บทที่ 19: ฮาคิ ราชัน

ซาโบ้มองไปที่เคนที่นั่งอย่างสบายๆ บนหน้าผาใกล้ๆ เกือบจะส่งสัญญาณให้เคนมาช่วยลุงนางุริ แต่เคนกลับยิ้มซุกซน ซาโบ้เห็นว่าไม่มีทางออก จึงหยิบชูริเคนสองอันจากกระเป๋าและใส่พลังสุญญากาศที่ด้านข้างของชูริเกนเพื่อขว้างใส่หมีที่กำลังพุ่งเข้ามา

แต่การทำแบบนี้ต้องใช้เวลา!!

ในขณะที่เอซกำลังวิ่งไปหาชายชรา และลูฟี่กำลังประสานอินเพื่อใช้นินจุตสึเพียงท่าเดียวที่เขาฝึกมา แต่ก็สายเกินไปแล้ว หมีได้ตวัดอุ้งเท้าใส่ชายชรา และก่อนที่ทั้งสามคนจะทันได้ต่อยหรือทำร้ายหมี ชายชราก็ทำบางสิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึง

ชายชราเพียงแค่พูดกับหมีด้วยน้ำเสียงเบาๆ และขอให้มันไป หมีสั่นด้วยความกลัวหลังจากนั้น และอีกไม่กี่วินาทีต่อมามันก็ค่อยๆ เดินจากไป เมื่อเห็นภาพนั้น ปากของพวกเขาก็อ้าค้าง พวกเขาไม่เข้าใจว่าชายชราคนนี้ทำให้หมีที่กำลังคลั่งหยุดและเดินจากไปได้อย่างไร

"บ้าเอ๊ย! นายรู้สึกถึงพลังนั่นไหม?" ซาโบ้กระซิบกับลูฟี่

"อืม ตอนที่ลุงพูด มีพลังบางอย่างแผ่ออกมาจากตัวเขา" เหตุผลเดียวที่ทั้งสามคนรู้สึกถึงพลังได้ต่างจากเรื่องดั้งเดิม เพราะตอนนี้พวกเขามีประสบการณ์ชีวิตติดตัวมา การใช้ชีวิตเป็นนินจาทำให้พวกเขาต้องใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ และการที่พวกเขารู้สึกถึงพลังได้ก็เป็นแค่หนึ่งในสิ่งที่พวกเขาสังเกตเห็น

หมีเดินออกจากที่โล่งกลับเข้าป่าไปตามทางที่มา นางุริหันกลับมามองทั้งสามคนด้วยสายตาอ่อนโยน นางุริดูแก่มาก แก่เกือบเท่ายามาโมโตะ เก็นริวไซ มีคิ้วยาวและใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย

"เด็กๆ พวกเจ้าไม่ควรอยู่ที่นี่ หมีอาจจะฆ่าพวกเจ้าได้"

"พวกเรากำลังเป็นห่วงลุงต่างหากล่ะ!" ทั้งสามคนยกมือและตะโกนพร้อมกันใส่ชายชรา พวกเขากังวลเรื่องชายชราจริงๆ โดยเฉพาะซาโบ้ที่เคยเห็นเขาที่เกรย์เทอร์มินอลหลายครั้ง

"เอ๊ะ!! ฉัน? ทำไม? ฉันดูแลตัวเองได้ แต่พวกเจ้าน่ะไม่..." และก่อนที่นางุริจะพูดจบ เขาก็มองขึ้นไปเพราะรู้สึกว่ามีคนกำลังเข้ามาจากทางอากาศ แล้วเขาก็เห็นเด็กคนหนึ่ง มีประกายสายฟ้าล้อมรอบ บินผ่านอากาศและลงจอดระหว่างทั้งสามคนกับนางุริ

นางุริประหลาดใจที่เห็นเด็กน้อยบินได้

"ผลไม้ปีศาจงั้นเหรอ?" นางุริคิด

"ลุงนางุริ ยินดีที่ได้พบครับ ผมชื่อเคน และผมอยู่กับพวกเขา" เคนที่เพิ่งมาถึงยื่นมือไปทักทายนางุริ คนเดียวที่ทำให้เคนสนใจนอกจากสามพี่น้องในอาณาจักรโกอาก็คือชายชราคนนี้

ชายชราผู้มี ฮาคิราชัน!!!

"ฉันชื่อนางุริ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน! ฉันอาศัยอยู่ที่เกรย์เทอร์มินอล" นางุริยังคงประหลาดใจกับการบินของเด็กคนนี้และค้อนในมือของเขา ค้อนยังคงมีประกายสายฟ้าอยู่

"เฮ้ย เคน!! ทำไมนายไม่ช่วยลุงล่ะ? นายมาเร็วๆ และจัดการหมีตัวนั้นได้ง่ายๆ อยู่แล้ว" ซาโบ้บ่น

"ลุงไม่เคยต้องการความช่วยเหลือจากฉันหรอก เหตุการณ์เล็กๆ นี้ทำให้พวกเธอเห็นข้อบกพร่องของตัวเอง ใช่ไหม? พวกเธอทั้งสามคนตอบสนองช้าเกินไป และกว่าจะใช้การโจมตีได้ ใครก็สามารถเข้ามาใกล้และโจมตีพวกนายได้แล้ว ดังนั้นพวกเธอต้องฝึกและทำให้เร็วขึ้น" เคนสั่งสอน นางุริตกใจ จากคำพูดของเด็กๆ เหมือนการเผชิญหน้ากับหมีครั้งนี้เป็นแค่การฝึก

และหมีตัวนั้นเป็นเหยื่อ

เขาเดินเข้ามาขัดจังหวะการฝึกแทนที่จะเป็นฮีโร่!! ตอนนี้เขารู้สึกอายนิดหน่อย จากที่เห็น เคนสามารถจัดการหมีได้จริงๆ

ทั้งสามคนก้มหน้าด้วยความละอาย พวกเขาฝันกลางวันมากเกินไปและสิ่งที่เคนพูดก็มีเหตุผล แม้แต่ลูฟี่ที่ใช้นินจุตสึก็ยังประสานอินช้าเกินไป น่าอับอายจริงๆ!! เห็นความผิดหวังของพวกเขา เคนหัวเราะและพูดว่า

"อย่าโทษตัวเองมากนักสิ! การเดินทางของพวกเธอเพิ่งเริ่มต้น เราจะไปถึงจุดสูงสุดในสักวัน ลุงครับ ขอบคุณที่ช่วยพวกเรานะ เราจะเลี้ยงลุง อยากเข้าร่วมไหมครับ?" เคนถาม

"อืม... ได้สิ" นางุริตกลง เขาสงสัยเกี่ยวกับเด็กทั้งสี่คนที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้

พวกเขาเดินตามลำธารไปยังชายหาดใกล้ๆ ที่นั่นนางุริประหลาดใจกับสิ่งที่เด็กๆ เหล่านี้ทำ เอซเดินบนน้ำและจับปลายักษ์ได้สองตัว เขาเดินบนน้ำ!! นี่มันเทคนิคแปลกใหม่อะไรกัน?

แต่ด้วยความที่เป็นคนแก่ เขาแค่แปลกใจนิดหน่อยและไม่ได้ถามอะไร สามพี่น้องดีใจที่มีคนเพิ่มมาอีกคน และเป็นคนที่ 'ช่วย' พวกเขาด้วย แม้จะเสียวันฝึกไป แต่พวกเขาก็ไม่ว่าอะไร

พอถึงตอนเย็น ทั้งห้าคนนั่งรอบกองไฟและย่างปลาที่จับได้จากแม่น้ำ สนุกสนานกันใหญ่ ที่นี่เองที่นางุริเล่าเรื่องอดีตและการต่อสู้กับโรเจอร์ของเขา เมื่อได้ยินชื่อโรเจอร์ เอซตัวแข็งและค่อยๆ ลุกขึ้น

เขาไม่อยากได้ยินอะไรเกี่ยวกับโรเจอร์ และขณะที่เขาเริ่มเดินจากไป เคนลุกขึ้นและหยุดเขาไว้

"นั่งลง มันไม่สุภาพที่จะจากไปโดยไม่บอกลา"

"ผมไม่อยากได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขา" เอซบอกใบ้ เอซมักจะเกลียดโรเจอร์ที่ทำให้ชีวิตเขาลำบาก แต่เคนไม่ยอมปล่อยไป

"ฟังคำพูดของคุณลุงสิ บางทีนายอาจจะแปลกใจก็ได้"

นางุริไม่ได้ยินบทสนทนาเล็กๆ ระหว่างเอซกับเคน และพูดต่อเกี่ยวกับอดีตและการต่อสู้ของเขา ซาโบ้และลูฟี่หลงใหลในเรื่องราวนี้ ลูฟี่เหมือนเคย พูดถึงการกล้าหาญของเขากับแชงคส์และความคิดที่ว่าเขาจะเป็นราชาโจรสลัดเหมือนโรเจอร์

เอซ หลังจากลังเลมาก ก็ฟังคำพูดของเคนและฟังนางุริต่อ เคนเห็นว่าหลังจากต่อต้านในตอนแรก ต่อมาเขาก็หมกมุ่นอยู่กับคำพูดของนางุริและฟังเรื่องราวของเขา