บทที่ 355: ความสามารถในการซ่อนตัวอันทรงพลัง(ฟรี)

บทที่ 355: ความสามารถในการซ่อนตัวอันทรงพลัง(ฟรี)

"เจ้าตัวน้อย ก่อนวิวัฒน์ เจ้ากินผลึกเงามืดไปมากใช่ไหม?"

หลังจากกลับมาจากถ้ำลึกลับมาที่ฟาร์มเริ่มต้น หลินเฟิงได้ยึดผลึกเงามืดมากมายจากรังของตะขาบเงามืด เนื่องจากครั้งนั้นได้ผลึกเงามืดมามากเกินไป หลินเฟิงจึงแบ่งให้ทุกคนบ้าง รวมถึงจิ้งจอกขาวและมังกรไฟด้วย

แต่ตอนที่หลินเฟิงแบ่งผลึกเงามืดให้พวกเขา จริงๆ แล้วมีจุดประสงค์ง่ายๆ เหมือนให้เงินค่าขนม เผื่อมีอะไรต้องการ จะได้เอาผลึกเงามืดไปแลกในช่องแชทโลก หรือไม่ก็ซื้อในตลาดประมูลโดยตรง ที่ให้จิ้งจอกขาวและมังกรไฟก็เพื่อให้สองตัวน้อยเก็บไว้ใช้เอง

แต่สิ่งที่หลินเฟิงคาดไม่ถึงก็คือ! หลังจากได้ผลึกเงามืดมา จิ้งจอกขาวกลับแอบกินมันเข้าไป

เมื่อเห็นจิ้งจอกขาวพยักหน้าอย่างฝืนๆ ด้วยความเขินอาย หลินเฟิงก็ขมวดคิ้ว รู้สึกว่าเรื่องไม่ง่ายอย่างที่คิด จึงลองถามต่อ

"แล้ว...เจ้ากินผลึกเงามืดไปเท่าไหร่?"

"ข้า...ข้ากินหมดเลย..."

จิ้งจอกขาวพูดติดอ่าง ดวงตาสีแดงสดใสแทบไม่กล้ามองหลินเฟิง ท่าทางน้อยใจและหวาดกลัวนั้น เหมือนเด็กที่ทำผิดแล้วกลัวถูกลงโทษ

หลินเฟิงได้ยินแล้วก็ยกมือกุมขมับ ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

"นั่นมันผลึกเงามืดตั้งร้อยชิ้นนะ! เจ้ากินหมดเลยหรือ!"

"ผลึกเงามืดมากขนาดนั้นถูกเจ้ากลืนเข้าไป ไม่แปลกเลยที่เจ้าจะเกิดการกลายพันธุ์ระหว่างวิวัฒน์!"

หลินเฟิงบ่นอย่างอึดอัด ใช่...ถูกต้อง... ตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้ก็มีแต่บ่น สำหรับจิ้งจอกขาวเทพนี้ที่อยู่ข้างกาย เขาไม่รู้จะพูดอะไรดี

แม้ผลึกเงามืดจะมีความสามารถในการพรางตัวที่ดี แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตทั่วไป โดยเฉพาะสิ่งมีชีวิตบนพื้นดินแล้ว การกินผลึกเงามืดจำนวนมากเป็นการฆ่าตัวตายโดยแท้! เพราะในเหวเงามืด มันเป็นอาหารของพวกสิ่งมีชีวิตแห่งเงา ในผลึกเงามืดเต็มไปด้วยพลังเงามืดมหาศาล!

สิ่งมีชีวิตบนพื้นดินปกติ ถ้ากินและดูดซับพลังเงามืดมากเกินไป ไม่ต้องคิดก็รู้ว่ามันอันตรายแค่ไหน หลินเฟิงรู้สึกอึดอัดใจ แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ไม่อยากสืบค้นปัญหาเหล่านี้ต่อ เพราะจิ้งจอกขาวก็กินผลึกเงามืดร้อยชิ้นไปแล้ว หลินเฟิงไม่มีทางทำให้มันคายออกมาได้

"การวิวัฒน์ผิดปกติครั้งนี้ของเจ้า น่าจะเกี่ยวข้องกับการกินผลึกเงามืดจำนวนมาก พลังเงามืดในผลึกเงามืดได้เปลี่ยนแปลงไป! ลองดูความสามารถใหม่ของเจ้าสิ ดูว่าจะมีอะไรแตกต่างไปบ้างไหม"

หลินเฟิงพูดพลางยกมือ ให้สัญญาณจิ้งจอกขาวบินขึ้น จิ้งจอกขาวพยักหน้ารับแล้วค่อยๆ ลอยขึ้นกลางอากาศ จากนั้นก็กลอกตาไปมา ราวกับนึกอะไรออก แล้วก็หรี่ตาลงเริ่มทดลองความสามารถใหม่ของตัวเอง

ประการแรก หมอกเวทมนตร์หลอนที่พ่นออกมาจากปากจิ้งจอกขาวไม่เปลี่ยนแปลง ยังคงเป็นหมอกหลอนเหมือนเดิม ยังคงเป็นสีคริสตัล เพียงแต่จิ้งจอกขาวสามารถพ่นออกมาได้มากขึ้นในคราวเดียว ดูเหมือนในร่างเล็กๆ ของมัน หมอกหลอนจะมีมากขึ้น

เรื่องนี้ไม่น่าแปลกใจ หมอกหลอนเป็นพลังต้นกำเนิดของเผ่าจิ้งจอกขาว เป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในสายเลือด ตอนนี้จิ้งจอกขาววิวัฒน์จากสามหางเป็นสี่หาง พลังเพิ่มขึ้นมาก การที่หมอกหลอนในร่างเพิ่มขึ้นก็เป็นเรื่องปกติ

และหลินเฟิงรู้สึกว่า หมอกหลอนที่แฝงอยู่ในร่างจิ้งจอกขาว น่าจะมีมากกว่าที่ปล่อยออกมาตอนนี้! มากกว่านี้มาก! นี่เป็นเรื่องดีมาก! ยิ่งจิ้งจอกขาวมีหมอกหลอนในร่างมากเท่าไหร่ สำหรับหลินเฟิงแล้ว ก็จะยิ่งช่วยในการต่อสู้ในอนาคตได้มากขึ้นเท่านั้น

เมื่อเผชิญกับศัตรูจำนวนมาก! จิ้งจอกขาวปล่อยหมอกหลอนจำนวนมาก ก็สามารถทำให้ศัตรูมากมายเกิดภาพหลอน ตอนนั้นการจัดการก็จะง่ายมาก

ความสามารถแรกหลังวิวัฒน์! หมอกหลอนในร่างเพิ่มขึ้นทั้งหมด! หลินเฟิงยิ้มพอใจ จดจำจุดนี้ไว้ในใจ

หลังจากดึงหมอกหลอนสีคริสตัลที่เต็มห้องกลับคืน จิ้งจอกขาวก็ทดลองพรางตัว! เพราะมันคือจิ้งจอกร้ายที่กินผลึกเงามืดไปตั้งร้อยชิ้น คุณสมบัติสำคัญของผลึกเงามืดคือการพรางตัว ผลึกเงามืดร้อยชิ้นถูกจิ้งจอกขาวกินเข้าไป หลินเฟิงก็ไม่เชื่อว่าจิ้งจอกขาวจะไม่มีความสามารถในการพรางตัวเลย

จากนั้น เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นต่อหน้าหลินเฟิง ตอนแรกเมื่อจิ้งจอกขาวใช้ความสามารถพรางตัว หลินเฟิงพบว่ากลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากร่างจิ้งจอกขาวยิ่งน้อยลงๆ…

จนในที่สุดเขาก็ไม่สามารถรู้สึกถึงมันได้ตามปกติ ช่วยไม่ได้ หลินเฟิงจึงปล่อยความสามารถในการรับรู้อันทรงพลังของตนออกมา ห้องมีพื้นที่จำกัดและเป็นพื้นที่ปิด ในห้องก็มีแค่หลินเฟิงกับจิ้งจอกขาวสองคนเท่านั้น

ดังนั้น! หลินเฟิงเข้าใจอย่างชัดเจนว่า หลังจากปล่อยความสามารถในการรับรู้ออกมา ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ความสามารถในการรับรู้ของเขาจะเพิ่มขึ้นมาก

เป็นไปตามคาด! หลังจากปล่อยความสามารถในการรับรู้ออกมา รายละเอียดทุกอย่างในห้องที่ปิด ตอนนี้หลินเฟิงสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน แม้แต่เสียงละเมอของจางเค่อเหมิงที่นอนหลับอยู่ชั้นสอง ตอนนี้หลินเฟิงก็สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน ช่างทรงพลัง!

อย่างไรก็ตาม! แม้หลินเฟิงจะมีความสามารถในการรับรู้ที่แข็งแกร่งในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ เขากลับพบอย่างตกตะลึงว่า! ตัวเองไม่สามารถรับรู้การมีอยู่ของจิ้งจอกขาวได้เลย แม้จิ้งจอกขาวจะอยู่ในห้อง เขาสามารถมองเห็นและสัมผัสได้! แต่! หลินเฟิงพบว่าตัวเองไม่สามารถรับรู้การมีอยู่ของอีกฝ่ายได้

นี่ช่างประหลาดมาก! ความรู้สึกนี้ในสายตาของหลินเฟิง เหมือนกับว่าจิ้งจอกขาวกลายเป็นวิญญาณที่มองเห็นได้ ถ้าไม่ใช่เพราะแสงอาทิตย์ยามเช้าที่ทำให้ร่างของจิ้งจอกขาวทอดเงาบนผนัง ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ!

"เป็นไปไม่ได้!"

หลินเฟิงตาเย็นชา ปล่อยความสามารถในการรับรู้ของตนต่อไป ครั้งนี้ เหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผากของหลินเฟิง กัดฟันแน่น! เขาปล่อยความสามารถในการรับรู้ถึงขีดสุด แม้แต่ความเคลื่อนไหวของเย่เสี่ยวหลิงที่อยู่ชั้นห้าก็ยังรับรู้ได้ชัดเจน แต่ผลลัพธ์กลับยังคงเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

แม้จิ้งจอกขาวจะยังลอยอยู่ในห้องของเขาอย่างชัดเจน แต่หลินเฟิงก็ยังคงไม่สามารถรับรู้กลิ่นอายใดๆ ของมันได้!

"ผลึกเงามืดร้อยชิ้นไม่ได้กินเข้าไปเปล่าๆ จริงๆ"

"ผลของการพรางกลิ่นอายนี้ ช่างเหลือเชื่อจริงๆ!"

หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะอุทาน

แต่หลังจากเขาอุทานจบ ภาพต่อมาทำให้หลินเฟิงตกตะลึงโดยสิ้นเชิง กลางอากาศในห้อง หลังจากจิ้งจอกขาวใช้ความสามารถพรางตัวอันทรงพลัง ลบกลิ่นอายทั้งหมดของตัวเองแล้ว ร่างจิ้งจอกของมันค่อยๆ กลายเป็นโปร่งใส!

ไม่นานต่อมา ก็กลายเป็นร่างโปร่งใสสมบูรณ์ต่อหน้าหลินเฟิง! คราวนี้! ไม่ว่าจะเป็นคลื่นกลิ่นอายจากร่างของจิ้งจอกขาว หรือร่างของจิ้งจอกขาวเอง หลินเฟิงก็ไม่สามารถรับรู้ได้เลย

"ตัวน้อย? เจ้ายังอยู่ในห้องหรือเปล่า?"

หลินเฟิงมองไม่เห็นจิ้งจอกขาว กังวลว่าตัวน้อยจะใช้พลังมากเกินไป อย่าทำให้ตัวเองหายไปจริงๆ สิ! จึงลองเรียกดู ดูว่าจิ้งจอกขาวยังอยู่ในห้องหรือไม่ แต่หลินเฟิงก็ไม่ได้รับการตอบสนองจากจิ้งจอกขาว

"แย่แล้ว ไม่ได้เล่นใหญ่ไปจริงๆ หรอกนะ?"

"หรือว่าตัวน้อยนี่ทะลุกำแพงมิติ ไปอีกมิติหนึ่งแล้ว?"

หลินเฟิงกำลังจะลุกขึ้นตรวจสอบ พอเขาจะลุกจากเตียง เสียงสาวน้อยก็ดังแผ่วเบาข้างหูเขา

"ท่านนาย กำแพงมิติคืออะไรหรือ?"

"ที่ท่านพูดข้าฟังไม่เข้าใจ"

เป็นเสียงของจิ้งจอกขาว!

หลินเฟิงได้ยินเสียงสาวน้อย รีบวางใจลง

โธ่เอ๊ย! ผลการพรางตัวนี่แรงเกินไปแล้ว! ไร้เสียง มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้ ไม่มีคลื่นกลิ่นอายใดๆ ยิ่งกว่าผีซะอีก! กระบวนการวิวัฒน์ของจิ้งจอกขาวนี่ แรงไปหน่อยแล้วหรือเปล่า? หลินเฟิงอดบ่นในใจไม่ได้