บทที่ 9 ดันเจี้ยนระดับมาสเตอร์: รังก็อบลิน
จางอี้ใช้เวลาพักหนึ่งกว่าจะได้สติกลับมา
“เธอบอกว่าอยากไปชายแดน? รู้ไหมว่าสัตว์อสูรที่นั่นไม่เหมือนในดันเจี้ยน…”
พูดยังไม่ทันจบ จางอี้ก็รีบเปลี่ยนใจ
“ได้ ฉันอนุมัติให้ เดี๋ยวจะออกใบอนุญาตออกเมืองให้”
แม้ว่าชายแดนจะมีอันตราย แต่ก็เป็นเพียงแค่ในระดับหนึ่งเท่านั้น
ตราบใดที่ไม่เข้าไปลึก สัตว์อสูรที่พบก็จะไม่อันตรายเท่าหมาป่าเลือดเย็นตัวนั้นแน่นอน
แต่…
เจ้าเด็กคนนี้จัดการสัตว์อสูรตัวนั้นได้ยังไงกัน?
จางอี้ยังคงไม่เข้าใจ
หรือว่า…
เขาเหลือบไปมองหลี่หยางที่ยืนอึ้งอยู่ข้างๆ
หรือสมาคมหมาป่าสีเงินให้ทักษะขั้นสูงบางอย่างแก่หลี่เหยา?
ไม่หรอก เป็นไปไม่ได้!
จางอี้ส่ายหน้าในใจ
หากต้องการพลังขนาดนี้ อย่างน้อยต้องเป็นทักษะระดับ S ขึ้นไป
ถึงสมาคมหมาป่าสีเงินจะขายทรัพย์สินทั้งหมด ก็ยังไม่มีทางหามาได้
คิดไม่ออกก็เลิกคิดเสีย
เย่เทาและกว่างห่าวโป (สายสนับสนุน) ต่างถูกส่งออกมาจากดันเจี้ยนเพราะเผชิญหน้ากับหมาป่าเลือดเย็น
ทีมของพวกเขาน่าจะรู้ข้อมูลคร่าวๆ
ถ้าใช้ตัวช่วยพิเศษก็ว่าไปอย่าง
จางอี้เช็ดเหงื่อที่ซึมออกมาบนหน้าผาก
เขาเพิ่งส่งรายงาน “ยกเลิกสิทธิ์ขอทุนระดับ A ของหลี่เหยา” ไปหมาดๆ
ถ้าเด็กคนนี้เก่งด้วยฝีมือตัวเองจริงๆ ล่ะก็… แย่แน่ๆ!
หลังจากได้ใบอนุญาตออกเมือง หลี่เหยาก็ขึ้นรถของหลี่หยางออกไปทันที
ตลอดทาง หลี่หยางไม่หยุดถามสักครั้ง
หลี่เหยาจึงเล่าเรื่องที่เตรียมไว้แล้ว
พรสวรรค์ที่ตื่นขึ้น
ในตอนที่นักล่าเปลี่ยนอาชีพ ทุกคนมีโอกาสตื่นพรสวรรค์ขึ้นมา
แต่อัตราเกิดนั้นก็แทบจะเท่ากับการถูกหวยรางวัลใหญ่
จะบอกว่าโอกาสหนึ่งในล้านก็ไม่เกินเลย!
ยิ่งกว่านั้น ต่อให้ตื่นพรสวรรค์ ก็ใช่ว่าจะเข้ากับอาชีพตัวเองเสมอไป
บางทีนักรบก็อาจตื่นขึ้นมาด้วยความสามารถด้านธาตุ ส่วนสายสนับสนุนก็ตื่นพลังที่เหมาะกับนักรบ
ดังนั้น เมื่อหลี่หยาพูดถึงพรสวรรค์ที่ตื่นขึ้นมาโดยการเสริมพลังสัตว์อัญเชิญของเขา
แม้หลี่หยางจะเคยผ่านประสบการณ์มามากมาย ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างแล้วโห่ร้องขอบคุณฟ้าดินและบรรพบุรุษ!
หลังจากนั้น หลี่หยางนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า
“เรื่องพรสวรรค์ เธอบอกคนอื่นได้ว่าเธอมี แต่รายละเอียดอย่าไปบอกใคร”
“โชว์ฝีมือให้เห็นบ้างก็ได้ แต่ถ้าต่างจากคนอื่นมากเกินไป อาจทำให้คนอิจฉา...”
“อย่าลืมว่าเผ่ามนุษย์เราไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกันหมด”
“ตอนนี้เธอยังอ่อนแออยู่ อาจจะถูกบางคนที่ไม่หวังดีเล่นงานได้ พ่อเองถึงจะดูแลเธอในเมืองเจียงโจวได้ แต่หากไปไกลจากที่นี่ พ่อก็เป็นเพียงคนเล็กๆ คนหนึ่ง”
หลี่เหยาพยักหน้าอย่างเข้าใจ
คำเตือนของหลี่หยางตรงกับสิ่งที่เขาคิดไว้
นี่คือเหตุผลที่เขาเผยแค่พรสวรรค์ด้าน “ติดอาวุธ”
พรสวรรค์ของ “ผู้ควบคุมหมากแห่งยอดเมฆา” แต่ละอย่างเป็นการพัฒนาครั้งใหญ่สำหรับผู้อัญเชิญ
แถมยังไม่แน่ว่า จะมีใครสามารถตื่นพรสวรรค์มากกว่าหนึ่งอย่างได้
หลี่เหยาจึงไม่คิดจะเผยความลับนี้ง่ายๆ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
หลี่หยางส่งหลี่เหยามาถึงบริเวณทางใต้ของเจียงโจว เขากำชับอีกสองสามคำก่อนขับรถกลับไป
กำแพงสูงตั้งขวางอยู่ตรงนี้ แยกเขตพื้นที่ของมนุษย์ออกจากถิ่นของสัตว์อสูร
นอกกำแพงไปนั่นคืออีกโลกหนึ่ง
เมื่อเทียบกับสัตว์อสูรในดันเจี้ยนมือใหม่ สัตว์อสูรที่นี่แข็งแกร่งกว่ามาก
แน่นอนว่า การล่าสัตว์อสูรที่นี่จะให้ค่าประสบการณ์มากกว่า แถมยังเก็บวัตถุดิบจากสัตว์อสูรไปขายได้อีกด้วย
หากโชคดี สัตว์อสูรบางตัวอาจจะดรอปอาวุธและอุปกรณ์
ของเหล่านี้ใช้เองก็ได้ หรือจะขายเพื่อหาเงินมาต่อยอดทรัพยากรก็ได้
สองข้างถนนตรงทางออกของกำแพงเต็มไปด้วยร้านค้า
ร้านอาวุธ ร้านเกราะ ร้านเครื่องประดับ ร้านของใช้ทั่วไป และร้านขายยามีครบทุกอย่าง
และที่โด่งดังที่สุดคือสมาคมนักผจญภัยและตลาดสตาร์เน็ต
ศูนย์เหล่านี้เป็นบริการที่ทางการดินแดนมังกรจัดตั้งขึ้น มีอยู่ทั่วเมืองเล็กเมืองใหญ่ในประเทศ
ศูนย์หนึ่งสำหรับมอบหมายภารกิจ อีกแห่งคือแพลตฟอร์มการค้าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ
สกิล อัญเชิญตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า ของหลี่เหยาก็ซื้อมาจากเครือข่ายดวงดาวนี้เช่นกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่เหยาได้เห็นศูนย์เครือข่ายดวงดาวจริง ๆ ทำให้เขารู้สึกทึ่งในความล้ำสมัยของอาคารนี้
โครงสร้างภายนอกของมันมีเส้นสายโค้งมนและเฉียบคม วัสดุใช้โลหะผสมความแข็งแรงสูง ทำให้ตัวอาคารสะท้อนประกายสีฟ้าลึกลับเมื่อโดนแสงอาทิตย์ และเมื่อเปลี่ยนมุมมองก็จะเห็นแสงเงาเปลี่ยนไป
ว่ากันว่าตัวอาคารนี้ทนทานพอที่จะรับมือการโจมตีที่รุนแรงที่สุดจากสัตว์อสูรระดับ 40 ได้
หากเมืองล่ม อาคารนี้จะกลายเป็นที่หลบภัยสุดท้าย
หลี่เหยาหาที่ว่างเพื่อวางมือบนอุปกรณ์สแกน
หากต้องการเข้าสู่เขตแดนชายขอบ การใช้งานเครือข่ายดวงดาวและสมาคมนักผจญภัยถือเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำ
[เริ่มการยืนยันตัวตน]
[ยืนยันสำเร็จ: หลี่เหยา นักรบแห่งดินแดนมังกร]
[อนุญาตให้ใช้เครือข่ายดวงดาว: สิทธิ์ระดับหนึ่ง]
เครือข่ายดวงดาวนี้เปิดให้ใช้เฉพาะผู้มีอาชีพจากดินแดนมังกรเท่านั้น
สิทธิ์ของหลี่เหยายังต่ำ ทำให้สามารถเข้าถึงทรัพยากรได้อย่างจำกัด
หากเขาสามารถสอบเข้าหนึ่งในสี่วิทยาลัยการต่อสู้ระดับสูง สิทธิ์ของเขาจะเลื่อนขึ้นเป็นระดับสามทันที
นี่คือเหตุผลที่วิทยาลัยเหล่านี้ดึงดูดคนเป็นอย่างมาก
เพราะเป็นเหมือนโอกาสที่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานะทางสังคมได้อย่างแท้จริง
สำหรับสิทธิ์ที่สูงกว่าระดับสามนั้น ต้องทำคุณงามความดีพิเศษเพื่อประเทศดินแดนมังกรเท่านั้นถึงจะเลื่อนขึ้นได้
แต่ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องของอนาคต ซึ่งตอนนี้ยังไม่เกี่ยวกับหลี่เหยา
เขามองดูสินค้าในตลาดคร่าว ๆ
มีทั้งอุปกรณ์ วัสดุ สกิล และแม้แต่หีบสมบัติที่ยังไม่ได้เปิด
แต่ทุกอย่างล้วนมีราคาแพง
ด้วยทรัพย์สินของหลี่เหยาในตอนนี้ แม้แต่อุปกรณ์ระดับเหล็กดำราคาถูกที่สุดเขายังซื้อไม่ได้
ส่วนพวกอุปกรณ์ระดับทองแดงหรือเงินยิ่งไม่ต้องพูดถึง
จุดประสงค์ของหลี่เหยาในวันนี้คือจดจำราคาของวัสดุระดับต่ำไว้เพื่อทำความเข้าใจราคาตลาด
หลังจากจดราคาสิ่งที่ดรอปจากสัตว์อสูรระดับต่ำกว่า 20 ไว้แล้ว หลี่เหยาก็ออกจากเครือข่ายดวงดาวและเดินทางต่อไปยังสมาคมนักผจญภัย
ที่ชายแดนเมืองเจียงโจว สัตว์อสูรส่วนใหญ่อยู่ที่ระดับ 5 ถึง 20 จัดเป็นเขตอันตรายระดับ E
ภารกิจส่วนใหญ่ในเขตนี้จะเป็นภารกิจซ้ำ ๆ เพื่อรวบรวมวัสดุ
[รับซื้อลูกหนามเม่นจำนวนมาก ราคา 400 ต่อชิ้น]
[รับซื้อลูกเขี้ยวจันทร์เสี้ยวจำนวนมาก ราคา 750 ต่อชิ้น]
[รับซื้อกระดูกสัตว์ขนาดใหญ่จำนวนมาก ราคาเจรจาได้]
ผู้มีอาชีพในสายการผลิตจำเป็นต้องใช้วัสดุปริมาณมากในการเพิ่มทักษะของตนเอง
หลังจากแปรรูปสินค้าแล้ว พวกเขาจะนำไปขายในเครือข่ายดวงดาวเพื่อสร้างรายได้
เกิดเป็นวงจรการหมุนเวียนที่ช่วยให้สายอาชีพนี้มีอนาคตในการเติบโต
“อืม? ภารกิจนี้ดูน่าสนใจแฮะ”
[ปราบรังก็อบลินระดับ 12 เพื่อรับหัวใจก็อบลินนายพลจากบอส]
[หมายเหตุ: รังก็อบลินจะมีก็อบลินนายพลปรากฏเฉพาะในระดับมาสเตอร์ขึ้นไปเท่านั้น]
รางวัลภารกิจนี้สูงถึง 14 ล้านเหรียญมังกร
ยังไม่มีใครทำภารกิจนี้สำเร็จ แสดงให้เห็นว่าเป็นภารกิจที่ไม่ง่ายเลย
รังก็อบลินเป็นดันเจี้ยนชื่อดังในเจียงโจว แม้แต่หลี่เหยาเองก็เคยได้ยินชื่อเสียง
ดันเจี้ยนระดับ 12 นี้กำหนดระดับต่ำสุดที่ 7 และสูงสุดที่ 17
นักรบที่ต้องการเข้าเรียนในวิทยาลัยระดับสูงในเจียงโจว ล้วนต้องมาทดสอบฝีมือในดันเจี้ยนนี้
แต่ตอนนี้หลี่เหยายังเข้าไปไม่ได้ และเขายังไม่คิดจะเข้าตอนนี้ด้วย
ระดับความยากของดันเจี้ยนแบ่งเป็น ปกติ ยาก มาสเตอร์ ฝันร้าย และนรก
หลี่เหยาไม่รู้ว่าระดับมาสเตอร์ยากแค่ไหน
แต่เขาจำได้ว่ากิลด์หมาป่าเงินที่พ่อของเขาก่อตั้งขึ้นมาได้มีชื่อเสียงเพราะเคยปราบดันเจี้ยนระดับมาสเตอร์ได้สำเร็จ
คงไม่ใช่เรื่องง่ายแน่
หากหลี่เหยาจะไป เขาก็จะรอให้ถึงระดับ 10 เพื่อเปิดช่องอัญเชิญที่สองและมีสัตว์อัญเชิญสองตัวก่อนถึงจะเริ่มลุย
ส่วนระดับที่สูงกว่านั้น...
ตั้งแต่เปิดรังก็อบลินมา ยังไม่เคยมีใครผ่านดันเจี้ยนนี้ได้สำเร็จเลย
...
