บทที่ 110 ศึกพ่อลูก ธรรมกายแห่งฟ้าดิน!
ฉิว! ร่างของหลี่เฮาพุ่งออกไป มุ่งหน้าไปยังจิ้งจอกขาวน้อยนอกกำแพง ร่างของเขาเคลื่อนที่เร็วราวกระสุนปืน แต่กลับหยุดนิ่งอย่างนุ่มนวลราวสายลมตรงหน้าจิ้งจอกขาวน้อย เห็นจิ้งจอกขาวน้อยที่แทบขาดใจ หลี่เฮาย่อตัวลง ค่อยๆ อุ้มมันขึ้นมาด้วยความระมัดระวัง แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด หลายปีมานี้ จิ้งจอกขาวน้อยอยู...
