บทที่ 56 ฟรานเซสก้า
ในขณะที่เวย์นกำลังเพลิดเพลินกับการเปิดกล่องสมบัติ ที่ซากปรักหักพังของเอลฟ์ในโคดวิน มีผู้มาเยือนลึกลับปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน
ที่ห้องหนึ่งซึ่งห่างจากค่ายของพวกเผ่าพันธุ์ต่างแดนประมาณหนึ่งร้อยเมตร มีตะเกียงน้ำมันหอมสี่ดวงถูกจุดไว้ตามมุมห้อง และตรงกลางห้องนั้นถูกจัดวางด้วยวงเวทมนตร์ที่วาดขึ้นจากวัสดุเวทมนตร์ราคาแพง
ในขณะเดียวกัน ณ ใจกลางของวงเวทมนตร์ ลูกข่างเวทมนตร์ที่เคยนิ่งสนิทเริ่มหมุนเบา ๆ พลังเวทที่มองไม่เห็นทำให้ทั้งวงเวทเรืองแสงขึ้นเล็กน้อย
เสียง “ตึง” ดังขึ้น
เหนือศีรษะของลูกข่างนั้น เกิดรอยแยกในมิติขึ้นอย่างฉับพลัน ปรากฏเป็นประตูวงรีที่ดูเหมือนจะทะลุผ่านความว่างเปล่าออกมา
หลังจากไม่กี่วินาที ประตูมิตินั้นเริ่มนิ่งลง และร่างอรชรในชุดกระโปรงยาวสีขาว สวมผ้าคลุมไหล่สีม่วงและสวมฮู้ดปิดบังใบหน้า ก็เดินออกมาจากประตูมิติ
เมื่อเธอออกจากประตูมิติแล้ว เธอก็หันมองไปรอบ ๆ เพื่อยืนยันตำแหน่ง จากนั้นหลับตาและเริ่มร่ายเวท มีกระแสพลังอันไร้รูปร่างแผ่กระจายจากรอบตัวเธอ
ในขณะเดียวกัน ห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตรจากวงเวทมนตร์ โตรูแวร์ที่กำลังจัดการงานในค่ายก็หยุดนิ่ง กำไลโลหะที่เธอสวมอยู่บนข้อมือเริ่มสั่นไหวเล็กน้อย
การเคลื่อนไหวของอุปกรณ์เวทมนตร์นี้ทำให้หัวหน้าหญิงแห่งเผ่าเอลฟ์รู้ว่าท่านผู้นั้นที่เธอรอคอยมาเนิ่นนานมาถึงแล้ว
โตรูแวร์ละมือจากงานแล้วรีบไปยังห้องที่เปิดประตูมิติอยู่
ในห้องมืด ๆ นั้น เธอพบร่างงามสง่ากำลังยืนรออยู่เงียบ ๆ
เมื่อเห็นหญิงสาวเอลฟ์ผู้สง่างามข้างประตูมิติ โตรูแวร์ก็รีบคุกเข่าลงข้างหนึ่งและกล่าวด้วยความเคารพว่า
“ท่านฟรานเซสก้า ยินดีต้อนรับที่มาที่นี่ค่ะ”
เอลฟ์หญิงที่เรียกว่าฟรานเซสก้า มีเส้นผมยาวสีทองเข้ม ดวงตาสีฟ้าอันงดงาม ใบหน้าที่งดงามล้ำเลิศ และเต็มไปด้วยความสูงส่งดั่งเชื้อสายราชวงศ์
เมื่อเห็นโตรูแวร์ หญิงสาวนักเวทแห่งเผ่าเอลฟ์ยิ้มอย่างอ่อนโยน ยื่นมือเรียวงามไปพยุงโตรูแวร์ขึ้นพลางกล่าวว่า
“ไม่ต้องพิธีรีตรองขนาดนั้นหรอก โตรูแวร์”
“เพื่อนร่วมเผ่าของเรายังสบายดีกันหรือไม่?”
“ครั้งนี้ ข้าได้นำเสบียงที่เพียงพอสำหรับการดำรงชีวิตสองเดือนมาให้ พวกเธอสามารถส่งคนไปรับได้เลย อยู่ที่ฝั่งตรงข้ามของประตูมิตินี่เอง”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โตรูแวร์ก็แสดงสีหน้าขอบคุณอย่างจริงใจ พวกผู้ลี้ภัยเหล่านี้สามารถดำรงชีวิตอยู่ในซากปรักหักพังของเอลฟ์ได้อย่างปลอดภัย ก็เพราะมีท่านฟรานเซสก้าคอยสนับสนุน
หากไม่ได้รับเสบียงจากนักเวทหญิงท่านนี้ พวกเขาซึ่งมีทั้งผู้สูงวัยและเด็กอ่อน คงไม่มีทางรอดผ่านฤดูหนาวที่แร้นแค้นในป่านี้ได้
คิดได้ดังนั้น โตรูแวร์จึงยืนขึ้นและโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า
“ท่านฟรานเซสก้า พวกเราที่พึ่งพิงท่านเป็นจำนวนมากคงต้องใช้ทรัพยากรไม่น้อย”
“เมื่อครึ่งเดือนก่อน พวกเราได้จัดการสัตว์ประหลาดในซากปรักหักพังนี้หมดแล้ว และเก็บรวบรวมโลหะมีค่าและของโบราณไว้จำนวนหนึ่ง”
“ถ้าท่านไม่รังเกียจ ข้าขอมอบของเหล่านี้ให้ท่านค่ะ”
เมื่อฟังเช่นนั้น ฟรานเซสก้าก็แสดงสีหน้าแปลกใจ ที่ตั้งของซากปรักหักพังนี้เธอเป็นคนบอกให้โตรูแวร์รู้เอง เธอจึงพอทราบถึงจำนวนสัตว์ประหลาดในนั้น
ในความคิดของเธอ นักรบในค่ายของโตรูแวร์ที่มีไม่ถึงยี่สิบคน หากพวกเขาสามารถจัดการกับสัตว์ประหลาดเหล่านั้นได้ก็คงต้องมีการเสียชีวิตมากมาย
แต่เมื่อเห็นท่าทีของโตรูแวร์ที่เล่าถึงเรื่องนี้อย่างสบาย ๆ ฟรานเซสก้าจึงเอ่ยถามว่า
“โตรูแวร์ ข้าตระเตรียมวัสดุเวทมนตร์จำนวนไม่น้อยมาเพื่อช่วยพวกเจ้ากำจัดสัตว์ประหลาดในซากปรักหักพังนี้”
“ไม่คิดเลยว่าพวกเจ้าจะทำได้ด้วยตัวเอง บอกข้าหน่อยเถอะว่าทำได้อย่างไร?”
โตรูแวร์จึงเล่าเรื่องที่เธอจ้างเกรอลท์และเวย์น สองนักล่าปีศาจมาช่วย รวมถึงบอกเรื่องที่พวกเขาพบห้องเก็บสมบัติที่ไม่สามารถเปิดได้ให้ฟรานเซสก้าฟัง
หลังจากฟังจบ ฟรานเซสก้าก็แสดงสีหน้าประหลาดใจพร้อมกับยกนิ้วแตะริมฝีปากของตนแล้วครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะกล่าวว่า
“ข้าก็ได้ยินชื่อเสียงของไวท์วูล์ฟ เกรอลท์เช่นกัน เขาคือนักดาบผู้เก่งกาจที่โลดแล่นอยู่ในแดนเหนือมาหลายสิบปี” “ส่วนเวย์น นักล่าปีศาจจากสำนักหมาป่าซึ่งเป็นครึ่งเอลฟ์ ข้ากลับไม่เคยได้ยิน
คงเป็นศิษย์ฝึกหัดนักล่าปีศาจคนใหม่”
“เขาชื่อเวย์นหรือ? น่าสนใจจริง ๆ ปัจจุบันมีนักล่าปีศาจหน้าใหม่เกิดขึ้นน้อยมาก ยิ่งเป็นครึ่งเอลฟ์แบบเขายิ่งน้อยเข้าไปใหญ่”
“แต่พวกเจ้าก็ถือว่าโชคดีนะ ในการจัดการกับสัตว์ประหลาด นักล่าปีศาจมีประสิทธิภาพมากกว่านักเวทอย่างพวกเราจริง ๆ และการที่สามารถกวาดล้างสัตว์ประหลาดในซากปรักหักพังนี้ได้ทั้งสองคน พวกเขาต้องมีฝีมือที่น่าจับตามองไม่น้อย”
“เนื่องจากนักล่าปีศาจมีจำนวนน้อย ขอบเขตแดนเหนือทั้งหมดก็มีกันไม่ถึงยี่สิบคน ข่าวสารของพวกเขาจึงมีน้อย”
กล่าวจบ ฟรานเซสก้าหยิบผ้าคลุมหน้าสีขาวขึ้นมาจากกระเป๋าที่เอวเพื่อคลุมหน้า แล้วเผยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ออกมา กล่าวเสริมว่า
“ไปกันเถอะ ไปดูที่ห้องเก็บสมบัติด้วยกัน ซากปรักหักพังแห่งนี้เป็นของเจ้าชายเอลฟ์เมื่อพันกว่าปีที่แล้ว”
“บางทีในห้องเก็บสมบัติของเขาอาจมีสมบัติล้ำค่าซุกซ่อนอยู่ก็เป็นได้”
โตรูแวร์ไม่มีทางขัดขวางความคิดของฟรานเซสก้าอยู่แล้ว
เพราะนักเวทหญิงเอลฟ์ผู้นี้ไม่เพียงเป็นหนึ่งในสมาชิกหลักทั้งห้าของกลุ่มพ่อมดแห่งโลกที่ทรงอิทธิพลที่สุด เธอยังมีสายเลือดราชวงศ์เอลฟ์ จัดเป็นบุคคลสำคัญที่มีสถานะสูงในหมู่เอลฟ์อีกด้วย
แม้จะมีหญิงงามมากมายในกลุ่มนักเวทหญิง แต่ฟรานเซสก้าก็ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้หญิงที่งดงามที่สุดในโลก และเป็นตัวแทนของเผ่าเอลฟ์
โตรูแวร์เดินตามฟรานเซสก้าผ่านซากปรักหักพังเอลฟ์ จนมาถึงห้องเก็บสมบัติที่ประตูทำจากโลหะลึกลับปิดกั้นไว้
ยังไม่ทันที่โตรูแวร์จะกล่าวอะไร ฟรานเซสก้าก็ขมวดคิ้วและพูดขึ้นว่า
“แปลกนะ ข้าจำได้ว่าในบันทึกโบราณกล่าวไว้ว่าในห้องเก็บสมบัตินี้ควรจะมีจุดพลังเวท”
“แต่ตอนนี้จุดนั้นเสียหายไปแล้ว และกลายเป็นรอยแยกในมิติแทน”
“หรือว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นในช่วงพันปีที่ผ่านมานี้?”
โตรูแวร์ซึ่งไม่มีพลังในการมองเห็นเหมือนนักเวท ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้และทำได้แค่ส่ายหน้าแสดงว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ฟรานเซสก้าขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างงดงามแล้วกล่าวว่า
“อย่างไรก็ตาม ก็ดีเหมือนกัน”
“อาณาจักรโคดวินมีความโหดร้ายต่อเผ่าพันธุ์ต่างแดนของเราอย่างมาก คนของเราหลายคนต้องเสียชีวิตเพราะพวกมันที่ไร้ศีลธรรม”
“กษัตริย์เฮนเซลท์ของพวกมันก็เป็นคนหัวแข็งหยาบกระด้าง ไม่เคยฟังคำแนะนำจากกลุ่มนักเวทเลย แถมยังมีท่าทีต่อต้านนักเวททุกคน เขามันคนโง่หลงตัวเองชัด ๆ”
“รอยแยกมิตินี้ สามารถทำให้สัตว์ประหลาดจากโลกอื่นที่ไม่แข็งแกร่งนักเข้ามาได้ ข้าจะผนึกมันไว้ด้วยเวทมนตร์ชั่วคราว”
“ในอนาคต หากจำเป็น รอยแยกนี้อาจเป็นการลงโทษที่เหมาะสมให้กับโคดวิน”
“ให้กษัตริย์โง่เง่าคนนั้นได้รู้ว่า ถ้าไม่มีความช่วยเหลือจากนักเวท เมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตจากต่างโลก กองทัพมนุษย์ของพวกเขาก็ไม่ต่างอะไรกับอาหารให้สัตว์ประหลาดเหล่านั้น”
ความคิดของฟรานเซสก้านั้น โตรูแวร์ที่เกลียดชังมนุษย์ก็เห็นด้วยโดยไม่คัดค้าน
เมื่อฟรานเซสก้าสั่งการ โตรูแวร์ก็ให้คนยกวัสดุเวทมนตร์มา จากนั้นฟรานเซสก้าได้ร่ายคาถาเสียงอ่อนหวานดุจการขับขาน วาดวงเวทมนตร์ซับซ้อนรอบ ๆ ห้องเก็บสมบัติ ผนึกพลังเวทที่รุนแรงไว้โดยรอบ
ในอนาคต หากมีใครถือกุญแจมิติเวทที่ฟรานเซสก้ามอบให้ พวกเขาจะสามารถเปิดผนึกนี้ได้ และปล่อยสิ่งมีชีวิตจากรอยแยกมิติเข้าไปในอาณาจักรโคดวิน ก่อความเดือดร้อนให้พวกเขาได้
###(จบบท)
