บทที่ 8 พลังมหาศาล ลุงหม่าตกตะลึง!

บทที่ 8 พลังมหาศาล ลุงหม่าตกตะลึง!

ลานหน้าของสำนักคุ้มภัยเจิ้นหยวน

ทันทีที่ลุงหม่าเห็นเจียงหยวน เขาก็ยิ้มกว้างด้วยความยินดีและกล่าวว่า “คุณชาย เก่งจริง ๆ! ฝีมือกระบี่ของกู่โม่ร้ายกาจอย่างที่คุณชายว่าเลย!”

“อ้อ? ร้ายกาจอย่างไรบ้าง?”

“ก็เมื่อครู่ก่อนคุณชายมา กู่โม่เพิ่งทำความเข้าใจกระบวนท่ากระบี่ลมฟ้าอย่างถ่องแท้ ฝีมือของเขาในเวลาเพียงครึ่งวันก็ก้าวข้ามสิ่งที่เจ้าสำนักเก่าเรียนรู้มาตลอดชีวิต นี่มันเหลือเชื่อจริง ๆ!”

ลุงหม่ากล่าวอย่างตื่นเต้นด้วยความทึ่ง

เจียงหยวนได้ยินดังนั้นก็ยิ้ม ไม่ได้แสดงท่าทีแปลกใจแต่อย่างใด

เพราะก่อนหน้านี้เขาเพิ่งได้สัมผัสพลังของวาสนาแต่กำเนิดระดับสีฟ้าด้วยตัวเอง จึงเข้าใจดีว่าวาสนาแต่กำเนิดระดับสีม่วงจะทรงพลังและน่าทึ่งยิ่งกว่านี้

ในตอนนี้เขาจึงรู้สึกว่าการที่กู่โม่มีความสามารถอย่างนี้นั้นเป็นเรื่องธรรมดา

ขณะนั้น กู่โม่ที่อยู่ห่างออกไปยังคงหลับตาแน่นิ่ง

ทันใดนั้นเอง เขาเปรียบเสมือนกระบี่คมที่ถูกชักออกจากฝัก ร่างกายปลดปล่อยพลังดุดันคมกริบอย่างน่าทึ่ง

“คุณชาย นี่เขา...” ลุงหม่าพูดด้วยความประหลาดใจ

“ข้าสงสัยว่ากู่โม่กำลังทำความเข้าใจพลังแห่งกระบี่อยู่”

“พลังแห่งกระบี่? เป็นไปไม่ได้!” ลุงหม่ามองด้วยความตกใจ “พลังแห่งกระบี่นั้นเป็นพลังที่ผู้ฝึกตนระดับเซียนเท่านั้นถึงจะเข้าใจได้ การที่คนธรรมดาจะเข้าใจพลังแห่งกระบี่ได้ย่อมนำพาสู่เส้นทางของเซียน แต่กู่โม่ยังอยู่เพียงระดับเจ็ดของการฝึกกายา และเพิ่งเปลี่ยนถ่ายโลหิตไปเท่านั้น เขาจะเข้าใจพลังแห่งกระบี่ได้อย่างไร?”

เจียงหยวนยิ้มตอบแต่ไม่ได้อธิบายอะไร

กู่โม่มีวาสนาแต่กำเนิดระดับสีม่วงของเทพกระบี่อยู่กับตัว อีกทั้งยังมีวาสนาแต่กำเนิดระดับสีเขียวที่มีจิตวิญญาณล้ำลึกและพลังจิตเข้มแข็ง

【จิตวิญญาณที่เหนือธรรมชาติ】: ผู้ที่เกิดมาพร้อมจิตวิญญาณอันแข็งแกร่ง ประสาทสัมผัสทั้งห้าล้ำเลิศและพลังจิตสูงส่ง

เมื่อกู่โม่มีพรสวรรค์ด้านกระบี่อันล้ำเลิศและพลังจิตที่แข็งแกร่ง การทำความเข้าใจพลังแห่งกระบี่ล่วงหน้าไม่ใช่เรื่องเป็นไปไม่ได้ และจะน่าแปลกใจเสียมากกว่าหากเขาไม่สามารถเข้าใจพลังนี้ได้

ทั้งสองยืนอยู่ที่เดิมนาน

กู่โม่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น แววตาของเขาในขณะนั้นเหมือนแสงคมกระบี่ที่วาบผ่าน ดุดันและเจิดจ้าอย่างน่าตื่นตะลึง

เจียงหยวนเดินเข้าไปถามว่า “เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกอย่างไร?”

กู่โม่เผยรอยยิ้มบนใบหน้าที่ไม่ได้ยิ้มมานาน “รู้สึกดีมาก! ขอบคุณคุณชายที่ดึงข้าให้ตื่นรู้และทำให้ข้ารู้จักตัวเองอีกครั้ง!”

แววตาของกู่โม่ส่องประกาย พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

ในเวลาเดียวกัน ลุงหม่าเข้ามาใกล้พร้อมกับพูดด้วยความอิจฉา “กู่โม่ เจ้าจับพลังแห่งกระบี่ได้จริงหรือ?”

กู่โม่พยักหน้า แล้วก็ส่ายหน้าอีกครั้ง

“ยังเหลืออีกเล็กน้อย แต่ถ้าใช้เวลาอีกไม่กี่วันข้าก็มั่นใจว่าจะสามารถสร้างพลังแห่งกระบี่ของตัวเองได้สำเร็จ”

ทันทีที่ได้ยิน ลุงหม่าอึ้งไปทันที

“มันเป็นจริง เป็นจริงดั่งที่คุณชายว่าเลย!”

จากนั้นเขามองเจียงหยวนด้วยความชื่นชม “คุณชาย ท่านช่างรู้ดั่งตาทิพย์จริง ๆ!”

กู่โม่เองก็หันมามองเจียงหยวนด้วยความเคารพ “บุญคุณในวันนี้ของคุณชายถือเป็นบุญคุณใหญ่ที่ทำให้ข้าได้เกิดใหม่ กู่โม่จะไม่มีวันลืม”

เจียงหยวนยิ้มแล้วเปลี่ยนเรื่องถามว่า “หลังจากฝึกกระบี่ลมฟ้าใหม่ การเปลี่ยนถ่ายโลหิตมีความก้าวหน้าอย่างไรบ้าง?”

กู่โม่ส่ายหน้า

“ไม่ค่อยมีการเปลี่ยนแปลงมากนัก มีเพียงการพัฒนาเล็กน้อย แต่พลังของข้ากลับเพิ่มขึ้นมากกว่าที่เคย”

พร้อมกับยกกระบี่ใหญ่ขึ้น เขาพูดว่า “คุณชาย ข้ารู้สึกว่าพลังแห่งกระบี่ที่ข้ากำลังจะเข้าถึงนั้นไม่เหมาะกับกระบี่หนัก แต่เหมาะกับกระบี่เบามากกว่า กระบวนท่ากระบี่ลมฟ้ามีความหมายแท้จริงสองอย่างของลมและฟ้า ข้ามีความเข้าใจที่ลึกซึ้งในความหมายของลม”

“ถ้าเช่นนั้น พรุ่งนี้ข้าจะสั่งให้คนจัดทำกระบี่ยาวเล่มใหม่ให้เจ้า”

“ขอบคุณคุณชาย!”

เจียงหยวนพยักหน้าน้อย ๆ ใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง

ทุกการเปลี่ยนแปลงในตัวกู่โม่เป็นไปตามที่เขาคาดการณ์ไว้ เพียงแต่ความก้าวหน้าของการเปลี่ยนถ่ายโลหิตยังไม่มากนัก ซึ่งเป็นเรื่องที่เขาไม่คาดคิด

เขาจึงเปิดแผงพลังของกู่โม่ขึ้นมาตรวจสอบโดยอัตโนมัติ

【ชื่อ】: กู่โม่

【ระดับพลัง】: ระดับเจ็ดของการฝึกกายา

【วาสนาแต่กำเนิด】: พรสวรรค์เทพกระบี่ (ระดับสีม่วง) จิตวิญญาณเหนือธรรมชาติ (ระดับสีเขียว) กระบวนท่าดาบดั้งเดิม (ระดับสีขาว)

จากนั้นเขาจ้องไปที่พรสวรรค์เทพกระบี่อีกครั้ง

【พรสวรรค์เทพกระบี่】: ความสามารถด้านกระบี่โดดเด่น สามารถเรียกได้ว่าเทพในหมู่มนุษย์ สามารถฝึกฝนกระบวนท่ากระบี่ต่าง ๆ ได้รวดเร็วเป็นพิเศษ

หลังจากอ่านรายละเอียดอย่างถี่ถ้วน

เจียงหยวนก็เริ่มเข้าใจ

อาจเป็นเพราะพรสวรรค์ของกู่โม่ไม่ได้เน้นไปที่การฝึกกายาโดยตรง ดังนั้นแม้พรสวรรค์ด้านกระบี่จะยอดเยี่ยม แต่ประสิทธิภาพในการฝึกฝนในขั้นฝึกกายายังค่อนข้างจำกัด ไม่สามารถเร่งระดับได้รวดเร็วเหมือนจ้าวหลี่

ในการฝึกกายา พรสวรรค์ในการเสริมความแข็งแกร่งของร่างกายอาจจะไม่มีพลังเทียบเท่ากับวาสนาระดับสีเขียวของเจียงหยวนเองที่เป็นวาสนาทางด้านร่างกายโดยเฉพาะ

วาสนาแต่ละอย่างมีจุดเน้นที่แตกต่างกัน ผลลัพธ์จึงมีความหลากหลาย

เมื่อคิดได้ดังนี้ เจียงหยวนจึงมีความเข้าใจใหม่ในตัวเอง

จากนั้นเจียงหยวนกล่าวว่า “กู่โม่ พลังของเจ้าเพิ่มขึ้นจากเดิมมากแค่ไหน?”

กู่โม่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ก่อนหน้านี้ข้าอยู่ในระดับกลางล่างของระดับเจ็ดของการฝึกกายา แต่ตอนนี้ข้ามั่นใจว่าในระดับเดียวกันไม่มีใครเอาชนะข้าได้ในอำเภอหลินอัน ต่อให้เจอผู้ที่อยู่ในระดับแปดของการฝึกกายา ข้าก็ไม่หวั่น”

พูดจบเขากล่าวเพิ่มเติม “อีกไม่กี่วันหากกระบวนท่ากระบี่ลมฟ้าของข้าพัฒนาขึ้นอีก ข้าก็สามารถเสริมพลังได้มากขึ้น ถ้าข้าประสบความสำเร็จในการปลดปล่อยพลังแห่งกระบี่ ข้ามั่นใจว่าจะสามารถท้าทายผู้ที่อยู่ในระดับเก้าของการฝึกกายาได้!”

ลุงหม่าถึงกับอุทานออกมาด้วยความไม่อยากเชื่อ “มันเวอร์เกินไป เจ้าจะสามารถสู้ข้ามระดับได้จริงหรือ? ระดับแปดนั้นแข็งแกร่งกว่าระดับเจ็ดมากนัก ผู้แข็งแกร่งในระดับนั้นมีพละกำลังถึงเกือบหมื่นชั่ง พลังลมปราณก็เข้มข้นยิ่งกว่า เจ้าไม่กลัวเลยหรือ?”

กู่โม่พยักหน้า “ไม่กลัว!”

เจียงหยวนพูดขึ้นว่า “ถ้าเช่นนั้นก็ดี พรุ่งนี้เจ้ากับข้าจะออกไปนอกเมือง ไปยังที่ที่พ่อข้าสิ้นชีพ เก็บรวบรวมกระดูกแล้วสร้างหลุมฝังศพให้เขา”

“เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!” ลุงหม่าพยายามทัดทาน “หากเราไม่ไป ก็จะไม่มีใครมาแย่งชิงเรา ตามที่กู่โม่พูด อีกไม่กี่วันพลังของเขาก็จะเพิ่มขึ้นอีก เมื่อถึงตอนนั้นเราก็จะมีพลังป้องกันตัวเองได้เต็มที่”

ลุงหม่าหยุดแล้วพูดต่อ “ที่สำคัญที่สุดคือ หลี่จ้านโดนคุณชายเล่นงานไว้ก่อนหน้านี้ หากข่าวออกไปในเมือง เขาจะต้องโกรธแค้นจนมาตามล่าคุณชายอย่างแน่นอน ถึงแม้กู่โม่จะแข็งแกร่ง แต่เสือเพียงตัวเดียวจะสามารถสู้กับฝูงหมาป่าได้หรือ?”

เจียงหยวนส่ายหน้า “ในฐานะลูกชาย ข้าจะปล่อยให้พ่อของข้านอนตายอย่างไร้ศพในที่ทุรกันดารได้อย่างไร!”

จากนั้นเขากล่าวต่อ “นอกจากนี้ ใครบอกว่ามีแค่กู่โม่เท่านั้นที่อยู่กับข้า”

เมื่อกล่าวจบ เจียงหยวนวางมือเบา ๆ ที่บ่าของลุงหม่าพร้อมออกแรงเล็กน้อย

ตูม!

แผ่นหินใต้เท้าของลุงหม่าพังทลายทันที และพื้นดินยุบตัวลงเล็กน้อย

ใบหน้าของลุงหม่าแดงก่ำทั้งใบหน้า ร่างกายดูเหมือนจะทรุดลงแทบจะคุกเข่า

เจียงหยวนรีบปล่อยมือออกทันที

“เป็นอย่างไร?”

ลุงหม่าออกแรงหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

“เป็นไปได้อย่างไร! เมื่อไหร่คุณชายถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้! แค่ใช้มือเดียวก็ทำให้ข้าหายใจไม่ออก! พลังแบบนี้มันไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว! คุณชายอยู่ระดับไหนกันแน่?”

“ระดับหก, ฝึกไขกระดูก”

เจียงหยวนกล่าวอีกว่า “เจ้าคิดว่าพลังของข้าเป็นอย่างไรบ้างตอนนี้?”

ลุงหม่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “หากไม่นับประสบการณ์การต่อสู้ แรงของคุณชายเมื่อครู่ก็สามารถเป็นผู้นำได้สบาย ๆ และยังแข็งแกร่งกว่าเจ็ดระดับของการฝึกกายาเสียอีก”

เจียงหยวนยิ้มโดยไม่โต้ตอบอะไร

เมื่อครู่เขาใช้พลังเพียงสามในสิบของพลังที่มี และกดข่มลุงหม่าที่อยู่ระดับหกของการฝึกกายาได้ง่ายดาย

มองในตอนนี้แล้ว เขาสามารถสู้กับผู้เชี่ยวชาญระดับเจ็ดได้อย่างเต็มตัว

เขาไม่เพียงมีพละกำลังที่น่ากลัว แต่ความแข็งแกร่งในทุกส่วนของร่างกายก็เหนือกว่าคนทั่วไปมาก

เมื่อร่างกายรวมเป็นหนึ่ง มันไม่ใช่แค่การเพิ่มทีละหนึ่งแต่มันคือตัวคูณ

เจียงหยวนกล่าวว่า “กู่โม่กับข้าก็เหมือนกับมียอดฝีมือระดับแปดและเจ็ดอยู่ด้วยกัน แล้วจะกลัวอะไรที่จะออกไปนอกเมือง?”

ลุงหม่าได้ยินดังนั้นก็ตอบว่า “ถ้าเช่นนั้นทุกอย่างก็เป็นไปตามคำสั่งคุณชาย”

กู่โม่เองก็กล่าวว่า “เช่นนั้นข้าก็ขอปฏิบัติตามคำสั่งของคุณชาย”

เจียงหยวนพยักหน้า “เช่นนั้นก็ลงตัว พรุ่งนี้เช้าจะออกเดินทาง”

จากนั้นเขาคิดในใจว่า “เจ้าและข้ามีนามสกุลเดียวกัน ใบหน้าเหมือนกัน ย่อมมีความเกี่ยวพันบางอย่างที่ข้าเองก็ไม่อาจรู้ได้ ข้าจะได้ชดใช้หนี้บุญคุณในชาตินี้”