บทที่ 10: เปิดหีบสมบัติ! ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าก้าวสู่ระดับใหม่!
หลังจากรับภารกิจเล็ก ๆ จากสมาคมนักผจญภัยเรียบร้อย หลี่เหยาก็มุ่งหน้าไปยังประตูชายแดน
“หลี่เหยา ระดับ 5 นักรบ ‘ผู้ควบคุมหมากอย่างนั้นหรือ?”
เจ้าหน้าที่ตรวจสอบตั๋วผ่านประตูของหลี่เหยาเพื่อยืนยันข้อมูล
“แค่ระดับ 5 เองแน่ใจเหรอว่าจะออกไปนอกเมือง?”
หลี่เหยาเพียงพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรมาก
แม้เจ้าหน้าที่จะสงสัยว่าทำไมนักเรียนอาชีพ A ที่เพิ่งระดับ 5 ถึงได้รับอนุญาตให้ออกนอกเมืองได้ แต่เมื่อตั๋วผ่านเป็นของจริง เขาก็ตรวจสอบให้ผ่านอย่างรวดเร็ว
“ข้างนอกมีสัตว์อสูรเยอะ ระวังตัวด้วย ถ้าเจอสัตว์อสูรที่เกินกำลัง พยายามขอให้ผู้ใหญ่มาช่วยเหลือ”
“ถ้าสู้ไม่ไหวก็กลับมาซะ ยังเด็กอยู่ หนีไม่ได้เสียหายอะไร สำคัญคือรักษาชีวิตไว้ก่อน”
“โดยเฉพาะตอนกลางคืน สัตว์อสูรจะยิ่งดุร้ายขึ้นและมีพลังเพิ่มขึ้นมาก ต้องหาที่หลบซ่อนไว้ให้ดี”
หลี่เหยารับฟังคำเตือนของเจ้าหน้าที่อย่างเงียบ ๆ จนจบก่อนจะค้อมศีรษะขอบคุณ จากนั้นเขาก็ก้าวออกนอกประตูเมือง
สายลมหนาวพัดมาแทรกด้วยกลิ่นคาวเบา ๆ
“ในเมืองกับนอกเมืองนี่ราวกับเป็นคนละโลกจริง ๆ”
หลี่เหยาเริ่มออกเดินทาง โดยเงาร่างของเขาค่อย ๆ เลือนหายจากสายตาของเจ้าหน้าที่
“เฮ้อ... นักรบระดับ A งั้นเหรอ ขอให้เขากลับมาได้อย่างปลอดภัยก็แล้วกัน”
...
ยิ่งเดินลึกเข้าไปในพื้นที่นอกเมือง กลิ่นคาวก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น
เสียงคำรามของสัตว์อสูรดังแว่วจากที่ไกล ๆ และเป็นระยะ ๆ ที่เห็นกลุ่มคนล่าอสูรอยู่ใกล้ ๆ
สภาพแวดล้อมนอกเมืองนั้นต่างจากที่หลี่เหยาจินตนาการไว้โดยสิ้นเชิง
พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยซากอาคารที่พังทลาย ดูเหมือนชายแดนที่นี่เคยเป็นเมืองของมนุษย์มาก่อน
ช่างเป็นภาพที่ทำให้เห็นว่า การต่อสู้กับสัตว์อสูรนั้นไม่ได้ง่ายดายอย่างที่ข่าวมักจะบอกว่ามนุษย์ ‘ชนะอย่างยิ่งใหญ่’ เสมอไป
ผู้คนที่อยู่ในเมืองสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้ ก็เพราะยังมีคนคอยทำงานหนักอยู่เบื้องหลังเพื่อปกป้องพวกเขา
“ตรงนี้น่าจะใช้ได้แล้ว”
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ หลี่เหยาก็หยิบหีบสมบัติสีเงินที่ได้จากการล่าหมาป่าเลือดออกมาจากแหวนเก็บของ
หีบสมบัตินี้มีค่าและหาได้ยาก เพราะเป็นของที่ดรอปจากสัตว์อสูรระดับบอสเท่านั้น
ตอนเห็นราคาของหีบสมบัติสีเงินในเครือข่ายดวงดาว หลี่เหยาเกือบจะขายมันทิ้งไปแล้วด้วยซ้ำ
แสงสีเงินวาบขึ้น หีบสมบัติหายไป และอุปกรณ์สองชิ้นปรากฏตรงหน้าหลี่เหยา
[จี้ดูดเลือด (เครื่องประดับ)]
...
[รองเท้าวิ่งไว (รองเท้า)]
เมื่อเห็นคุณสมบัติของอุปกรณ์ทั้งสองชิ้น หลี่เหยาก็รู้สึกตื่นเต้น
รองเท้าวิ่งไวเป็นเพียงอุปกรณ์ระดับทองแดงที่ไม่มีคุณสมบัติเพิ่มเติม ราคาประมาณสองพันถึงห้าพันเหรียญ แต่จี้ดูดเลือดนั้นต่างออกไป
ในโลกนี้ ราคาของอุปกรณ์ไม่ขึ้นอยู่กับระดับเพียงอย่างเดียว แต่ขึ้นอยู่กับคุณภาพเป็นหลัก
เช่น อุปกรณ์ระดับทองแดง แม้จะอยู่ในระดับ 50 หรือ 60 ราคาก็ยังไม่เกินหมื่นเหรียญมังกร
เพราะอุปกรณ์ระดับต่ำอย่างเหล็กดำหรือทองแดงสามารถหาได้ง่ายจากการล่าสัตว์อสูรทั่วไป
แต่หากเป็นอุปกรณ์ระดับเงินขึ้นไป ราคาจะสูงอย่างคาดไม่ถึง แม้จะเป็นอุปกรณ์ระดับต่ำ
อุปกรณ์เหล่านี้จะดรอปจากสัตว์อสูรระดับบอสหรือดันเจี้ยนพิเศษเท่านั้น
ยิ่งระดับห่างจากบอสมากเท่าไหร่ โอกาสที่จะได้อุปกรณ์เหล่านี้ยิ่งต่ำลงจนแทบจะเป็นไปไม่ได้
นอกจากนี้ ดันเจี้ยนพิเศษยังจำกัดระดับของผู้ที่เข้าไปได้อีกด้วย
ดังนั้นอุปกรณ์คุณภาพสูงจึงหายากและมีมูลค่าสูงมาก
จี้ดูดเลือดชิ้นนี้ถือว่าพิเศษมาก เพราะนอกจากจะเพิ่มค่าพลังหลายค่าแล้ว ยังมีคุณสมบัติการดูดเลือดด้วย
ในเครือข่ายดวงดาวของเจียงโจว เคยมีการประมูลกำไลระดับ 30 ที่มีคุณสมบัติดูดเลือด 3%
กำไลข้อมือระดับ 30 ที่มีคุณสมบัติดูดเลือด 3% เคยถูกประมูลในเครือข่ายดวงดาวของเจียงโจวไปในราคา 16 ล้านเหรียญมังกร
ถ้าจำไม่ผิด ผู้ที่ซื้อกำไลชิ้นนั้นน่าจะเป็นพ่อของเขา หลี่หยางใช่ไหม?
หลี่เหยาสวมอุปกรณ์ทั้งสองชิ้นอย่างรวดเร็ว
ค่าพลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล และยังส่งผลถึงตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าที่เขาอัญเชิญมาอีกด้วย
[ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า]
เมื่อเห็นค่าพลังของตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าในตอนนี้ หลี่เหยาก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น
พลังที่เกือบจะถึง 700 แล้ว…
เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่แค่เกือบ!
ตามกองทุนเฮดจ์ฟันด์ของเขา ทุกการเลื่อนระดับ 5 จะได้รับ 10 เหรียญทอง
ซึ่งจำนวนเหรียญทองที่เขามีตอนนี้ก็เพียงพอที่จะเพิ่มระดับดาวของตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าเป็นสามดาวแล้ว!
“ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า เลื่อนขั้น!”
ในเงามืด ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าสะดุ้งขึ้นทันทีเมื่อได้รับพลังใหม่ ค่าพลังและขนาดตัวเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า จนสูงเกือบสองเมตร
ค่าพลังทุกด้านพุ่งทะลุเพดานอย่างบ้าคลั่ง
[โจมตีจากความว่างเปล่า - ซ่อนตัวในความว่างเปล่า เข้าสู่สถานะล่องหนระดับ 5 โจมตีปกติครั้งแรกหลังล่องหนสร้างความเสียหายทางกายภาพ 300% → 400%, คูลดาวน์ 7 วินาที]
[ทักษะ 2: ลิ้มรสความหวาดกลัว สร้างความเสียหายทางกายภาพ 300% → 400% หากไม่มีศัตรูในระยะ 2 เมตรจากเป้าหมาย ความเสียหายครั้งนี้จะเพิ่มขึ้นสองเท่า, คูลดาวน์ 3 วินาที]
แต่สิ่งที่ทำให้หลี่เหยาตื่นเต้นที่สุดก็คือ การเลื่อนระดับดาวทำให้ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าได้รับทักษะใหม่เพิ่มอีกหนึ่งอย่าง
[ทักษะ 3: ทะลวงด้วยหนามแห่งความว่างเปล่า ยิงหนามระเบิด สร้างความเสียหายทางกายภาพ 250% ต่อศัตรูในระยะด้านหน้า คูลดาวน์ 15 วินาที]
“สมบูรณ์แบบ!”
ทักษะโจมตีเป็นวงกว้างเป็นสิ่งที่ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าขาดไป
เมื่อมีทักษะนี้ ตั๊กแตนก็สามารถล่าสังหารสัตว์อสูรได้อย่างรวดเร็ว ยิ่งช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการฝึกฝนจริงได้อย่างเต็มที่!
เหมือนกับได้หมอนมาหนุนให้พร้อมนอนตอนง่วง
“แค่ยังไม่แน่ใจว่าระยะของทักษะนี้กว้างแค่ไหน”
หลี่เหยานึกสนใจในใจ
“ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า”
เมื่อได้ยินคำสั่ง ตั๊กแตนที่เลื่อนระดับใหม่ก็ปรากฏตัวออกมาอย่างเต็มที่
ภายใต้แสงอาทิตย์ กรงเล็บขนาดใหญ่ที่คมกริบเหมือนเคียวเหล็กวาววับ ทำให้ผู้พบเห็นต้องหวั่นใจ
หลี่เหยามองไปยังสัตว์อสูรตัวหนึ่งที่อยู่ห่างออกไป 30 เมตร
“ใช้ทะลวงด้วยหนามแห่งความว่างเปล่า”
พร้อมกันนั้น หลี่เหยาก็ใช้ทักษะตรวจสอบไปยังเป้าหมาย
[หนูลาดตระเวน]
หนูลาดตระเวนระดับ 10 ถือว่าเป็นสัตว์อสูรที่เน้นความคล่องตัว แต่เทียบกับตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าระดับ 5 แล้ว ดูเป็นของเล็กไปทันที
ในพริบตา ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าก็โผล่ขึ้นตรงหน้าหนูลาดตระเวน ห่างออกไปประมาณ 10 เมตร
“10 เมตรเหรอ แต่ยังไม่แน่ใจว่ากว้างแค่ไหน”
“ฉัวะ!”
แถวหนามแหลมพุ่งออกมาจากกรงเล็บของตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า ฟาดใส่หนูลาดตระเวนเต็ม ๆ
[-1643]
หนูลาดตระเวนถูกหนามตรึงกับพื้น ตาของมันเบิกโพลงด้วยความสับสน ก่อนจะสิ้นใจไปในที่สุด
เรียกได้ว่าถูกสังหารในทันที
“เป็นการโจมตีแบบพัด แถวยาวไม่มาก แต่ความกว้างนี่ใช้ได้เลย”
หลี่เหยาลูบคาง คิดคร่าว ๆ ถึงระยะของทักษะทะลวงด้วยหนามแห่งความว่างเปล่า
“ประมาณ 10 คูณ 15 เมตร”
เมื่อรู้ผล หลี่เหยาก็อารมณ์ดีมาก
ด้วยระยะนี้ ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าจะสามารถพัฒนาความสามารถได้เร็วขึ้นอีกขั้น!
