บทที่ 256 ทหารม้า?!

[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 256 ทหารม้า?!

ดวงดาวพร่างพราวเต็มฟ้า ราตรีนี้มืดมิดยิ่งนัก

ภายในห้องพัก ในที่สุดกู่เฉินหนานก็หยุดการเคลื่อนไหวอันเร่าร้อนลงเสียที

ทั้งสองคนเหงื่อท่วมกาย หอบหายใจแรง

ซูเฉียนโม่มีแววตาเลื่อนลอย ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มไม่ขยับเขยื้อน กู่เฉินหนานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่ามีสายที่ไม่ได้รับจากหลินเหมยหลายสาย

เขาจึงกระแอมไอเบา ๆ แล้วโทรกลับไป

"ฮัลโหล แม่ครับ มีอะไรเหรอครับ?"

"มีอะไรเหรอ แกยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ! แกมันเก่งนักนะ รู้ไหมว่าหลิวตงเป็นใคร ถึงกล้าตบหน้าลูกสาวเขาได้ลงคอ!"

"แล้วก็หลี่หลินนั่นอีก คนนั้นมันโหดเหี้ยมมากนะ แกเล่นซ้อมเขาขนาดนั้น ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาบ้างเลยหรือไง!"

หลินเหมยเริ่มรัวคำถามใส่ทันทีที่รับสาย

กู่เฉินหนานเกาหัว "แม่รู้เรื่องแล้วเหรอครับ?"

"ไม่ใช่แค่แม่หรอก คนทั่วทั้งมหานครก็รู้เรื่องนี้กันหมดแล้ว!" หลินเหมยพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน "พ่อเพิ่งโทรไปขอร้องหลิวตง แต่หลิวตงกลับบอกให้พ่อเตรียมเก็บศพแกพรุ่งนี้ แถมหลิวว่านยังขู่จะจัดการพ่อแกด้วย!"

"รีบเก็บข้าวของแล้วพาเฉียนโม่หนีออกไปจากมหานครซะ..."

หลินเหมยยังพูดไม่ทันจบ กู่เฉินหนานก็โพล่งขึ้นด้วยความโกรธ "หลิวว่านพูดแบบนั้นจริง ๆ เหรอครับ!?"

หลินเหมยชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "ไม่ว่าหล่อนจะพูดว่าอะไร แกก็รีบฟังแม่เก็บข้าวของหนีไปเถอะ หลิวตงไม่ใช่คนใจดี แกต้องรีบไป"

"ไม่ต้องหรอกครับ แม่กับพ่อไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้ ผมจัดการเองได้" กู่เฉินหนานกล่าว

"แกจัดการเองได้? แกจะไปจัดการยังไง? อย่าคิดว่าเฉียนโม่เป็นประธานบริษัทไฉ่หยิ่งแล้วแกจะรอดตัวไปได้นะ หลิวตงผ่านเรื่องแบบนี้มาเป็นร้อยเป็นพันครั้ง เขาไม่ใช่..."

"แม่ครับ พอเถอะครับ แม่กับพ่อสบายใจได้เลย"

"เฉินหนาน ฟังแม่เถอะ รีบหนีไปตอนนี้ยังทัน ถ้า..." น้ำเสียงของหลินเหมยเต็มไปด้วยความร้อนใจ ถึงขั้นมีแวววิงวอน

ในสายตาของหลินเหมย กู่เฉินหนานไม่มีทางสู้หลิวตงได้แน่นอน

แค่รอให้ถึงพรุ่งนี้ หลิวตงต้องมาจัดการเขาแน่

ทว่ากู่เฉินหนานกลับไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย

พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ภูมิหลังของเขาโหลดเสร็จสมบูรณ์ ไม่ว่าภูมิหลังของเขาจะโหลดออกมาในรูปแบบไหน หลิวตงที่เป็นแค่มาเฟียท้องถิ่นธรรมดาไม่มีทางทำอะไรเขาได้อยู่แล้ว

จริง ๆ แล้ว ต่อให้กู่เฉินหนานไม่มีภูมิหลัง ลูกน้องของหลิวตงทั้งหมดรวมกันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกู่เฉินหนานที่ฝึกวิชาลมปราณขั้นต้นมาได้

"แม่ครับ วางใจเถอะครับ หลิวว่านกล้าขู่พ่อแบบนั้น ผมจะต้องให้หล่อนชดใช้แน่ แล้วก็หลิวตงด้วย เขาไม่มีทางทำอะไรผมได้หรอกครับ ผมไม่รู้ว่าจะอธิบายให้แม่ฟังยังไง แต่ผมไม่ได้อ่อนแออย่างที่แม่คิดนะครับ" กู่เฉินหนานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยปาก

"แกพูดจาเหลวไหลอะไร รีบพาเฉียนโม่หนีไปเร็ว!" หลินเหมยไม่เชื่อเลยสักนิด

ก็ไม่แปลกที่หลินเหมยจะไม่เชื่อ เรื่องแบบนี้ต่อให้เล่าให้ใครฟัง ใครก็ไม่มีทางเชื่อ

หลิวตงเป็นถึงมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลในมหานคร ส่วนกู่เฉินหนานเป็นแค่คนธรรมดาที่เพิ่งเรียนจบมาได้แค่สองปี ทั้งสองคนเทียบกันไม่ได้เลย

เมื่อเห็นว่าเกลี้ยกล่อมหลินเหมยไม่สำเร็จ กู่เฉินหนานจึงได้แต่พูดว่า "ครับ ผมรู้แล้ว"

"อย่าแค่รู้ รีบทำตามที่แม่บอกด้วย ถ้าหลิวตงตามมาถึงบ้านจริง ๆ แกจะแย่เอานะ!" หลินเหมยพูดอย่างร้อนใจ

"อืม ครับ" กู่เฉินหนานพยักหน้ารับก่อนจะวางสายไป

เขารู้ว่าตอนนี้อธิบายให้หลินเหมยฟังยังไงก็ไม่มีประโยชน์ หลินเหมยไม่มีทางเชื่อเขาแน่

ยังไงพรุ่งนี้ภูมิหลังก็โหลดเสร็จแล้ว ต่อให้หลิวตงบุกมาถึงบ้าน เขาก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย!

"เฉินหนาน เกิดอะไรขึ้นเหรอ"

ทันใดนั้น ซูเฉียนโม่ก็ยื่นเท้าออกมาจากผ้าห่มแตะที่กู่เฉินหนานเบา ๆ กู่เฉินหนานหันกลับไปมองก็เห็นว่าซูเฉียนโม่หน้าแดงก่ำ

"ไม่มีอะไรหรอก" เขาส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะมุดตัวเข้าไปซุกใต้ผ้าห่มตามเดิม

"จะเอาอีกแล้วเหรอ!?" ซูเฉียนโม่ร้องเสียงหลง

...

บ่ายวันรุ่งขึ้น

ภายในห้องทำงานของร้านคาราโอเกะจินเหา

หลิวตงมองลูกน้องหน้าโหดหลายคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม "รอบนี้พกอาวุธไปด้วย ลงมือได้เลย ไม่ต้องไว้หน้ามัน เข้าใจไหม?"

คนที่ยืนอยู่หัวแถวฝั่งตรงข้ามเป็นชายหัวโล้น ชื่อหวังหู่เป็นมือขวาของหลิวตงเช่นเดียวกับหลี่หลิน

ตอนนี้หลี่หลินบาดเจ็บสาหัส มีแค่หวังหู่เท่านั้นที่ทำเรื่องนี้ได้

แต่ต่างจากหลี่หลินที่พาลูกน้องไปแค่ห้าหกคน ครั้งนี้หวังหู่เรียกคนมาได้ทั้งหมดกว่ายี่สิบคน!

"เข้าใจแล้วครับนาย!" หวังหู่พยักหน้ารับ "ไอ้กู่เฉินหนานมันกล้าทำให้นายเสียหน้า พวกเราไม่มีทางปล่อยมันไปแน่!"

"ดี!" หลิวตงลุกขึ้นยืน "ไปกันเดี๋ยวนี้ บุกไปที่บริษัทไฉ่หยิ่งเลย!"

"ครับ"

ในเวลาเดียวกัน ที่บริษัทไฉ่หยิ่ง

"โหลดภูมิหลังของโฮสต์เสร็จสมบูรณ์แล้ว!"

กู่เฉินหนานได้ยินเสียงระบบดังขึ้นในหัวก็ถึงกับสะดุ้งสุดตัว

เขาสำรวจร่างกายของตัวเองก่อน จากนั้นก็มองไปรอบ ๆ แต่ไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่เห็นว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไป

"นี่มันยังไงกัน โหลดไปที่ไหนแล้ว ทำไมฉันไม่เห็นว่ามีอะไรต่างไปเลย?" กู่เฉินหนานถามอย่างสงสัย

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก

เขามองขึ้นไปก็ต้องตกใจสุดขีด

"มะ...หม่าปิง?"

คนที่เข้ามาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหม่าปิง บอดี้การ์ดคู่ใจของกู่เฉินหนานในนิยาย แถมยังเป็นตัวละครที่เก่งที่สุดในช่วงแรกของเรื่องอีกด้วย!

"คุณชายกู่!"

หม่าปิงโค้งคำนับกู่เฉินหนานอย่างนอบน้อม กู่เฉินหนานลุกขึ้นยืนกำลังจะเดินไปต้อนรับหม่าปิง ความทรงจำมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขาประดุจดังสายน้ำ

เขาถึงกับชะงักไป

ตอนนี้เขาได้กลายเป็นคุณชายของตระกูลกู่ ตระกูลลึกลับผู้ทรงอิทธิพลแห่งมหานครแล้ว

ตระกูลกู่ในโลกความเป็นจริงนี้แข็งแกร่งไม่ต่างจากในนิยายเลย

ธุรกิจกว่าครึ่งหนึ่งในมหานครล้วนตกอยู่ภายใต้อำนาจของตระกูลกู่!

แต่ที่แปลกก็คือ กู่เฉินหนานกลายเป็นคุณชายของตระกูลกู่ แต่พ่อแม่ของเขายังคงเป็นแค่คนธรรมดาที่เปิดร้านขายของชำเล็ก ๆ

"ระบบ นี่มันไม่ถูกต้องรึเปล่า? ตามหลักแล้วพ่อแม่ของฉันน่าจะกลายเป็นผู้นำตระกูลและภรรยาของผู้นำตระกูลไม่ใช่เหรอ?"

"โฮสต์ได้รับแค่ภูมิหลังของตัวเองเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับคนอื่น"

"หา?" กู่เฉินหนานอึ้งไป "แบบนี้ก็ได้เหรอ"

แต่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อฉันกลายเป็นคุณชายของตระกูลกู่ พ่อแม่ของฉันก็ต้องกลายเป็นผู้นำตระกูลและภรรยาของผู้นำตระกูลโดยปริยายอยู่แล้ว

กู่เฉินหนานตั้งสติได้แล้วหันไปถามหม่าปิง "นายมาได้ยังไง?"

หม่าปิงชะงักไป "คุณชายกู่ คุณไม่ได้บอกให้ผมพาคนมาที่บริษัทของคุณซูเหรอครับ?"

"หืม?"

กู่เฉินหนานลูบคางอย่างครุ่นคิด

ดูเหมือนว่าภูมิหลังของฉันจะรวมถึงหม่าปิง บอดี้การ์ดคู่ใจคนนี้ด้วย ถ้าอย่างนั้น บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ของตระกูลกู่ในนิยายก็ต้องมีตัวตนอยู่ด้วยสิ?

เมื่อคิดได้ดังนั้น กู่เฉินหนานก็เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดูรายชื่อ

ก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย!

ในรายชื่อไม่เพียงแต่มีเบอร์ของหม่าปิงเท่านั้น แต่ยังมีเบอร์ของพ่อบ้านและบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ที่เขารู้จักอีกด้วย!

เมื่อเข้าใจเรื่องนี้แล้ว กู่เฉินหนานก็ลองถามหม่าปิงดู "ฉันไม่ได้บอกนายสักหน่อยว่าจะให้นายพาคนมาทำไม?"

หม่าปิงขมวดคิ้ว "ก็เพราะหลิวตงไงครับ"

"อืม ใช่"

กู่เฉินหนานพยักหน้ารับพลางครุ่นคิดในใจ

ดูเหมือนว่าหลังจากระบบโหลดภูมิหลังเสร็จแล้ว ระบบจะเชื่อมโยงเรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้นกับฉันเข้ากับภูมิหลังนั้นด้วย

อืม ต้องยอมรับเลยว่าครั้งนี้ระบบทำงานได้ดีมาก

"คุณชายกู่ ผมกลัวว่าการพาคนขึ้นมาจะรบกวนการทำงานของคุณซู เลยให้บอดี้การ์ดรออยู่ที่ลานจอดรถครับ"

"พามาประมาณกี่คน?" กู่เฉินหนานถาม

"สิบกว่าคนครับ" หม่าปิงตอบ

"พอแล้ว" กู่เฉินหนานยิ้ม "แบบนี้ก็มีเรื่องสนุกให้ดูแล้ว"

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_