บทที่ 229 ร่วมเป็นร่วมตาย!
เสียงตะโกนในวิทยุสื่อสารทำให้นักบินที่กำลังตกตะลึงได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว! นักบินมองดูคลื่นน้ำท่วมที่กำลังมาถึงตีนเมืองในพริบตา กลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง ก่อนจะรีบรายงาน: "ยืนยันน้ำท่วม! ยืนยันน้ำท่วม!" ตอนนี้ในศูนย์บัญชาการไม่จำเป็นต้องรอการยืนยันจากนักบินอีกแล้ว! เพราะทุกคนในเมืองหลวงต่างก็เห็นสา...
