ยังพอทำใจได้ แต่ที่นี่คือใจกลางเมืองที่ที่ดินมีมูลค่าสูงจนน่าประหลาดใจ แค่คิดถึงมูลค่าที่ดินนี้ก็เกินคาดเดาไปไกล

  หลักหมื่นล้าน?

  ถ้าคิดก็ไม่น่าจะพอนะ…

  พวกเขาล้วนไม่ใช่คนธรรมดา แค่คำนวณจากพื้นที่รวมกับทำเลที่ตั้งนี้ ก็สามารถประมาณคร่าวๆ ได้ว่าที่ดินนี้มีมูลค่าสูงขนาดไหน

  “ว่าไงพี่หยาง อยากเดิมพันไหม?”

  ถังหยวนล้อเลียนหลินจื่อหยาง “ยังอยากจะพนันอีกไหม?”

  “บ้านนายใหญ่แทบจะพอๆ กับสวนสาธารณะจงไห่เซ็นจูรี่พาร์กแล้ว ฉันจะพนันกับนายยังไงไหว!”

  หลินจื่อหยางตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย

  เซี่ยเฉิงรุ่น ครุ่นคิดแล้วถามขึ้นมาอย่างมีเลศนัย “พี่หยวน ผมจำได้ว่านายบอกไว้ว่าตรงข้างๆ สวนของนายสร้างบ้านพักหรูเดี่ยวอีกสิบหลัง นายตั้งใจจะขายไหม?”

  หืม?

  ยังมีแบบนี้อีกหรือ?

  เมื่อได้ยินคำถาม ทุกคนก็หันมองถังหยวนเป็นตาเดียว

  “ลืมไปได้เลย”

  “บ้านพักเดี่ยวสิบหลังนั้น ผมเตรียมไว้ให้ครอบครัวและลูกหลานของผมในอนาคต”

  ถังหยวนรู้ดีว่าทุกคนคิดอะไร จึงตอบปฏิเสธตรงๆ เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาคิดหวังกับเรื่องนี้

  ปัจจุบันถังหยวนยังอายุน้อย จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ แต่เมื่ออายุมากขึ้น ถึงแม้ว่าเขาอาจจะไม่ได้แต่งงาน แต่ยังไงก็คงมีลูก และผู้หญิงที่อยู่รายล้อมเขามีมาก ดังนั้นในอนาคตเขาคงไม่ได้มีแค่ลูกคนเดียวและแม่ของลูกก็อาจจะไม่ได้มีแค่คนเดียวเช่นกัน

  เมื่อถึงวันนั้น หากให้พวกเธออยู่ร่วมกันในหลังคาเดียวกัน คงไม่สะดวกสักเท่าไร ดังนั้นบ้านเดี่ยวสิบหลังนี้คงจะไม่ขายอย่างแน่นอน

  “เฮ้อ…”

  “น่าเสียดาย ฉันยังคิดว่าจะมีโอกาสได้มาเป็นเพื่อนบ้านกัน”

  เฉียนเฉิง ถอนหายใจพร้อมกับแสดงสีหน้าเสียดาย

  หลังจากยืนพูดคุยกันสักพัก พวกเขาก็เริ่มเดินตามถังหยวนเพื่อเยี่ยมชมสวนส่วนตัว

  สวนของถังหยวนผสมผสานระหว่างสถาปัตยกรรมจีนแบบดั้งเดิมกับความทันสมัยได้อย่างลงตัว มีทั้งศาลาและระเบียงที่สวยงามแบบจีนโบราณ และสะดวกสบายด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ ภายในสวนออกแบบตามสไตล์ สวนหยางโจว แท้ๆ

  สวนจีนโบราณมีประวัติศาสตร์ยาวนาน เมืองหางโจวโดดเด่นด้านทิวทัศน์ทะเลสาบ เมืองซูโจวโดดเด่นเรื่องการค้าขาย แต่สวนหยางโจวนี้ผสมผสานความงดงามแบบสวนทางตอนใต้และความโอ่อ่าของสวนทางตอนเหนือได้อย่างลงตัว

  บรรยากาศวันนี้ถูกเติมแต่งด้วยหิมะโปรยเบาบาง แต่ไม่ได้หนาวเย็นจนเกินไป ทำให้ทุกคนรู้สึกเพลิดเพลินมาก

  “โห…”

  “นี่มันต้นสนหลวงเยอะมาก!”

  “แค่ต้นสนหลวงเหล่านี้ก็มีมูลค่านับหลายสิบล้านเลยใช่ไหม?!”

  ทุกคนในกลุ่มล้วนเป็นลูกหลานระดับสูงของประเทศและค่อนข้างรู้เรื่องของหายาก เมื่อเห็นต้นสนหลวงมากมายเขียวชอุ่มและโตสวยงาม ก็อดทึ่งไม่ได้

  ถังหยวนหันไปมองพวกเขาที่สนใจต้นสนหลวงในสวน จึงหันมายิ้มแล้วพูดขึ้น “ต้นสนหลวงเหล่านี้ราคาต้นละประมาณห้าแสนถึงสองล้าน ถ้าพวกนายสนใจ เดี๋ยวผมพาไปดูอีกที่หนึ่ง ที่สวนหลังบ้านมีต้นสนหลวงที่ผมสั่งซื้อจากญี่ปุ่นมาโดยเฉพาะ อายุราว 150 ปี สูงหกเมตร ปีกกว้างเจ็ดเมตร ลำต้นขนาด 70 เซนติเมตร แค่ต้นเดียวก็มีมูลค่ากว่าสองล้าน”

  “แค่ต้นเดียวก็ราคาสองล้าน นี่พี่เฉิงประมาณพลาดไปเยอะเลยสินะ สงสัยแค่ต้นสนหลวงพวกนี้ก็คงมีมูลค่าเกินพันล้านไปแล้วใช่ไหม?”

  หลินจื่อหยางทึ่งกับตัวเลขและมองถังหยวนด้วยความประหลาดใจ

  “อืม…”

  “น่าจะเกินพันล้าน แต่จำไม่ได้แน่นอนแล้ว”

  ถังหยวนพยักหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย ไม่ใช่ว่าตั้งใจจะอวด แต่เพราะเขาลงทุนไปมากมายในการสร้างสวนส่วนตัวนี้ พืชพรรณหายากในสวนมีมากกว่าสิบชนิด เขาจำตัวเลขคร่าวๆ ได้ก็ถือว่าความจำดีมากแล้ว

  “สวนหยางโจวเด่นเรื่องการจัดวางหินและน้ำ ต้นสนหลวงที่เข้ากับหินและไผ่จะช่วยเสริมบรรยากาศที่สง่างามและแฝงความหมายในวัฒนธรรมจีนโบราณ เช่น ความยืนยาวและโชคลาภ จึงเหมาะมากๆ เลย”

  เซี่ยเฉิงรุ่น ผู้ที่มีสวนส่วนตัวในประเทศไทยเองก็พอรู้เรื่องการออกแบบสวนและพืชพรรณ กล่าวชมด้วยความชื่นชม

  “เฮ้ พี่เฉิง นี่คุณรู้เรื่องพืชพรรณด้วยเหรอ?”

  ถังหยวนมองเขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

  “รู้แค่พอคร่าวๆ”

  เซี่ยเฉิงรุ่นตอบอย่างถ่อมตัว “พอได้ฟังผู้ใหญ่ในบ้านพูดถึงนิดหน่อย”

  ทุกคนเดินคุยกันไปชมสวนไป เมื่อยิ่งรู้เรื่องสวนนี้มากขึ้นก็ยิ่งทึ่ง เพราะแม้สวนนี้จะดูสงบเงียบและงดงาม แต่ทุกมุมของสวนคือการลงทุนที่มหาศาล

  ทุกรายละเอียดในสวน ทั้งลวดลายทุกจุดและการแกะสลักล้วนผ่านการประณีตจากช่างฝีมือระดับสูง แม้กระทั่งก้อนกรวดเล็กๆ ในทางเดินในสวนแต่ละก้อนก็ถูกเลือกมาอย่างละเอียด ใช้เทคนิคปูพื้นแบบโบราณที่ใช้เวลาและความประณีตสูง

  นอกจากนี้ จุดเด่นของสวนหยางโจวคือเนินหินและป่าหินปลอม ที่สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือชั้นครู ทำให้เนินหินแต่ละแห่งมีเอกลักษณ์ของตัวเอง สร้างบรรยากาศที่กลมกลืนลงตัว

  ตอนแรกทุกคนพยายามจะคำนวณค่าใช้จ่ายในการสร้างสวนนี้ แต่ยังไม่ทันได้เห็นส่วนที่เป็นศาลาและหอคอยจริงๆ พวกเขาก็รู้สึกมึนงงแล้ว

  คำนวณไม่ไหวแล้ว คงจะคำนวณไม่ไหวแน่ๆ…