ตอนที่ 1520 ต้นกำเนิดแห่งความว่างเปล่า (ฟรี)
ตอนที่ 1520 ต้นกำเนิดแห่งความว่างเปล่า
“ข้าเกรงว่าข้าคงจะต้องทำให้ท่านผิดหวัง เด็กคนนี้มีความสามารถในการมองการณ์ไกล ถึงแม้ว่าทุกคนจะอยากเข้าร่วมกับดินแดนแห่งความว่างเปล่าก็ตาม แต่ข้าเกรงว่าเขาจะไม่เหมือนกับคนอื่นๆ” จักรพรรดิขาวหัวเราะออกมาดังๆ
“จักรพรรดิขาว หากเจ้าอยากจะกลับไปที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่า ข้าคงจะไม่พูดอะไร เพราะยังไงซะพวกเราก็ยังคงเคยเป็นสหายกันมาก่อน ไม่จำเป็นต้องสร้างคนๆ หนึ่งขึ้นมาเพื่อที่จะหลอกลวงข้าหรอก” จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าส่ายหัวเล็กน้อย
“ท่านต้องเรียนรู้ที่จะเชื่อใจคนอื่นๆ แบบนั้นสิบวิหารถึงจะยอมเชื่อฟังวิหารศักดิ์สิทธิ์” จักรพรรดิขาวกล่าว
จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง “การที่ข้าจะพยายามรักษาสมดุลของโลกนั้นผิดงั้นเหรอ?” เขานึกถึงคำพูดของเฉินฟู
“ถูกต้องแล้ว”
“เสาหลักแห่งหายนะคือรากฐานของโลก การที่เจ้าจะยุ่งเกี่ยวกับพวกมัน แบบนี้แสดงว่าข้าไม่ควรจะถามถึงมันงั้นสินะ?”
“แน่นอน ท่านควรจะถาม”
“งั้นก็บอกเหตุผลมา” เสียงของจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าเย็นเยียบลง
“ท่านกลับมาถามคำถามเดิมอีกแล้ว คำตอบของข้าก็ยังคงเหมือนเดิม มีคนบอกให้ข้าทำ” จักรพรรดิขาวกล่าว
จักรพรรดิขาวรู้ว่าจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าจะไม่มีวันจากไปง่ายๆ หากไม่ได้รับคำตอบที่น่าพอใจ “หากข้าอยากจะกลับไปที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่า ข้าคงจะไปหาท่านโดยตรง ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อมหรอก ถึงแม้ว่าดินแดนแห่งความว่างเปล่าจะเป็นสวรรค์ที่ทุกคนต่างก็ใฝ่ฝัน แต่มันก็ยังไม่ใช่สิ่งที่ข้าชอบ ที่นี่มีท้องฟ้าสีคราม น้ำใส ผู้คนมากมายต่างก็ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข มันไม่ได้ด้อยไปกว่าดินแดนแห่งความว่างเปล่า” เขานึกถึงคำพูดของลู่โจว
จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่ามองไปรอบๆ สถานที่แห่งนี้แตกต่างจากในอดีต มันดูงดงาม สง่างาม และเงียบสงบ ผิวน้ำค่อนข้างสงบนิ่ง ในระยะ 1,000 ลี้ ไม่มีสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่ง
“เขาซ่อมแซมเขตแดนพลังโบราณบนเกาะที่สาบสูญไปแล้วงั้นเหรอ?” จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าเห็นวงกลมแปลกๆ มากมายบนผิวน้ำ
“ไม่เลวนี่ ถูกต้องรึเปล่า?” จักรพรรดิขาวกล่าว
ตอนนี้จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าเริ่มเชื่อแล้วว่าจักรพรรดิขาวไม่ได้สร้างอัจฉริยะรุ่นเยาว์ขึ้นมา เขตแดนพลังโบราณที่อยู่มาตั้งแต่กำเนิดสวรรค์และโลกนั้นซับซ้อนและเข้าใจยากมาก
“เจ้าจะไม่ให้ข้าพบกับเขาจริงๆ งั้นเหรอ?” จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าถาม
“ขออภัยด้วย” จักรพรรดิขาวهاกมือให้จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าจากไป “เชิญ”
“ช่างเถอะ” จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่ามองไปรอบๆ เขาไม่เห็นใคร
“ลาก่อน ฝ่าบาท” จักรพรรดิขาวยืนยันก่อนจะยิ้ม
“ควบคุมคนของเจ้าเอาไว้” จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าที่หันหลังกลับไปกล่าวอย่างจริงจังโดยที่ไม่ได้หันกลับมามอง
วู้!
มิติถูกฉีกออก จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าหายตัวไป
“เจ้าแอบฟังมานานแล้ว ออกมาเถอะ” จักรพรรดิขาวมองดูพื้นที่ว่างเปล่า
ชายคนหนึ่งที่สวมชุดหรูหราและสวมหน้ากากสีแดงเข้มเดินออกมาจากด้านหลังก้อนหินขนาดใหญ่ เพียงแค่หายตัวไปครั้งเดียว เขาก็มาถึงข้างๆ จักรพรรดิขาว เขามองดูท้องฟ้า
พวกเขาทั้งสองยืนเคียงข้างกัน
“จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าอยากจะรับสมัครข้างั้นเหรอ?” ชายคนนั้นถาม
“เจ้าสนใจรึไง?” จักรพรรดิขาวเหลือบมองเขา
“ข้าสนใจ” ชายหนุ่มตอบ
“???”
“แต่ในเมื่อท่านช่วยเหลือข้าเอาไว้ ข้าจะทรยศต่อท่านได้ยังไง?”
“ที่นี่ไม่มีอะไรสำหรับเจ้า พรสวรรค์ของเจ้านั้นหาได้ยากมาก หากเจ้าอยู่ที่เกาะที่สาบสูญไปตลอดไป พรสวรรค์ของเจ้าก็คงจะต้องถูกฝังเอาไว้ บางทีจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าอาจจะพูดถูก ดินแดนแห่งความว่างเปล่าคือสถานที่ที่เจ้าสามารถแสดงความสามารถของเจ้าได้” จักรพรรดิขาวถอนหายใจ เขามองไปยังที่ไกลๆ
ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าจักรพรรดิขาวจะพูดแบบนี้ “จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่ามีชื่อว่าอะไร?” เขาถามหลังจากที่เวลาผ่านไป
“ชื่อเดิมของเขาคือหมิงซิน เขาแทนที่จักรพรรดิคนก่อนและกลายเป็นผู้นำแห่งห้าจักรพรรดิ” จักรพรรดิขาวกล่าว
“แทนที่งั้นเหรอ?”
“นานมาแล้ว มีจักรพรรดิอีกคนหนึ่งที่อยู่เหนือห้าจักรพรรดิ เขาเกิดมาพร้อมกับสวรรค์และโลก แต่ต่อมาเขาก็หายตัวไป หลังจากนั้นสิบวิหารจากดินแดนแห่งความว่างเปล่าก็ถือกำเนิดขึ้น เจ้าโถงทั้งสิบคนปรากฏตัวขึ้น พวกเขาปกครองโลกและรักษาสมดุล หมิงซินพัฒนาอย่างรวดเร็ว ความเข้าใจที่เขามีต่อเต๋าและกฎนั้นยอดเยี่ยมมาก หลังจากที่ผืนดินแยกตัวออกจากกัน หมิงซินก็ได้ก่อตั้งวิหารศักดิ์สิทธิ์ขึ้น เขาปกครองสิบวิหารและรักษาสมดุลของสวรรค์และโลก” จักรพรรดิขาวอธิบาย
“ข้าเข้าใจแล้ว แบบนี้แสดงว่าตอนนั้นสิบวิหารไม่ได้คัดค้านอะไร?” ชายหนุ่มพยักหน้า
“หมิงซินเข้าใจกฎจากเต๋าที่ยิ่งใหญ่ เขาถือตาชั่งแห่งยุติธรรมเอาไว้ เขาคือคนเดียวที่ใกล้จะทำลายพันธนาการได้มากที่สุด” จักรพรรดิขาวกล่าว
“ข้าไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนั้น” ชายหนุ่มส่ายหัว
“จริงเหรอ?” จักรพรรดิขาวยิ้ม เขาชอบฟังชายหนุ่มคนนี้พูด
“มนุษย์ทุกคนต่างก็ถูกจำกัดด้วยพันธนาการแห่งสวรรค์และโลก ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ผู้ฝึกยุทธทุกคนต่างก็พยายามที่จะทำลายพันธนาการ แก่นแท้ของการฝึกฝนคือการทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นและเพิ่มอายุขัย แต่ข้าได้อ่านหนังสือมากมายบนเกาะที่สาบสูญไปแล้ว และก็ยังคงไม่มียอดฝีมือหรือสัตว์เทพไหนที่สามารถทำลายพันธนาการได้ จักรพรรดิหมิงซินใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ต่างๆ และขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุด แต่ข้าคิดว่าวิสัยทัศน์ของเขานั้นค่อนข้างแคบ...” ชายหนุ่มกล่าว
“พูดต่อ” จักรพรรดิขาวกล่าว
“เสาหลักแห่งหายนะปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมพวกมันถึงได้ปรากฏตัวขึ้น? บันทึกโบราณกล่าวเอาไว้ว่าหลังจากที่ผืนดินแยกตัวออกจากกัน เก้าดินแดนถือกำเนิดขึ้น เสาหลักแห่งหายนะทั้งสิบต้นก็ปรากฏตัวขึ้นเพื่อที่จะพยุงดินแดนแห่งความว่างเปล่าเอาไว้ สิ่งที่แปลกประหลาดมากที่สุดก็คือไม่มีใครเคยเห็นภาพที่เสาหลักแห่งหายนะปรากฏตัวขึ้น เสาหลักแห่งหายนะทั้งสิบต้นปรากฏตัวขึ้นมาลอยๆ งั้นเหรอ? เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ ดินแดนแห่งความว่างเปล่าใช้เวลาหลายปีในการสืบหาสาเหตุที่เสาหลักแห่งหายนะปรากฏขึ้น แต่พวกเขาก็ยังคงหาไม่เจอ ในฐานะผู้นำแห่งห้าจักรพรรดิ หมิงซินที่อยากจะรักษาสมดุลและครอบครองโลกควรจะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากกว่าคนอื่นๆ” ชายหนุ่มกล่าว
“แล้วเจ้าคิดว่าเสาหลักแห่งหายนะถือกำเนิดขึ้นได้ยังไง?” จักรพรรดิขาวพยักหน้า
“ครั้งหนึ่งข้าเคยวาดแผนที่ดินแดนแห่งความว่างเปล่าและเก้าดินแดนอย่างละเอียด ตอนนั้นเองข้าก็ได้ค้นพบบางอย่างที่น่าตกใจ” ชายหนุ่มตอบ
“เล่าต่อ” จักรพรรดิขาวดีใจ
“เก้าดินแดนเชื่อมต่อกับดินแดนที่ไม่รู้จัก จะขาดดินแดนใดดินแดนหนึ่งไปไม่ได้ หากดินแดนใดดินแดนหนึ่งล่มสลาย โลกก็จะต้องสูญเสียสมดุล มันจะไม่มั่นคง มีเพียงแค่การสูญเสียดินแดนแห่งความว่างเปล่าเท่านั้นแหละ...ที่จะไม่ส่งผลกระทบต่อโลก” ชายหนุ่มกล่าว
“เจ้าหมายความว่ายังไง?”
“ท้องฟ้าสามารถถล่มลงมาได้โดยที่ไม่ส่งผลกระทบต่อโลก” ชายหนุ่มกล่าว
“ทุกคนต่างก็บอกว่าดินแดนแห่งความว่างเปล่าบนท้องฟ้านั้นไม่อาจถล่มลงมาได้ ไม่อย่างงั้นโลกใบนี้จะต้องพบเจอกับหายนะ ชีวิตมากมายจะต้องสูญเสียไป” จักรพรรดิขาวกล่าว
“ข้าค้นพบบางอย่างที่น่าตกใจอีกอย่างหนึ่ง” ชายหนุ่มหัวเราะเยาะ เขาส่ายหัว
“ได้โปรดเล่าให้ข้าฟัง” จักรพรรดิขาวชอบชายหนุ่มคนนี้มาก เขาอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยคำสุภาพ ความจริงแล้วด้วยสถานะของเขา เขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น
“นานมาแล้ว ภูเขาวิหคเซียนเคยเป็นดินแดนแห่งความว่างเปล่า และเกาะที่สาบสูญไปก็ยังคงเคยเป็นดินแดนแห่งความว่างเปล่าเช่นกัน” ชายหนุ่มกล่าว
จักรพรรดิขาวมองดูเกาะที่สาบสูญไปที่เขาอาศัยอยู่มานานหลายปี เขามองไปรอบๆ
ชายหนุ่มรู้ว่าจักรพรรดิขาวไม่เชื่อเขา “ก่อนหน้านี้ข้าเคยไปที่ภูเขาวิหคเซียน ที่นั่นมีหลุมลึกสิบหลุม ส่วนเกาะที่สาบสูญไปนั้นมีห้าเกาะ แต่ละเกาะมีสองหลุมลึก ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเราไปที่เสาหลักแห่งหายนะเพื่อที่จะสำรวจโครงสร้างภายในและภายนอก ข้าบังเอิญค้นพบว่าโครงสร้างของพวกมันนั้นคล้ายคลึงกับเสาหลักแห่งหายนะ”