บทที่ 7: นายเลเวลอัพแล้ว!

“ไม่นะ! นี่มันหมาป่า!” เทียร์เผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายตรงหน้า ดวงตาเฉียบคมขณะที่หัวใจเต้นแรงขึ้น

มันไม่ใช่หมาป่าธรรมดา มันมีขนาดครึ่งหนึ่งของหมาป่าปกติและสร้างขึ้นจากวัสดุธรรมชาติ เช่น เปลือกไม้ ใบไม้ และหินบางส่วน

บนหัวของมันมีอุปกรณ์ที่ดูเหมือนเครื่องยิงขนาดเท่ามือ ทำจากเถาวัลย์และช้อนไม้

ก้อนหินเล็กๆ ก้อนหนึ่งปรากฏขึ้นในช้อนไม้ราวกับเกิดจากอากาศว่างเปล่า เถาวัลย์ง้างช้อนกลับก่อนจะปล่อยก้อนหินพุ่งไปข้างหน้า

หินพุ่งตรงไปที่หน้าผากของเทียร์อีกครั้ง แต่คราวนี้เขาหลบไปด้านข้างทันเวลา

“อะไรเนี่ย... สัตว์ประหลาดที่แปลกชะมัด” เทียร์รู้สึกงงงวยกับมันมากกว่ากลัว

“แต่การที่มันสามารถสร้างหินขึ้นมาเองได้ก็น่าสนใจ นั่นหมายความว่าอย่างน้อยดาวดวงนี้มีออร่ามากกว่าโลก”

หมาป่าเริ่มทนไม่ไหวแล้ว มันพุ่งเข้าใส่เทียร์และตะปบเขาด้วยกรงเล็บหิน

ความกลัวทำให้การตอบสนองของเทียร์ช้าลงเล็กน้อย ส่งผลให้เขาถูกข่วนที่แขนเล็กน้อยก่อนจะกลิ้งหลบไปด้านข้าง

เขาหยุดลงใกล้กับต้นไม้ รีบคว้าไม้เล็กๆ ขึ้นมาทันที

ตอนนี้เมื่ออยู่บนพื้น เขาช้าลงมาก หมาป่าหันมาเผชิญหน้าเขาอีกครั้ง แยกเขี้ยวหินแหลมคม

มันกระโจนเข้าใส่อีกครั้ง ลงมาที่ร่างของเขาเทียร์อย่างแม่นยำ เท้าข้างหนึ่งของมันกดมือขวาของเขาที่ถือไม้อยู่

‘แย่แล้ว!’ เทียร์ตื่นตระหนก รู้สึกถึงลมหายใจร้อนของหมาป่าห่างจากหน้าเขาแค่ไม่กี่นิ้ว

หมาป่าพยายามกัดหน้าเขา แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น เทียร์สามารถเบี่ยงหัวหลบไปด้านข้างได้ทัน

อะดรีนาลีนของเขาพุ่งทะยานสุดขีด ขณะที่สัญชาตญาณเอาตัวรอดเริ่มทำงานอย่างดุเดือด

“ไม่มีทางที่ฉันจะมาตายเร็วขนาดนี้ หลังจากเพิ่งได้มาถึงโลกที่ดีกว่านี้!” เขาคำรามออกมา

‘เคลื่อนย้าย’ เขาพูดในใจ

ไม้ในมือขวาของเขาหายไปทันทีและปรากฏขึ้นในมือซ้าย ทำให้เขาแทงเข้าที่หน้าหมาป่าได้ทันที

มันทะลุเข้าไปได้ง่ายอย่างน่าประหลาด ซึ่งก็ไม่แปลกเพราะส่วนใหญ่หน้าของหมาป่าทำจากใบไม้

เทียร์ผลักสัตว์ร้ายออกจากตัวเขาและรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะดึงไม้จากหน้ามันออก

โดยไม่รีรอ เทียร์ทิ่มไม้ลงไปที่หัวหมาป่าด้วยแรงสุดตัวซ้ำๆ จนกระทั่งมันหยุดดิ้น

เขาหอบหนัก เลือดสีเขียวเปรอะเปื้อนเขาไปทั่ว

“นั่น... มันสุดยอดจริงๆ” เขาพูดหอบๆ พลางเช็ดเลือดสีเขียวออกจากปาก

ติ๊ง !!

เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของเขา มันคล้ายกับการที่ข้อมูลจากกริมมัวร์เข้าสู่สมองของเขา

[คุณสังหาร หมาป่าดิน แล้ว]

[คุณเลเวลอัพ!]

[คุณเลเวลอัพ!]

[เลเวลปัจจุบัน: 3]

[เลเวลที่ต้องการสำหรับคาถาถัดไป: 10]

ข้อความเหล่านี้ปรากฏขึ้นเหมือนการแจ้งเตือนโปร่งแสงเล็กๆ ตรงหน้าดวงตาเขา

‘หา? ฉันเลเวลอัพ? เหมือนในวิดีโอเกม?’ เขาสังเกตเห็นข้อความด้านล่างและดวงตาเริ่มเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น

“เลเวล 10 งั้นเหรอ... ฉันมาไกลแล้วล่ะ”

ตอนนี้เมื่อเขารับมือกับสถานการณ์ได้แล้ว เทียร์ตัดสินใจทำสิ่งที่เขาตั้งใจจะทำก่อนจะถูกขัดจังหวะ

“กริมมัวร์ แสดงสถานะของฉัน” นี่เป็นสิ่งที่เขาได้รับการบอกโดยอัตโนมัติ

┏━━━━━━สถานะ━━━━━━┓

ชื่อ: ไทร์ อีโวลิออน ธาโลนิส

สายเลือด: ออลไมตี้ ธาโลนิส + ไม่ทราบ

อายุ: 15 ปี

เลเวล: 3

พลังชีวิต: 6/6

ความแข็งแกร่ง: 7

ความอึด: 6/6

ความเร็ว: 5

ออร่า: --

[ค่าสถานะที่เหลือ: 4]

ระดับ: --

┗━━━━━━━━━━━━━━━┛

ไทร์รู้สึกสนใจในข้อมูลทั้งหมดนี้มาก

‘มันเหมือนในเกมจริงๆ’ เขาคิดในใจขณะพิจารณาค่าสถานะทีละอัน

‘ชื่อของฉันสะกดด้วยตัว ทอ-ทหาร งั้นเหรอ? คิดๆ แล้ว ปู่ไม่เคยสอนฉันสะกดชื่อตัวเองเลย’

เขามองลงมาที่ร่างกายของเขา: ‘ฉันอายุ 15’ เขายิ้มเล็กน้อย

‘รู้สึกดีจริงๆ ที่ได้กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง คราวนี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้มันเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์’

‘ฉันมีค่าสถานะเหลือ 4 แต้ม แปลว่าฉันได้แต้มสองแต้มต่อเลเวล’

เขาพิจารณาค่าสถานะอีกสักพักก่อนจะตัดสินใจ

‘ฉันยังไม่เข้าใจว่าทำไมออร่าถึงไม่มีค่า แต่ดูเหมือนฉันจะไม่สามารถเพิ่มค่าออร่าได้ในตอนนี้

บางทีอาจต้องปลดล็อกในอนาคต ตอนนี้ เพราะฉันชอบการต่อสู้ระยะประชิดมากที่สุด

ฉันจะใส่ค่าสถานะไปที่ความแข็งแกร่งและความเร็ว’

[ความแข็งแกร่ง: 7 --> 10]

[ความเร็ว: 5 --> 6]

แม้จะเพิ่มแต้มแค่ไม่กี่แต้ม เขาก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายทันที

แขนขารู้สึกเบาขึ้น กล้ามเนื้อหนาแน่นและแข็งแรงขึ้น ข้อต่อและเอ็นรู้สึกผ่อนคลายจากความเครียดเล็กน้อย

เมื่อเริ่มเย็นลง ไทร์ตัดสินใจหาที่ตั้งแคมป์เพื่อพักค้างคืน

แต่ก่อนจะไป เขาตรวจดู หมาป่าดิน เพื่อหาสิ่งที่สามารถใช้ได้

หลังจากจิ้มด้วยไม้สักพัก เขาพบลูกแก้วเล็กๆ ขนาดเท่าหินอ่อนในอกของมัน

มันมีสีเทาพร้อมแสงเรืองรองจางๆ และอุ่นเหมือนมีน้ำร้อนอยู่ภายใน

แค่ดูมันก็รู้ว่ามีค่า ไทร์เก็บมันไว้

ตลอดสามชั่วโมงถัดมา

ไทร์ทำงานอย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อจัดตั้งที่ตั้งแคมป์ เขาตรวจดูให้แน่ใจว่ามีแหล่งน้ำอยู่ใกล้ๆ และเจอลำธารที่ไม่ไกลนัก

พื้นที่ตั้งแคมป์ของเขาอยู่บนเนินเขา ซึ่งเป็นภูเขาใหญ่

เขาเลือกที่นี่เพราะพบโพรงเล็กๆ ในผนังที่เขาใช้เป็นที่อยู่อาศัยได้

มันเป็นถ้ำรูปทรงกลม สูงประมาณ 10 ฟุต และกว้าง 15 ฟุต ค่อนข้างสบายโดยไม่รู้สึกอึดอัด

ส่วนใหญ่ของวันเขาใช้ไปกับการพยายามจุดไฟ

เขาลองจนพระอาทิตย์ตกและพระจันทร์ส่องแสงบนหลังคาป่า ใช้แท่งไม้หมุนมือและวิธีอื่นๆ ที่คิดว่าจะได้ผล

สุดท้าย เขาก็ไม่ได้แม้แต่ถ่านไฟดวงเดียว ในที่สุดเขาก็เหนื่อย หมดแรง

ชีวิตจริงไม่ใช่นิยายแฟนตาซี ที่ปาฏิหาริย์จะเกิดเพียงเพราะอยากให้มันเป็นจริง

เขาเริ่มหมดแรง เขาประดิษฐ์ประตูใบไม้ปิดถ้ำก่อนจะหลับลงอย่างรวดเร็ว

วันนี้เป็นไม่กี่ชั่วโมงแรกของเขาบนดาวดวงนี้

แต่เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นมา จะเป็นการเริ่มต้นวันแรกจริงๆ ของเขา

แม้ว่าเขาจะรู้สึกท่วมท้นกับเหตุการณ์ทั้งหมดใน 24 ชั่วโมงที่ผ่านมา

ไทร์ก็พร้อมที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างเต็มที่!