บทที่ 564 ถาดแห่งปฐพี
บทที่ 564 ถาดแห่งปฐพี
“ฟิ้ว!!”
เสียงร้องของนกฟีนิกซ์ก้องกังวาน เมื่อสัตว์ปีกยักษ์ธาตุไฟพุ่งทะยานออกจากทำเนียบผู้นำ
มันราวกับสายแสงที่ส่องประกาย ขณะที่กางปีกออกกลางอากาศ เปลวไฟที่สุกสว่าง และ เจิดจ้าพุ่งออกมาจากร่างของมัน ตัวมันขยายใหญ่ขึ้นในทันใด ปีกขนาดมหึมาของมันโอบล้อมเมืองหลวงทรานซัสทั้งหมดเอาไว้
หยดลาวาที่มีความร้อนสูงกว่าพันองศาตกลงบนปีกของฟีนิกซ์ และ ถูกเปลวไฟดูดซับในทันที
เมื่อฝนลาวาจบลง เมืองทั้งเมืองก็ไม่เสียหายแม้แต่น้อย
“การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้...คล้ายกับปรากฏการณ์การคืนสู่บรรพบุรุษของพ่อมด เห็นได้ชัดว่าผู้แข็งแกร่งระดับดวงดาวของเผ่าขนนกเพลิงต้องกระตุ้นสายเลือดของฟีนิกซ์โบราณในตัวเองแล้ว!”
สำหรับสายเลือดระดับสูง พ่อมดมักจะมีความสนใจในการรวบรวมอยู่เสมอ ฟีนิกซ์โบราณที่เขาเคยเห็นในภาพลวงตานั้นมีอำนาจมากพอๆ กับแม่แห่งงูหมื่นตัว เป็นสิ่งมีชีวิตในระดับเดียวกัน
แม้สายเลือดของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะถูกเจือจางด้วยการบูชา และ การฉายภาพ มันก็ยังมีแรงดึงดูดที่ยากจะต้านทานสำหรับพ่อมด
“เมื่อถึงเวลาที่แผนการเริ่มต้นขึ้น ข้าจะลองดูว่าจะสามารถเก็บสายเลือดของเผ่าขนนกเพลิงระดับดวงดาวมาได้หรือไม่ และ แน่นอนว่าสิ่งที่ดีที่สุดคือสายเลือดของอาคิโท ผู้นำ”
แววตาของเรย์ลินเปล่งประกาย
ในขณะนั้นเอง ฟีนิกซ์บนท้องฟ้าพุ่งทะลุผ่านหมู่เมฆ เผยให้เห็นเงาร่างของธาตุไฟขนาดใหญ่ที่ยาวหลายร้อยเมตรอยู่เบื้องหลัง
ธาตุไฟเป็นชีวิตธาตุที่พบได้มากที่สุดในโลกแห่งลาวา พวกมันไม่มีเลือดเนื้อ มีเพียงไฟ และ หินที่ลุกโชนด้วยเปลวเพลิง ดวงตาของพวกมันมีเปลวเพลิงวิญญาณสีซีดอยู่ภายใน
“จักรวรรดิบูชาไฟ!
ดูเหมือนว่าครั้งก่อนที่หุบเขามรณะ พวกเจ้าจะยังไม่เจอการลงโทษที่เพียงพอ!”
เสียงของอาคิโท ผู้นำ ก้องลงมาจากท้องฟ้า ฟีนิกซ์ยักษ์สยายปีก รวบเอาธาตุไฟขนาดใหญ่ซึ่งดูเล็กลงไปถนัดตาเมื่อเทียบกับมันก่อนจะพุ่งไปยังทิศทางหนึ่ง
เสียงระเบิดดังสนั่นต่อเนื่องจากร่างของฟีนิกซ์ แต่มันไม่สนใจแม้แต่น้อย
เมื่อฟีนิกซ์หายไปจากท้องฟ้า และ แสงจากขอบฟ้าค่อยๆ มืดลง ดวงตาของเรย์ลินก็เบิกกว้าง
“ยังมีวิธีนี้อีกหรือ? หรือว่าภายในทำเนียบผู้นำจะมีสายลับอีกคนอยู่?
การโจมตีของธาตุไฟจากจักรวรรดิบูชาไฟอาจเป็นเพียงการเบี่ยงเบนความสนใจ?”
ข้างหน้าเขา ล็อคที่ซ่อนตัวมาตลอดรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นฟีนิกซ์ยักษ์จากไป เขาหยิบฮาร์ดไดรฟ์ทรงกลมออกมาจากตัว
บนแผ่นนั้นมีสัญลักษณ์ลึกลับเชื่อมโยงกันด้วยหลอดเลือดจำนวนมาก ก่อร่างเป็นดวงตาแนวตั้งสีแดงเลือด
“สมบัติในรูปแบบนี้ ข้าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน?”
เรย์ลินมีแววตาฉงน ก่อนจะสั่งให้ชิปค้นหาคำตอบทันที และก็ได้คำตอบในพริบตา:
“สำเนาของถาดแห่งปฐพีที่ข้าเคยเจอในตอนนั้น? แถมยังเป็นของที่สร้างมาเพื่อจัดการเวทมนตร์โดยเฉพาะ…”
ล็อคเดินไปยังบริเวณหนึ่งของทำเนียบ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และ วางถาดแห่งปฐพีลงบนพื้นทันที
ฟิ้ว! ในเสี้ยววินาทีที่ถาดสัมผัสกับพื้น ผิวดินจำนวนมากเคลื่อนที่เหมือนสายน้ำ เปิดเผยอุโมงค์ใต้ดินที่มืดมิด
“ที่นี่ล่ะ! ที่นี่! จุดอ่อนของโครงสร้างใต้ดินทั้งระบบ บวกกับพลังของถาดแห่งปฐพี…”
ดวงตาของล็อคเปล่งประกายด้วยความกระหายแรงกล้า สำหรับภารกิจนี้ เขาต้องอดทนอย่างลำบากมานาน แต่ในที่สุดก็เห็นแสงสว่างแห่งความสำเร็จ!
“ร่วมมือได้ดีทีเดียว แต่เสียดายที่มันยังไม่พอ”
เรย์ลินมองล็อคที่กำลังตื่นเต้นเดินลงไปในอุโมงค์ใต้ดิน ขณะที่เบิร์นส์ หัวหน้าที่เพิ่งเจอกันก่อนหน้านี้ ก็ตามไปด้วยใบหน้าเย็นชา เรย์ลินได้แต่ส่ายหัว
ดูเหมือนว่าล็อคจะต้องเผชิญชะตากรรมอันน่าเศร้าเสียแล้ว
ในใจของเรย์ลินยังคงมีข้อสงสัยหนึ่ง: “หากจะใช้กลยุทธ์จากภายในและภายนอก ทำไมไม่ส่งผู้แข็งแกร่งระดับดวงดาวเข้ามาแทรกแซง จะได้ง่ายขึ้นอีกไม่ใช่หรือ? ยังไงก็เถอะ ขนาดยอมส่งคนมาเบี่ยงเบนความสนใจแล้ว จะต่างอะไรอีกเพียงคนเดียว?”
เมื่อยังไม่คิดออก เรย์ลินจึงเลิกคิดมาก และ ตามไป เมื่อช่องทางใกล้ปิดลง เขาก็พุ่งเข้าไปในทันที
ปัง!
ในห้องนอนของเรย์ลิน สือเค่อพุ่งเปิดประตูเข้ามาอย่างแรง
“ท่านผู้ฝึกสอน!” ‘เรย์ลิน’ ลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทางงุนงงเล็กน้อย และ ทำความเคารพ
“ในช่วงเวลาแบบนี้ เจ้ายังนอนหลับได้อีกหรือ?”
สือเค่อมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นว่าเรย์ลินยังอยู่ในห้อง เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ แต่ยังคงมีท่าทีตำหนิเล็กน้อย
“ยังไงก็เถอะ มีท่านเบิร์นส์ และ เพื่อนร่วมงานมากมาย ถ้าพวกเขาจัดการไม่ได้ ข้าก็จัดการไม่ได้เหมือนกัน สู้หลับไปเลยดีกว่า…”
‘เรย์ลิน’ แบมือทั้งสองข้าง แสดงท่าทางจนใจ ภายใต้การควบคุมของชิปที่จำลองบุคลิกของหุ่นเงาเรย์ลิน ออกมาได้เหมือนจริงมาก แม้แต่กิลเบิร์ตก็แยกไม่ออก
“เจ้านี่นะ…” สือเค่อรู้สึกหัวเราะไม่ออกกับการตอบเช่นนี้ แต่ในใจกลับรู้สึกเบาใจขึ้นอย่างลับๆ
ในอุโมงค์ใต้ดิน เรย์ลินตามติดเบิร์นส์อย่างใกล้ชิด พลังงานของเขาถูกกดต่ำจนแทบจะหมดสิ้น การเคลื่อนไหวไม่กระตุ้นให้เกิดการสั่นไหวของพลังงานแม้แต่น้อย ขณะที่เบิร์นส์ดูเหมือนจะมุ่งความสนใจไปที่ล็อคข้างหน้าโดยไม่รู้ว่าตนเองถูกติดตามอยู่
“ถาดแห่งปฐพี ในตำนานของเผ่าขนนกเพลิง เป็นสมบัติลับที่วีรบุรุษมองเคิลด์ใช้เพื่อแยกชั้นดิน และ สังหารราชาแห่งอสูรใต้ดิน ฟีลซาส แม้แต่สำเนาของมันก็สามารถเปิดทางเดินใต้ดินขนาดใหญ่ได้อย่างง่ายดาย!”
เสียงของล็อคแฝงความตื่นเต้นขณะพูด “องค์กรสามารถนำสมบัติล้ำค่านี้ออกมาได้ ทำให้หลีกเลี่ยงกับดักและ กลไกมากมายในห้องของอาคิโทได้…ยอดเยี่ยมจริงๆ…”
เมื่อมาถึงชั้นใต้ดิน ผิวหนังของล็อคเริ่มปรากฏเส้นเลือดสีแดง พลังงานของเขาพุ่งสูงขึ้นทันที
“ถึงชั้นป้องกันนอกสุดแล้ว!” เมื่อเห็นม่านแสงสีแดงสด ล็อคเผยความดีใจอย่างสุดซึ้งออกมา
เขาพุ่งมือออกไป ปล่อยพลังไฟจำนวนมากระเบิดออกจากมือ เข้าชนวงเวทย์สีแดงบนม่านแสง
กร็อบ! กร็อบ!
วงเวทย์สั่นไหวอย่างรุนแรง พลังงานอันน่าสะพรึงกลัวตีกลับกวาดผ่านร่างของล็อค ผิวหนังของเขาหลุดออกเป็นชิ้น เผยให้เห็นเปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ภายใน
เมื่อวงเวทหยุดตีกลับ ล็อคกลายร่างเป็นสิ่งมีชีวิตธาตุไฟที่มีความสูงสองเมตร ประกอบขึ้นจากเปลวไฟ และ หิน
บึ้ม! บึ้ม!
เปลวไฟอันรุนแรงแผ่กระจายออกไปทั่ว ร่างกายของล็อคในตอนนี้มีพลังพุ่งขึ้นถึงระดับสุดขีดของระดับฟ้า ซึ่งเทียบเท่ากับระดับสามสูงสุดของพ่อมด
“อะไรนะ? ล็อคนี่คือธาตุไฟ?”
ในใจของเรย์ลินเต็มไปด้วยความสงสัย เขาคิดมาตลอดว่าล็อคเป็นสายลับของลัทธิโมเบียสที่ได้รับการสนับสนุนจากสายฟ้าแห่งจูปิเตอร์ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าการคาดการณ์ของเขาจะผิดพลาด หรืออาจเป็นไปได้ว่าสายฟ้าแห่งจูปิเตอร์ได้ขยายอำนาจไปถึงจักรวรรดิบูชาไฟ และ ทำข้อตกลงบางอย่างไว้
หลังจากกลับคืนสู่รูปลักษณ์เดิม ล็อคเอนตัวพิงวงเวทสีแดงสด
เปลวไฟสีทองคำจุดหนึ่งพุ่งออกมาจากตัวเขา และ เผาไหม้สร้างช่องโหว่เล็กๆ บนม่านแสง
ล็อคกลายร่างเป็นก้อนเปลวไฟพุ่งเข้าไปในช่องนั้น และ กลับคืนสู่ร่างเดิม
“ฮ่าๆ…ฮ่าๆ…สมบัติของอาคิโท และ ความลับทั้งหมด จะต้องเป็นของข้า!”
ล็อคหัวเราะลั่น ขณะเดินค้นหาภายในห้องลับต่างๆ เท้าที่เต็มไปด้วยเปลวไฟทิ้งรอยไหม้เกรียมไว้บนพื้นทุกย่างก้าว
เขาดูเหมือนจะคุ้นเคยกับที่นี่ดี วิ่งตรงไปยังห้องลับกลางห้องหนึ่งทันที
ในห้องลับขนาดใหญ่ที่ว่างเปล่า มีเพียงวงเวทขนาดใหญ่บนพื้น ประดับด้วยอักขระ และ วงจรพลังงานอันซับซ้อน มองนานๆ จะทำให้พ่อมดเวียนหัว
ที่กลางวงเวทมีแสงสีแดงอ่อนๆ กระพริบอยู่ พลังงานที่ทำให้เรย์ลินรู้สึกหวั่นไหวถูกส่งออกมาอย่างต่อเนื่อง
“พลังแบบนี้! หินต้นกำเนิดไฟ!!! ไม่ใช่ มันเป็นสิ่งมีชีวิตบางอย่าง!!”
เมื่อชิปให้คำตอบ เรย์ลินรู้สึกว่าสติของเขาเริ่มปั่นป่วน
“พบแล้ว!”
ล็อคตะโกนด้วยความดีใจ หยิบกุญแจสีดำขนาดใหญ่ออกมา และ เดินเข้าไปหาวงเวท
ฮึ่ม! ทันใดนั้น ม่านแสงเปลวไฟชั้นหนึ่งปรากฏขึ้นขวางหน้าเขา พลังงานอันมหาศาลซัดล็อคกระเด็นไปในทันที
ปัง!
ร่างของธาตุไฟขนาดใหญ่ร่วงลงกระแทกพื้น ทำให้ห้องลับเกิดการสั่นสะเทือนเล็กน้อย
“เกิดอะไรขึ้น? ที่นี่ไม่ใช่มีแค่ชั้นป้องกันภายนอกชั้นเดียวหรือ?” ล็อคเอามือลูบหัวของตัวเองด้วยความสงสัย
“นั่นแน่นอนว่าทำไว้เพื่อป้องกันพวกเจ้าน่ะสิ!”
เบิร์นส์ส่งเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา พลางยกเลิกเวทล่องหนของตนเอง และ ก้าวออกมาจากความมืด
“ท่าน...ท่านเบิร์นส์?” ใบหน้าของล็อคแสดงออกถึงความตกใจราวกับเห็นผี
“ฮึ! ท่านผู้นำรู้มานานแล้วว่าเจ้ามีปัญหา ตอนนี้ก็ชัดเจนว่าเจ้ามีอะไรซ่อนอยู่มากแค่ไหน!”
เบิร์นส์แปลงร่างเป็นสายแสงพุ่งผ่านฝ่ามือของล็อคทันที
แปะ! แขนที่เต็มไปด้วยลาวา และ เปลวไฟของล็อคหลุดร่วงลงสู่พื้น กุญแจทองแดงสีดำในมือถูกเบิร์นส์เก็บไว้ทันที
“เจ้าคือเชลยที่สำคัญมากทีเดียว ข้าว่าท่านผู้นำ และ สือเค่อจะต้องสนใจเจ้าแน่นอน!”
เบิร์นส์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา มือของเขาปล่อยพลังไฟจำนวนมากกลายเป็นเชือกที่มัดล็อคไว้แน่น
เมื่อเผชิญหน้ากับพลังของระดับดวงดาว ล็อคไม่สามารถต้านทานได้เลย ใบหน้าของเขายังคงแสดงความงุนงง แต่ก็ไม่ได้พยายามดิ้นรนอะไร
ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายให้ความสนใจซึ่งกันและกัน เรย์ลินแอบเข้าใกล้ม่านแสงเปลวไฟ ชิปตรวจสอบและบอกเงื่อนไขที่จำเป็นในการเปิดออก: “วิชาอัคนีปักษาชั้นที่สิบ และการยืนยันอัตลักษณ์พลังงาน?”
เมื่อเห็นเบิร์นส์พาล็อคออกไป เรย์ลินก็แอบตามออกจากห้องใต้ดินไปด้วย
เมื่อกลับมาที่ห้องของตัวเอง เรย์ลินเก็บหุ่นเงาอย่างเรียบร้อย แต่ในใจยังคงมีข้อสงสัยมากมาย
“แสงสีแดงตรงกลางวงเวทนั่นคืออะไรกันแน่?”
“และ เบิร์นส์ที่จับกุมล็อคอย่างรวดเร็วขนาดนี้ แสดงว่าจุดประสงค์ไม่ใช่การใช้ล็อคล่อผู้อื่นออกมา มันอาจจะเพื่อถาดแห่งปฐพี และ กุญแจทองแดงสีดำเท่านั้นหรือ?”
..........