บทที่ 2: ตรวจสอบมโนธรรม

เฉิน ตง เดินไปที่ประตูซูเปอร์มาร์เก็ต แอบมองผ่านช่องว่าง และพบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู

สวย มาก!!!!

เขาไม่อาจหาคำมาบรรยายความงามของเธอได้ ไม่ว่าจะเป็น "งามดั่งจันทร์ งดงามดั่งบุปผา" หรือคำใดๆ

แค่ให้คะแนนเต็มสิบก็บอกได้ทุกอย่างแล้ว

เฉิน ตง เคยเห็นผู้หญิงมามากมาย แต่หญิงสาวคนนี้ทำให้ดวงตาของเขาเป็นประกาย

แค่รูปร่างอย่างเดียว เธอก็ติดอันดับหนึ่งในบรรดาผู้หญิงที่เขาเคยพบมาแล้ว!

"คุณเป็นใคร?"

เฉิน ตง ไม่ได้เปิดประตูในทันที แต่ตะโกนถามจากด้านใน

ใบหน้าของ เสี่ยว อันฉี เต็มไปด้วยความวิตกและวิงวอน

"น้องชาย ฉันอยู่ข้างนอกมาวันหนึ่งแล้ว ไม่มีเสบียงอะไรเลย ขอร้องละ ให้ฉันเข้าไปก่อนได้มั้ย! ต่อไปนี้ฉันยอมเป็นวัวเป็นม้าให้เธอเลย!"

เฉิน ตง ขมวดคิ้ว

หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง เขาหยิบแผ่นไม้ออกจากเป้และเปิดประตูซูเปอร์มาร์เก็ต

"ขอบคุณนะ น้องชาย..."

หญิงสาวเดินเข้ามาและรีบกล่าวขอบคุณ เฉิน ตง

ตั้งแต่เธอมาถึงโลกวันสิ้นโลกนี้ เธอถูกซอมบี้ไล่ล่าอยู่ตลอดและเกือบตายหลายครั้ง

ตอนนี้ที่ได้เจอคนเหมือนกัน จู่ๆ ก็รู้สึกปลอดภัยขึ้นมา

แต่ในขณะนั้นเอง เฉิน ตง ก็ลงมือกะทันหัน

ก่อนที่หญิงสาวจะทันได้ตั้งตัว เขาก็ฟาดที่ต้นคอของเธอด้วยด้ามมีดอย่างแรง ทำให้เธอหมดสติล้มลงกับพื้น

จากนั้น เฉิน ตง รีบปิดประตูซูเปอร์มาร์เก็ต มัดหญิงสาวด้วยเชือกและแบกเธอขึ้นไปชั้นสอง

หัวใจเต้นระรัว

ในยุควันสิ้นโลก เราไม่มีทางเลือก ต้องระวังตัวเสมอ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนแปลกหน้า

เพราะถ้าคุณไว้ใจผิดคน ราคาที่ต้องจ่ายอาจเป็นชีวิตของคุณเอง

หญิงสาวตื่นขึ้นมาอย่างงุนงง ยังรู้สึกเจ็บที่ต้นคอมาก

พอจะยกมือขึ้นมาลูบ ก็พบว่าตัวเองถูกมัดไว้แน่นด้วยเชือกเรียบร้อยแล้ว

"ตื่นแล้วเหรอ?"

เฉิน ตง กินขนมปังพลางเดินเข้าไปหาหญิงสาว

หญิงสาวดูตกใจเล็กน้อยและพยายามดิ้นรนสุดแรง

"คุณจะทำอะไร? รู้มั้ยว่านี่มันผิดกฎหมาย..."

เฉิน ตง อดที่จะหัวเราะเยาะไม่ได้เมื่อได้ยินแบบนั้น

โลกที่อยู่ตอนนี้ คุณอาจโดนกัดตายเมื่อไหร่ก็ได้ จะมาพูดเรื่องผิดกฎหมายไม่ผิดกฎหมายอะไรกัน

มันช่างน่าขันจริงๆ

เฉิน ตง ย่อตัวลง ยื่นมือขวาไปแตะที่ใบหน้าเธอพลางยิ้มพูดว่า "ไม่มีทางเลือก ผมยังไม่รู้ว่าคุณเป็นคนดีหรือเปล่า ก็เลยต้องมัดคุณไว้ก่อน แล้วค่อยดูว่าคุณมีจิตสำนึกดีแค่ไหน!"

หญิงสาวสะดุ้งเมื่อโดนมือดำๆ แตะที่ใบหน้า หางตากระตุกเล็กน้อย

เธอพูดอย่างหงุดหงิด: "ไอ้บ้า ถ้านายปล่อยฉัน ฉันจะไม่เอาผิดอะไรนาย !"

เฉิน ตง เก็บอารมณ์บนใบหน้าให้นิ่งสนิท

เขายืนขึ้นและพูดอย่างเย็นชา: "คุณเป็นนักโทษ แต่ยังกล้ามาต่อรองกับผมอีกเหรอ? คุณประเมินเสน่ห์ตัวเองสูงไปหรือเปล่า? พูดตรงๆ นะ ผมจะมัดคุณไว้และทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ แล้วคุณจะทำอะไรได้ล่ะ? จะลองดูมั้ย?"

หญิงสาวกัดริมฝีปากและเงียบลง

เธอก็รู้ว่าสิ่งที่ เฉิน ตง พูดเป็นความจริง

เฉิน ตง นั่งลงบนโซฟา จุดบุหรี่ แล้วพูดต่อ: "บอกชื่อและที่มาของคุณมา บางทีผมอาจจะไว้ชีวิตคุณก็ได้"

หลังจากพูดจบ เขารอคอยอย่างเงียบๆ หลายนาทีก่อนที่หญิงสาวจะทำลายความเงียบ

"ฉันชื่อ เสี่ยว อันฉี เป็นหมอ ถูกซอมบี้ไล่ล่าเลยวิ่งมาที่นี่โดยบังเอิญ"

หมอเหรอ?

เฉิน ตง สนใจอาชีพของ เสี่ยว อันฉี มาก

ในวันสิ้นโลกแบบนี้ การมีหมอคือการันตีการอยู่รอด ยิ่งถ้าทั้งสองฝ่ายเต็มใจทำสัญญากัน ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องความภักดีด้วย

เฉิน ตง ยิ้มบางๆ และพูดว่า: "ติดตามผมมา แล้วผมจะหาอาหารให้คุณ และตั้งแต่นี้คุณจะเป็นของผม นอกจากนั้น เพื่อความสบายใจ คุณต้องเซ็นสัญญานายบ่าวด้วย"

เสี่ยว อันฉี รู้ดีถึงข้อได้เปรียบจากอาชีพของเธอ จึงส่ายหน้าปฏิเสธ

เฉิน ตง ยักไหล่ ไม่รีบร้อน

ทั้งสองฝ่ายไม่มีความขัดแย้งหรือความเกลียดชังกัน เขาจึงไม่คิดจะบ้าคลั่งและทำร้ายอีกฝ่ายโดยเจตนา

แต่ก็ปล่อยตัวไปไม่ได้เช่นกัน ต้องระวังไม่ให้พลาดโอกาสทองนี้

จากนั้น เขาหยิบแฮมออกมาจากเป้และกินต่อหน้า เสี่ยว อันฉี

เห็น เสี่ยว อันฉี กลืนน้ำลายอย่างหิวโหย เฉิน ตง จึงพูดระหว่างเคี้ยว: "เมื่อกี้ลืมบอกไปว่า จิตสำนึกของคุณดีมากเลยนะ"

เสี่ยว อันฉี หน้าแดงด้วยความอับอาย กัดฟันแน่น อยากจะกัดชายหนุ่มที่น่ารำคาญคนนี้ให้ตาย

นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่เคยถูกผู้ชายปฏิบัติแบบนี้

ขอให้แกแก่จนผมขึ้นหงอกทั้งหัวเลย!

เฉิน ตง อยากจะชักชวนให้ เสี่ยว อันฉี หมอคนนี้เข้าร่วมกับเขา แต่ไม่อยากใช้กำลัง จึงเลือกใช้วิธีบีบบังคับและล่อลวงแทน ค่อยๆ ดำเนินการไปทีละขั้น

หลังจากกินแฮมเสร็จ เฉิน ตง หยิบทิชชู่ออกมาจากเป้ เช็ดปาก แล้วเรอออกมาอย่างพึงพอใจ

"หิวหรือเปล่า?"

เสี่ยว อันฉี จ้องมอง เฉิน ตง ตรงๆ พูดอย่างโกรธเคือง: "ไม่ต้องมาแกล้งฉันแบบนี้หรอก"

เฉิน ตง หยิบขวดน้ำออกมาจากเป้ เปิดฝา แล้วยื่นไปที่ปากของ เสี่ยว อันฉี เพื่อป้อนน้ำให้เธอดื่ม เขาพูดอย่างจริงใจ: "คุณหมอเสี่ยว ผมอยากชวนคุณเข้าร่วมกับผมจริงๆ คุณจะได้กินอาหารครบสามมื้อแน่นอน ผมสัญญา และผมจะคอยปกป้องคุณเอง"

เสี่ยว อันฉี ที่กระหายน้ำมานาน ไม่สนใจจะตอบ รีบดื่มน้ำอย่างกระหาย ความเย็นที่ไหลเข้าสู่ร่างกายทำให้เธอสดชื่นขึ้น

หลังดื่มน้ำจนหมด เธอหัวเราะเยาะและพูดว่า: "พี่ชาย นี่คือความจริงใจของคุณที่มีต่อฉันเหรอ?"

เฉิน ตง ทำหน้างงๆ และถามด้วยรอยยิ้ม: "ยังไง? ผมให้น้ำคุณดื่ม นั่นไม่ใช่ความจริงใจที่สุดของผมแล้วหรือ?"

เสียงของ เสี่ยว อันฉี สั่นเครือ

"คุณจงใจให้น้ำมะนาวฉันดื่ม เพื่อให้ฉันยิ่งหิวกว่าเดิมใช่ไหม?"

เฉิน ตง พูดอย่างจริงใจ: "คุณหมอเสี่ยว น้ำมะนาวเป็นเครื่องดื่มที่ผมชอบที่สุด มีในสต็อกไม่มาก ผมให้คุณดื่ม คำพูดของคุณทำให้ผมรู้สึกเสียใจจริงๆ"

"แต่ถ้าคุณรู้สึกหิว แค่พยักหน้าและยอมรับเงื่อนไขของผม ผมจะให้คุณกินอาหารจนอิ่มทันที!"

เสี่ยว อันฉี มองดู เฉิน ตง ที่มีรอยยิ้มบนใบหน้า ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อยด้วยความโกรธ

เธอรู้ว่าชายตรงหน้าแค่กำลังเล่นกลอุบายเพื่อบังคับให้เธอยอมจำนน

"เลิกคิดเรื่องนี้ไปเลย! ถึงฉันจะหิวตายหรือกระโดดลงไปจากที่นี่ให้ซอมบี้กิน ฉันก็จะไม่กินของของคุณแม้แต่ชิ้นเดียว!"

เฉิน ตง ไม่ใส่ใจ ยิ้มและพูดว่า: "จริงๆ แล้วไม่อยากจะพิจารณาดูหน่อยเหรอ?"

เสี่ยว อันฉี ตะโกนลั่น

"ออกไป!"