บทที่ 21 การล่าเสือดาวเงามืด
"ซู้ด~ ซู้ด~"
ฉินชวนดื่มน้ำแกงปลาคำสุดท้ายก่อนจะวางตะเกียบและถ้วยลง สุ่ยฮวาก็แทบจะทำสิ่งเดียวกันโดยการเลียน้ำแกงปลาในชามจนเกลี้ยงก่อนจะเงยหน้ามองฉินชวน
"จากนี้ไป เราจำเป็นต้องขยายอาณาเขตแล้ว" ฉินชวนเอ่ยเบาๆ "หลังจากที่ค้นหามาหลายวัน บริเวณรอบ ๆ นี้ก็ไม่มีทรัพยากรที่จะช่วยให้นายเลื่อนระดับได้อีกแล้ว"
"เพื่อให้แข็งแกร่งขึ้นโดยเร็ว เราจำเป็นต้องหาอาณาเขตใหม่"
"นายเกิดและเติบโตอยู่แถวนี้ นายมีความเห็นอะไรบ้าง?"
หลังจากฟังคำถามของฉินชวน สุ่ยฮวาก็มีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ตาของมันจะสว่างขึ้น แต่ก็เผยความลังเลออกมา
"เป็นอะไรไป?" ฉินชวนที่สังเกตเห็นความผิดปกติของสุ่ยฮวาเอ่ยถามขึ้น
"โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง ..." (ฉันรู้ว่ามีสถานที่หนึ่งที่มีผลไม้มากมายที่จะช่วยเพิ่มประสบการณ์ได้ แต่...)
ขณะที่สุ่ยฮวากำลังเล่า ฉินชวนก็เผยสีหน้าที่คาดไม่ถึงออกมาแต่ก็เข้าใจความสมเหตุสมผล สถานที่ที่สุ่ยฮวาพูดถึงนั้น คืออาณาเขตที่เสือดาวเงามืดเคลื่อนไหวอยู่ และยังเป็นที่ที่พวกเขาสองคนเจอกันครั้งแรกอีกด้วย
ตามที่สุ่ยฮวากล่าว มันไม่เคยอาศัยอยู่ในบริเวณนั้น แต่เหตุผลที่มันเข้าไปก็เพราะที่นั่นมีผลไม้พิเศษที่ช่วยให้มันเพิ่มค่าประสบการณ์ได้ แถมยังมีจำนวนมากอีกด้วย แต่ผลปรากฏว่าผลไม้ก็หาไม่เจอ ซ้ำยังได้พบกับฉินชวน ทั้งคนและสัตว์ถูกเสือดาวเงามืดไล่ล่า จนเรื่องราวพัฒนามาจนถึงจุดนี้
ความลังเลของสุ่ยฮวาในครั้งนี้ แน่นอนว่าเป็นเพราะเสือดาวเงามืด แม้ว่าตอนนี้มันจะอยู่ในระดับ 7 แล้วก็ตาม แต่ระยะห่างระหว่างมันกับเสือดาวเงามืดระดับ 12 ซึ่งเป็นขั้นโตเต็มวัยนั้นก็ยังคงมากอยู่
หลังจากฟังเรื่องราวของสุ่ยฮวา ฉินชวนก็เผยสีหน้าครุ่นคิด
ครั้งที่แล้ว วิธีที่สุ่ยฮวาใช้หลอกล่อเสือดาวเงามืด เขาเชื่อว่าไม่สามารถใช้ได้ผลเป็นครั้งที่สอง และหากใช้วิธีปกติ พวกเขาไม่มีทางเอาชนะเสือดาวเงามืดได้แน่นอน
สายตาของฉินชวนหยุดลงที่เวลา "หยุดเวลา" ที่เขาสะสมไว้
ตลอดแปดวันที่ผ่านมา เขาไม่เคยใช้เวลาหยุดเวลาอย่างเปล่าประโยชน์ ปัจจุบันเขาสะสมเวลาได้ถึงเก้าวินาทีแล้ว เวลาหยุดเก้าวินาที เพื่อจัดการกับเสือดาวเงามืดหนึ่งตัวนั้น คงเพียงพอแล้ว แต่เรื่องนี้จำเป็นต้องวางแผนอย่างดี
การหยุดเวลา ฉินชวนเคยใช้เพียงหนึ่งวินาทีเท่านั้น และไม่ได้ทำอะไรเลย หากพูดอย่างเคร่งครัด นี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาได้ใช้เวลาหยุดเวลาอย่างแท้จริง
เพื่อให้การใช้เวลาหยุดเวลาได้ผลดีที่สุด เขาจึงต้องวางแผนล่วงหน้าให้ดี
ฉินชวนหยิบปากกาไม้ขึ้นมาแล้วเริ่มเขียนและวาดในกรอบไม้ที่โรยด้วยทรายละเอียด
ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง เขาก็โยนปากกาไม้ลง "มีวิธีแล้ว!"
"โฮ่ง?" (อะไรหรือ?)
สุ่ยฮวาเฝ้ารออยู่ข้างๆ ฉินชวน นอนหมอบอยู่กับพื้นด้วยสีหน้าว่างเปล่า และรีบเงยหน้าขึ้นเมื่อรู้สึกถึงการเคลื่อนไหว
"จุดเด่นที่สุดของเสือดาวเงามืด ก็คือความเร็วของมัน" ฉินชวนยิ้มเล็กน้อยด้วยความมั่นใจ "เราจะใช้จุดเด่นนี้ของมันในการจัดการ"
สุ่ยฮวาเอียงศีรษะน้อย ๆ เผยสีหน้าสับสนอย่างเห็นได้ชัด
ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่เข้าใจความหมายของฉินชวนอย่างแท้จริง
"เป็นแบบนี้..."
ฉินชวนพูดแผนการของเขาออกมาอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันมือก็ยกขึ้นแสดงท่าทางประกอบ
สุ่ยฮวาเงี่ยหูฟัง และตาของมันก็สว่างขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมเผยสีหน้าที่คล้ายกับเข้าใจในที่สุด
เมื่ออธิบายจบ ฉินชวนก็มองดูเวลา
【03:53:29/08:00:00】
【00:00:09】
"ยังมีเวลาอีกสี่ชั่วโมง เราต้องเร่งมือแล้ว"
"โฮ่ง!" (ตกลง!)
...
...
...
"ฟู่~ ถึงซะที"
ฉินชวนถอนหายใจยาว วางอาวุธลับที่ใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงในการสร้างไว้ข้างหลัง ตอนนี้อาวุธลับนี้ถูกคลุมด้วยเส้นปอที่ถักอย่างง่าย ๆ แล้วปิดทับด้วยหญ้าสด มองเผิน ๆ คล้ายกับกลืนไปกับพืชพรรณรอบข้าง
"โฮ่ง!" (ข้างหน้านั่นคืออาณาเขตของเสือดาวเงามืดแล้ว)
สุ่ยฮวาจ้องมองไปข้างหน้า สีหน้าแสดงความเคร่งเครียด
"หลังจากวันนี้ อาณาเขตนี้จะเป็นของเราแล้ว"
ฉินชวนยิ้มอย่างเย้ยหยัน แฝงด้วยความดื้อรั้นเล็กน้อย
เขามองดูเวลา
【07:58:18/08:00:07】
【00:00:02】
เจ็ดวินาที คือเวลาที่ฉินชวนคาดการณ์ไว้ว่าต้องใช้ให้น้อยที่สุด หากเจ็ดวินาทีไม่พอ เขาจะค่อย ๆ เพิ่มทีละวินาทีจนกว่าจะสำเร็จ
แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาลงมือ เขายังไม่มั่นใจว่าจะสามารถอยู่รอดได้ในมือของเสือดาวเงามืดนานถึง 102 วินาที
【07:59:20/08:00:07】
【00:00:02】
"เริ่มได้" ฉินชวนกระซิบเสียงต่ำ ทิ้งอาวุธลับไว้ที่เดิม สะพายแผ่นไม้ประหลาดไว้ที่หลัง และพาสุ่ยฮวาวิ่งบุกเข้าไปในอาณาเขตของเสือดาวเงามืด
ห้าสิบเมตร...
หนึ่งร้อยเมตร...
สองร้อยเมตร!
【07:59:46/08:00:07】
【00:00:02】
ทันทีที่บุกเข้าไปถึงสองร้อยเมตร ฉินชวนก็เห็นเงาสีดำเคลื่อนไหวในสายตา
เขาเปลี่ยนทิศทางวิ่งทันที พร้อมตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
"แมวดำตัวใหญ่ ถ้ามีปัญญาก็มาจับฉันสิ!"
"โฮร่ก!!!"
เสียงคำรามที่น่าตื่นตะลึงดังขึ้นจากทางด้านหลัง เงาสีดำนั้นกลายเป็นประกายแสงที่น่าหวาดหวั่นในช่วงเวลาอันสั้น มุ่งหน้ามาเพื่อไล่ล่าฉินชวน
เสือดาวเงามืดจำได้ว่าเคยเจอกับคนและสัตว์คู่นี้มาก่อน ความทรงจำที่ถูกสองมดปลวกนี้ล้อเล่นกลับมาเด่นชัดอีกครั้ง เพียงชั่วพริบตามันก็เกิดความโกรธเกลียดถึงขีดสุด
ครั้งนี้ มันจะต้องฆ่าทั้งสองให้ได้!
ลวดลายลึกลับใต้เท้าของมันวาบแสงขึ้น เสือดาวเงามืดแต่ละครั้งที่กระโจนไปก็ไกลถึงสิบเมตร ระยะห่างกับฉินชวนยิ่งลดลงจนเห็นได้ชัด
แต่ฉินชวนกลับไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวใด ๆ
จนกระทั่งเสือดาวเงามืดเข้ามาใกล้เพียงประมาณยี่สิบเมตร อีกแค่สองถึงสามกระโจนก็คงพอที่จะโจมตีได้ ฉินชวนก็กระโดดลอยตัวพุ่งลงเนินที่ซ่อนอยู่ในหญ้าทึบ
นี่คือเนินที่ครั้งก่อนทำให้เขาพลาดพลั้งตกลงไปจนสลบไปหลายชั่วโมง ตอนนี้ เนินนี้กลายเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับเผชิญหน้ากับเสือดาวเงามืด!
เมื่อกระโดดลงบนเนิน แผ่นไม้ที่สะพายอยู่หลังของฉินชวนก็ถูกนำมาใช้กลายเป็นแผ่นสไลด์ที่พิเศษ ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนเกินความเร็วที่วิ่งได้ด้วยแรงทั้งหมด
เสือดาวเงามืดที่ตามมาจากด้านหลัง ถูกความโกรธชักนำไม่รีรอที่จะตามมา แม้มันจะคุ้นเคยกับเนินนี้ แต่ความลาดชันและขรุขระของเนินทำให้มันต้องลดความเร็วลงเพื่อไม่ให้สูญเสียสมดุล
ความเร็วที่เพิ่มขึ้นและลดลงนี้ ทำให้ฉินชวนที่เดิมทีควรถูกไล่ทัน กลับกลายเป็นยากจะเข้าถึงในสายตาของเสือดาวเงามืด
เสือดาวเงามืดจ้องมองแผ่นหลังของฉินชวนด้วยความโกรธแค้น มันรอคอยจังหวะที่ฉินชวนจะลื่นไหลไปจนถึงตีนเนินและเริ่มลดความเร็วลง
มันสาบานว่าจะจับตัวเจ้าคน ๆ นี้ให้ได้ แล้วฉีกเขาออกเป็นชิ้น ๆ!
เนินนี้ไม่ได้ยาวมากนัก ไม่นานฉินชวนก็ลื่นไหลมาถึงด้านล่างสุด เมื่อเข้าสู่พื้นราบ ความเร็วของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เสือดาวเงามืดกลับเร่งความเร็วขึ้นอย่างกระทันหัน
【07:59:58/08:00:07】
【00:00:02】
ฉินชวนกวาดตามองเวลาพลางรู้ตัวดี เขากระโดดลงจากแผ่นสไลด์ที่ความเร็วลดลงจนเท่ากับความเร็วในการวิ่งสุดกำลังของเขา แล้วหันตัววิ่งไปในอีกทิศทางหนึ่งทันที
เสือดาวเงามืดไม่ได้คาดคิด แต่ก็รีบเปลี่ยนทิศทางไล่ตามมาอย่างไม่ลดละ
【07:59:59/08:00:07】
【00:00:02】
ฉินชวนรู้สึกถึงความน่ากลัวที่ตามมาใกล้จากด้านหลัง แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็มองเห็นอาวุธลับที่ซ่อนอยู่ในพุ่มไม้เบื้องหน้า
เมื่อมองเห็นฉินชวนที่ใกล้เพียงเอื้อม เสือดาวเงามืดก็คำรามออกมาเต็มเสียง กระโจนเข้าใส่เขาอย่างสุดกำลัง
【08:00:00/08:00:07】
【00:00:02】
ในชั่วพริบตาที่ทุกสิ่งรอบข้างหยุดนิ่ง ฉินชวนหันหัวกลับอย่างรวดเร็ว มองเสือดาวเงามืดที่เกือบจะกระโจนถึงตัวแล้ว สูดลมหายใจเย็นเข้าไปเต็มปอด
.
(จบตอน)
