บทที่ 288: ทำไมจู่ๆ ฉันถึงได้กลายเป็นผู้นำนิกายกันล่ะ?
บทที่ 288: ทำไมจู่ๆ ฉันถึงได้กลายเป็นผู้นำนิกายกันล่ะ? หวังโหวเดินออกมาจากนิกายลู่ซานอย่างอวดดี และหลังจากขึ้นเรือรบแล้ว เขาก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก และใบหน้าของเขาก็ซีดเผือก “ ท่านรัฐมนตรีหวัง ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม” “ ไม่เป็นไร ฉันแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย” หวังโหวสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วโบกมือ “ ฉันคิด...
