บทที่ 180 นครฟ้าในฝัน เราถึงแล้ว!
บทที่ 180 นครฟ้าในฝัน เราถึงแล้ว! มองดูท้องฟ้าที่มัวซัวไปด้วยฝุ่น ลู่หยวนรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นหุ่นยนต์ไปแล้ว ทำแต่เพียงปั่นสามล้อ พัก ปั่นต่อ พัก... เขาพูดน้อยลงทุกที น้ำในพื้นที่เก็บของก็เหลือน้อยลงเรื่อยๆ เขาเลียริมฝีปากที่แห้งผาก ปลอบใจตัวเอง "บางทีพรุ่งนี้อาจจะเจอแล้ว" [บางทีพรุ่งนี้อาจจะถึงจร...
