บทที่ 40 "จมูกแดง"

นามิรู้สึกอึดอัดเมื่อโซโลมองเธอด้วยสายตาที่น่ากลัว เธอรู้สึกขุ่นเคืองใจเพราะปกติเธอมักจะได้ทุกอย่างที่ต้องการจากผู้ชาย เธอใช้ประโยชน์จากใบหน้าสวยและเอาเปรียบได้เสมอ แต่ที่นี่กลับมีผู้ชายที่ไม่สนใจเรื่องพวกนั้นเลย ลูฟี่และเคนมองดูและหัวเราะ โดยเฉพาะเคนที่รู้เรื่องราวของนามิเป็นอย่างดี

เขาจำได้ว่าตอนที่นามิขอ 'ร่วมมือ' กับลูฟี่ครั้งแรก เขาปฏิเสธตรงๆ คราวนี้เป็นโซโล

"ลูฟี่ นั่นดูเหมือนแผนที่ที่เรากำลังหาอยู่นะ" เคนไม่ลืมจุดประสงค์หลักที่มาที่เกาะนี้

"เอ๋!! เธอมีแผนที่เหรอ ขอได้ไหม พวกเราต้องใช้มันไปแกรนด์ไลน์" ลูฟี่ถามพร้อมรอยยิ้มกว้าง หวังว่าอีกฝ่ายจะใจดีเหมือนที่เขาเป็น

"ใครจะให้แผนที่พวกแกกัน ฉันขโมยมาด้วยความยากลำบาก แต่ถ้านักดาบคนนี้มากับฉัน ฉันอาจจะลองคิดดู" นามิพูดขณะที่รู้สึกชัดเจนว่าคนพวกนี้อาจถูกหลอกได้ง่าย

เมื่อเธอออกไปกับโซโลได้ เธอค่อนข้างมั่นใจว่าทักษะการเดินเรือของเธอจะเพียงพอที่จะทิ้งพวกโง่พวกนี้ไว้ข้างหลัง ในขณะเดียวกันโซโลก็หัวเราะ

"เธอหลอกตัวเองอยู่นะ ฉันเข้าร่วมกลุ่มนี้แล้ว และคนนี้คือกัปตัน"

นามิตกใจ ชายคนที่สวมหมวกฟาง ใส่เสื้อแดงหลวมๆ กับกางเกงและรองเท้าบู๊ตประหลาด รูปร่างของเขาผอมมากจนดูเหมือนลมจะพัดปลิวไปได้ และนักดาบผู้ทรงพลังคนนี้บอกว่าเขาคือกัปตัน

โลกนี้ผิดปกติหรือเธอกำลังเพ้อฝัน?

เธอคิดครู่หนึ่งและในที่สุดก็พูดออกมาพร้อมกัดฟัน

"เราร่วมมือกันได้ ฉันเป็นนักเดินเรือที่เก่งมาก และอ่านแผนที่ได้"

"จริงเหรอ? นักเดินเรือเหรอ? โย่โฮ่..."

ลูฟี่ดูมีความสุขมากเพราะเขากำลังหานักเดินเรือและในที่สุดก็มีคนพร้อมจะเข้าร่วม

"ฉันชื่อมังกี้ ดี. ลูฟี่ ฉันจะเป็นราชาโจรสลัด"

"ฉันชื่อเคน..."

"ฉันชื่อโซโล..."

"ราชาโจรสลัด? โจรสลัด? พวกนายเป็นโจรสลัดเหรอ?" นามิรู้สึกหวาดกลัว เธอคิดว่าผู้ชายพวกนี้เป็นแค่คนธรรมดา แต่ไม่เคยคาดคิดว่าทั้งสามคนจะเป็นโจรสลัด ความกลัวเข้าครอบงำและความเกลียดชัง เมื่อเธอเห็นพลังของโซโล

"นายคือโรโรโนอา โซโลใช่ไหม? ไม่ใช่นักล่าโจรสลัดหรอ? ทำไมถึงมาร่วมกับโจรสลัด?" ในที่สุดนามิก็นึกข่าวได้ โซโลไม่ได้สะทกสะท้านกับคำถามนี้และตอบว่า

"ฉันไม่เคยประกาศตัวว่าเป็นนักล่าโจรสลัด คนอื่นต่างหากที่ตั้งให้ สรุปคือ ฉันเข้าร่วมกลุ่มนี้แล้วและจะอยู่แบบนี้"

"ไม่... มันไร้สาระ ฉันจะไม่เข้าร่วมกับพวกนาย ฉันจะไม่เข้าร่วมกับโจรสลัด พวกนายชั่วร้ายและทำร้ายคนอื่น" นามิกำหมัดแน่นและพ่นคำพูดออกมา เธอจะไม่มีวันเข้าร่วมกับโจรสลัด เคนยิ้มให้กับเรื่องนี้ ต่างฉาก แต่ความเกลียดชังเหมือนเดิม ลูฟี่ดูเศร้าที่นักเดินเรือที่เพิ่งตกลงจะเข้าร่วมกลับปฏิเสธในนาทีถัดมา

ไม่มีอะไรที่จะทำได้

"งั้นขอแผนที่ได้ไหม?" ลูฟี่พูดพร้อมรอยยิ้มสดใสหลังจากผิดหวังไปชั่วขณะ

"ไม่!" นามิกอดแผนที่แน่นและเตรียมพร้อมจะวิ่งถ้าทั้งสามคนมาไล่ตามเธอ อันที่จริงเธอก็วิ่งหนีอยู่แล้ว เคนไม่สนใจและพูดกับลูฟี่

"ลูฟี่ บากี้อาจจะมีแผนที่อื่นๆ และเขาอาจจะใจดี เราขอจากเขาได้" เคนบอก

"อืม ทำแบบนั้นก็ได้ ไปกันเถอะ" ลูฟี่พูด ทั้งสามเริ่มเดินจากไปโดยไม่สนใจนามิเลย เธอรู้สึกเหมือนถูกเมิน เธอแน่ใจว่าพวกเขาต้องการแผนที่ แต่ทำไมถึงเพิกเฉยเธอ? พวกเขาดูเหมือนต้องการนักเดินเรือด้วย แต่ก็ยังไม่สนใจ?

มีโจรสลัดแบบนี้ด้วยเหรอ?

โดยไม่รู้ตัว เธอไม่ได้จากไปเพราะทั้งสามคนนี้ทำให้เธอสงสัย เธอเห็นสิ่งที่พวกเขาทำกับโจรสลัดบากี้ แต่พวกเขายังดูเหมือนจะคุยกับบากี้? พวกเขาบ้าหรือเปล่า?

ในไม่ช้าด้วยความช่วยเหลือของฮาคิสังเกตุ ทั้งสามคนก็สามารถไปถึงที่พักชั่วคราวของโจรสลัดบากี้บนหลังคาบ้านหลังใหญ่ เขามีเต็นท์แบบละครสัตว์สร้างอยู่บนหลังคาที่บากี้พักอยู่

และตอนนี้ บากี้กำลังโกรธสุดขีด โจรสลัดที่มีเลือดไหลเพิ่งมาบอกว่านักดาบคนหนึ่งมาและเอาชนะพวกเขาทั้งหมดในท่าเดียว เขาเป็นหนึ่งในคน 'โชคดี' ที่สามารถเดินมาหาบากี้ได้

เขาเล่าเรื่องผู้หญิงที่ขโมยแผนที่และกลุ่มของเธอที่มาถึง ขณะที่โจรสลัดกำลังอธิบาย ลูฟี่และคนอื่นๆ ก็มาถึงแล้ว

"กัปตัน... กัปตัน... นี่คือโจรสลัดที่เอาชนะพวกเรา นักดาบคนนั้น... นักดาบคนนั้น..."

โจรสลัดสั่นเทาชี้ไปที่โซโล บากี้มองโซโลอย่างใกล้ชิดและในที่สุดก็จำได้ว่าเคยเห็นที่ไหน

"โรโรโนอา โซโล แกมาเอาหัวข้าใช่ไหม? นั่นเป็นเหตุผลที่แกเอาชนะลูกน้องข้า?" บากี้ยิ้มชั่วร้ายและถาม

"ฉันไม่ได้ทำธุรกิจนั้นแล้ว กัปตันของเราต้องการแผนที่ไปแกรนด์ไลน์ ฉันต้องจัดการกับลูกน้องของคุณเพราะพวกเขากำลังจะโจมตีเราด้วยความเข้าใจผิด" โซโลตอบ

"กัปตัน? หมวกฟางใบนั้นทำให้ข้านึกถึงไอ้นั่น ไอ้คนที่น่ารังเกลียดนั่น" จมูกแดงของบากี้พ่นไฟเมื่อเห็นหมวกฟางและนึกถึงแชงคส์ หนึ่งในสาเหตุของสถานการณ์ของเขา

"จมูกแดง ฉันแค่ต้องการแผนที่แล้วเราจะไปตามทางของเรา" ลูฟี่พูดตามนิสัยที่ชอบตั้งชื่อคนอื่นอย่างรวดเร็ว

"ใครที่แกเรียกว่าจมูกแดง ข้าจะฆ่าแก" บากี้โกรธมากขึ้นที่ได้ยินลูฟี่เรียกเขาว่าจมูกแดง แม้แต่ลูกน้องของเขาก็ดูหวาดกลัวที่เห็นคนกล้าเรียกบากี้ว่าจมูกแดง

"ถ้าจมูกแดงไม่เรียกว่าจมูกแดง แล้วจะให้เรียกว่าอะไร? จมูกขาว? รู้ไหมบากี้ กัปตันของนายคงผิดหวังมากถ้าเห็นว่านายก่อกวนหมู่บ้านคนธรรมดาแบบนี้" คราวนี้เป็นเคนที่เอ่ยปากขึ้น