บทที่ 134 ช่างไม่รู้จักมองคนจริงๆ!
บทที่ 134 ช่างไม่รู้จักมองคนจริงๆ! "อ้วก~" ผ่านไปครึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็มีคนอาเจียนออกมา หวังเมิ่งที่กินไปห้าหน่วย ในที่สุดพิษที่สะสมไว้ก็ปะทุออกมา เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงทรุดตัวลงอาเจียนอย่างหนัก ทันใดนั้น สีหน้าของเขาก็เขียวคล้ำ น้ำลายฟูมปาก ร่างกายเริ่มชักกระตุกนอนนิ่งบนพื้น "หมอ! หมอ!" เฉินฟางที...
