บทที่ 173 ฉันก็จะสบายใจขึ้นบ้าง
บทที่ 173 ฉันก็จะสบายใจขึ้นบ้าง เจียงลู่ซีที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะเมื่อครู่เฉินเฉิงเพิ่งจับมือเธอแล้วพูดคำพูดมากมาย ก่อนจะพาเธอออกมาจากห้องเรียน เขาถือหนังสืออยู่หลายเล่ม ล็อกประตูห้องเรียนแล้วโบกมือให้ก่อนจากไป ส่วนเธอนั้น ไม่มีหนังสือติดมือแม้แต่เล่มเดียว แน่น...
