ตอนที่ 127 ยัยหนู ดึงผมยายทำไม

ตอนที่เสี่ยวซีเล่าเรื่องแรก น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามกลั้นน้ำตา แต่ในใจก็กลัวมาก

ความกลัวนั้นไม่ใช่แค่เพราะเรื่องลี้ลับ

ในคดีที่เจียงเย่เจอ ความกลัวของพวกเขาไม่ใช่แค่ครั้งแรกหรือว่าคืนเดียว ที่ทำให้พวกเขากลัวมาก

บนโลกนี้ มีคนมากมายที่เจอเรื่องที่อธิบายไม่ได้ แต่พอเวลาผ่านไป  ไม่กี่เดือน ไม่กี่ปี  ก็ไม่เจออีก ความกลัวก็จะค่อยๆ หายไป

"สุดท้าย คุณทำยังไงกับรูปของผู้ตาย?"เจียงเย่ถาม

เสี่ยวซีตอบ "ฉันไม่ได้เอาไปคืนเธอ ฉันกลัวมาก แต่ตอนนั้น ฉันทำเรื่องหนึ่ง ก็คือไปที่โรงพยาบาลที่พี่สาวขึ้นรถ ฉันขับรถกลับไปที่โรงพยาบาล ถึงแม้ว่าตอนนั้นฉันจะกลัวมาก แต่ฉันก็อยากจะรู้บางอย่าง"

"ฉันกลับไปที่โรงพยาบาล ในการสนทนาก่อนหน้านี้ ฉันถามชื่อเธอและญาติของเธอป่วยเป็นอะไร”

"ฉันไปที่โรงพยาบาล หาตึกผู้ป่วยในตามโรคที่เธอเป็น ฉันไปที่เคาน์เตอร์พยาบาล ถามพยาบาลว่ามีคนไข้ชื่อหลี่ซิ่วฉินไหม? พอถามแบบนี้ พยาบาลก็ช่วยตรวจสอบให้ แต่พอตรวจสอบเสร็จ พวกเขาก็มองฉันแปลกๆ เหมือนกับว่าจะแสดงความเสียใจ บอกว่าคนไข้หลี่ซิ่วฉินไม่อยู่แล้ว เธอเสียชีวิตเมื่อเช้านี้เพราะว่าอาการหนักเกินไป ช่วยไม่ทัน!"

"พอได้ยินแบบนั้น ฉันก็พอจะเดาออกอยู่แล้ว แต่พอได้ยินกับหู ก็ยังอดกลัวไม่ได้ พอลงมาจากโรงพยาบาล ฉันก็รีบไปเผารูป เหมือนกับว่าทำเพื่อพี่สาวคนนั้น แต่ไม่คิดเลยว่าพอกลับไปที่รถ รูปกลับหายไป!"

"ฉันจำได้ว่าตอนที่ลงจากรถ ฉันไม่ได้เอารูปไปด้วย ฉันวางไว้บนเบาะข้างคนขับ หน้าต่างรถก็ปิดสนิท ไม่มีใครขโมยได้ แต่รูป..หายไปจริงๆ!"เสี่ยวซีพูด

เจียงเย่ถามเธอ  "คุณเจอพี่สาวคนนั้นอีกไหม?"

“ไม่เลยค่ะ แต่ฉันไปหาเธอ ในวันที่สอง ฉันขับไปหมู่บ้านของพี่สาว ฉันเห็นห้องไว้ทุกข์ในหมู่บ้าน ฉันยืนด้านนอกห้องและดูญาติของพี่สาวคุกเข่าด้านหน้าโลงศพและร้องไห้”

“รูปถ่ายด้านหน้าโลงเหมือนกับที่ฉันเห็นเมื่อคืนเลย ฉันเลยถามหญิงชราว่า เกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวคนนี้?ทำไมเธอถึงตายตั้งแต่ยังสาว?”

"คุณยายบอกว่าเธอเป็นมะเร็ง ที่บ้านไม่มีเงินก็เลยไม่ได้รักษา ต่อมา เธอก็รอความตายที่บ้าน ทนไม่ไหวก็เลยไปโรงพยาบาลเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ก็ไม่รอด พอฉันรู้ ฉันก็เลยถามญาติของเธอว่าฉันไหว้เธอได้ไหม?ญาติของเธอก็ไม่ว่าอะไร ตอนนั้น ฉันก็รู้สึกสบายใจ"

"หลังจากนั้น พี่สาวก็ไม่มาหาฉัน สองสามวันต่อมา ฉันก็ขับรถตามปกติ"เสี่ยวซีเล่าเรื่องแรกจบ

เจียงเย่ถาม "แล้วเรื่องที่ 2 เริ่มต้นเมื่อไหร่?"

"ก็คืนหนึ่ง ฉันไปส่งผู้โดยสารที่ป้ายรถเมล์ ที่ป้ายนั้นมีรถเมล์หลายสายไปสนามบิน ไปสถานีรถไฟความเร็วสูง มีผู้โดยสารหลายคนที่นั่งแท็กซี่ไปสนามบิน ไปสถานีรถไฟความเร็วสูง มันแพง แต่ถ้านั่งรถเมล์ที่ป้ายนั้น ค่าโดยสารแค่ 2 หยวน ประหยัดไปหลายสิบหยวน"

"คืนนั้น ฉันไปรับผู้โดยสารที่หมู่บ้าน ไปถึงป้ายรถเมล์ประมาณ 2 ทุ่ม พอผู้โดยสารลงจากรถก็มีรถเมล์จอด ฉันไม่ทันสังเกต ตอนที่กำลังจะขับรถออกไป ฉันก็เห็นใบหน้าที่ติดอยู่บนกระจกรถ"

"ฉันตกใจมาก เป็นหญิงชรา อายุประมาณ 60-70 ปี เธอไม่ได้เคาะกระจก ไม่ได้เรียกฉัน แค่เอาหน้ามาแนบกระจกรถ ยิ้มให้ฉัน"

"ฉันตกใจมาก ก็เลยลดกระจกลง ถามว่าคุณยายเป็นอะไรหรือเปล่าคะ? คุณยายบอกว่าสาวน้อย ทำบุญหน่อย ดึกแล้วหารถยากมากเลย ไปส่งพวกเราหน่อยได้ไหม? ฉันได้ยินแบบนั้นก็เลยเห็นหญิงชรา 2 คนอยู่ข้างหลัง ถึงแม้ว่าจะลังเล แต่ฉันก็ตกลง"

"แต่พอพวกเธอขึ้นรถ ฉันก็เพิ่งรู้ว่ามี 5 คน ล้วนแต่เป็นหญิงชรา อายุก็ไล่เลี่ยกัน รถของฉันนั่งได้แค่ 5 คนรวมฉันด้วย ฉันเห็นแบบนั้นก็บอกว่าไม่ได้ รถบรรทุกคนเกิน แต่คุณยายพวกนั้นไม่ฟัง ขึ้นรถ เบียดกัน คุณยายที่นั่งข้างคนขับบอกว่าสาวน้อย ขับรถเถอะ ดึกแล้ว ถ้าไม่ไปส่ง พวกเราจะกลับบ้านไม่ได้"

"ฉันบอกว่าถ้าโดนตำรวจจราจรจับ ฉันจะโดนปรับ โดนตัดแต้ม คุณยายพวกนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร นั่งอยู่เฉยๆ มองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันไม่มีทางเลือกก็เลยต้องขับรถไปตามที่พวกเธอบอก แต่ขับไปได้ครึ่งทาง ฉันก็รู้สึกว่ามันแปลกๆ"

"จากป้ายรถเมล์ไปที่ที่คุณยายบอก ใช้เวลาแค่ 20 นาที แต่ฉันขับรถไป 10 กว่านาทีแล้ว ระยะทางกลับไกลขึ้นเรื่อยๆ ฉันคิดว่าฉันขับรถผิดทาง ก็เลยเปิด GPS GPS บอกว่าเหลืออีก10 นาที  ตอนนั้น ฉันก็เลยขอโทษคุณยาย คุณยายที่นั่งข้างคนขับยิ้มแล้วก็ส่ายหัว บอกว่าไม่เป็นไร ยัยหนู ขับช้าๆก็ได้ ตอนนี้พวกเรากำลังกลับบ้าน  ถนน..   มันยาวเสมอ  แต่..  ตราบใดที่กลับถึงบ้านก็พอแล้ว!"

"ตอนนั้น คำพูดของคุณยายฟังดูแปลกๆ แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ขับรถตาม GPS 10 นาทีต่อมาก็ถึงที่หมาย ฉันมองดูคุณยายเดินเข้าไปในหมู่บ้าน โบกมือลาฉัน ฉันก็โล่งใจ ตอนนั้น ฉันแค่ดีใจที่ไม่โดนตำรวจจราจรจับ อยากจะรีบออกจากที่นี่"

"ฉันขับรถกลับเข้าเมือง ตอนนั้นเพิ่งจะ 3 ทุ่ม ไปรอที่ในเมือง น่าจะมีผู้โดยสารเยอะ แต่ฉันไปไม่ถึง ระหว่างทางกลับเมือง ฉันรู้สึกคันคอมาก สุดท้าย ทนไม่ไหวก็เลยเอามือไปเกา คุณรู้ไหมว่าฉันเกาเจออะไร?"

"ผมหงอก ฉันกำมือหนึ่งได้ผมหงอกเต็มเลย ฉันหันกลับไปมอง คุณยายที่นั่งข้างคนขับลงจากรถไปแล้วชัดๆ แต่..เธอยังนั่งอยู่ที่เบาะหลัง  ยิ้มให้ฉัน บอกว่ายัยหนู ขับรถเถอะ ทำไมต้องดึงผมยายด้วย!”