ตอนที่แล้วบทที่ 1027: การทดสอบครั้งใหม่ เกาะปีศาจอีกแห่ง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 1029: สู้ของจริงไม่ได้ งั้นสู้ของปลอมก็ได้วะ!

บทที่ 1028: ถ้าจำพ่อบุญธรรมไม่ได้ก็ต้องเป็นของปลอมแน่ ๆ


[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 1028: ถ้าจำพ่อบุญธรรมไม่ได้ก็ต้องเป็นของปลอมแน่ ๆ

"นี่ไม่ใช่ความหมายของนายน้อยยามาโตะหรอกเหรอครับ? ยังไงก็เถอะ ถ้าคุณเต็มใจก็มากับพวกเราเถอะครับ ถ้าท่านไคโดโกรธขึ้นมา พวกเรานี่แหละจะซวย"

ยามาโตะผู้เฉิ่มเบอะไม่ได้สังเกตเห็นความแตกต่างในการเรียกขาน ปกติแล้ว นอกจากหัวหน้าหน่วยและคนสนิทของเธอที่จะเรียกเธอว่าคุณหนูยามาโตะ คนอื่น ๆ จะเรียกเธอว่าท่านโอนิฮิเมะเท่านั้น ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรเรียกเธอว่านายน้อย

ถ้าโรบินกับเธอมาที่นี่ด้วยกัน เพียงแค่คำเรียกขานสองคำนี้ โรบินก็คงจะพบความผิดปกติแล้ว แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้มาพร้อมกับคู่หู มีเพียงเซครอมกับเรชิรัมเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะบอกใบ้เธอ

พวกโจรสลัดก็ไร้เดียงสาพอกัน ไม่ได้สนใจเลยว่าทำไมยามาโตะถึงถอดหน้ากากฮันเนียออก แถมกุญแจมือหินไคโรที่ข้อมือก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย แม้แต่เสื้อผ้าก็เปลี่ยนไป ไม่ใช่ชุดแบบดั้งเดิมของวาโนะคุนิอีกต่อไป

ยามาโตะที่ถูกอาร์เซอุสเลี้ยงดูมาคงไม่แต่งตัวแบบนี้แน่ ๆ แต่ถึงแม้ที่นี่จะเป็นเกาะโอนิงะชิมะ แต่มันก็ไม่ใช่เกาะโอนิงะชิมะที่ยามาโตะคุ้นเคย มันคือโลกที่ไม่มีอาร์เซอุส เป็นเกาะโอนิงะชิมะของไทม์ไลน์ดั้งเดิม

การทดสอบของยามาโตะในมิติมังกรมาถึงทางตันแล้ว สู้ก็สู้ไม่ได้ พูดก็พูดไม่ชนะ เหมือนกับน้อง ๆ ในขบวนการห้าสีที่เจอกับจอมมาร ถูกไล่ต้อนจนหัวทิ่มหัวตำ

เมื่อติดอยู่ในด่านเดิม ๆ ต่อให้เล่นซ้ำกี่รอบก็ไม่มีทางผ่านด่านได้ ดังนั้นอาร์เซอุสจึงเปิดด่านใหม่ให้ยามาโตะ เพื่อให้เธอได้เห็นกับตาตัวเองว่าโลกที่ไม่มีเขาเป็นอย่างไร

แต่มีข้อแม้หนึ่งอย่าง ยามาโตะต้องรู้ตัวก่อนว่าที่นี่มีบางอย่างผิดปกติ เธอเพิ่งดื่มเหล้าไปเยอะในงานเลี้ยง แอลกอฮอล์ยังไม่หมดฤทธิ์ ตอนนี้เธอเลยยังไม่รู้สึกถึงความผิดปกติใด ๆ

ถึงแม้ว่ายามาโตะจะเปลี่ยนสไตล์ไปทั้งตัว แต่ใบหน้าของเธอก็ยังเหมือนเดิม พวกโจรสลัดจึงพาเธอกลับไปที่ห้องจัดเลี้ยงของเกาะโอนิงะชิมะเพื่อรายงานผล

"หัวหน้าหน่วยที่ร้องเพลงเต้นรำได้คือใคร?!"

"ควีน!"

"ศูนย์กลางของงานเทศกาลทองคำครั้งนี้คือใคร!"

"ควีน!"

โลกที่แตกต่าง ควีนคนเดิม ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ควีนก็ยังคงเป็นควีนที่มีนิสัยชอบโอ้อวดและหลงตัวเอง

"ท่านควีน! พวกเราพานายน้อยยามาโตะมาแล้วครับ!"

ในขณะที่ควีนกำลังหลงตัวเอง เสียงของลูกน้องก็ดังมาจากข้าง ๆ

เมื่อได้ยินเสียงลูกน้อง ควีนก็รู้สึกแปลก ๆ งานเฉลิมฉลองของกลุ่มร้อยอสูรที่นี่ไม่ได้ยิ่งใหญ่เท่ากับที่อาร์เซอุสอยู่ คืนแห่งเทศกาลไฟปีละครั้งเป็นโอกาสอันดีที่จะได้เต้นรำและดื่มเหล้า

ทุกครั้งไคโดอยากให้ยามาโตะมาร่วมงาน แต่เธอไม่เคยให้เกียรติเขาเลย

การที่พวกสมุนพายามาโตะมาได้นั้นเกินความคาดหมายของควีนไปมาก แต่ในวินาทีต่อมา สิ่งที่ทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าก็เกิดขึ้น ยามาโตะไม่มีกุญแจมือ!

เนื่องจากไม่มีอาร์เซอุส ยามาโตะในไทม์ไลน์ดั้งเดิมจึงบังเอิญเจอสมุดบันทึกการเดินทางของโคสึกิโอเด้ง หลังจากนั้นก็ถูกวิญญาณในสมุดบันทึกสิงร่าง ทำให้เธอแปลกไปจากเดิมราวกับโอเด้งเข้าสิง

หลังจากนั้นไคโดก็จับเธอขังไว้ที่เกาะโอนิงะชิมะ ถึงแม้ว่าจะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระบนเกาะ แต่ก็ต้องใส่กุญแจมือที่ถ้าออกจากเกาะก็จะระเบิด ตามหลักเหตุผลแล้ว ยามาโตะไม่น่าจะปลดกุญแจมือนั่นออกได้ นี่คือสิ่งที่ควีนคิดไม่ถึง

แถมยามาโตะยังเปลี่ยนเสื้อผ้า แม้แต่กระบองที่ไม่เคยห่างกายก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว นี่ก็เป็นอีกสิ่งที่ควีนคิดไม่ถึง

ไม่ใช่แค่ควีนที่คิดไม่ถึง ตอนนี้ยามาโตะก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมองไปที่สไตล์การตกแต่งของวาโนะคุนิ เธอก็ถึงกับมึนงงไปหมด

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ผ่านไปนานแค่ไหนเอง เกาะโอนิงะชิมะถึงกับเปลี่ยนการตกแต่งใหม่เลยเหรอ? ลุงควีน พวกคุณทำงานกันเร็วมากเลยนะ"

"ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูดเลย"

ควีนตบหน้าตัวเอง ตามหลักเหตุผลแล้ว เธอควรจะเรียกเขาว่าควีนสิ คำว่าลุงควีนเนี่ย ยังไงก็ไม่น่าจะหลุดออกมาจากปากเธอได้

"ตอนนี้ปีอะไรแล้ว?"

"ปี 1521 ไงล่ะ"

"1521?! หนูหลับไปปีนึงเลยเหรอ??"

ยามาโตะกำลังตกใจกับปีที่ควีนบอก คุโรซึมิ โอโรจิก็พาหญิงสาวสวย ๆ เดินออกมาจากข้าง ๆ ท่าทางของโอโรจิทำให้ยามาโตะขมวดคิ้ว เมื่อเธอได้ยินคำว่าท่านโชกุนโอโรจิ เธอก็ยิ่งแสดงสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

"เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่ว่าโอโรจิตายไปแล้วเหรอ? ตอนนี้โชกุนไม่ใช่ฮิโยริเหรอ?"

เมื่อได้ยินชื่อนี้ เด็กสาวในอ้อมกอดของคุโรซึมิ โอโรจิก็ตัวสั่นเทา แต่โอโรจิไม่ได้สังเกตเห็น กลับหันไปมองยามาโตะ

"ควีน ผู้หญิงไร้มารยาทคนนี้เป็นใคร?"

"ลูกชายของพี่ใหญ่ไคโด แต่มันแปลก ๆ น่ะ สมองเหมือนโดนอะไรกระทบกระเทือน"

“ลูกชายเหรอ??? ลุงควีน ลุงไปกินเหล้ามาเท่าไหร่เนี่ย? แยกแยะหญิงชายไม่ออกแล้วรึไง? ท่านพ่อบุญธรรมอยู่ไหน? ที่นี่มันแปลก ๆ นะ”

นี่คือการกระทำของยามาโตะจากไทม์ไลน์เดิม ที่ถูกไดอารี่เข้าสิง เธอจึงเชื่อมั่นว่าตัวเองคือโคสึกิ โอเด้ง จึงคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชาย ซึ่งไคโดในไทม์ไลน์เดิมก็จนปัญญา สุดท้ายเลยเรียกเธอว่าลูกชาย

“ปลอมตัวเป็นยามาโตะแบบนี้ต้องการอะไร?”

“หนูก็คือยามาโตะ! ฉันต่างหากที่อยากรู้ว่าที่นี่มันเกิดอะไรขึ้น! พ่อบุญธรรมอยู่ไหน? ที่นี่มันแปลก ๆ นะ”

“พ่อบุญธรรม? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่แกมีพ่อบุญธรรม ฉันจำไม่ได้ว่าเคยมีพี่น้องแบบนั้น”

บนบันไดด้านข้าง ร่างสูงใหญ่เดินลงมาจากด้านบน เหมือนไคโดในความทรงจำของยามาโตะทุกประการ เพียงแต่มีแผลเป็นรูปกากบาทน่ากลัวเพิ่มขึ้นมาบนหน้าท้องของเขา

คำพูดนี้ทำให้ยามาโตะได้สติ นี่ไม่ใช่เกาะโอนิงะชิมะ ทั้งไคโดและควีนไม่มีทางลืมการมีอยู่ของอาร์เซอุสได้

“ถ้าคิดจะล้อเล่น ก็เกินไปแล้วนะ ฉันให้โอกาสแก ถอดร่างปลอมออกซะตอนนี้ ฉันจะไม่ถือสา”

ยามาโตะยังคงพูด "เพ้อเจ้อ" อยู่คนเดียว เธอคิดว่ามีโจรสลัดบางคนฝ่าฝืนกฎของไคโดแล้วลอบโจมตี เพราะตอนนี้ในกลุ่มร้อยอสูรมีผู้ใช้พลังอะไรบ้าง ยามาโตะเองก็นับไม่ถ้วนแล้ว

เมื่อเห็นว่าไม่ได้รับคำตอบ ยามาโตะก็ชักทาเครุ 7.0 ออกมาจากกระเป๋า

“ถ้าอย่างนั้น ก็จัดการพวกตัวปลอมนี่ให้หมดเลยแล้วกัน”

“นึกว่าแกถอดหน้ากากออกแล้วจะคิดได้เสียอีก แต่ดูเหมือนฉันจะคิดผิด แกก็ยังเป็นลูกชายโง่ ๆ คนเดิม ทำให้ฉันดีใจฟรี ๆ บทเรียนครั้งก่อนยังไม่เข็ดหลาบอีกเหรอ!?”

ไคโดชักกระบองออกมาฟาดใส่ยามาโตะ ท่าทางนี้เหมือนไคโดในความทรงจำของยามาโตะไม่มีผิด

“อัศนีแปดทิศ!”

“อัศนีแปดทิศ!”

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของ "ไคโด" เธอก็ตอบสนองโดยอัตโนมัติ ฟาดกระบองกลับไปอย่างไม่ลังเล แต่เมื่ออาวุธปะทะกัน เธอก็รู้สึกถึงความผิดปกติ

“ถึงจะไม่รู้ว่าเจ้าตัวปลอมนี่ไปหัดวิชาสายฟ้าฟาดมาจากไหน แต่นี่มันก็แค่ระดับวิชาอัศนีเจ็ดทิศเอง!”

"ไคโด" คนนี้ก็ไม่ใช่ว่าอ่อนแอ แต่ก็อ่อนกว่าไคโดที่เธอเจอทุกวัน นี่คือความรู้สึกโดยตรงของยามาโตะ เช่นเดียวกัน "ไคโด" ก็รู้สึกถึงความผิดปกติ แม้จะเป็นการโจมตีเพื่อหยั่งเชิง แต่การฟาดครั้งนี้กลับทำให้เขาถอยหลังไปหนึ่งก้าว

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด