บทที่ 550 มิใช่วิบัติวาย ไม่อาจเผยตน!
ณ ทะเลนอกทวีปเทียนเจี้ยน พายุฝนกระหน่ำ โหมกระพือ สิ่งมีชีวิตประหลาดร่างหนึ่งยืนนิ่งกลางสายฝน พลังอสูรโบราณหมุนวนรอบร่างของสิ่งมีชีวิตประหลาดนี้ มันจ้องมองท้องฟ้า ในดวงตาไม่มีความสับสน มีเพียงความเยือกเย็น "อาจารย์อสูร! มาพบข้า!" สิ่งมีชีวิตประหลาดนี้จู่ๆ ก็หันมอง ไปทางทวีปเทียนเจี้ยน เอ่ยปากอย่างดุ...