บทที่ 120 เส้นทางหลงกวน
เปี่ยนหรู่เสวียเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ยามนี้สิ่งที่นางเห็น คือเด็กหนุ่มที่ยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนอยู่หน้ากองไฟ เพียงแต่ นางกลับรู้สึกว่า แม้รอยยิ้มนั้นจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่ระหว่างตนกับเด็กหนุ่มผู้นั้น ราวกับมีระยะห่างไกลแสนไกล แต่ความรู้สึกนี้ผ่านไปชั่วพริบตา ราวกับเป็นเพียงภาพลวงตา นางนึกถึงกระบี่ หัวใจที่ล่...
