บทที่ 216 โคมวิญญาณแห่งแดนผี เส้นทางการก้าวหน้าที่ไม่คาดคิด
หลังจากประโยคนั้น สีสันทั้งหมดก็จางหายไป ภาพทั้งหมดกลายเป็นควันธุลี ปลิวไปตามลม พระน้อยหายไปแล้ว เหลือเพียงนักพรตที่น้ำตานองหน้า ยื่นมือออกไป พยายามจะคว้าทุกสิ่งเอาไว้ นักพรตที่มีคราบน้ำตาบนใบหน้า มองไปที่เวิ่นเหยียน ดวงตาเต็มไปด้วยความวิงวอน "ขอร้องละ ให้ฉันได้เห็นอีกครั้ง แค่ครั้งเดียว..." เวิ่นเห...
