บทที่ 232 สงครามไม่มีวันหยุด
บทที่ 232 สงครามไม่มีวันหยุด “อันหนี ๆ โทรศัพท์ดังแล้ว!” เฉินหย่าหลุนพยายามลืมตาตื่นพลางเขย่าตัวไป่อันหนี “อ่า—! ใครกันนะโทรมากวนตั้งแต่เช้า” ไป่อันนีถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมารับ “ฮัลโหล—! ใครพูด—!” ไป่อันหนีพูดเสียงไม่ค่อยพอใจ “เอ่อ—! อาจารย์ ฉันง่วงจัง ขอฉันนอนต่อ...
