บทที่ 15

ลีออนเพิ่งจะบอกจุดอ่อนในการต่อสู้และฝึกฝนของทุกคนเสร็จ เมื่อเห็นว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว เขาจึงตัดสินใจจัดบาร์บีคิวริมแม่น้ำ ไอเดียนี้ทำให้ทุกคนตื่นเต้นและรีบกลับไปที่บ้านไม้เพื่อเตรียมอุปกรณ์บาร์บีคิว

พวกเขาเป็นพวกที่กินเยอะกันทุกคน จึงได้เตรียมอาหารมาเพียบ จึงไม่มีปัญหาเรื่องของขาด วัตถุดิบมีหลากหลาย ทั้งลูกแกะทั้งตัว เนื้อวัว หมูหัน และไก่ทั้งตัว ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ทุกคนได้ฝึกการย่างกันจนชำนาญ โดยเฉพาะการย่างแบบง่ายๆ ของบาร์บีคิว

พวกเขาจุดกองไฟสองกองและวางเนื้อลงบนเตาย่าง เมื่อเนื้อเริ่มสุกก็กรอบด้านนอกและนุ่มด้านใน เมื่อโรยด้วยซอสบาร์บีคิวที่เตรียมไว้ กลิ่นหอมก็อบอวลไปทั่ว ทำให้ทุกคนอดกลืนน้ำลายไม่ได้

นอกจากเนื้อย่าง ยังมีเครื่องดื่มผลไม้แช่แข็งและสลัดผัก จัดเป็นมื้ออาหารที่อุดมสมบูรณ์และอร่อย การกินเป็นแบบสบายๆ แต่ละคนยืนหรือนั่งบนก้อนหิน ฉีกเนื้อลูกแกะและเนื้อวัวออกมาเคี้ยวพลางพูดคุยและหัวเราะ เด็กๆ ที่อายุน้อยที่สุดก็วิ่งเล่นไล่จับกัน เติมเต็มบรรยากาศแห่งความสุข

ลีออนที่ยืนมองจากเตาย่างยิ้มเล็กน้อย เขาชื่นชอบช่วงเวลาที่ผ่อนคลายและสบายใจนี้ ถือเป็นการพักจากความกังวลและเร่งรีบตามปกติ แม้เขาจะรู้สึกถึงความรู้สึกถึงวิกฤติอยู่เสมอและต้องพยายามปกป้องตนเองจากภัยคุกคาม แต่เขาก็พบความสงบสุขในช่วงเวลาที่เรียบง่ายเหล่านี้

เขามีความรังเกียจต่อไฮดราอย่างมาก แต่ก็ยอมรับว่าในทางหนึ่ง การกระทำของพวกเขาก็มีประโยชน์อยู่บ้าง แม้เขาจะอยากกำจัดพวกมัน แต่เขายังไม่พร้อมที่จะทำเช่นนั้น

อย่างน้อย ลีออนก็มีเป้าหมายที่ชัดเจน นั่นคือเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากความพยายามของไฮดราบนทวีปยุโรปตะวันออก ไฮดราได้สะสมเทคโนโลยีและทรัพยากรขั้นสูงมากมาย และลีออนก็ตั้งตารอที่จะได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากสิ่งเหล่านั้น

หลังจากงานเลี้ยงบาร์บีคิวจบลง ก็กลับสู่การฝึกอย่างเข้มงวด แต่สองวันต่อมา ถึงเวลาที่ต้องเติมเสบียงใหม่ โดยเฉพาะการซื้อวัตถุดิบสำหรับสารอาหารเสริม

สารอาหารเสริมที่พัฒนาโดยไฮดราเป็นเทคโนโลยีล้ำสมัย ประกอบด้วยโปรตีนที่สังเคราะห์ทางชีวภาพและสารประกอบที่จำเป็นต่อร่างกายมนุษย์ ซึ่งต้องใช้เครื่องมือที่ออกแบบมาเฉพาะ ขวดเดียวของสารอาหารเสริมเข้มข้นนี้สามารถให้สารอาหารที่จำเป็นต่อวันได้ทั้งหมด ซึ่งเหมาะกับลีออนและทีมของเขาและสำคัญต่อการเจริญเติบโตของพวกเขา

ลีออนพาเซอร์เกย์และวานด้าไปที่เมืองเพิร์ม ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับเยคาเทรินบูร์ก ระยะทางตรงประมาณ 291 กิโลเมตร แม้ว่าจะไม่ไกลมาก แต่ก็ใช้เวลาขับรถพอสมควร พวกเขาหารถปิกอัพที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนภูเขาและออกเดินทางไปเพิร์ม

การเดินทางใช้เวลาประมาณสามชั่วโมง เพิร์มเป็นเมืองที่เล็กกว่าเยคาเทรินบูร์กเล็กน้อย แต่ยังคงเป็นหนึ่งในเมืองอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ของรัสเซีย แม้จะมีความเป็นอุตสาหกรรม แต่เพิร์มก็มีธรรมชาติที่งดงาม ตัวเมืองล้อมรอบไปด้วยป่าไม้และแม่น้ำคามาไหลผ่าน มีอุทยานป่าสองแห่งและสวนผีเสื้อเทียมอยู่ในเมือง

เมื่อพวกเขาเข้าไปในเพิร์ม ตึกอาคารที่มีสไตล์คลาสสิกรัสเซียก็ปรากฏขึ้นต้อนรับ

ถนนในเมืองเพิร์มเต็มไปด้วยผู้คนหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ใจกลางเมือง ลีออน เซอร์เกย์ และวานด้าเช็คอินเข้าพักที่โรงแรม Amax Premier ที่เลือกพัก พวกเขาใช้เอกสารประจำตัวปลอมที่ซื้อจากตลาดมืดในเยคาเทรินบูร์ก ซึ่งดูแนบเนียนพอจะเลี่ยงปัญหาได้

หลังจากเก็บข้าวของเรียบร้อย พวกเขาหยิบแผนที่เมืองเพิร์มจากล็อบบี้โรงแรมและเริ่มออกสำรวจเมืองอย่างนักท่องเที่ยวทั่วไป แม้ว่าเพิร์มจะมีชื่อเสียงในด้านอุตสาหกรรม แต่บรรยากาศกลับมีชีวิตชีวา ถนนหนทางเต็มไปด้วยผู้คนและการจราจรคึกคัก

แม้ว่าวานด้าจะดูเป็นผู้ใหญ่เกินวัย แต่เธอยังคงเป็นเด็กสาวที่ตื่นเต้นกับการได้เห็นบรรยากาศของเมืองที่คึกคัก

ทั้งสามเดินไปตามถนนจนเจอร้านอาหารแห่งหนึ่ง ลีออนดูนาฬิกาและเสนอว่า “ร้านนั้นดูดีนะ ลองเข้าไปดูกันเถอะ”

วานด้าและเซอร์เกย์ซึ่งเริ่มหิวแล้วเห็นด้วยและตามลีออนเข้าไปในร้าน ร้านตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่มีเสน่ห์แบบรัสเซีย ด้านในกว้างขวางและสะอาดตา ไม่มีคนแน่นเกินไป

พวกเขาเลือกโต๊ะติดหน้าต่างและสั่งอาหารหลากหลาย ระหว่างที่พวกเขาคุยและรออาหาร ข่าวในทีวีก็ดึงดูดความสนใจของทั้งสามไว้ ผู้สื่อข่าวกำลังสัมภาษณ์ตำรวจรัสเซีย ซึ่งดูเหมือนจะเป็นข่าวที่น่าสนใจทีเดียว

ข่าวบนทีวีรายงานว่าเมื่อคืนที่ผ่านมา โรงละครที่อยู่ห่างออกไปเพียงสองถนนเกิดเหตุระเบิดและการยิงปะทะ ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 20 ราย มันไม่ใช่แค่การยิงปะทะระหว่างแก๊ง แต่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ร้ายแรงกว่านั้น

ตำรวจอธิบายว่าเป็นการไล่ล่าที่ดุเดือด สิ่งที่แปลกคือไม่มีศพหลงเหลืออยู่เลย หลังจากผู้สื่อข่าวหญิงสัมภาษณ์ตำรวจ เธอก็แสดงวิดีโอ ในภาพเบลอนั้น ไม่สามารถมองเห็นรายละเอียดได้ชัดเจน แต่เห็นได้ชัดว่าคนที่ถูกไล่ล่าเป็นผู้หญิง แม้จะมีผู้โจมตีกว่าหนึ่งโหลตามหลังแต่เธอก็สามารถหลบหนีไปได้

“เมื่อคืนฉันนอนไม่ได้เลย” ลูกค้าคนหนึ่งในร้านอาหารกล่าว “ตำรวจมากันเยอะมาก ลูกแรกเกิดของฉันสะดุ้งตื่นทั้งคืน เมื่อคืนนี้มันเหมือนนรกเลย!”

“ส่วนฉัน เห็นแสงระเบิดและเสียงปืนจากโรงละครด้วย” ลูกค้าอีกคนพูดเสริม “พระเจ้า ฉันคิดว่าพวกนั้นเป็นผู้ก่อการร้าย”

“แต่คนที่ถูกไล่ล่าคือผู้หญิงงั้นเหรอ?” อีกคนหนึ่งเอ่ย “เธอต้องเก่งมากแน่ๆ เป็นไปได้ไหมว่าเธอจะเป็นสายลับ?” ลูกค้าในร้านต่างพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น

สายตาของลีออนเปลี่ยนไปเล็กน้อย ในขณะที่เซอร์เกย์ที่นั่งหันหลังให้ทีวีหันกลับมามองพร้อมขมวดคิ้ว “พวกนี้มันเก่งจริงๆ” เขากล่าว

วานด้าพูดด้วยน้ำเสียงทึ่งว่า “ผู้หญิงคนนั้นน่าทึ่งมาก การหลบหนีท่ามกลางกระสุนปืนขนาดนั้นไม่ใช่เรื่องที่คนธรรมดาทำได้”

ลีออนพยักหน้า “น่าสนใจดี แต่ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องใส่ใจนัก รีบกินแล้วกลับไปทำตามแผนกันดีกว่า”