บทที่ 62 ข้าอยู่ที่นี่ โลกมนุษย์ย่อมมีความหวัง!
บทที่ 62 ข้าอยู่ที่นี่ โลกมนุษย์ย่อมมีความหวัง! "ขันทีหง เสด็จพ่อยังไม่พักผ่อนหรือ?" นอกตำหนักทรงงาน รัชทายาทขมวดคิ้วมองแสงไฟจากตำหนักทรงงานที่อยู่ไกลออกไป พูดด้วยน้ำเสียงห่วงใย "ข้ารู้ว่าหลังจากเสด็จแม่สิ้นไป พระทัยเสด็จพ่อไม่สู้ดี แต่การทรมานพระวรกายเช่นนี้ หากเสด็จแม่รู้ในปรโลก คงจะเศร้าพระทัยยิ่...
