บทที่ 46: ฉันคือคนที่จะเป็น ราชาโจรสลัด

"ปล่อยคุณหนูเดียวนี้ ไอ้ชั่ว"

"ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย คุโรฮาโดล ถ้าอยากได้เงินคฤหาสน์ก็ให้ได้ ขอแค่ปล่อยเธอไป"

"..."

คำพูดเหล่านั้นถูกโยนใส่คุโระที่กำลังเดินจากไปพร้อมกับคายะในอ้อมแขน ลูฟี่และคนอื่นๆ ได้แต่มองดูเขาก้าวผ่านประตูรั้วออกไป ไม่มีใครขวางเขาไว้ เคนหันไปมองลูฟี่แล้วถาม

"กัปตัน จะให้ทำยังไงดี"

"ในเมื่อมันเป็นคนชั่ว ฉันก็จะต่อยมัน" ลูฟี่ตอบ

"งั้นก็เป็นของนายละกัน โซโร เดียวจะมีกลุ่มโจรสลัดบุกมาแถวนี้ นายลองไปฝึกฝีมือดาบกับพวกมันดูสิ"

"อ้อเหรอ? แล้วนายจะทำอะไรล่ะ" โซโรถาม

"ฉันก็จะกินข้าวแล้วก็ฟังเพลงไปเรื่อยๆ" เคนยิ้ม เขาทำสิ่งที่ต้องทำเสร็จแล้ว ตอนนี้ลูฟี่แข็งแกร่งมากและเขาไม่คิดว่าคุโระ

จะเป็นปัญหา ส่วนโซโรก็แข็งแกร่งเกินไปแล้วสำหรับอีสต์บลู ดังนั้นปล่อยให้พวกเขาสนุกกันไปเถอะ เขาจะรอดูตอนจบแล้วก็นอน

คุโระหายเข้าไปในป่าใกล้ๆ แล้ว เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตามมา คุโระก็แบกคายะขึ้นบ่าแล้ววิ่งหนี โดยไม่รู้ตัวว่าลูฟี่กำลังตามติดมาเหมือนหมาป่าที่หิวโซ

โซโรย่อเข่าขวาลงกับพื้น ยื่นมือออกด้านข้างพลางหายใจเข้าออกช้าๆ แล้วพูดว่า

"เขี้ยวที่เจ็ด: เปิดประสาทสัมผัส"

หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที เขาก็รู้ตำแหน่งคร่าวๆ ของผู้คนบนเกาะ ท่านี้ช่วยให้โซโรระบุตำแหน่งของศัตรูและพันธมิตรได้ มันคล้ายกับฮาคิสังเกตุ แต่เขาใช้ได้เฉพาะกับลมหายใจแบบสัตว์ร้ายเท่านั้น แต่ในฐานะที่เป็นศิลปะการต่อสู้ มันทรงพลังมากเพราะครอบคลุมทั้งเกาะด้วยเปิดประสาทสัมผัสที่ของเขา

หลังจากค้นพบว่ากลุ่มโจรสลัดใหม่อยู่ที่ไหน เขาก็วิ่งออกไป เคนตะโกนให้หยุด

"โซโร อย่าหลงทางนะ นายมีการรับรู้เชิงพื้นที่แล้ว ถ้ารู้สึกว่าหาศัตรูไม่เจอ ก็ใช้ท่าที่เจ็ดให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกเราไม่สามารถออกตามหานายได้ตลอดเวลา"

"เฮ้ย ฉันหาศัตรูเจอเองได้ ไม่ต้องมาห่วงหรอก"

"ถ้านายหลงทางอีก ฉันจะโยนนายทิ้งทะเล" เคนเตือน หลังจากใช้ท่าที่เจ็ดแล้ว ถ้ายังหลงทางอีกก็จะเป็นที่น่าอับอายต่อชื่อเสียงของศิลปะลมหายใจแบบสัตว์ร้าย โซโรวิ่งออกไปในทิศทางหนึ่งแล้ว เคนใช้ฮาคิตรวจสอบว่าโซโรกำลังไปถูกทางหรือเปล่า และน่าประหลาดใจที่เขาไปถูกทาง บางทีโซโรอาจจะยังพอมีความหวัง!!!

ในขณะเดียวกัน อุซปก็กำลังเผชิญวิกฤตครั้งใหญ่ในชีวิต เขาเห็นเพื่อนสนิทถูกพาตัวไปต่อหน้าต่อตาแต่ทำอะไรไม่ได้ เธอถูกลักพาตัวในขณะที่เขาได้แต่เล็งลูกเหล็กด้วยหนังสติ๊กและตัวสั่นด้วยความกลัว เขาไม่มีความกล้าพอที่จะไปช่วยคายะ เขารู้สึกละอายใจ เขาได้แต่นอนลงบนหญ้าโดยไม่รู้จะทำอย่างไร

"ไม่ต้องกังวลไป คายะจะปลอดภัย ลูฟี่ตามไปแล้ว"

"รู้ได้ไงล่ะ? เขาเป็นโจรสลัดตัวจริง ค่าหัวของเขาสูงมาก ลูฟี่จะแข็งแกร่งพอเหรอ?" อุซปกลัวมาก เขาอยากไล่ตามคุโระ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร

"อุซป เชื่อมั่นในลูฟี่เถอะ บางทีเขาอาจจะดูโง่ๆ แต่เวลาเรื่องจริงจัง เขาเชื่อถือได้นะ สิ่งเดียวที่นายต้องทำคือเอาชนะความกลัวของตัวเอง นายกลัวความเจ็บปวด กลัวความตาย กลัวความทุกข์ทรมาน มนุษย์ทุกคนต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ สิ่งเดียวที่นายทำได้คือพยายามอยู่เหนือมัน" เคนพูดขณะที่เดินจากไปพร้อมกับนามิที่เดินตามหลัง

นามิไม่ได้เครียดเหมือนอุซปหรือยามในคฤหาสน์ เธอเห็นแล้วว่าลูฟี่และโซโรแข็งแกร่งแค่ไหน และเธอค่อนข้างมั่นใจว่าคายะจะปลอดภัย เธอจึงไม่กังวล อุซปได้แต่มองเคนอย่างเหม่อลอย จากนั้นก็นึกถึงตอนที่เคนใช้ขวานโจมตีคุโระ

บางทีกัปตันอาจจะแข็งแกร่งเท่าเคนก็ได้ เมื่อเห็นแสงแห่งความหวัง เขาก็วิ่งตามเคนไป เขาเห็นลูฟี่และโซโรวิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว เขาจึงฝากความหวังไว้กับเคนเท่านั้น พวกยามคงจะช่วยอะไรไม่ได้เมื่อเจอโจรสลัดตัวจริง เขาขอเชื่อใจคนที่มีความเกี่ยวข้องกับพ่อของเขาดีกว่า

"เคน ทำไมเราไม่ไปช่วยลูฟี่กันล่ะ? บางทีเขาอาจจะต้องการความช่วยเหลือ" อุซปพูดอย่างกระวนกระวาย

"อย่างที่บอก เชื่อมั่นในลูฟี่เถอะ เขาน่าทึ่งกว่าที่นายคิดนะ" เคนปลอบใจอุซปขณะที่เดินกลับร้านอาหารพร้อมกับนามิ เธออยากรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศทุกครั้งที่เคนใช้อาวุธ

ลูฟี่แอบตามคุโระมาสักพักแล้วโดยที่คุโระไม่รู้ตัว เมื่อเข้าไปลึกในป่า ลูฟี่หยิบคุไนออกมาและปาใส่ไหล่ของคุโระทันที ลูฟี่ต้องแน่ใจว่าคายะจะปลอดภัย และทำได้เพียงวิธีเดียวคือแยกพวกเขาออกจากกัน

คุไนปักเข้าที่กระดูกไหปลาร้าของคุโระ เขาร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อคุไนฝังเข้าไปในเนื้อ ทำให้ต้องปล่อยคายะ ลูฟี่เห็นคายะค่อยๆ ร่วงลงพื้น จึงวิ่งด้วยความเร็วสูงและรับเธอไว้ได้

หลังจากกระโดดไปหลายครั้ง ลูฟี่ก็ยืนอยู่บนกิ่งไม้อีกครั้ง คราวนี้มีคายะอยู่บนบ่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาคายะหมดสติจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"แก..." คุโระขบกรามแน่นขณะดึงคุไนออกจากหลัง เลือดไหลออกมาตามรอยแผล เขาไม่คาดคิดว่าจะมีคนติดตามมาได้ เขาคอยระวังด้านหลังว่าไอ้เด็กถือขวานจะตามมาหรือเปล่า แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไอ้หมวกฟางที่อยู่เงียบๆ ในตอนแรกกลับเป็นคนตามมาแทน

"ชั้นชื่อ มังกี้ ดี ลูฟี่ ชั้นคือคนที่จะเป็นราชาโจรสลัด ฮะๆๆๆ..."