บทที่ 16: การฝึกฝน

"มันยอดเยี่ยมมาก! ฉันแทบจะตายด้วยความสุข มันดีมาก..." ดวงตาของลูฟี่เปล่งประกายวับวาวราวกับไฟหน้ารถยนต์ขณะเอ่ยคำเหล่านั้น เช่นเดียวกับเอซและซาโบ้ พวกเขาเพิ่งได้ใช้ชีวิตในฐานะนินจา และตอนนี้พวกเขาสัมผัสได้ถึงการไหลเวียนของพลังจักระในร่างกาย สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือดวงตาของเอซที่กลายเป็นสีขาว แต่ตามที่ระบบบอก ดวงตาสีขาวนี้สามารถเก็บซ่อนได้เมื่อต้องการ

[ ความสมบูรณ์ของตัวละครเอซ - 20%

ความสมบูรณ์ของตัวละครซาโบ้ - 19%

ความสมบูรณ์ของตัวละครลูฟี่ - 11% ]

"ตัวเลขนี่ต่ำจัง ดูเหมือนการเป็นเจ้าของระบบก็มีข้อดีเหมือนกันนะ" เคนคิดในใจ

ตอนนี้เอซ ซาโบ้ และลูฟี่มองเคนราวกับเขาเป็นเทพเจ้า พวกเขาได้ใช้ชีวิตในอีกโลกหนึ่ง ได้เห็นโลกใหม่ ได้เรียนรู้มากมาย และตอนนี้ก็กลับมาแล้ว แม้จะไม่มีผลกระทบทางจิตใจ แต่ทั้งสามคนก็มีการเปลี่ยนแปลงทางอุปนิสัยเล็กน้อย

เคนสังเกตเห็นแล้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร เพราะการมีวุฒิภาวะในวัยเยาว์จะช่วยให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นและพร้อมเผชิญหน้ากับโลก

"พวกเธอทั้งสามได้ใช้ชีวิตเป็นนินจามาแล้ว รู้สึกยังไงบ้างล่ะ?"

"เอ๊ะ!!"

"หา!!"

"พวกนายก็ไปอยู่ในโลกนินจาเหมือนกันเหรอ?"

ทั้งสามคนตกใจที่รู้ว่าพวกเขาได้ไปในโลกเดียวกัน เคนบอกว่าจะเป็นคนละโลก แต่ดูเหมือนครั้งนี้พวกเขาจะได้ไปในโลกเดียวกัน จากนั้นลูฟี่ก็พูดขึ้น

"ฉันได้เป็นซารุโทบิ ฮิรุเซ็น โฮคาเงะรุ่นที่สาม ฮ่าๆๆ แล้วนายล่ะเอซ ได้เป็นใคร?"

"ฉันได้เป็นเนจิ ฉันรู้จักนายนะ นายตายด้วยน้ำมือลูกศิษย์ตัวเอง ฮ่าๆๆ... ช่างโง่เสียจริง" เอซหัวเราะ ขณะที่สองคนนั้นคุยกันอยู่ ซาโบ้กำลังขบกรามแน่น เขาได้ใช้ชีวิตเป็นตัวร้าย เขาโกรธแค้นเมื่อได้เห็นสิ่งชั่วร้ายที่ดันโซทำในชีวิต ทั้งการลักพาตัวเด็กไปทดลอง การฆ่าทุกคนที่เขาคิดว่าจะเป็นอุปสรรคหรือภัยคุกคามในอนาคต

เขาเกลียดตัวละครดันโซ แต่ก็รู้สึกขอบคุณที่ได้รับพลังของเขามา เขาสาบานกับตัวเองว่าจะไม่มีวันเดินตามรอยดันโซ!!

"เฮ้ ซาโบ้ แล้วนายได้เป็นตัวละครไหนล่ะ?" ลูฟี่ถามด้วยความอยากรู้

"ฉันได้เป็นดันโซ" ซาโบ้ตอบเสียงเบา ลูฟี่ที่ได้ใช้ชีวิตเป็นฮิรุเซ็น คู่ปรับในโลกนินจา ตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินว่าซาโบ้ได้รับพลังของดันโซ ทั้งสองรู้ดีว่าดันโซบิดเบี้ยวแค่ไหน ตัวลูฟี่เองก็ไม่ได้ชื่นชอบฮิรุเซ็นมากนัก นโยบายบางอย่างของเขาก็น่าสงสัยแน่ๆ บรรยากาศเริ่มหม่นหมองลงเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าดันโซและฮิรุเซ็นมาอยู่ที่พวกเขาสองคน

"ไม่เป็นไร นั่นเป็นโลกของพวกเขา ขอเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เนจิตาย..." เคนเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดของนารุโต เขาเห็นบรรยากาศหม่นๆ ของทั้งสามคนแม้จะได้พลังใหม่มา เขาจึงต้องเล่าถึงตอนจบที่มีความสุขเพื่อให้พวกเขารู้สึกดีขึ้น

"...ตอนนี้พวกเธอทั้งสามมีพลังจักระแล้ว สิ่งที่พิเศษและมีเฉพาะพวกเธอสามคนในโลกนี้ แต่พลังตัวละครของพวกเธอเฉลี่ยแค่ 15% เท่านั้น พลังขนาดนี้ยังไม่พอ พวกเธอต้องฝึกฝนหนักและทำความคุ้นเคยกับพลังใหม่ของตัวเอง ลูฟี่ ตอนนี้เธอมีนินจุตสึทุกอย่างแล้ว เธอสามารถฝึกฝนแต่ละท่าได้อย่างมีประสิทธิภาพสูง ฉันหวังว่าเธอจะทำได้สำเร็จ โดยเฉพาะธาตุน้ำ ซึ่งเป็นเรื่องยากมากสำหรับเธอ"

"เอซและซาโบ้ ฉันไม่อยากให้คำแนะนำอะไรมาก แต่ฉันหวังว่าพวกเธอจะคุ้นเคยกับพลังใหม่ผ่านการฝึกฝน"

"แต่เคน น้ำเป็นจุดอ่อนของฉันนะ ฉันทำอะไรในน้ำไม่ได้เลย" ลูฟี่ประท้วง

"เธอว่ายน้ำไม่ได้และน้ำทะเลทำให้เธอหมดแรง แต่สิ่งนี้สามารถเอาชนะได้ด้วยการฝึกฝนและความพยายาม แม้เธอจะยังว่ายน้ำไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็เดินหรือวิ่งบนน้ำได้ แค่นั้นก็พอแล้ว ฉันอยากให้เธอฝึกทั้งนินจุตสึและท่าพิเศษที่เกี่ยวกับความยืดหยุ่นของเธอเอง ฉันจะช่วยเธอเอง เธอยังเด็กอยู่ ยังมีอะไรให้เรียนรู้และได้รับอีกมาก" เคนกล่าว

"ฮึ่ม!! พวกเราก็ผ่านชีวิตมาแล้วนะ พวกเราไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป" เอซพูด

"ดีแล้ว งั้นก็ทำตัวให้สมกับที่พูดสิ!!"

"โยช! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะเริ่มฝึก" เอซประกาศพร้อมกับใช้ขากระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้ ท่าแรกที่เขาจะลองคือการเกาะติดกับของแข็ง ใช้เท้าห้อยหัวลงจากกิ่งไม้ นี่เป็นท่าแรกที่เอซต้องแน่ใจว่าเขาทำได้

เมื่อเห็นเอซเริ่มฝึกแล้ว ลูฟี่และซาโบ้ก็เข้าร่วมด้วย ซาโบ้ล้มในครั้งแรกที่ลอง แต่ครั้งที่สองเขาทำสำเร็จ แต่ลูฟี่กลับเป็นคนที่ลำบากที่สุด ดูเหมือนว่าการผสานพลังระหว่างลูฟี่กับฮิรุเซ็นจะต้องใช้เวลาพอสมควร กว่าจะฝึกสำเร็จและห้อยหัวลงได้ก็ใช้เวลาทั้งวัน

พอถึงตอนเย็น เอซและซาโบ้สามารถทำเทคนิคเดินบนน้ำได้สำเร็จแล้ว ไม่มีใครในสามคนต้องการความช่วยเหลือในเรื่องนี้ เพราะในความคิดของพวกเขา พวกเขาผ่านการฝึกนี้มานานแล้ว

แต่เมื่อต้องทำจริงมันกลับต่างกันโดยสิ้นเชิง การรู้วิธีกับการนำไปใช้จริงนั้นเป็นคนละเรื่องกัน นี่เป็นเหตุผลที่แม้แต่เทคนิคง่ายๆ ก็ต้องใช้เวลามากสำหรับทั้งสามคน เมื่อเห็นความพยายามของพวกเขา เคนก็คิดจะช่วย

ช่วยในวิธีเดียวที่เป็นไปได้สำหรับทั้งสามคนนี้!!! อาหาร เคนออกไปล่าหมูป่าขนาดใหญ่สองตัวจากป่า เคนยังแวะไปที่ที่ซ่อนของพอร์เชอมี่เพื่อดูว่าเขาตายเหมือนในเรื่องเดิมหรือไม่ เมื่อเห็นปืนของบลูแจมและคราบเลือดที่มีมากกว่าเมื่อวาน เคนก็แน่ใจว่าพอร์เชอมี่ไปอยู่โลกบาดาลแล้ว

หลังการฝึก เคนยังล่าหมีขนาดกลางหนึ่งตัวเพื่อนำกลับบ้านตามที่ 'สัญญา' กับดาดัน ลูฟี่และเพื่อนๆ ยังคงตื่นเต้น ทั้งสามคนกระโดดไปมาบนกิ่งไม้เพื่อกลับบ้านดาดัน มันเร็วกว่าและน่าตื่นเต้นกว่าการเดินธรรมดามาก