บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 407 ดอกถานฮวาบานชั่วครู่ ฝ่าวงล้อม
บรรพบุรุษข้ามภพสยบหล้า ตอนที่ 407 ดอกถานฮวาบานชั่วครู่ ฝ่าวงล้อม
“ซู ปล่อยให้ข้าจัดการ!”
เห็นจอมเซียนมารและราชันเซียนมารมากมายลงมือ จอมเซียนจื่อหลัวจึงได้ลงมือ
นางไม่ได้แปลงร่างเป็นร่างจริง แต่กลับใช้ร่างมนุษย์ต่อสู้
“ตั้งรับอย่างเต็มกำลังก็พอ!”
หลี่ซูไม่ได้เตรียมที่จะต่อสู้กับเซียนมารเหล่านี้
สำหรับเขาแล้ว ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุด ก็คือการนำโลกเซียนพิรุณกลับไป
“ยังไม่เร็วพอ”
มือทั้งสองข้างของหลี่ซูร่ายวิชาเปิดทางมากขึ้น ความเร็วของโลกเซียนพิรุณทั้งหมด ก็เพิ่มขึ้นอีกขั้น
“ตูม!”
แต่เวลานี้ ก็มีเซียนมารระดับต้าหลัวมาถึงแล้ว จอมเซียนจื่อหลัวต่อสู้กับคนมากมาย จึงต้านทานไม่ไหว
“ไม่เป็นไร ให้เจ้าเซียนระวังระดับกึ่งอริยะก็พอ”
เทพจันทรากำลังจะลงมือ มือของหลี่ซูขยับ กระจกหกทิศที่หลี่ซูบำรุงเลี้ยงมานานนับหมื่นปีก็เปล่งประกาย แสงที่ส่องประกายออกมาก็ป้องกันการโจมตีมากมายเอาไว้
ความจริงแล้ว ด้วยค่ายกลเซียนของโลกเซียนพิรุณ เซียนมารเหล่านี้ก็ไม่ใช่ว่าจะทำลายได้ง่าย ๆ
แต่หากให้ค่ายกลเซียนไปรับการโจมตี ความเร็วของโลกเซียนพิรุณ ก็จะได้รับผลกระทบ
หลังจากที่ใช้กระจกหกทิศแล้ว หลี่ซูก็ร่ายยันต์ประทับออกมาจำนวนมาก ในทันที บนท้องฟ้าของโลกเซียนพิรุณ ก็เต็มไปด้วยอักขระสีทอง
นี่ไม่ใช่ยันต์ประทับแล้ว แต่เป็นยันต์ค่ายกล!
ยันต์แต่ละแผ่น ล้วนเป็นยันต์ที่หลี่ซูใช้มรรคผลต้าหลัวของตนเอง ดึงดูดเสียงมรรคามาสลักไว้
ยันต์แต่ละแผ่น สามารถต้านทานการโจมตีของระดับต้าหลัวได้อย่างน้อยหลายครั้ง
ตอนนี้ หลี่ซูใช้ยันต์ประทับเหล่านี้ สร้างเป็นยันต์ค่ายกลขนาดใหญ่
ยันต์ค่ายกลแบบนี้ พลังป้องกันนั้นน่าตกใจอย่างมาก
จอมเซียนจื่อหลัวก็ตั้งรับอย่างเต็มกำลัง ร่วมมือกับหลี่ซู ต้านทานการโจมตีของเซียนมารระดับต้าหลัว ไท่อี่ เอาไว้
ในระหว่างนี้ ความเร็วของโลกเซียนพิรุณก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
หินเซียนหลายร้อยล้านก้อนที่เทพจันทราให้มาก็ถูกใช้ไปอย่างรวดเร็ว
แสงที่ค่ายกลเซียนมากมายบนโลกเซียนพิรุณส่องประกาย ทำให้โลกเซียนพิรุณดูเหมือนดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่
ถึงแม้จะเป็นความเร็วแสง ก็ไม่ใช่ว่าจะแพร่กระจายไปทั่วโลกเซียนมารได้ง่าย ๆ
แต่ความเคลื่อนไหวในระดับฟ้าดิน ก็ทำให้ระดับกึ่งอริยะมากมายที่กำลังต่อสู้กับเจ้าเซียนหมื่นบุปผารับรู้ได้แล้ว
ระดับกึ่งอริยะเหล่านี้ สถานะในโลกเซียนมาร คล้ายกับจอมเซียน
หลายคน ล้วนเป็น “จอมมาร”
หลังจากที่รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของชั้นฟ้ามารฝันร้ายแล้ว พวกเขาต่อสู้กับเจ้าเซียนหมื่นบุปผามานานถึงครึ่งเดือน แต่กลับไม่มีใครสามารถฝ่าวงล้อมของเจ้าเซียนหมื่นบุปผาได้
“ชั้นฟ้ามารฝันร้ายกำลังจะหนีไปแล้ว!”
จอมมารระดับกึ่งอริยะคนหนึ่งหรี่ตาลง
เวลานี้ จากส่วนลึกของโลกเซียนมาร เจตจำนงที่น่ากลัว ก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้น
ความแตกต่างระหว่างโลกเซียนมารกับโลกเซียนก็คือ ยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งอยู่ในที่ที่ลึกกว่า
ไม่เหมือนโลกเซียน ที่เก้าชั้นฟ้าอยู่สูงสุด
บางที นี่อาจจะเป็นการสร้างสถานะของเก้าชั้นฟ้า แต่จากอีกมุมมองหนึ่ง หากมีศัตรูที่แข็งแกร่งมาโจมตี คนแรกที่ต้องเผชิญหน้ากับศัตรู ก็คือเก้าชั้นฟ้า
ในขณะที่อยู่สูงสุด ก็ยังป้องกันศัตรูทั้งหมด
หากเก้าชั้นฟ้าไม่แตกสลาย แม้แต่ปุถุชนในโลกเซียนเบื้องล่าง ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัย
โลกเซียนมารไม่เหมือนกัน
หากมีศัตรูที่แข็งแกร่งมาโจมตี โลกเซียนมารทั้งหมดก็คือกันชน
เช่น หลังจากที่ชั้นฟ้ามารฝันร้ายตกลงไปในโลกเซียนมาร ก็จะอยู่ในส่วนลึกของโลกเซียนมาร
มิเช่นนั้น เพียงแค่พุ่งขึ้นไปจากโลกเซียนมาร ก็ไม่ต้องใช้เวลานานขนาดนี้
ในโลกเซียน หากฟ้าถล่มลงมา ก็จะมีเก้าชั้นฟ้าที่สูงที่สุดคอยรับเอาไว้
ในโลกเซียนมาร หากฟ้าถล่มลงมา คนที่เตี้ยกว่าต้องไปรับก่อน ลดความเร็วของฟ้าลง คนที่สูงกว่าจึงจะไปรับต่อ
นี่เป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมเซียนมารในโลกเซียนมาร ถึงได้ซ่อนตัวอย่างมิดชิด
สภาพแวดล้อมที่นี่ ไม่เหมือนโลกเซียน
หากไม่ซ่อนตัวอย่างมิดชิด บางครั้งก็ไม่รู้ว่าตายอย่างไร
.
“ฮ่า ฮ่า เจ้ามารเก้าอเวจีตื่นขึ้นแล้ว เจ้าเซียนหมื่นบุปผา พวกเจ้าทำอะไรไม่ได้หรอก!”
ตามการตื่นขึ้นของเจตจำนงนั้น จอมมารระดับกึ่งอริยะคนหนึ่งก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง
“เจ้ามารเก้าอเวจี!”
ในขณะเดียวกัน สีหน้าของเทพจันทราในโลกเซียนพิรุณ ก็ดูเคร่งขรึม
เจ้ามารเก้าอเวจี พลังได้ไปถึงระดับอริยะเทียมแล้ว แข็งแกร่งกว่านางไม่รู้ว่ากี่เท่า
ตามการตื่นขึ้นของเจ้ามารเก้าอเวจี โลกเซียนมารทั้งหมดก็สั่นสะเทือน
วินาทีถัดมา การโจมตีที่น่ากลัว ก็พุ่งออกมาจากส่วนลึกของโลกเซียนมาร
เทพจันทรากำลังจะลงมือ บนร่างจริงของเจ้าเซียนหมื่นบุปผา ดอกไม้ที่ไม่เคยบานมาก่อน ก็เริ่มบาน
ต่อมา ร่างจริงขนาดใหญ่ของเจ้าเซียนหมื่นบุปผา ก็ปรากฏตัวขึ้นใต้โลกเซียนพิรุณโดยตรง จากอีกด้านหนึ่งของโลกเซียนมาร
“งดงามยิ่ง!”
ภายในโลกเซียนมาร เซียนมารมากมายที่มองเห็นดอกไม้ที่เจ้าเซียนหมื่นบุปผาเบ่งบาน ต่างก็ตกตะลึง
ไม่เพียงแต่งดงาม
ตามการเบ่งบานของดอกไม้นี้ เหมือนกับว่ามีโลกนับล้าน ๆ โลกถูกเปิดออก การโจมตีที่รุนแรงของเจ้ามารเก้าอเวจี ก็หายไปในโลกนับล้าน ๆ โลกนี้
“ดอกถานฮวาบานชั่วครู่ เจ้าเซียนหมื่นบุปผา เจ้าช่างกล้าเสียสละ!”
“รอดูว่าเจ้าจะทนได้นานแค่ไหน!”
เบื้องล่าง เสียงที่เย็นชาของเจ้ามารเก้าอเวจีก็ดังขึ้น
ตามเสียงนั้น หอกขนาดใหญ่สีดำสนิท ก็บรรจุพลังที่ไร้เทียมทาน พุ่งเข้ามา
ในขณะเดียวกัน จอมมารระดับกึ่งอริยะมากมาย ก็ฉวยโอกาสที่เจ้าเซียนหมื่นบุปผากับเจ้ามารเก้าอเวจีกำลังต่อสู้ ใช้พลังทั้งหมดเปิดช่องว่าง ทำให้จอมมารระดับกึ่งอริยะคนหนึ่งพุ่งออกมาได้
จอมมารระดับกึ่งอริยะคนนั้นก้าวเท้าหนึ่งก้าว พุ่งเข้ามาหาโลกเซียนพิรุณ
แต่คนที่ต้อนรับเขา ก็คือเทพจันทราที่สีหน้าเย็นชา
“หลี่ซู เร็วเข้าอีก พุ่งออกไปจากโลกเซียนมาร ข้าจะเปิดเส้นทางให้เจ้า!”
เสียงของเจ้าเซียนหมื่นบุปผาดังขึ้น
ถึงแม้ครั้งนี้จะเป็นโอกาสที่ดีที่สุด แต่ที่นี่ก็คือดินแดนของโลกเซียนมาร หากช้าเกินไป ก็จะมีผู้ยิ่งใหญ่เดินทางมามากขึ้นเรื่อย ๆ
ตอนนี้ การโจมตีของโลกเซียนมาร ก็มิใช่ว่าจะธรรมดา
เจ้าเซียนหมื่นบุปผาคนเดียว ต้านทานเจ้ามารเก้าอเวจีและจอมมารระดับกึ่งอริยะอีกหลายคน เทพจันทราถูกจำกัดเอาไว้
หลี่ซูกับจื่อหลัวยังคงต้องต้านทานการโจมตีของเซียนมารระดับต้าหลัว ไท่อี่ มากมาย
“น่าโมโห!”
เซียนมารระดับต้าหลัว ไท่อี่ มากมาย เห็นว่าต่อสู้มานานขนาดนี้ ก็ยังคงไม่สามารถหยุดความเร็วของโลกเซียนพิรุณได้ ต่างก็โกรธแค้น
พวกเขามากมายขนาดนี้ แต่กลับต้านทานหลี่ซูกับจื่อหลัวสองคนไม่ไหว!
โดยเฉพาะหลี่ซู ใช้กระจกหกทิศร่วมกับยันต์ค่ายกล ปกป้องโลกเซียนพิรุณเหมือนกับกระดองเต่า
“ข้าจะใช้เลือดของข้าสังหารฟ้า ตาย!”
เซียนมารระดับต้าหลัวคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง ในมือ ดาบมารสีเลือดก็ฟาดฟันออกมา
ท้องฟ้าทั้งหมด ก็เปลี่ยนสีเพราะดาบมารเล่มนี้
เหมือนกับถูกย้อมเป็นสีเลือด
เซียนมารบางคนที่อยู่ไกลออกไปหลายหมื่นล้านลี้ ต่างก็ชะงัก พวกเขาราวกับเห็นภูเขาศพและทะเลเลือดที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ศพและเลือดมากมายนับไม่ถ้วน ได้สร้างมรรคผลของจอมเซียนมารผู้นี้
ปูทางสู่สวรรค์ให้กับเขา
“ซู ระวัง!”
จื่อหลัวรับรู้ถึงอันตราย
เพราะการโจมตีของเซียนมารระดับต้าหลัวคนนี้ กลับให้ความรู้สึกเหมือนไปถึงระดับอริยะเทียม
ก็คือ แสดงพลังเทียบเท่ากึ่งอริยะได้ชั่วคราว
หลี่ซูมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชา ด้านหลัง ร่างอวตารฟ้าดินที่สูงล้านจั้งก็ปรากฏขึ้น
ร่างอวตารฟ้าดินนี้ เหมือนกับหลี่ซู พอปรากฏตัวขึ้น ร่างกายทั้งหมดก็เปล่งประกายสีทอง
“ไม่ดีแล้ว!”
เซียนมารระดับต้าหลัวคนนั้นตกใจอย่างมาก
การโจมตีที่น่ากลัวของเขาที่สามารถทำลายฟ้าได้ ก็แตกสลาย
เขามีเวลาเพียงแค่ยกดาบขึ้นมา ก็ถูกการโจมตีของร่างอวตารฟ้าดินกลืนกิน
“ตูม!”
มิติสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอีกครั้ง
“ต้านทาน!”
ภายในร่างกายของจอมเซียนมาร พลังทั้งหมดก็เดือดพล่าน ในขณะนี้ เขาราวกับเข้าใกล้ระดับอริยะเทียม ไร้เทียมทาน
แต่ในทันที ด้านหลังของเขามิติก็แตกสลาย แม้แต่ฟ้าดินก็ไม่สามารถทำให้เขายืนได้
“พรวด!”
จากนั้น เสียงกระอักเลือดก็ดังขึ้น จอมเซียนมารผู้นี้ก็กระเด็นออกไป ทำลายมิติมากมาย สุดท้ายก็พุ่งชนจนเกิดหลุมดำ ไม่รู้ว่าถูกส่งไปที่ใด
จอมเซียนมารผู้นี้ ผ่านไปหลายปี จึงได้พบเส้นทางกลับมา
เห็นหลี่ซูโจมตีเพียงครั้งเดียว ก็ทำให้จอมเซียนรุ่นเก่าที่พลังต่อสู้น่าตกใจบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ จอมเซียนจื่อหลัวจึงมองหลี่ซูด้วยสายตาที่สดใส
ในขณะนี้ หัวใจของนางเต้นเร็วขึ้น
ผ่านไปหลายพันปี ความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อหลี่ซู ก็ได้รวมตัวกัน ระเบิดออกมา ทำให้จอมเซียนแห่งชั้นฟ้าหมื่นบุปผาผู้นี้ รู้สึกหวั่นไหวกับหลี่ซู!
“ขึ้นไป!”
หลังจากโจมตีจอมเซียนมารคนนั้นเพียงครั้งเดียว หลี่ซูก็ตะโกนเสียงดัง ร่างอวตารฟ้าดินที่สูงล้านจั้งก็คว้าเชือกสีทองมากมาย เชือกเหล่านี้ เชื่อมต่อกับผืนแผ่นดินทั้งหมดของโลกเซียนพิรุณ
ตามเสียงตะโกนของหลี่ซู ร่างอวตารฟ้าดิน ก็นำโลกเซียนพิรุณ พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความเร็วที่สูงขึ้น
“ตูม!”
ในที่สุด โลกเซียนพิรุณก็ทะลวงผ่านม่านพลังของโลกเซียนมาร พุ่งขึ้นไปบนฟ้านอกสวรรค์
“ตอนนี้แหละ!”
เห็นโลกเซียนพิรุณพุ่งออกไป บนร่างจริงของเจ้าเซียนหมื่นบุปผา ดอกไม้อีกดอกหนึ่งที่เหมือนกับถูกย้อมด้วยแสงสีทองมานานนับหมื่น ๆ ปี ก็เริ่มบาน
ตามการเบ่งบานของดอกไม้นี้ โลกเซียนพิรุณก็เหมือนกับถูกห่อหุ้มเอาไว้ จากนั้นร่างจริงของเจ้าเซียนหมื่นบุปผาก็หดตัว นำโลกเซียนพิรุณ กระโดดหนึ่งครั้ง ก็หายไปนอกโลกเซียนมาร!
“น่าโมโห!”
“ปล่อยให้นางหนีไปแล้ว!”
จอมมารระดับกึ่งอริยะมากมายต่างก็โกรธแค้น
“เพื่อโลกเซียนพิรุณหนึ่งแห่ง แต่กลับยอมเสียสละต้นกำเนิดโลก ช่างกล้าเสียสละ!”
เจ้ามารเก้าอเวจีปรากฏตัวขึ้นนอกโลกเซียนมาร มองไปยังสถานที่ที่เจ้าเซียนหมื่นบุปผาหายไป สายตาก็เย็นชาอย่างน่ากลัว
