บทที่ 417 สักวัน ข้าจะฆ่าเจ้า!
บูมมม! ท่ามกลางสายตาทุกคู่ ฝ่ามือเปลวเพลิงสีเขียวมรกตขนาดใหญ่เท่าบ้านพุ่งกดลงมาจากเบื้องบน ทันใดนั้น เสียงฟ้าผ่าดังสนั่น แสงเพลิงสว่างวาบฉายไปทั่วลานกว้าง เวทีประลองที่แตกร้าวอยู่แล้วกลายเป็นผุยผง ละลายหายไปในลมหายใจเดียว! “ตายแล้วหรือ?” หลายคนลุกขึ้นจากที่นั่งด้วยความตกตะลึง สายตานับไม่ถ้วนจับจ้อง...
