บทที่ 21: จุดสูงสุดของนักรบ, การแข่งขันทหารใหม่รอบสุดท้าย

เวลาหนึ่งเดือนสุดท้ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วันนี้...

กู่หมิงยืนอยู่บนดาดฟ้าของหอพัก มองดูหน้าต่างคุณสมบัติด้วยรอยยิ้ม

[ชื่อ: กู่หมิง]

[อายุ: 18 ปี]

[ระดับ: นักรบขั้นหนึ่งระดับสูงสุด]

[ยศ: จ่าสิบตรี]

[ร่างกาย: เทพแห่งหอก (ระดับ SSS)]

[พรสวรรค์: บรรพบุรุษแห่งอาวุธ (ระดับ SSS), บุตรแห่งสวรรค์ (ระดับ SSS)]

[ความสามารถ: ความเชี่ยวชาญการต่อสู้ (ชำนาญ), การรับรู้ที่ว่องไว (ชำนาญ)]

[ศิลปะการต่อสู้: พื้นฐานการใช้หอก (สมบูรณ์)]

[อาวุธวิเศษ: หอกโลหะผสมระดับหนึ่ง (ธรรมดา)]

ผ่านไปอีกหนึ่งเดือน

ระดับของกู่หมิงเพิ่มขึ้นจากนักรบขั้นหนึ่งระดับเจ็ด มาถึงจุดสูงสุดของนักรบขั้นหนึ่งโดยตรง

ในช่วงนี้ กู่หมิงได้ยินมาว่า

จุดสูงสุดของแต่ละระดับล้วนเป็นระดับที่พิเศษ

ในช่วงเวลานี้ คนเราไม่เพียงแต่ต้องฝึกฝนตามขั้นตอนเท่านั้น แต่ยังต้องเข้าใจด้วย

ดังนั้น จึงเรียกว่าจุดสูงสุด

จริงๆ แล้ว เขายังคงอยู่ในระดับนักรบขั้นหนึ่งระดับเก้า

ในด้านศิลปะการต่อสู้ พื้นฐานการใช้หอกได้สมบูรณ์แล้ว พัฒนาขึ้นเร็วที่สุด

แต่ความเชี่ยวชาญการต่อสู้และการรับรู้ที่ว่องไว สองความสามารถเฉพาะของสอดแนมนี้ พัฒนาขึ้นค่อนข้างช้า

ปัจจุบันก็ยังแค่ชำนาญ ยังห่างจากระดับสมบูรณ์อีกระยะหนึ่ง

กู่หมิงยิ้มเล็กน้อย ลงจากดาดฟ้า มาที่หอพักเพื่อเรียกทั้งสี่คนมาปรึกษาเกี่ยวกับการทดสอบสุดท้ายพรุ่งนี้

หนึ่งเดือนผ่านไป

บนใบหน้าของหวังหู เฉินอวี้ ลั่วสุ่ย และหมินซินหรานทั้งสี่คน มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นไม่น้อย

ตอนนี้

ระดับของหวังหูและเฉินอวี้ทั้งสองคนมาถึงนักรบระดับห้าแล้ว

หลังจากเข้าร่วมภารกิจจริงครั้งแรก ทั้งสองคนก็มีความเข้าใจมากขึ้น ไม่นานก็พัฒนาถึงนักรบระดับสาม

ผ่านไปอีกหนึ่งเดือนของการฝึกพิเศษ พวกเขาก็เพิ่งจะทะลวงถึงนักรบระดับห้าสำเร็จ

ส่วนลั่วสุ่ยไม่ต้องพูดถึง หนึ่งเดือนก่อนเธอก็เป็นนักรบระดับสี่แล้ว

หนึ่งเดือนผ่านไป ระดับของลั่วสุ่ยได้เพิ่มขึ้นเป็นนักรบระดับหก

และนี่ยังเป็นระดับเมื่อสิบกว่าวันก่อน ตอนนี้ระดับนักรบขั้นหกได้มั่นคงลงแล้ว พลังการต่อสู้ดีมาก

ระดับพลังของหมินซินหรานก็ทำให้กู่หมิงพอใจมาก

ผ่านไปหนึ่งเดือน นักรบระดับสี่

ไม่ใช่ว่าหมินซินหรานขี้เกียจกว่าหวังหูและเฉินอวี้

แต่เพราะจุดเน้นของหมินซินหรานแตกต่างกัน

เธอเป็นปีศาจไม้ มีพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง ในทีมทำหน้าที่เป็นหมอ

ดังนั้นในช่วงเวลาหนึ่งเดือนนี้ หมินซินหรานจึงฝึกฝนศิลปะการรักษาของตัวเองตลอด

ตอนนี้ศิลปะการรักษาได้ถึงขั้นชำนาญแล้ว อยู่ในระดับเชี่ยวชาญ มีประโยชน์มากในการต่อสู้

คืนนี้ กู่หมิงทั้งห้าคนคุยกันนาน จากนั้นก็เข้านอนแต่หัวค่ำ พักผ่อนให้เต็มที่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันครั้งสุดท้ายพรุ่งนี้

อันดับหนึ่งครั้งนี้ กู่หมิงต้องเอาให้ได้

วันรุ่งขึ้น

กู่หมิงทั้งห้าคนสวมชุดรบนาโนอัลลอยด์ ต่างนำอาวุธติดตัว มุ่งหน้าไปยังสนามฝึกที่อาจารย์แจ้งไว้ล่วงหน้า

เมื่อพวกเขามาถึง อีกแปดทีมที่เหลือก็มาถึงเช่นกัน

ทุกคนเข้าแถว ยืนเป็นแถวๆ รอคณะอาจารย์

ตอนนี้ มีคนหนึ่งเดินมาจากนอกสนามฝึก

ร่างนั้นสวมชุดฝึกสีดำ เป็นทหารใหม่เหมือนพวกเขา

กู่หมิงหันไปมอง จู่ๆ สีหน้าก็จริงจังขึ้น

คนนี้คือหลิวผิง หัวหน้าทีมผิงยงในอดีต

ตอนนี้ของหลิวผิง ที่แขนทั้งสองข้างว่างเปล่า เวลาเดินยังรักษาสมดุลได้ยากเล็กน้อย

เขาเดินมาด้วยสายตามุ่งมั่น ยืนอยู่ในตำแหน่งของทีมผิงยงเดิมซึ่งเป็นอันดับห้า

การมาครั้งนี้ เขาไม่ได้มาเพื่ออะไรอื่น แค่มาแทนสมาชิกในทีมของตัวเองเพื่อดูการแข่งขันครั้งสุดท้ายนี้

มองดูหลิวผิง สายตาของกู่หมิงและคนอื่นๆ ต่างซับซ้อน

ในโลกกำลังภายในสีฟ้า ภายใต้สถานการณ์คุกคามของสัตว์อสูรและเผ่าพันธุ์ต่างๆ ทุกวันมีทหารเสียสละ

แม้เหตุการณ์ของทีมผิงยงจะทำให้คนรู้สึกเศร้า

แต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติมากในโลกสีฟ้า

การเป็นทหารก็เป็นแบบนี้มาตลอด

กู่หมิงและคนอื่นๆ มองด้วยความเคารพสองสามครั้ง แล้วรีบหันสายตากลับ

ครูฝึกใหญ่จ้าวรุ่ยหลงเดินมาแต่ไกล ตามหลังมาด้วยครูฝึกหลายคน

เขาขึ้นเวทีบรรยาย กวาดตามองสิบทีมตรงหน้าหนึ่งครั้ง พยักหน้าพูด

"ดีมาก เดือนที่ผ่านมา พวกเจ้าเติบโตขึ้นจริงๆ"

พูดจบ จ้าวรุ่ยหลงเปลี่ยนเรื่อง

"หลังจากวันนี้ผ่านไป พวกเจ้าก็จะจบจากที่นี่ ถือว่าเป็นทหารอย่างเป็นทางการ"

"ตอนนี้ ให้พวกเราจัดการแข่งขันทหารใหม่ครั้งสุดท้าย สิบทีมแรกจับสลากขึ้นสังเวียนทีละทีม เพื่อทำการต่อสู้"

จ้าวรุ่ยหลงไม่พูดมาก ออกคำสั่งตรงๆ

กู่หมิงและคนอื่นๆ พยักหน้าทีละคน แต่ละทีมส่งคนหนึ่งขึ้นไปจับสลาก

เมื่อถึงคิวทีมผิงยง หลิวผิงค่อยๆ เดินออกไป น้ำตาไหลอย่างควบคุมไม่ได้

จ้าวรุ่ยหลงมองหลิวผิงที่เดินมาตรงหน้าหนึ่งครั้ง สายตาซับซ้อน

"การแข่งขันครั้งสุดท้ายนี้ ทีมผิงยงของพวกเจ้าจะเข้าร่วมไหม?"

หลิวผิงก้มหน้าเล็กน้อย ในตอนที่เงยหน้าขึ้นอีกครั้งก็กลั้นน้ำตาไว้

"เข้าร่วม!"

จ้าวรุ่ยหลงพยักหน้า มอบสลากให้เขาหนึ่งใบ

การต่อสู้รอบแรกครั้งนี้ ทีมจี้เยว่และทีมหนึ่งไม่ต้องเข้าร่วม ผ่านเข้ารอบสองโดยตรง

เพราะพลังของทีมจี้เยว่แข็งแกร่งเกินไป ลงสนามรอบแรกดูจะไม่ยุติธรรมเกินไป

และนอกจากทีมจี้เยว่ ในที่นี้ก็มีเพียงเก้าทีม ไม่สามารถจับคู่ต่อสู้ได้ทั้งหมด

ดังนั้น จึงมีทีมที่โชคดีอีกทีมหนึ่ง สามารถยกเว้นรอบแรก ผ่านเข้ารอบสอง

แต่ทีมที่โชคดีนี้คือทีมไป๋ฮวา ไม่ใช่ทีมผิง

มองดูหลิวผิงที่ขึ้นสังเวียนคนเดียว ไม่มีแขนทั้งสองข้างต้องเผชิญหน้ากับห้าคนฝ่ายตรงข้าม ทุกคนต่างทนดูไม่ไหว

หลิวผิงกัดฟันแน่น ก้าวไปข้างหน้าต่อสู้กับทั้งห้าคน

นี่ไม่ใช่นิยาย ไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น

หลิวผิงพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว ถูกคัดออกจากการแข่งขัน

เมื่อพ่ายแพ้ เขาไม่ได้รู้สึกท้อแท้ แต่กลับยืนอยู่ด้านข้าง หัวเราะอย่างควบคุมไม่ได้

กู่หมิงและคนอื่นๆ มองดูสองสามครั้ง ต่างหันสายตากลับ

บางทีสักวันหนึ่ง พวกเขาอาจจะเหลือแค่คนเดียวเช่นกัน เพื่อนร่วมทีมตายต่อหน้าต่อตาหมด

โลกใบนี้ มันโหดร้ายเช่นนี้เอง

ไม่นาน การต่อสู้รอบต่อไปก็เริ่มขึ้น

คราวนี้ขึ้นสังเวียนคือคนคุ้นเคย ทีมจุ้นหนานของหลี่จุ้นหนาน

การจัดวางของทีมจุ้นหนานสูงมาก

นอกจากหลี่จุ้นหนานหัวหน้าทีมที่มีพรสวรรค์ผีน้ำระดับ A แล้ว ยังมีปีศาจดินหนึ่งคน ปีศาจไม้หนึ่งคน ทั้งสองมีพรสวรรค์ระดับ B

ส่วนสองคนสุดท้าย ก็ซ่อนเร้นมาตลอด จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยใช้พรสวรรค์ของตัวเอง

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ทีมจุ้นหนานก็ยังเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย คว้าชัยชนะในการต่อสู้ครั้งนี้

ดูการต่อสู้ของทีมจุ้นหนานจบ หวังหูและเฉินอวี้ก็อดที่จะพูดคุยกันไม่ได้

"พี่หู สองคนที่เหลือของทีมจุ้นหนานมีพรสวรรค์อะไรกัน? ผมดูไม่ออกเลย?"

หวังหูก็ขมวดคิ้ว ได้ยินแล้วส่ายหน้า

"ใครจะรู้ล่ะ ฉันว่าสองคนที่เหลือของทีมจุ้นหนานนี่เป็นไพ่ตายที่เตรียมไว้สู้กับพวกเราแน่ๆ"

"ไม่เห็นหรือไง หลี่จุ้นหนานมองมาด้วยสายตาเป็นประกาย ราวกับมั่นใจมากว่าจะเอาชนะพวกเราได้"

เฉินอวี้มีสายตาจริงจังชั่วขณะ แล้วก็ยิ้ม

"ฮ่ะๆ ฉันชอบท่าทางแบบนี้ของหลี่จุ้นหนานจริงๆ"

"เดี๋ยวเจอกับพวกเรา เขาจะได้รู้ถึงความร้ายกาจของหัวหน้า"

พูดพลาง เฉินอวี้และหวังหูต่างมองไปที่กู่หมิง

มีเพียงพวกเขาที่อยู่หอพักเดียวกับกู่หมิง ถึงจะรู้ว่าพลังของกู่หมิงตอนนี้น่ากลัวแค่ไหน

ไม่ว่าหลี่จุ้นหนานจะมีไพ่ตายอะไร เมื่อเจอกับกู่หมิง ก็จะต้องแตกกระจาย

(จบบทที่ 21)