บทที่ 899 ปลามืดมิด
###
ไม่นานนัก ลู่เซวียนก็กลับมายังจุดที่สือจื่อเฉินอยู่ใกล้ ๆ
“สหายสือ ข้าเพิ่งซื้อชุดอุปกรณ์ตกปลามาจากร้านของเจ้าของร้านตกปลา เป็นอุปกรณ์ที่ค่อนข้างธรรมดา”
เขาเลือกจุดตกปลาที่ห่างจากสือจื่อเฉินประมาณ 20-30 จ้าง ก่อนจะนำคันเบ็ดหยกหมึก สายเบ็ดไหมหนอนไหมน้ำแข็ง และอุปกรณ์อื่น ๆ ออกมาเตรียมใช้
“คันเบ็ดหยกหมึก ระดับสี่ ถือว่าเป็นอุปกรณ์ตกปลาที่ดีสำหรับผู้เริ่มต้นในเส้นทางการตกสมบัติ”
สือจื่อเฉินให้ความเห็นแบบเรียบ ๆ
“หวังว่าจะนำโชคดีมาให้ข้า”
ลู่เซวียนยิ้ม เขาค่อย ๆ พันสายเบ็ดไหมหนอนไหมน้ำแข็งเข้ากับคันเบ็ดหยกหมึกอย่างระมัดระวัง จากนั้นแขวนเบ็ดไม้หอมไว้ที่ปลายเบ็ด พร้อมกับหยิบเหยื่อขนาดเท่ากำปั้นจากกล่องแล้วโยนไปยังจุดที่เลือกไว้
เขาเลือกตำแหน่งที่น้ำไหลเอื่อย ๆ ทำให้เหยื่อจมลงในแม่น้ำสมบัติพันพิศอย่างรวดเร็ว
“ก่อนอื่นต้องทำให้ปลามาติดเหยื่อเสียก่อน”
ลู่เซวียนคิดในใจขณะโยนเหยื่อพิเศษลงในแม่น้ำ
จากที่อาวุโสวิญญาณอาวุธเคยเตือนเขาไว้ แม่น้ำสมบัติพันพิศมีผลกระทบแปลกประหลาดต่อร่างกายและจิตวิญญาณ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าส่งพลังจิตไปในแม่น้ำโดยตรง
เวลาแห่งการตกปลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เผลอแป๊บเดียวก็ผ่านไปหนึ่งชั่วยามแล้ว
ลู่เซวียนและสือจื่อเฉินต่างก็อยู่ในจุดของตนเอง เฝ้าสังเกตการเปลี่ยนแปลงของสายเบ็ดและทุ่นลอยอย่างเงียบ ๆ
“สหายสือ ข้ามีเรื่องหนึ่งที่ไม่เข้าใจนัก ช่วยชี้แนะให้ข้าด้วยเถิด”
ลู่เซวียนส่งเสียงไปทางสือจื่อเฉินที่อยู่ไม่ไกลนัก
“ว่ามาเลย สหายลู่”
สือจื่อเฉินตอบกลับอย่างไม่ละสายตาจากคันเบ็ดในมือ
“สิ่งมีชีวิตในแม่น้ำสมบัติพันพิศที่สามารถดำรงอยู่ในสถานที่พิเศษเช่นนี้ ย่อมมีระดับสูง มีปัญญาไม่น้อย แล้วพวกมันจะถูกหลอกด้วยเหยื่อพิเศษได้อย่างไร?”
“สหายลู่คงไม่รู้ สิ่งมีชีวิตในแม่น้ำสมบัติพันพิศนั้นมีสติปัญญาที่เรียบง่ายมาก”
“พวกมันอาศัยอยู่ในแม่น้ำนี้รุ่นแล้วรุ่นเล่า ร่างกายผสานกับสายน้ำจนกลายเป็นหนึ่งเดียว ปัญญาของพวกมันถูกชำระล้างจนเหลือเพียงสัญชาตญาณพื้นฐาน จึงไม่สามารถรับรู้ถึงอันตรายที่แฝงอยู่ในเหยื่อได้”
สือจื่อเฉินอธิบาย
“ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะ ข้าจะจดจำไว้”
ลู่เซวียนพยักหน้า
“ดังนั้น จงอย่าเข้าไปในแม่น้ำสมบัติพันพิศเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นจิตวิญญาณจะถูกดูดกลืน ร่างกายจะถูกกลืนไปจนเหลือเพียงร่างไร้วิญญาณ ข้าตกปลาในแม่น้ำนี้มาร้อยกว่าปีแล้ว เคยเห็นร่างไร้วิญญาณของผู้ฝึกยุทธถูกตกขึ้นมาหลายครั้ง”
สือจื่อเฉินเตือน
“ขอบคุณสำหรับคำเตือน ข้าจะระวังอย่างเต็มที่”
หลังจากนั้น ทั้งสองก็นั่งเงียบ ๆ ตกปลาอย่างจดจ่ออีกครั้ง
ผ่านไปสามวันแล้ว ลู่เซวียนก็ยังไม่ได้ผลลัพธ์ใด ๆ เขาดึงคันเบ็ดหยกหมึกขึ้นมา เหยื่อบนเบ็ดไม้หอมยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
“ไม่ต้องรีบ ที่แม่น้ำสมบัติพันพิศนี้ การตกสมบัตินั้นยากกว่าการตกปลาทั่วไปมาก จำเป็นต้องใช้ความอดทนสูง”
“หลายเดือนหรือแม้แต่หลายปีก็อาจไม่มีปลาหรือสัตว์น้ำติดเบ็ดเลย”
“ฮ่าๆ ข้าอาจไม่มีอะไรมาก แต่ความอดทนนี้ข้ามีเพียงพอ”
ลู่เซวียนหัวเราะตอบ
“ไม่ปิดบังหรอก ข้าเป็นนักปลูกพืชวิญญาณ ปลูกต้นไม้แต่ละต้นต้องใช้เวลาหลายสิบปี เทียบกับการตกสมบัติที่นี่ เวลาแค่นี้นับว่าเล็กน้อย”
เขาอธิบายให้สือจื่อเฉินฟัง
สือจื่อเฉินพยักหน้าแล้วหันไปจดจ่อกับคันเบ็ดหยกมรกตดำในมือของเขาอีกครั้ง
“หืม?”
จู่ ๆ ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวของลู่เซวียน
【ปลามืดมิด ระดับสี่ เป็นปลาวิญญาณที่มีปัญญาง่าย ๆ ภายในตัวมีพลังหยินบริสุทธิ์ สามารถกินสมุนไพรธาตุน้ำและธาตุหยินได้ หากผ่านการปรุงรสเนื้อจะอร่อยเลิศ และช่วยเพิ่มพลังให้แก่ผู้ฝึกยุทธธาตุหยิน รวมถึงบรรเทาพิษไฟและพิษแดดได้】
“ในที่สุดก็มาติดเหยื่อแล้ว”
ลู่เซวียนยิ้มด้วยความดีใจ
“ปลาวิญญาณระดับสี่ ไม่เลวเลย แต่ทำไมถึงไม่มีสัญญาณใด ๆ บนสายเบ็ดและเบ็ดเลย?”
ลู่เซวียนคิดในใจ
“หรืออาจจะเพียงแค่กินเหยื่อที่ใช้ดึงดูดและไม่ได้กลืนเบ็ดเข้าไป”
เขาสังเกตจุดที่เหยื่อตกลงไปอีกครั้ง แต่ความคิดนั้นก็ไม่ได้ปรากฏขึ้นมาอีก
“ปรับเหยื่ออีกหน่อยดีกว่า”
เขาสะบัดคันเบ็ดหยกหมึกขึ้นอย่างแรง ดึงเบ็ดไม้หอมกลับมาพร้อมเปิดกล่องเหยื่อ
“ชอบสมุนไพรธาตุหยินและธาตุน้ำใช่ไหม? งั้นลองเติมอะไรพิเศษลงไปหน่อย”
ลู่เซวียนหยิบต้นหญ้าน้ำแข็งสองต้นจากถุงเก็บของ บดมันให้ละเอียดแล้วผสมกับเหยื่อ ทำให้เกิดกลิ่นเย็นเยียบอ่อน ๆ
จากนั้นเขาหยดน้ำวิญญาณหยินระดับห้าลงไปหนึ่งหยด น้ำหมึกหยินมีพลังหยินที่เข้มข้นและบริสุทธิ์มาก
ด้วยการปรุงแต่งนี้ เขาเชื่อว่าปลามืดมิดคงไม่สามารถต้านทานได้
ลู่เซวียนมั่นใจ เขาสะบัดคันเบ็ดหยกหมึกและเหยื่อก็ตกลงสู่แม่น้ำสมบัติพันพิศอย่างรวดเร็ว
ไม่นานนัก เสียงความคิดที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นในหัวของเขา
“มาแล้ว กินให้จุใจเลยนะ!”
ลู่เซวียนเฝ้าระวังอย่างระมัดระวัง รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยในคันเบ็ด
ปลามืดมิดใต้แม่น้ำสมบัติพันพิศไม่เคยลิ้มรสเหยื่อที่เย้ายวนเช่นนี้มาก่อน มันสูญเสียสติไปโดยสิ้นเชิงและเริ่มกลืนเหยื่อของลู่เซวียนอย่างบ้าคลั่ง
ในขณะนั้นเอง สายไหมหนอนไหมน้ำแข็งก็เกิดการดึงรั้งขึ้นเล็กน้อย
ลู่เซวียนเตรียมพร้อมอยู่แล้ว จึงดึงขึ้นอย่างรวดเร็ว
น้ำบริเวณนั้นกระจายตัวเป็นระลอกคลื่น พร้อมกับเห็นปลาสีดำขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาเป็นระยะ
“ตกสมบัติได้แล้วหรือ?”
สือจื่อเฉินที่อยู่ไม่ไกลถูกดึงดูดด้วยเสียงคลื่น เขาใช้เวทมนตร์ตรึงคันเบ็ดหยกมรกตดำไว้แล้วพุ่งมายังลู่เซวียนในทันที
“ดูเหมือนจะเป็นปลามืดมิด ปลาวิญญาณระดับสี่ โชคดีไม่เลวเลยนะ สหายลู่”
ด้วยประสบการณ์ตกปลามากว่าร้อยปี สือจื่อเฉินรู้จักปลานี้ทันที
ลู่เซวียนไม่มีเวลาตอบคำถาม เขาแปลงแขนเป็นสีหยกพร้อมดึงคันเบ็ดหยกหมึกจนโค้งเป็นคันธนู
เมื่อเห็นว่าปลามืดมิดเริ่มเหนื่อย ลู่เซวียนก็สะบัดคันเบ็ดอย่างแรง ทำให้เบ็ดไม้หอมเกี่ยวแน่นที่ปากปลาก่อนจะดึงมันขึ้นมาจากน้ำ
“เป็นปลามืดมิดจริง ๆ”
สือจื่อเฉินมองปลาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา
สำหรับนักตกปลา ความเจ็บปวดที่สุดคือการนั่งตกปลาที่เดียวกันแต่ได้ผลลัพธ์ต่างกัน ขณะที่ตัวเองนั่งรออย่างไร้ผล แต่คนอื่นกลับได้ปลาติดมือเรื่อย ๆ
เขารออยู่ที่นี่มานานนับเดือน แต่ก็ยังไม่มีปลาหรือสมบัติใดติดเบ็ดเลย จึงอดรู้สึกอิจฉาลู่เซวียนไม่ได้
“ฮ่าๆ โชคน่ะโชค ข้าก็ตกได้ปลาตัวใหญ่แบบงง ๆ”
ลู่เซวียนยิ้มพูด
การที่เขาตกปลาได้สำเร็จนี้เป็นผลจากความสามารถพิเศษที่ทำให้เขาสามารถปรับแต่งเหยื่อได้ตรงตามความต้องการของปลามืดมิด เพิ่มโอกาสในการตกได้อย่างมาก
“ดูเหมือนวิธีนี้จะใช้ได้ผล”
ลู่เซวียนคิดในใจอย่างยินดี