บทที่ 17: ความฝัน

"ฮ่าห์... มันยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการกระโดดไปบนต้นไม้จะสดชื่นขนาดนี้" เอซยิ้มกว้าง วันแรกกับพลังใหม่ทำให้เขารู้สึกเบิกบานใจ หลังจากกลับถึงบ้านและส่งอาหารให้ดาดันทำ พวกเขาก็เข้าห้องไปคุยกันถึงแผนในอนาคต

ดาดันที่เห็นเด็กๆ เหล่านี้เติบโตมา รู้สึกดีใจที่พวกเขาแข็งแกร่งขึ้น แต่เธอสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ ในตัวเอซ มันแทบไม่สังเกตเห็น แต่เธอจับได้ ทั้งการเดิน การพูด และนิสัยเล็กๆ น้อยๆ ของเอซเปลี่ยนไปตั้งแต่เขานั่งกินข้าวกับพวกเขา แม้จะสังเกตเห็น แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากกินข้าวเสร็จ ทั้งสี่คนกลับมาที่ห้อง เคนเล่าเพิ่มเติมเกี่ยวกับพลังของเขา ว่าเขาสามารถแอบดูชีวิตของพวกเขาตอนอยู่ในภาพจำลองได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เขารู้เรื่องราวในโลกของพวกเขา พวกเขาหลงใหลในตัวละครนารุโตะ จิไรยะ และคนอื่นๆ โดยเฉพาะลูฟี่ที่ร้องไห้เมื่อรู้ว่าจิไรยะตายในภายหลัง

ลูฟี่ช่างเป็นเด็กขี้แยจริงๆ ในตอนนั้น เอซไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตีหัวเขาเพื่อให้เงียบ

"ลูฟี่ พรุ่งนี้การฝึกในน้ำของเธอจะเริ่มขึ้น รองเท้าแตะที่เธอใส่อยู่ตอนนี้จะไม่มีประโยชน์ในวันพรุ่งนี้ ฉันจะหารองเท้านินจาของจริงและชุดให้พวกเธอทั้งสามคน" เคนบอก

"ชุดนินจางั้นเหรอ? ผลไม้ปีศาจของคุณสามารถนำของจากโลกนั้นมาได้เหรอ ? " ซาโบ้รู้สึกหลงใหลในพลังนี้ เขาไม่เคยได้ยินหรือแม้แต่จะจินตนาการได้ว่าผลไม้ปีศาจของเคนมีพลังแปลกประหลาดขนาดนี้

"แน่นอน ไม่งั้นเธอคิดว่าฉันได้ค้อนมาจากไหนล่ะ?"

พวกเขาเงียบไปเมื่อนึกถึงว่าค้อนของเคนผุดขึ้นมาจากอากาศ ต่อมาลูฟี่และคนอื่นๆ ลองยกค้อนดู แต่ไม่มีใครยกได้เลย ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน!! หลังจากคุยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อีกสักพัก พวกเขาก็เข้านอน

วันต่อมาหลังอาหารเช้า ทั้งสี่คนออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เอซและซาโบ้ต้องดิ้นรนหาอาหารและเงิน แต่จากวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป พวกเขาต้องฝึกฝนและทำให้แน่ใจว่าจะแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น การหาเงินจะเป็นเรื่องง่ายดายเมื่อพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญอันดับหนึ่งอีกต่อไป

"ฉันจะช่วยเรื่องเงิน พวกเธอแค่ฝึกฝนก็พอ" นั่นคือสิ่งที่เคนพูด และทั้งสามคนก็ดีใจ แต่ลูฟี่กลับเป็นคนที่ลำบากที่สุด

การฝึกขั้นต่อไปคือการเดินบนน้ำ และลูฟี่ที่เป็นเหมือนก้อนหินในน้ำ ต้องต่อสู้อย่างหนัก ซาโบ้และเอซต้องทิ้งการฝึกของตัวเองมาช่วยลูฟี่ แม้แต่เคนก็ต้องช่วย ทันทีที่ลูฟี่แตะน้ำในแม่น้ำ เขาก็อ่อนแรงโดยอัตโนมัติ

และเพื่อเอาชนะจุดอ่อนนี้ ลูฟี่ต้องฝึกอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ใช่แล้ว! หนึ่งสัปดาห์กว่าที่ลูฟี่จะเดินบนน้ำได้และทำให้แน่ใจว่าน้ำไม่ใช่จุดอ่อนอีกต่อไป เคนยิ้มกว้างเมื่อเห็นภาพนั้น ส่วนหนึ่งของวาโนะถูกจัดการแล้ว ลูฟี่จะไม่ต้องทุกข์ทรมานเพียงเพราะเป็นน้ำอีกต่อไป

ลูฟี่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจที่สามารถเดิน วิ่ง และใช้มือจัดการกับน้ำราวกับเป็นของแข็งได้ ความก้าวหน้าของตัวละครลูฟี่แตะ 13% แล้วในตอนนี้ มันช้า แต่ลูฟี่ก็อายุแค่ 7 ขวบ ยังเหลืออีก 10 ปีก่อนที่ลูฟี่จะออกทะเล

ในสัปดาห์นี้ ซาโบ้และเอซไม่ได้อยู่เฉยๆ พวกเขาฝึกฝน เอซฝึกเนตรสีขาวและท่าแรกของมวยอ่อน มันยาก แต่เขาก็ทำสำเร็จ และซาโบ้ก็ฝึกเช่นกัน

เขาฝึกใช้ชูริเคน!!

ดันโซมีจุตสึสายลมและใช้สุญญากาศเป็นจุดเด่น เพื่อให้เก่งในเรื่องนั้น เขาต้องชำนาญการใช้ชูริเคนและคุไน ดังนั้นซาโบ้จึงฝึกฝนกับอาวุธที่เคนจัดหามาให้

สัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว และหลังจากที่ลูฟี่เรียนรู้วิธีเดินบนน้ำ พวกเขาก็ตัดสินใจฉลอง และการฉลองมาในรูปแบบของการดื่มสาเกและการเป็นพี่น้องกัน เคนยิ้มเมื่อซาโบ้นำสาเกและถ้วยสี่ใบมา ฉากอันโด่งดังกำลังจะเกิดขึ้น

ในคืนนั้น ใต้แสงดาว ที่บ้านชั่วคราวของพวกเขา ทั้งสี่พี่น้องชนถ้วยและกลายเป็นพี่น้องกัน เรื่องราวที่ควรจะมีแค่สามพี่น้องเปลี่ยนไปตรงนี้เมื่อเคนเข้าร่วม เขาเปลี่ยนชะตากรรมของทั้งสามคน และการเปลี่ยนแปลงที่เขานำมาสู่โลกจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนประกาศความฝันของตน เคนประหลาดใจที่ความฝันของซาโบ้เปลี่ยนไป เขากล่าวว่า

"ผมอยากลบความมืดของโลกนี้ การได้ใช้ชีวิตเป็นดันโซทำให้ผมเข้าใจว่าความมืดบางอย่างก็จำเป็นเพื่อให้โลกเดินหน้า แต่ผมอยากให้มันมีน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ผมไม่อยากให้คนบริสุทธิ์ต้องทนทุกข์กับสิ่งที่พวกเขาไม่ได้ทำ หรือให้คนรุ่นหลังต้องแบกรับภาระจากอดีต"

เคนยิ้มกับสิ่งนี้ นี่เป็นการเปลี่ยนแปลง แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี ในขณะที่เอซไม่ได้เปลี่ยนความฝันของเขา เขายังคงต้องการเป็นอิสระในท้องทะเลและออกสำรวจ และแล้วสถานการณ์จริงก็มาถึง ความฝันของลูฟี่

ความฝันที่แท้จริงของลูฟี่เป็นปริศนาเสมอในโลกวันพีซ เขามักจะตะโกนว่าอยากเป็นราชาโจรสลัด แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าลูฟี่มีความฝันพิเศษ และเคนกำลังรอฟังสิ่งนั้น

แต่โชคชะตากลับเล่นตลก ขณะที่ลูฟี่กำลังพูดถึงความฝันของเขา เสียงคำรามดังของสิงโตที่แอบย่องมาที่ที่ซ่อนของพวกเขาและอยู่ห่างไปไม่ถึง 50 เมตรก็ดังขึ้น เคนที่กำลังจดจ่อกับลูฟี่อย่างมาก ตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงคำรามนั้น

เสียงคำรามนี้กลบเสียงจากปากของลูฟี่ไปจนหมด ไม่เพียงแต่เคนที่ไม่ได้ยินความฝันของลูฟี่ แม้แต่เอซและซาโบ้ก็ไม่ได้ยินเช่นกัน เคนโกรธมากจนถึงขั้นใช้สายฟ้าฆ่าสิงโตที่คำรามอยู่ที่โคนต้นไม้

สายฟ้าฟาดลงมาจากสวรรค์ใส่สิงโตโดยตรงและเผาจนกรอบ ลูฟี่และคนอื่นๆ ตกใจกลัวเมื่อเห็นภาพนั้น