บทที่ 31 ฝ่ามือเหล็ก
บทที่ 31 ฝ่ามือเหล็ก
หลังจากนั้นก็มาถึงการฝึกท่าพื้นฐานแล้ว ฟางจือสิงใช้วิธีการจดจำแบบเดียวกัน โดยวาดภาพคนติดไม้ขีดบนพื้นเพื่อสร้างภาพการเคลื่อนไหวต่อเนื่อง
น่าเสียดายที่เจิ้งเถียนเอินร่างกายอ่อนแอมาก เขาสามารถฝึกท่าให้ฟางจือสิงดูได้เพียงวันละครั้งเท่านั้น
ถึงแม้ว่าฟางจือสิงจะมีความจำดี แต่ก็ยังใช้เวลาถึงห้าวันกว่าจะวาดท่าทางทั้งหมดได้เสร็จสิ้น
หลังจากนั้น เขาก็ฝึกท่าตามแบบ
ในตอนเริ่มแรก การเคลื่อนไหวของเขาแข็งทื่อ และ ไม่ต่อเนื่อง
เหมือนตีฆ้องผิดเสียง ลอกเลียนแบบแมว
บางครั้งการเคลื่อนไหวที่ยาก เช่น การตีลังกา ก็กลายเป็นการล้มกลิ้งแทน
โชคดีที่ฟางจือสิงเป็นนักสู้ขั้นพลังรวม เขาควบคุมพลังของตนเองได้ละเอียดอ่อน สามารถปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว เรียนรู้จากประสบการณ์ และ ฝึกฝนอย่างไม่ย่อท้อ จนค่อยๆ เชี่ยวชาญท่าทางที่ยากขึ้นเรื่อยๆ
เพียงฝึกฝนสองสามวัน เขาก็สามารถทำการหมุนตัวด้านข้าง ตีลังกา ตีลังกาด้วยมือเดียว ตีลังกาหน้า และตีลังกาหลังได้อย่างง่ายดาย
“ไม่ใช่ ไม่ใช่ ท่านี้ของเจ้ามันยังไม่ถูกต้อง”
เจิ้งเถียนเอินก็ไม่ได้รับเงินไปโดยเปล่าประโยชน์ เขาคอยชี้แนะ และ แก้ไขรายละเอียดต่างๆ อย่างละเอียด ทำให้ท่าทางของฟางจือสิงค่อยๆ ถูกต้องมากขึ้น
เวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว สิบวันล่วงเลยไป
วันนี้ หลังอาหารเที่ยง ฟางจือสิงเดินไปยังลานบ้าน สูดลมหายใจลึก หลับตาลง และ รวบรวมสมาธิทั้งหมด
ในใจ เขาจำลองการเคลื่อนไหวของท่าต่างๆ หนึ่งรอบ
ทันใดนั้น เขาเปิดตาขึ้น ร่างกายเคลื่อนไหวตามอย่างต่อเนื่อง ท่าทางทุกอย่างไหลลื่นไม่มีสะดุด และ เปี่ยมไปด้วยพลัง
สามารถเห็นได้ชัดเจนว่ามีเนื้อโป่งขนาดเท่ากำปั้นขึ้นบนร่างของเขา เคลื่อนที่ไปทั่วร่างกายคล้ายลูกข่าง
【2. ฝึกท่าทาง 1 รอบ (เสร็จสิ้นแล้ว)】
【เงื่อนไขสำหรับขั้นเต็มระดับของวิชาภูเขาเหล็ก ขั้นแรก สำเร็จครบถ้วนแล้ว ต้องการยกระดับหรือไม่?】
“ฮู~”
ฟางจือสิงถอนหายใจยาว รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปาก
ความพยายามไม่สูญเปล่า เขาทำสำเร็จแล้ว!
“อืม ฝึกได้ดีทีเดียว”
เจิ้งเถียนเอินมองเห็นด้วยตาของตนเอง พยักหน้าแสดงความชื่นชม
“ตามมาตรฐานของ ‘วิชาภูเขาเหล็ก’ เจ้าควรอยู่ที่ขั้นพลังรวมช่วงต้นแล้ว ขยันฝึกฝนต่อไป พลังของเจ้าจะค่อยๆ เพิ่มขึ้นจนเข้าสู่ช่วงกลาง ช่วงปลาย และในที่สุดถึงขั้นสมบูรณ์”
เขาชี้แนะเพิ่มเติม “แต่เจ้าที่เป็นขั้นพลังรวมอยู่แล้ว และจากสิ่งที่เจ้าแสดงให้เห็นถึงระดับที่รวมคนกับดาบเป็นหนึ่งเดียว เจ้าน่าจะข้ามขั้นกลางไปได้ และ ก้าวสู่ขั้นสมบูรณ์ของชั้นแรกอย่างรวดเร็ว”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขายกมือขึ้น และ เตือนว่า
“เมื่อฝึกจนถึงขั้นสมบูรณ์แล้ว อย่าลืมฝึกฝนฝีมือให้ดี อาจมีโอกาสที่เจ้าจะตื่นรู้ทักษะการระเบิดพลัง”
ได้ยินดังนั้น ฟางจือสิงรู้สึกประหลาดใจ
“ท่านหมายความว่า ทักษะการระเบิดพลังไม่ได้มีทุกคนหรือ?”
“แน่นอนอยู่แล้ว!”
เสียงของเจิ้งเถียนเอินสูงขึ้นเล็กน้อย “แม้ว่าทุกคนจะสามารถฝึกศิลปะการต่อสู้ได้ แต่ระดับความเข้าใจและ ความชำนาญในวิชานั้นแตกต่างกันไป และ การเกิดทักษะการระเบิดพลังนั้นมีข้อกำหนดที่สูงมาก และ เข้มงวดเฉพาะผู้ที่ฝึกฝนวิชานั้นจนถึงขีดสุดเท่านั้นถึงจะมีโอกาสได้รับทักษะนี้”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขายกมือขวาขึ้น ใบหน้าแสดงความคิดถึงอดีต และ กล่าวช้าๆ
“เมื่อตอนนั้น ข้าทุ่มเทฝึกฝน ‘วิชาภูเขาเหล็ก’ ขั้นแรกอย่างหนักเป็นเวลามากกว่าห้าปี โดยไม่หยุดพักแม้แต่วันเดียว จนกระทั่งข้าได้ตื่นรู้ทักษะการระเบิดพลัง ‘ฝ่ามือเหล็ก’
ด้วยฝ่ามือที่แข็งแกร่งราวกับดาบ และ กระบี่ ข้าสามารถเข้าร่วม ‘การประลองศิลปะการต่อสู้แห่งชิงเหอ’ และ คว้าอันดับที่เจ็ดมาได้ จนได้รับชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในนาม ‘ฝ่ามือเหล็ก เจิ้งเถียนเอิน’”
ฟางจือสิงได้ยินดังนั้นรู้สึกทึ่ง แต่ก็สังเกตเห็นบางอย่างแปลกๆ จึงถามขึ้นว่า “ที่ท่านพูดมา ดูเหมือนฝ่ามือเหล็กเป็นทักษะเฉพาะตัวของท่าน คนอื่นฝึกไม่ได้ใช่ไหม?”
“ไม่ใช่เช่นนั้น”
เจิ้งเถียนเอินยิ้มเล็กน้อย มีความภาคภูมิใจปรากฏในรอยยิ้มนั้น
เขาอธิบาย “คนที่แตกต่างกันฝึกฝนวิชาเดียวกัน แม้ว่าทุกคนจะฝึกฝนจนถึงขั้นสมบูรณ์และสุดขีด รวมถึงได้รับการตื่นรู้ทักษะการระเบิดพลัง แต่ทักษะการระเบิดพลังนั้นไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน มันขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล”
เขาแกว่งมือขวา “ฝ่ามือเหล็กที่ข้าฝึกฝน คนอื่นก็มีโอกาสฝึกจนเกิดได้ ผลลัพธ์อาจจะเหมือนกันหรือแตกต่างกันเล็กน้อย แต่อาจมีคนที่ได้รับทักษะการระเบิดพลังที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง”
“จากที่ข้ารู้มา คนที่ฝึกฝน ‘วิชาภูเขาเหล็ก’ ขั้นแรกจนถึงขีดสุด และ ได้ตื่นรู้ทักษะการระเบิดพลัง มีมากกว่าร้อยแบบ เช่น ฝ่ามือเหล็ก หมัดเหล็ก นิ้วเหล็ก ขาเหล็ก เป็นต้น”
ฟางจือสิงเข้าใจแล้ว ใจในใจคิดว่า ที่แท้ทักษะการระเบิดพลังยังมีโอกาสสุ่มเกิดขึ้น เหมือนการเปิดกล่องสุ่มของรางวัล
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นจนอยากจะฝึกต่อทันที จึงเดินกลับเข้าไปในห้องเพื่อพักผ่อน
เมื่อเข้าไปในห้อง ฟางจือสิงเงยหน้าขึ้นเห็นเสี่ยวโก่วนอนหมอบอยู่บนเตียงในสภาพเบื่อหน่ายไร้ชีวิตชีวา
“เป็นอะไรไป เจ้าเครียดหรือ?” ฟางจือสิงยิ้มเยาะ
เสี่ยวโก่วแม้แต่จะเปิดเปลือกตาขึ้นมองก็ไม่ทำ ไม่อยากตอบโต้ฟางจือสิง
ตอนนี้ ฟางจือสิงได้เข้าสู่เส้นทางที่ถูกต้องแล้ว เมื่อเขาเริ่มฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ เขาจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และก้าวสู่จุดสูงสุดในชีวิต
แต่สำหรับมัน ความพยายามของมันมีความหมายอะไร จะต้องฝ่าฟันเพื่อเป็นหมาที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในชีวิตหรือ?
น่ารำคาญนัก!
ยิ่งเสี่ยวโก่วคิดก็ยิ่งโกรธ อยากจะพุ่งหัวชนกำแพงตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด
“ยกระดับ!”
ฟางจือสิงนั่งขัดสมาธิ หลับตาลง และ ตั้งจิตมั่น
ทันใดนั้น เขาก็เข้าสู่สภาวะที่ลึกล้ำ เหมือนกำลังฝันอยู่
ในความฝันนั้น เขาฝึกฝน ‘วิชาภูเขาเหล็ก’ ขั้นแรกอย่างหนักหน่วง ความเข้าใจ และ การรับรู้ถึงวิชานี้ค่อยๆ ลึกซึ้งขึ้น จนในที่สุดก็บรรลุถึงขั้นเชี่ยวชาญสูงสุด
ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ อาจเป็นหลายเดือนหรือหลายปี ร่างกายของเขาเริ่มเปลี่ยนแปลงไปทีละน้อย
กล้ามเนื้อบนร่างกายของเขากระชับแน่นขึ้น บางส่วนของกล้ามเนื้อมีการขยายตัว ส่วนบางส่วนก็หดลงเล็กน้อย
ในขณะเดียวกัน โครงกระดูกของเขาก็หนาแน่นขึ้นกว่าเดิม
【วิชาภูเขาเหล็ก ขั้นแรก·สมบูรณ์】
【ทักษะการระเบิดพลัง: พิงภูเขาเหล็ก (Lv1)】
“โอ้ ทักษะนี้เองหรือนี่” ดวงตาของฟางจือสิงสว่างขึ้น
พิงภูเขาเหล็ก หมายถึงการเข้าประชิดตัวผู้อื่นอย่างฉับพลัน โดยใช้แรงกระทุ้งขาขณะยืน เพิ่มความเร็วในพริบตา และ ใช้ศอกหรือไหล่กระแทกอย่างแรงเพื่อโจมตีคู่ต่อสู้อย่างดุดัน
“ไม่เลว ไม่เลวเลยจริงๆ” ฟางจือสิงมองเสี่ยวโก่วด้วยสายตาหมายจะเยาะเย้ย
เสี่ยวโก่วไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ
ฟางจือสิงพูดอย่างประชด “ข้าเลื่อนขั้นอีกแล้ว แล้วเจ้าล่ะ?”
เสี่ยวโก่วมองดูแผงควบคุมของตนที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง สีหน้าของมันยิ่งหดหู่ลงกว่าเดิม
“ฟางจือสิง เจ้าคิดว่าข้ามีเหตุผลอะไรในการมีชีวิตอยู่อีก?”
เสี่ยวโก่วนอนหงาย มองเพดานด้วยสายตาเลื่อนลอยและถามขึ้น
ฟางจือสิงรู้สึกสะใจ และ พูดอย่างเยาะเย้ย
“ถ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่ก็ไปตายซะ ไม่มีใครในโลกนี้ที่จะคิดถึงเจ้า”
เมื่อได้ยินคำนี้ เสี่ยวโก่วก็รู้สึกโกรธจนสุดขีด ลุกขึ้น และ ตะโกนว่า
“เจ้าดีใจอะไรนัก คิดว่าได้บทพระเอกนิยายสมใจแล้วหรือ?”
ฟางจือสิงหัวเราะเยาะ “เจ้ากำลังอิจฉาหรือกำลังริษยา?”
เสี่ยวโก่วเผยเขี้ยว และ กล่าวว่า “ข้าเกลียด เกลียดจนอยากกัดเจ้าให้ตาย!”
ใบหน้าของฟางจือสิงแปรเปลี่ยนเป็นเข้มขรึม “ไม่พอใจก็ลองดูสิ”
เสี่ยวโก่วโกรธจนสุดขีด พุ่งตัวออกมา กระโดดขึ้น และ พุ่งใส่ฟางจือสิง อ้าปากโชว์เขี้ยวแหลม
“ทักษะการระเบิดพลัง·พิงภูเขาเหล็ก!”
ฟางจือสิงเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว ทิ้งเงาไว้ด้านหลัง ยกศอกขึ้นกระแทกไปด้านหน้า
เสี่ยวโก่วเห็นภาพตรงหน้าเบลอ ภาพของฟางจือสิงเต็มไปทั่วมุมมองของมัน
ปัง! ปัง! ปัง!
ฟันหลายซี่แตกกระเด็นออกมา กระดูกใบหน้าแตกละเอียดกลายเป็นผุยผง
คอของเสี่ยวโก่วบิด และ หัก ร่างกายบิดเบี้ยว และ กระเด็นไปไกล กระแทกกับผนังอย่างแรง ก่อนจะร่วงลงมากองกับพื้น ทิ้งคราบเลือดสีแดงฉาน
จบชีวิต!
.........
