ตอนที่ 8 กุยแกขอติดตาม
"เข้ามาคุยข้างในเถอะ"
เฉินฉงผายมือ เชื้อเชิญกุยแกเข้าไปในห้องโถง
บ่าวรับใช้ได้เตรียมน้ำชาไว้แล้ว
"ข้ารู้ว่าพี่เฟิงเซียวมาจากอิงชวน และเคยศึกษาที่สำนักอิงชวน"
"ตอนนี้ท่านเพิ่งเรียนจบใช่หรือไม่?"
เฉินฉงถามอย่างไม่รีบร้อน
กุยแกหัวเราะ
"น้องอู๋หุยพูดถูก ครั้งนี้ข้าเดินทางไปทางเหนือ เพื่อชมความงามของบ้านเมือง"
"แต่โชคไม่ดี ข้ามาเจอกับกบฏโพกผ้าเหลือง!"
"ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนดีเช่นน้องอู๋หุย ข้าคงต้องตายในมือของกองทัพโจรโพกผ้าเหลือง!"
พูดจบ กุยแกก็นั่งตัวตรง
ดวงตาที่สดใสราวกับมองทะลุปรุโปร่ง
"ว่าแต่ กบฏโพกผ้าเหลืองครั้งนี้ช่างรุนแรงนัก ข้าอยากฟังความคิดเห็นของน้องอู๋หุย"
เฉินฉงหัวเราะเบาๆ
เขารู้ว่านี่เป็นการทดสอบของกุยแก
กุยแกต้องการดูว่าเฉินฉงคู่ควรแก่การช่วยเหลือและติดตามหรือไม่!
"กบฏโพกผ้าเหลืองดูเหมือนจะรุนแรง แต่มันก็เป็นเพียงแค่ชั่วคราว"
"ฝ่าบาทได้ยกเลิกการสั่งห้ามพรรคพวก อนุญาตให้ขุนนางและตระกูลต่างๆ รับสมัครทหารส่วนตัว ไม่นานความวุ่นวายนี้ก็จะหายไปเอง"
กุยแกฟังอย่างเงียบๆ
คำพูดนี้ถูกต้องมาก
แต่ก็เป็นเพียงแค่การวิเคราะห์ทั่วไป
บัณฑิตที่มีประสบการณ์ส่วนใหญ่ก็มองออก
"แต่..."
เฉินฉงเปลี่ยนเรื่อง
"กบฏโพกผ้าเหลืองไม่อาจทำลายราชวงศ์ฮั่นได้ แต่มันก็สร้างความเสียหายอย่างรุนแรงต่ออำนาจของราชวงศ์"
"อำนาจของขุนนางในแต่ละพื้นที่ขยายตัว กลายเป็นงูใหญ่ นี่คือภัยร้ายแรงที่สุด"
"ตอนนี้บังลังก์มังกรยังอยู่ เหล่าขุนนางยังไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม แต่ฝ่าบาทก็เป็นมนุษย์ สักวันก็ต้องตาย หากฝ่าบาทสวรรคต บ้านเมืองก็จะตกอยู่ในความวุ่นวาย!"
ดวงตาของกุยแกเป็นประกาย ตื่นเต้นจนแทบจะปรบมือ
ความคิดนี้ตรงกับที่เขาคิดทุกประการ!
เมื่อราชวงศ์ฮั่นอ่อนแอลง ทุกคนก็จะแย่งชิงอำนาจ!
"ถ้างั้น น้องอู๋หุย ราชวงศ์ฮั่นกำลังเสื่อมถอย เจ้าอยากเป็นอี้หยิน หรือ ฮั่วกวง?"
กุยแกถามคำถามสุดท้าย
เขาต้องการรู้ว่าเฉินฉงจะเล่นบทบาทใดในยุคแห่งความวุ่นวายนี้
จะเป็นขุนนางที่จงรักภักดี หรือขุนนางผู้ทรงอำนาจ!
เฉินฉงหัวเราะ ลุกขึ้นยืน ดวงตาเป็นประกายเย็นชา
"ข้าจะไม่เป็นอี้หยิน หรือ ฮั่วกวง ข้าจะเป็นเล่าปัง!"
"เฟิงเซียว ท่านเดินทางไปทั่วโลก ท่านคงรู้ดีว่าราชวงศ์ฮั่นเสื่อมโทรมลงแล้ว ราชสำนักเต็มไปด้วยคนชั่วช้า บ้านเมืองเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ราชวงศ์ฮั่นเช่นนี้ไม่อาจอยู่รอดได้!"
"สู้เผาทิ้งไปเลยดีกว่า เผาราชวงศ์เก่าให้หมดสิ้น แล้วสร้างโลกใหม่ที่รุ่งเรือง!"
ทุกคำพูดทรงพลัง!
ราวกับเสียงฟ้าร้อง!
นี่มันกบฏชัดๆ!
ถ้าคนอื่นได้ยินคำพูดเหล่านี้ คงจะโกรธแค้นและประณามเขาอย่างแน่นอน!
เหตุผลที่เฉินฉงกล้าพูดเช่นนี้ เพราะเขารู้จักกุยแก
กุยแกไม่เหมือนซุนฮิว เขามีบุคลิกที่ตรงไปตรงมา และไม่เคารพยำเกรงต่ออำนาจจักรพรรดิ
คำพูดเหล่านี้ไม่เพียงแต่จะไม่ทำให้กุยแกรังเกียจ แต่จะทำให้กุยแกรู้สึกเห็นอกเห็นใจอย่างมาก!
"พูดได้ดี!"
กุยแกปรบมือ ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชม
หัวเราะเสียงดัง
"เฉินฉง ข้าคิดไม่ผิดจริงๆ!"
หลายวันที่ผ่านมา เขาเดินทางไปทั่วโหยวโจว ปิงโจวและจี้โจว ไม่ใช่เพื่อหาเจ้านายเพื่อช่วยเหลือหรือ?
เฉินฉง ทั้งความคิด วิสัยทัศน์ ความสามารถ และความทะเยอทะยาน ล้วนเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด!
ในที่สุดเขาก็พบคนที่ใช่แล้ว!
กุยแกไม่ลังเลอีกต่อไป ก้มลงคำนับเฉินฉง
"หากน้องอู๋หุยไม่รังเกียจ ต่อจากนี้ไปเฟิงเซียวจะติดตามน้องอู๋หุย!"
"ด้วยกลยุทธ์และแผนการมากมาย ข้าจะช่วยน้องอู๋หุยสร้างโลกใหม่!"
เฉินฉงหัวเราะ เขารีบกอดกุยแก
"เฟิงเซียว!"
"นายท่าน!"
ทั้งสองมองหน้ากันและหัวเราะออกมา
"เฟิงเซียว ตอนนี้ข้ายังไม่มีตำแหน่งใดๆ ไม่สามารถให้ตำแหน่งเจ้าได้"
"เจ้าคงต้องลำบาก เป็นเสมียนข้างกายข้าก่อน"
เฉินฉงพูดเบาๆ
กุยแกโบกมือ ไม่สนใจ
เขาไม่ได้แสวงหาชื่อเสียง
เขาเกิดในตระกูลขุนนางอิงชวน ถ้าอยากเป็นขุนนาง คงได้รับตำแหน่งไปนานแล้ว
"นายท่าน ท่านเอาชนะกองทัพโจรโพกผ้าเหลืองและปกป้องเมืองจงหลิง ท่านได้รับความนิยมจากประชาชน!"
"รายงานการรบจะถูกส่งไปยังราชสำนักในไม่ช้า"
"ฝ่าบาทจะออกพระราชโองการเพื่อตอบแทนวีรบุรุษที่ทำผลงานได้ดีในการปราบกบฏโพกผ้าเหลือง"
"ด้วยความดีความชอบของนายท่าน การได้รับตำแหน่งเจ้าเมืองจงหลิงไม่ใช่เรื่องยาก"
"เมืองจงหลิงจะกลายเป็นฐานที่มั่นของนายท่าน"
"ทิศทางการพัฒนาในตอนนี้ คือการใช้เมืองจงหลิงเป็นศูนย์กลาง บริหารจัดการให้ดี และในขณะเดียวกันก็ขยายอิทธิพลไปยังพื้นที่โดยรอบ ค่อยๆ ควบคุมทั้งอำเภอเอียนเหมิน!"
"จากนั้นก็ควบคุมปิงโจว มองไปทั่วแผ่นดิน รอจนกว่าราชวงศ์ฮั่นจะเปลี่ยนแปลง ก็สามารถวางแผนยึดครองแผ่นดินใหญ่ได้!"
เมื่อตัดสินใจที่จะทำงานให้เฉินฉงแล้ว กุยแกก็ไม่ปิดบังอีกต่อไป
เริ่มวางแผนจากมุมมองของเฉินฉง
เฉินฉงพยักหน้า
กุยแกเป็นเสนาธิการที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
มีความคิดที่ชัดเจนมาก
ถึงแม้จะอยู่ในสถานที่เล็กๆ แต่สายตาของเขากลับมองไปที่ทั้งสิบสี่มณฑลของราชวงศ์ฮั่น
"ข้าก็คิดเช่นเดียวกัน"
"เมืองหม่าอี้ก็ถูกโจรโพกผ้าเหลืองรุกรานเช่นกัน ข้าจะนำทหารสองร้อยนายไปช่วย"
"ออกเดินทางพรุ่งนี้!"
การตัดสินใจอย่างเด็ดขาดนี้ ทำให้กุยแกอดไม่ได้ที่จะยิ้ม
แต่เขาไม่ได้ห้ามปราม
วันนี้เขาได้เห็นพลังของค่ายกลลับของเฉินฉงแล้ว
ด้วยทหารสองร้อยนาย ภายใต้ค่ายกลนั้น พลังการต่อสู้ไม่น้อยกว่าทหารสองพันนาย!
ในการเผชิญหน้ากับกองทัพโจรโพกผ้าเหลือง ถือว่าเป็นกองกำลังที่น่าเกรงขาม!
"การตัดสินใจของนายท่าน ย่อมดีที่สุด"
"กบฏโพกผ้าเหลืองกำลังอาละวาด ผู้คนต่างก็หวาดผวา การปราบโจรโพกผ้าเหลือง เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการสร้างความนิยม"
"เมืองหม่าอี้ไม่ได้อยู่ไกลจากเมืองจงหลิง ข้าสนับสนุนการตัดสินใจของนายท่านอย่างเต็มที่"
เฉินฉงยิ้มแล้วพูดว่า "ระหว่างที่ข้าไม่อยู่ เรื่องต่างๆ ในเมืองจงหลิง ข้าต้องฝากเฟิงเซียวช่วยดูแล"
"ข้าจะทำหน้าที่อย่างเต็มที่ นายท่านวางใจได้"