บทที่ 65 หานอี้ชูโดนหลอกจนงง!
ไม่มีทางเลือก!
เสิ่นเมิ่งหยูถูกตระกูลกดดันจนทนไม่ไหวแล้ว!
พ่อของเธอได้ออกคำสั่งเด็ดขาด: ถ้าไม่มีคนที่ถูกใจ ก็ต้องแต่งงานกับตระกูลฉู่!
เธอไม่อยากให้ตัวเองกลายเป็นเครื่องสังเวย หลังจากสำรวจดูรอบๆ... ผู้ชายทั้งหมดในเมืองอิ๋นจ้าวไม่มีใครทำให้เธอพอใจเลยสักคน!
วันนี้จู่ๆ มีคนปรากฏตัวขึ้นมา... เสิ่นเมิ่งหยูจะยอมปล่อยโอกาสนี้ไปได้อย่างไร?
อีกอย่าง มาถึงที่นี่แล้วก็ไม่มีอันตรายอะไร!
แม้ว่าคลื่นอสูรจะลุกลามมาถึงที่นี่จริงๆ... อย่างมากก็แค่อยู่ภายใต้การคุ้มครองขององครักษ์แล้วรีบออกไปก็พอ!
"ตอนนี้ผ่านไปกว่าสามชั่วโมงแล้ว!"
"ซากปรักหักพังในทะเลทรายได้รับการขนานนามว่าเป็นดันเจี้ยนระดับสองที่แข็งแกร่งที่สุด!"
"ตอนนี้... เธอคงไม่ตายด้วยพิษร้ายของแมงป่องยักษ์แห่งทะเลทรายหรอกนะ?"
ภาพของเย่หยางผุดขึ้นในความคิดของเสิ่นเมิ่งหยูไม่หยุด เธอแอบภาวนาให้เขาในใจ!
แต่ว่า...
เธอไม่ได้รักเย่หยางแรกพบหรอก แค่ตอนที่เห็นเขาครั้งแรก เธอถูกดึงดูดด้วยหน้าตาของเขาเล็กน้อย แล้วก็รู้สึกคุ้นๆ ในชั่วขณะ!
แต่... ตอนนี้เสิ่นเมิ่งหยูก็นึกไม่ออกว่าเคยเห็นเขาที่ไหน!
ในตอนนั้นเอง
โทรศัพท์ของเสิ่นเมิ่งหยูดังขึ้นกะทันหัน: "เอ๊ะ? อี้ชูเหรอ?"
เมื่อเห็นชื่อผู้โทรเข้า เสิ่นเมิ่งหยูรู้สึกสงสัย
หานอี้ชูกับเสิ่นเมิ่งหยูรู้จักกันมานานแล้ว ทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันมาตลอด!
แต่จู่ๆ โทรมาตอนนี้ ทำให้เสิ่นเมิ่งหยูงุนงงเล็กน้อย
หลังรับสาย เธอถามทันที: "อี้ชู เป็นอะไรเหรอ?"
"ไม่มีอะไร... เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าที่เมืองอิ๋นจ้าวของเธอกำลังจะมีคลื่นอสูร ฉันเห็นสมาคมเมืองอิ๋นจ้าวส่งคนมาที่เมืองเทียนสุ่ยเพื่อขอกำลังคนที่มีอาชีพพิเศษ!"
"ตอนนี้เธอปลอดภัยใช่ไหม?"
"ถ้าต้องการความช่วยเหลือ ตระกูลหานของเราก็ไปช่วยได้นะ!"
ในฐานะลูกหลานตระกูลใหญ่แห่งเมืองเทียนสุ่ย เมื่อมีความเคลื่อนไหวอะไร หานอี้ชูก็รู้ข่าวอย่างรวดเร็ว!
เมื่อได้ยินว่าเมืองอิ๋นจ้าวอาจจะเจอคลื่นอสูร... หานอี้ชูก็นึกถึงเพื่อนสนิทคนนี้ขึ้นมาทันที เลยโทรมาถามไถ่!
แต่... เสิ่นเมิ่งหยูไม่ได้ถือเป็นเรื่องใหญ่: "ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้คลื่นอสูรยังไม่เริ่มเลย แถมเป็นแค่คลื่นอสูรระดับสอง ไม่มีอันตรายอะไรหรอก! ฝากทักทายลุงหานด้วยนะ"
"ก็ได้"
หานอี้ชูพยักหน้า หลังจากคุยกันอีกสองสามประโยค ก็วางสายไป!
ในตอนนั้นเอง
เสิ่นเมิ่งหยูก็นึกขึ้นได้ทันที!
"ใช่แล้ว! ฉันนึกออกแล้วว่าเคยเห็นผู้ชายคนนี้ที่ไหน!"
"เขาไม่ใช่คนที่อี้ชูเคยบอกว่าชอบเธอมากๆ นั่นเหรอ?"
ถ้าหานอี้ชูไม่ได้โทรมา เสิ่นเมิ่งหยูก็คงนึกไม่ออก!
ตอนนี้ เสิ่นเมิ่งหยูนึกออกทั้งหมดแล้ว!
ก่อนหน้านี้ตอนที่ทั้งสองคนไปกินข้าวเล่น... หานอี้ชูเคยเล่าให้เธอฟังว่า มีผู้ชายคนหนึ่งที่ติดตามเธอตลอด อยากจะตัดออกไปก็ตัดไม่ขาด
แม้ว่าจะหน้าตาดี แต่เป็นแค่เด็กกำพร้า อนาคตคงไม่มีทางไปได้ไกล
ต้องรู้ไว้ว่า...
หานอี้ชูมีมาตรฐานสูงมาก อย่างน้อยในเรื่องของหน้าตา ทั้งสองคนมีมาตรฐานสูงเหมือนกัน!
ดังนั้น... ตอนนั้นเธอจึงสงสัยว่า ผู้ชายแบบไหนกันที่ทำให้หานอี้ชูมองข้ามมาตรฐานด้านพลัง แล้วบอกว่าผู้ชายคนนี้หน้าตาดี!
ตอนนั้นหานอี้ชูก็เลยเปิดดูรูปในมือถือ แล้วให้เธอดูรูปของผู้ชายคนนั้น!
แต่ว่า...
นั่นเป็นแค่รูปถ่ายทั่วไปของหานอี้ชู และผู้ชายคนนั้นก็แค่บังเอิญอยู่ที่มุมรูปเท่านั้น!
ตอนนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก อีกอย่างมันก็เป็นเรื่องเมื่อเดือนกว่าๆ แล้ว
เพราะตอนนั้น เธอก็แค่มัวแต่คิดหาวิธีช่วยหานอี้ชูวางแผนว่าจะตัดขาดจากคนที่ตามจีบนี่ยังไง ส่วนหน้าตาของเขา ก็แค่เหลือบมองผ่านๆ เท่านั้น!
ตอนนั้นเธอแนะนำหานอี้ชูว่า ให้ปล่อยคนที่เรียนเก่งคนนี้ไว้ก่อน รอจนพิธีตื่นศักยภาพตอนจบการศึกษาเสร็จ แล้วค่อยหาคนที่มีพลังเทียบเท่ากับตัวเอง จากนั้นก็แสดงออกต่อหน้าคนที่ตามจีบนี่!
แบบนี้... พอคนที่ตามจีบเห็นความสัมพันธ์ระหว่างหานอี้ชูกับคู่ของเธอ เขาก็คงจะรู้จักถอยไปเอง!
อีกอย่าง... ถ้าคนที่ตามจีบตื่นศักยภาพแล้วได้อาชีพที่ไม่เลว ตอนนั้นก็ลองคบกับเขาดูก็ได้!
ถ้าไม่พอใจ ก็แค่พูดตรงๆ ก็จบ!
แผนนี้... หานอี้ชูจำไว้ตั้งแต่เดือนก่อนจนถึงตอนนี้!
จนกระทั่ง...
พิธีตื่นศักยภาพตอนจบการศึกษาเสร็จสิ้น เธอกับเฉินหยางก็อยู่ด้วยกัน แล้วก็เกิดเรื่องต่างๆ มากมายในดันเจี้ยนคู่!
แต่ว่า...
เพราะเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตอนนี้หานอี้ชูแทบจะเสียใจตายเลย!
แน่นอนว่า... สิ่งที่หานอี้ชูไม่รู้ก็คือ ชาติก่อนของเย่หยาง ในวันพิธีตื่นศักยภาพตอนจบการศึกษา หลังจากที่เห็นเธอจับมือกับเฉินหยางเดินผ่านหน้าไป คืนนั้นเขาก็โกรธจนตาย!
สิ่งที่หานอี้ชูคาดไม่ถึงยิ่งกว่านั้นก็คือ...
เย่หยางในตอนนี้ ไม่ใช่เย่หยางคนเดิมที่เธอรู้จักอีกต่อไปแล้ว!
"งั้น... ทำไมผู้ชายคนนี้มีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้ แต่หานอี้ชูถึงไม่ได้อยู่กับเขาล่ะ?"
เสิ่นเมิ่งหยูคิดไม่ออกว่าเพราะอะไร
เพราะว่า...
ตั้งแต่ดันเจี้ยนคู่จนถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น เสิ่นเมิ่งหยูไม่รู้เรื่องอะไรเลย!
เธอไม่ได้เห็นตอนที่หานอี้ชูเดินอวดโอ่ จูงมือเฉินหยางเดินผ่านหน้าเย่หยาง!
เธอยิ่งไม่ได้เห็นที่หน้าทางเข้าดันเจี้ยนคู่ในเมืองเทียนสุ่ย หานอี้ชูทำให้เย่หยางอับอายต่อหน้านักเรียนนับพัน ถึงขนาดให้โครงกระดูกที่เย่หยางเรียกออกมาไปเป็นโล่ให้เฉินหยาง!
ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา
ไม่ว่าจะเป็นเย่หยางในชาติก่อนหรือเย่หยางในตอนนี้... ก็ไม่มีทางมีความสัมพันธ์ใดๆ กับหานอี้ชูอีกแล้ว!
ตอนนั้นที่หน้าทางเข้าดันเจี้ยน "บึงพิษมรณะ" ที่ไม่ได้จัดการหานอี้ชูทันที... ก็เพราะให้เกียรติหานจื้อเชียงหัวหน้าตระกูลหาน ที่ช่วยเหลือตัวเองมาตลอดหลายเดือน!
"ไม่เลว... ฉันต้องหาความจริงเรื่องนี้ให้ได้!"
"ถ้าฉันจำไม่ผิด... ผู้ชายคนนี้น่าจะถึงเลเวล 20 แล้ว!"
"แต่อี้ชู... เพิ่งจะผ่านภารกิจก้าวหน้าระดับหนึ่ง แค่เลเวล 11 เท่านั้น!"
"ถ้าพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันจริง ผู้ชายคนนี้จะไม่ช่วยอี้ชูเลเวลได้ยังไง!"
"หรือว่า... พวกเขาสองคนทะเลาะกัน?"
(จบบท)
