บทที่ 73 ล้อมเขตภายในกันความลับ!
อ๋าวโหยวต้ากดโทรศัพท์หาอาโล่ได้ในเวลาไม่นาน ขณะนั้นอาโล่กำลังเดินไปตามเส้นทางปลอดภัยเพื่อมุ่งหน้าออกไปด้านนอก
เสียงเรียกเข้าดังขึ้น เขามองดูแล้วพบว่าเป็นสายจากเขาวงกตไผ่โนอาไต้ จึงกดรับและได้ยินเสียงของอ๋าวโหยวต้าพูดขึ้นว่า “อาโล่ ผ่านมาตั้งนานแล้ว ทางนั้นเป็นอย่างไรบ้าง? อย่าลืมข้อตกลงของเรานะ รีบโพสต์วิดีโอเร็วๆเลย!”
อาโล่ที่กำลังหงุดหงิดอยู่ได้แต่ตอบอย่างจำยอมว่า “ขอโทษทีนะ ข้อตกลงที่ทำกับเขาวงกตไผ่ของพวกคุณ ผมคงทำให้ไม่ได้แล้ว!”
อ๋าวโหยวต้าหน้าเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินเช่นนั้น รีบเตือนทันทีว่า “คุณรับเงินเราไปแล้วตั้ง 100,000 นะ!”
อาโล่พูดเยาะเย้ยว่า “แล้วไงล่ะ? เขาวงกตไผ่ของฟาร์มหลียวนนี่ผมเดินออกไปไม่ได้จริงๆ เทียบกับที่นี่แล้ว โนอาไต้ของพวกคุณก็เป็นแค่ขยะ รอดูข่าวไปเถอะ พอคุณได้เห็นข่าวแล้วคงจะต้องรู้สึกต่ำต้อยไปเอง ผมไม่อยากทำตัวโง่ๆเพื่อบอกว่าเขาวงกตของคุณเจ๋งกว่า หรือคุณอยากเป็นคนโง่เอง?”
พูดจบ เขาก็วางสายไปทันที
อ๋าวโหยวต้าถึงกับตะลึงเมื่อได้ยินเสียงวางสายไป
นี่มันไม่ใช่อย่างที่คิดเลย!
อาโล่ถึงกับออกจากเขาวงกตไผ่ของฟาร์มหลียวนไม่ได้หรือ? เป็นไปได้อย่างไร?
เขารู้ดีว่าเขาวงกตไผ่โนอาไต้นั้นได้รับการออกแบบและอัปเกรดมาอย่างยาวนานในประเทศ ไม่ควรจะมีเขาวงกตไหนที่ยากเท่าโนอาไต้แล้ว
เขารู้จักอาโล่ดีว่าเป็นคนที่ชอบเรียกกระแสและสร้างชื่อเสียง หากอีกฝ่ายบอกว่าเดินออกมาไม่ได้จริงๆก็หมายความว่ามันยากจริง ไม่เช่นนั้นเขาคงโพสต์อวดความสำเร็จไปนานแล้ว
เรื่องนี้เขามั่นใจดี
แต่ฟาร์มหลียวนทำได้อย่างไร? พวกเขาเพิ่งจะเปิดใหม่และสร้างเขาวงกตไผ่ครั้งแรก จะยากกว่าโนอาไต้ได้ยังไง? ถ้าเป็นเช่นนั้น การปรับปรุงและออกแบบมานานหลายปีของโนอาไต้จะมีความหมายอะไร?
ในขณะเดียวกัน อาโล่ที่ไม่สนใจว่าโนอาไต้จะคิดอย่างไรก็เดินไปอย่างหงุดหงิดมากขึ้น เมื่อเขาเปิดแอป Douyin กลับเจอคอมเมนต์ล้อเลียนมากมาย
“บอกว่าจะพิชิตเขาวงกตฟาร์มหลียวนให้ได้ ทำไมจบแค่ด่านแรก?”
“อวดซะเต็มที่ สุดท้ายก็ออกมาไม่ได้!”
“ฟาร์มหลียวนบอกว่าคนทั่วไปก็น่าจะเดินออกมาได้ ไอคิวคุณต่ำขนาดนั้นเลย?”
เขาทำได้แค่ถอนหายใจ
การเป็นบล็อกเกอร์แบบนี้ ยิ่งแสดงท่าทีอวดดี ถ้าเกิดข้อผิดพลาด ก็จะมีคนคอยจ้องซ้ำทันที
ครั้งนี้เขาทำตัวอวดเกินไป และสุดท้ายก็โดนตบหน้ากลับมาโดยไม่มีอะไรจะตอบโต้
เขาทำได้แค่วางโทรศัพท์ลงแล้วพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวใหม่ในวันพรุ่งนี้
แต่ในตอนนั้นเอง เขากลับสังเกตเห็นสถานที่แปลกตา ซึ่งเป็นลานแบบตารางเก้าช่อง ตรงกลางมีแท่นตั้งไว้และมีกล่องใส่รหัสลับวางอยู่
ช่องทั้งเก้ามีแผ่นไม้ไผ่ตั้งเป็นผนัง แต่ละช่องมีป้ายที่เขียนคำถามให้ทาย
เมื่อเข้าไปใกล้แท่นกลาง เขาได้รู้ว่านี่เป็นเกมไขปริศนา ถ้าเขาทายคำตอบในแต่ละช่องได้ถูกต้อง จะได้รับรหัสผ่านเพื่อเปิดกล่องที่อยู่กลางลานและได้รับรางวัล
เขาพยายามจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาค้นหาคำตอบ ซึ่งปกติแล้วปริศนาแบบนี้หาเฉลยได้ไม่ยากนัก
แต่เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขากลับพบว่าสัญญาณถูกบล็อก ทำให้เขาต้องแก้ปริศนาด้วยตัวเองเท่านั้น
สุดท้าย เขาสามารถตอบได้แค่คำถามเดียว ทำให้รู้สึกท้อแท้ขึ้นมาอีก
แต่ไม่นานเขาก็ยิ้มกว้างขึ้นมา
ถึงแม้จะต้องเสียหน้าจากการเดินเขาวงกต แต่เขาก็พบว่าในเขาวงกตนี้มีลูกเล่นที่น่าสนใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจได้มากทีเดียว
เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายวิดีโอ “สวัสดีครับทุกคน ผมอาโล่ ยอมรับเลยว่าเขาวงกตไผ่ของฟาร์มหลียวนยากมาก แต่ผมก็พบว่าที่นี่มีอะไรให้เล่นเยอะ มีโซนไขปริศนาแบบนี้ด้วย ในกล่องรางวัลน่าจะมีอะไรพิเศษอยู่แน่ๆ!”
หลังถ่ายเสร็จ เขาเดินออกจากโซนที่ถูกบล็อกสัญญาณและอัปโหลดวิดีโอทันที
ที่ทางเข้าเขาวงกต
นักท่องเที่ยวที่ล้มเหลวจากการท้าทายเริ่มทยอยออกมามากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาหลายคนมารวมกันที่ทางเข้าเพื่อดูข้อมูลเวลาและรายชื่อบนจอแอลซีดี
เหตุผลก็เพราะพวกเขาอยากรู้ว่าจะมีใครที่สามารถผ่านด่านทั้งหมดได้หรือไม่
และจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครทำสำเร็จ พวกเขาจึงเริ่มยิ้มได้ เพราะดูเหมือนว่าเขาวงกตนี้จะไม่ง่ายเลย พวกเขาจึงไม่ได้รู้สึกว่าไอคิวของตัวเองต่ำกว่าปกติ
ในบรรดาชื่อที่มีอยู่บนจอแอลซีดีนั้น มีเพียงสามชื่อที่ระบุว่าสามารถผ่านด่านแรกได้ ทำให้ทุกคนสนใจ โดยเฉพาะชื่อ “เหอรัว” ที่ใช้เวลาผ่านด่านแรกได้เร็วที่สุด
เมื่อเห็นชื่อที่เป็นผู้หญิง คนจึงสงสัยกันว่าทำไมเธอถึงทำได้
“ทุกคนว่า บัตรแลกของรางวัลพวกนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่นะ?” เจิ้งข่ายถามเพื่อนข้างๆ ขณะเลื่อนดูวิดีโอใน Douyin ซึ่งมีคนเจอโซนพิเศษอีกแห่งและได้รับบัตรแลกชุดอาหาร 500 หยวน และยังมีน้ำดื่มอีกด้วย
เพื่อนๆของเขาต่างทำหน้าสงสัย
“ไม่รู้เลย พวกเราเดินตั้งนานก็ไม่เจอเลยสักที่!”
“นี่ไง อาโล่เพิ่งโพสต์วิดีโอเหมือนจะเจอจุดไขปริศนาด้วยนะ!”
คำพูดนี้ทำให้ทุกคนสนใจ หันไปดูวิดีโอนั้นกันทันที และพบว่านั่นคือวิดีโอที่อาโล่เพิ่งโพสต์ไป
เนื่องจากเป็นวิดีโอที่เกี่ยวกับเขาวงกตไผ่ของฟาร์มหลียวน วิดีโอของอาโล่จึงถูกดันขึ้นมาให้เห็นเร็วมาก
เจิ้งข่ายก็ได้ดูการออกแบบลาน 9 ช่องในวิดีโอเช่นกัน ซึ่งดูน่าตื่นเต้นกว่าเส้นทางหลงวนชวนท้อแท้ที่พวกเขาเจอมากนัก
“พวกเราคงจะเดินเข้าไปฟรีๆใช่ไหมเนี่ย?”
“น่าจะใช่ พวกเราไม่เจออะไรแบบนี้เลยสักอย่าง!”
“เขาวงกตของฟาร์มหลียวนนี่มีเซอร์ไพรส์เยอะจริงๆ”
ขณะที่ทุกคนต่างมีความรู้สึกร่วมกัน ในตอนนั้นเองก็มีเสียงร้องขึ้นมาว่า “ดูสิ! เหอรัวผ่านด่านที่สองแล้ว ใช้เวลา 2 ชั่วโมง 20 นาที!”
เจิ้งข่ายหันไปดูหน้าจอแอลซีดีทันที และเห็นสถานะของเหอรัวเปลี่ยนเป็นผ่านด่านที่สองเรียบร้อยแล้ว
“เธอสุดยอดไปเลย”
จนถึงตอนนี้เธอเป็นคนเดียวที่ผ่านด่านที่สองได้
“เธอคงไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ” เจิ้งข่ายพูดขึ้นโดยไม่ทันคิด
เพราะคนที่มีไอคิวธรรมดาอย่างพวกเขาแทบจะผ่านด่านแรกไม่ได้เลย ขณะที่เธอไปได้ถึงด่านที่สอง ดูยังไงเธอก็ต้องเป็นคนพิเศษ
ขณะเดียวกัน
เหอรัวที่กำลังเหนื่อยล้าก็รับบัตรประชาชนคืนหลังจากสแกนเวลาผ่านด่าน แล้วมองไปรอบๆจุดพักด่านสองด้วยความทึ่ง
ถึงแม้เธอจะผ่านด่านแรกมาแล้ว แต่จุดพักที่สองนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกประทับใจอีกครั้ง
จุดพักด่านสองนี้ถูกตกแต่งด้วยโครงสร้างไม้ทั้งหมด มีลานกว้าง และรอบๆมีผนังที่เป็นเถาวัลย์พันเกี่ยวเต็มไปหมด มีเก้าอี้และโต๊ะไม้ดูแปลกตาไปจากที่เคยเห็นในด่านแรก
การออกแบบเช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นจากการเดินในเส้นทางซ้ำซากของเขาวงกต
เธอเดินไปที่จอแอลซีดีที่แสดงเวลา และเห็นว่าตัวเองใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมง 20 นาทีในการผ่านด่านที่สองนี้ไปได้
ไม่คิดเลยว่าการเล่นเขาวงกตครั้งหนึ่งจะทำให้เธอต้องใช้เวลามากขนาดนี้ แถมยังเป็นแค่ครึ่งทางเท่านั้น
ตอนนี้เธอรู้สึกหมดแรงแล้ว และคิดว่าถ้าฝืนไปต่อคงมีแต่จะเสียเวลาเปล่า
เธอจึงตัดสินใจออกไปพักผ่อนให้เต็มที่แล้วค่อยกลับมาใหม่ในวันพรุ่งนี้ เพราะเขาวงกตนี้สนุกจนทำให้เธอไม่อยากพลาดที่จะพิชิตมัน
ที่สำคัญ เมื่อมีประสบการณ์แล้ว วันพรุ่งนี้เธอจะไม่เสียเวลาในเส้นทางแรกๆ สามารถเดินตรงไป…
จู่ๆเธอก็อึ้งไป และมองด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
เพราะเธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่ได้จดจำเส้นทางของด่านแรกและด่านที่สองไว้เลย
“เป็นไปได้ยังไง?”
นั่นหมายความว่าที่เดินผ่านมาเมื่อกี้คือการเสียเวลาไปฟรีๆ แล้วต้องเริ่มใหม่ทั้งหมดหรือเปล่า? สำหรับคนที่มีความสามารถแบบเธอ การพลาดแบบนี้ถือเป็นข้อผิดพลาดร้ายแรง
จากนั้น เธอเปิดกลุ่ม WeChat ขึ้นมาและส่งข้อความว่า “ทุกคนบอกว่าไม่มีที่เที่ยวกันใช่ไหม? งั้นมาลองเขาวงกตไผ่ที่นี่ดูสิ ฉันยังเดินออกมาไม่ได้เลย ลองมาแข่งกันเถอะ!”
หลังส่งข้อความ เธอวางโทรศัพท์ลง ถอนหายใจ และเริ่มมองหาทางออกเพื่อเดินออกจากเขาวงกต
…
จางหลินกลับมาที่ออฟฟิศที่ห้องเหล็กหลากสีและเปิดแผนที่ของฟาร์มในคอมพิวเตอร์
ตอนนี้พื้นที่ทั้งหมดเพิ่มขึ้นเป็น 4,500 ไร่
ที่ดินตั้งต้นมี 2,000 ไร่ โดยหักพื้นที่ทุ่งดอกคาโนล่า ศูนย์บริการ ที่จอดรถ และสวนวัฒนธรรมที่กำลังก่อสร้างไปแล้ว ยังเหลือประมาณ 1,200 ไร่
เขายังต้องกันพื้นที่ไว้สำหรับ 1,000 ไร่ ทำให้มีพื้นที่เหลือเพียง 200 ไร่เท่านั้น
พื้นที่ 1,000 ไร่ที่กันไว้นี้ เขาวางแผนที่จะล้อมไว้เป็นเขตภายใน ห้ามคนภายนอกเข้า เพื่อป้องกันความลับเกี่ยวกับระบบเกมไม่ให้รั่วไหล
แต่การก่อสร้างกำแพงรอบพื้นที่ 1,000 ไร่นั้นไม่ใช่เรื่องเล็ก
จากการคำนวณบนแผนที่ ระยะทางรอบพื้นที่นี้ประมาณ 3,500 เมตร
ตามข้อกำหนดความปลอดภัย กำแพงจะต้องมีความหนาอย่างน้อย 24 เซนติเมตร สูง 2 เมตร และมีอิฐเสริมช่องละ 1 เซนติเมตร
จากการคำนวณคร่าวๆ ต้องใช้อิฐประมาณ 900,000 ก้อน
เพื่อให้เพียงพอและเผื่อการซ่อมแซมควรจะเตรียมอิฐไว้ถึง 1,000,000 ก้อน
ขณะคำนวณอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปรากฏว่าเป็นสายจากจ้าวหาน หัวหน้ากรมการท่องเที่ยวที่เพิ่งกลับไป
ทันทีที่รับสาย จ้าวหานก็พูดด้วยเสียงตื่นเต้นว่า “คุณจาง รีบดูออนไลน์ด่วนเลย ดังระเบิดไปแล้ว เขาวงกตป่าไผ่กำลังเป็นที่พูดถึง คุณคงไม่เชื่อแน่ว่าเหอรัวเป็นใคร!”
จางหลินรู้สึกงง เขารู้จักชื่อเหอรัวดี ในฐานะผู้ท้าทายที่ทำด่านสองสำเร็จคนแรกของวันนี้
เมื่อเขาเปิดดู Douyin ก็อดที่จะประหลาดใจไม่ได้
เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมจ้าวหานถึงตื่นเต้นนัก
คนแบบนี้สามารถผ่านได้เพียงแค่ด่านสองเท่านั้นหรือ? เขาวงกตป่าไผ่ของระบบเกมนี้ ดูท่าจะไม่ธรรมดาจริงๆ!
(จบบท)
