บทที่ 38 ความตกตะลึงของเลอวั่นอี้
บทที่ 38 ความตกตะลึงของเลอวั่นอี้
“ไม่สะดวก? ไม่สะดวกยังไง?!” เลอวั่นอี้ตะโกนออกมาอย่างเย็นชา
“ในเมื่อมันไม่กล้ามาเจอฉัน งั้นฉันก็จะไปหามันเอง บอกมาซะว่ามันอยู่ที่ไหน?!”
เลอวั่นอี้ปลดปล่อยออร่าออกมา
เธอดูเหมือนกับคนที่จะไปฆ่าฮั่นฉุน
นักเรียนที่ได้ยินคำพูดของเลอวั่นอี้ พวกเขามองหน้ากันด้วยสีหน้าที่แปลกประหลาด แต่ก็ไม่มีใครยอมปริปากบอกว่าฮั่นฉุนอยู่ที่ไหน
เลอวั่นอี้ที่เห็นแบบนั้น เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย
“พวกแกไม่กล้าพูดออกมาจริงๆ งั้นเหรอ? กลัวการแก้แค้นของฮั่นฉุนขนาดนั้นเลย? พวกแกมันขี้ขลาด ใครใช้ให้พวกแกทำตัวแบบนี้กัน?!”
“วันนี้ใครก็ตามที่ไม่บอกว่าฮั่นฉุนอยู่ที่ไหน ฉันจะถือว่าพวกแกสอบตก!!!”
เลอวั่นอี้แสดงความก้าวร้าวออกมา
นักเรียนที่ได้ยินแบบนั้น ต่างก็ถอยห่างออกไป
พวกเขากำลังเปิดทาง
เส้นทางนี้ตรงไปยังหลุมลึกที่เย่เหรินสร้างขึ้น
เลอวั่นอี้ขมวดคิ้ว แต่เธอก็ยังคงเดินไปที่หลุม
“อาจารย์ใหญ่เลอ...อาจารย์ฮั่นอยู่ที่นี่...”
เลอวั่นอี้เห็นสิ่งที่อยู่ในหลุม
เธอพูดไม่ออก
โรงอาหารกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
“นี่...นี่ฮั่นฉุนเหรอ?”
เลอวั่นอี้ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ตอนนี้เลอวั่นอี้ยังคงดูโกรธอยู่
เธอมองเย่เหรินที่ยืนอยู่ข้างๆ หลุม จากนั้นเธอก็มองฮั่นฉุนที่นอนอยู่ในหลุม
เธอรู้สึกมึนงง...
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ทำไมฮั่นฉุนถึงได้นอนอยู่ในหลุม?
ทำไมเย่เหรินถึงได้ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างปลอดภัย?
ฉันจำผิดไปรึเปล่า? ใครกันที่เป็นผู้มีพลังระดับแพลทินัม?
ตอนนี้หัวของเลอวั่นอี้กำลังเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
หวังเฉิงไห่ที่อยู่ข้างๆ ได้ยินเลอวั่นอี้ถาม เขารีบวิ่งเข้ามา
เขาเช็ดเหงื่อและยิ้มออกมาอย่างประจบสอพลอ
“อาจารย์ใหญ่เลอ คนที่อยู่ในหลุมคือฮั่นฉุนครับ”
หวังเฉิงไห่มองไปที่หลุมด้วยความรังเกียจ
“ใครจะไปคิดล่ะว่าในสถาบันของพวกเราจะมีครูที่ไร้ศีลธรรมแบบนี้อยู่ด้วย!!”
หวังเฉิงไห่พูดจบก็แกล้งเช็ดมุมตาอย่างเศร้าใจ
“ตอนนั้นฮั่นฉุนบอกผมว่ามีนักเรียนทะเลาะวิวาทกันที่โรงอาหาร เขายังบอกอีกว่ามีครูคนหนึ่งเข้าข้างนักเรียนของตัวเอง เขาเลยขอให้ผมไปจัดการเรื่องนี้”
“ผมน่ะเป็นคนที่ใจร้อน ผมเลยตามฮั่นฉุนไปที่โรงอาหาร ผมตำหนิครูเย่ไป”
หวังเฉิงไห่ตบต้นขาของตัวเอง
“ผมสมควรตายจริงๆ ผมไม่ได้ตรวจสอบให้ดีซะก่อน ผมเข้าใจครูเย่ผิดไป”
คำพูดของหวังเฉิงไห่ฟังดูดีมาก เขาพยายามอธิบายความผิดพลาดของตัวเอง
ถึงแม้ว่าเขาจะยอมรับความผิดพลาดก็จริง แต่มันก็ไม่ได้ดูร้ายแรงอะไร
จากนั้นหวังเฉิงไห่ก็ดึงเย่เหรินเข้ามา
เย่เหรินหลบมือของหวังเฉิงไห่
หวังเฉิงไห่รู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงพูดต่อ
“โชคดีที่ครูเย่เป็นคนดี เขาปกป้องผลประโยชน์ของนักเรียน เขาต่อสู้กับคนเลวโดยไม่กลัวอันตราย!!!”
หวังเฉิงไห่พูดมากมายราวกับว่าเขาอยากจะใช้ทุกอย่างที่เรียนรู้มาทั้งชีวิตเพื่อเอาใจเย่เหริน
เลอวั่นอี้ขมวดคิ้วด้วยความร้อนใจ “เข้าเรื่องเลย!!”
“อ้อๆๆ ได้ครับ!!” หวังเฉิงไห่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
เขาเรียบเรียงคำพูดก่อนจะพูดต่อ
“ฮั่นฉุนมันยุยงให้นักเรียนไปรังแกลูกศิษย์ของครูเย่ ครูเย่เลยมาที่นี่เพื่อทวงความยุติธรรม”
“หลังจากนั้น ครูเย่ก็ทะเลาะกับฮั่นฉุน ใครจะไปคิดล่ะว่าฮั่นฉุนจะใช้พลังหยกสัมผัส”
เลอวั่นอี้ที่ได้ยินแบบนั้น เธอก็รู้สึกใจหาย
ในฐานะอาจารย์ใหญ่ เธอรู้ดีว่าพลังหยกสัมผัสนั้นน่ากลัวแค่ไหน
เธอมองเย่เหรินด้วยหางตา เธอกลัวว่าเย่เหรินจะได้รับบาดเจ็บ
หวังเฉิงไห่ที่เห็นแบบนั้น เขารีบพูดต่อ
“แต่โชคดีที่ครูเย่เป็นอัจฉริยะ เขาเอาชนะฮั่นฉุนได้ด้วยระดับทอง แถมยังไม่ได้รับบาดเจ็บด้วย!!! อาจารย์ใหญ่เลอ ครูเย่นี่สุดยอดจริงๆ การที่สถาบันของพวกเรามีครูแบบนี้ ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี...”
หวังเฉิงไห่พยายามเอาใจเลอวั่นอี้ แต่เลอวั่นอี้กลับไม่ได้สนใจ
ทองเอาชนะแพลทินัมได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ?
ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ถ้าหากมีคนมาบอกแบบนี้กับเธอ เธอคงจะหัวเราะเยาะ
กฎเหล็ก ‘ห้ามท้าทายแพลทินัมโดยการสู้ข้ามขั้นเด็ดขาด’ มันติดอยู่ในใจของทุกคน
แต่ตอนนี้มันกลับเกิดขึ้นตรงหน้าเธอ
ฮั่นฉุนคงจะไม่แกล้งทำเป็นแพ้หรอกมั้ง?
เลอวั่นอี้รู้สึกมึนงง
เธอมองเย่เหริน
ตั้งแต่ที่รู้ว่าเย่เหรินสามารถทำลายขีดจำกัดระดับทองได้
เธอก็จินตนาการได้แล้วว่าเย่เหรินจะต้องโด่งดังแน่ๆ
แต่เธอไม่คิดเลยว่าการต่อสู้ครั้งแรกของเย่เหรินจะน่าตกตะลึงขนาดนี้
เลอวั่นอี้นึกถึงสิ่งที่ท่านอา เลอเอินจิงเคยบอกเอาไว้
“ศักยภาพของเย่เหริน ไม่ต้องพูดถึงตระกูลใหญ่สามตระกูลหรอก แม้แต่สามประเทศ เขาก็ยังสามารถรับมือได้...”
เลอวั่นอี้สูดหายใจเข้าลึกๆ ท่านอาของเธอมองคนได้แม่นยำจริงๆ
เมื่อก่อนเธอคิดว่าเลอเอินจิงพูดเกินจริงไป เธอคิดว่าเลอเอินจิงจงใจพูดแบบนั้นก็เพื่อที่จะให้เธอกับเย่เหรินได้ลงเอยกัน
แต่ตอนนี้เธอกลับคิดว่าท่านอาของเธอมองเย่เหรินต่ำเกินไป...
การทำลายกฎเหล็กของแพลทินัมด้วยระดับทอง ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน!!!
หากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกไป
เลอวั่นอี้รู้ดี เย่เหรินจะกลายเป็นที่ชื่นชอบของผู้มีพลังมากมาย
เหล่าปรมาจารย์จะต้องมาแย่งตัวเขาไปเป็นศิษย์ หรือไม่ก็ให้แต่งงานกับลูกสาวของพวกเขา
แต่งงานงั้นเหรอ?!!
เลอวั่นอี้ที่คิดถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกใจหาย เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย
หวังเฉิงไห่เห็นเลอวั่นอี้ขมวดคิ้ว เขาก็คิดว่าเลอวั่นอี้ไม่พอใจที่เย่เหรินทะเลาะวิวาท
เขารีบพูดออกมา
“อาจารย์ใหญ่เลอ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับครูเย่!! มันเป็นความผิดของผมเอง!!”
หวังเฉิงไห่พูดพลางตบหน้าอกอย่างเศร้าใจ
“ผมช่างโง่เง่า ตาฝ้าฟาง ผมมองไม่เห็นธาตุแท้ของฮั่นฉุน!!! ผมโดนมันหลอก”
หวังเฉิงไห่เดินไปยืนอยู่ข้างหน้าเย่เหริน
เขาเชิดหน้าขึ้น หลับตาลง ราวกับว่าเขายอมที่จะตายอย่างสงบ
“ถ้าหากอาจารย์ใหญ่เลออยากจะลงโทษ ก็ลงโทษผมเถอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับครูเย่ พวกเราจะทำให้อาจารย์อัจฉริยะต้องเสียใจไม่ได้!!!”
หวังเฉิงไห่ไขว้หลัง พร้อมกับส่งสัญญาณให้เย่เหริน
ราวกับกำลังบอกว่า ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการเอง
นักเรียนที่เห็นแบบนั้นต่างก็พูดไม่ออก
นี่มันอะไรกัน?
หน้าหนาจริงๆ
หวังเฉิงไห่กำลังสอนบทเรียนการเอาตัวรอดในที่ทำงานให้นักเรียน...
